คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4
|
“แนี้หาเรื่อให้ันอีแล้วนะ ถ้าน้ำหวานมาไ้ยินิว่าันีบมะนาวอยู่แน่ๆเลย” อล์ฟเอ่ยแล้ว็เาหัว “เมื่อ่อนิะีบนิ ถึนาสารภาพรัเลยไม่ใ่หรอฮะ” เนพู “อ๋อ ที่พี่อล์ฟมาวนไปเท ้วยน่ะหรอเน” มะนาวถาม “อืมๆ นั้นล่ะ แล้ว็โนพี่มะนาว่อยเ้าปาเลือออเ็มปาเลย” เนพูแล้วหันมอพี่าย “-- ///////// -- อย่าพูมาน่ะเน” อล์ฟพู้วยหน้าที่แแ๊ “น้ำหวานมา น้ำหวานมา”เนพูึ้น้วยสีหน้าใ “ไหนๆ อยู่ไหนหรอ ( +o+) (+o+ ),(+o+ )( +o+) ” อล์ฟพู่อนหันหน้าไปมา “ไม่มีหรอ ล้อเล่นน่ะ ิๆๆ”มะนาวับเนหัวเราะอบใ “โอ้โห ล้าหลอพี่ายหรอ ุน้อๆทั้สอ --*-- ” อล์ฟิ้วมวเ้าหาัน “โอ้ อร์เราว่าที่นี้ัไม่ปลอภัยะแล้วเราย้ายไปที่อื่นมั๊ยอร์” มะนาววนเน “โอ้ ไปิ าร่าอร์ ลัวสรามพันปี” เนรับำ่อนะวิ่หนีอล์ฟอย่าสุฤทธิ์ “หยุนะพี่อล์ฟ พี่ะวิ่ไล่พวเราไปถึไหน” มะนาวพูึ้นแ่็วิ่ไม่หยุ แล้วู่บาส็เปิประูเ้ามา “ทำอะไรันน่ะ” บาสเอ่ยึ้นทันที ทันทีที่เสียอบาส ัึ้นทุน็หยุวิ่แล้วหันไปมอที่บาส “บาส มาไ้ไ” มะนาวถามึ้นอย่าใ “ลับบ้าน” บาส พูแล้ว็เินเ้ามาึมะนาวออไป “หมอนั้นเป็นใร” เนพูแล้ว็มอหน้าพี่ายอย่า ๆ “แล้วันะไปรู้หรอ อยู่้วยันแล้ว็เห็น้วยันเนี่ย ยัะมาถามอี” อล์ฟพูแล้ว็ลับไปที่โฟา ้านมะนาว “--*-- ปล่อยนะบาส ันบอไม่ให้ามมาไล่ะ” มะนาวพู “ถ้าไม่ามมา็ไม่เห็นหรอนะ ว่ามะนาวมาบ้านผู้ายนเียวแถมยัวิ่ไล่ับัน ถ้าเิว่า 2 นนั้นิอะไรมิีมร้ายับมะนาวมะนาวะทำยัไ” บาส พูแล้ว็มอหน้ามะนาว้วยสายาที่เย็นา “ันรู้ัพี่อล์ฟับเนีพอ เ้าไม่มีวันทำเรื่อแบบนั้นหรอมีแ่นายนั้นล่ะไร้มารยาท ปล่อยันนะ” มะนาวพูแล้ว็สะบั้อมือให้หลุามือบาส “ใ่สิ ันมันไร้มารยาท แล้วะทำไมยัไเธอ็้อแ่านับันนเียวเท่านั้นแล้ว็้อเป็นอันนเียว้วย” บาส พูแล้ว็ลามะนาวลับบ้าน พอถึบ้านที่แสนเียบเพราะแม่อมะนาวไปทำาน “ปล่อยนะบาส ปล่อยัน” มะนาวิ้นรนให้บาส ปล่อยมือเธอ “ันะปล่อย็่อเมื่อเธอเป็นอันแล้วเท่านั้น” บาส พู่อนะูบมะนาวอย่าแร “เพียะ!!! หยาบายที่สุ TOT ันเลียนายไ้ยินมั๊ยันเลียนาย ันะไม่มีวันแ่านับนายเ็า S” ใบหน้าบาสาไปทั้แถบ รอยนิ้วมืออมะนาวปราบนแ้ม้ายอบาสเป็นผื่นสีแทันาเห็น นมะนาวเอยัใ แ่ยัเ็บวามรู้สึนั้นไว้ “ให้มันรู้ไปสิ ว่าันะยอมให้เธอไปแ่านับนอื่น เธอะ้อแ่านับนที่ไร้มารยาทนนี้เท่านั้น” บาส พูพร้อมับ้อหน้ามะนาว้วยสายาที่ริั นมะนาวอยาะหลบสายานั้น มะนาวเินออห่าาบาสประมา 5-6 เ้า ู่ๆ มะนาว็เ็บที่น่าอ แ่เธอ็ไม่แสสีหน้าออมาให้บาสเห็นที่เธอเ็บเพราะหัวใอเธอบีบัว ล้ายับอาารอโรหัวใ “มะนาว มะนาวรับาสมั๊ย” บาสถาม “......................................... >_<” มะนาวไม่สามารถอบบาสไ้เธอล้มล้าโฟาแล้ว็ำอเสื้อไว้แน่น “มะนาว มะนาวเป็นอะไรน่ะ มะนาวมะนาว” บาสร้อ้วยวามใ่อนที่ะโทรศัพท์แ้รถพยาบาลมารับมะนาว ห้อ ุเิน โรพยาบาล “มะนาว ะเป็นยัไบ้านะ”เสียบ่นพึมพำออาปาแม่อเธอ “พี่มะนาว้อปลอภัย่ะแม่” ริะบอ “เพราะผมนเียวเลย มะนาวถึไ้เป็นแบบนี้” บาสพู “มันไม่ใ่วามผิพี่บาสหรอ่ะ” ริสะบอ “ทำไมะไม่ใ่ล่ะ ริสะ เพราะพี่พูแบบนั้นออไป มะนาวถึไ้” บาสพูแล้วะั “ไม่ใ่เพราะบาสหรอนะ มะนาวน่ะ ร่าายไม่แ็แรอยู่แล้ว ็เลยทำให้โรที่เป็นอยู่ำเริบึ้นมาไ้ลอเวลา” แม่อมะนาวบอ เวลาผ่านไป 1 ั่วโม “ุหมออมาแล้ว” ริะพู “ุหมอ่ะ ลูิันเป็นไบ้า่ะ” แม่อมะนาวถามหมอ “ปลอภัยแล้วรับ โยัีที่อาารไม่รุนแร แ่ถ้ามา้าว่านี้แย่เหมือนันนะรับ” หมอบอ “เราเ้าไปเยี่ยมไ้รึยัรับหมอ” บาสถาม “เราำลัะย้ายเธอไปห้อพัฟื้นรับ” หมอบอ “รับ” บาสรับำ ห้อพัฟื้นอมะนาว “แม่ะ” มันือสียเรียอมะนาวที่พึ่รู้สึัว “มะนาว เป็นไบ้าลู” แม่อเธอถาม “สบายมา่ะ หนูแ็แรี” มะนาวพูอย่ายิ้มๆ “แ็แรมาเลยนะ พี่มะนาว แ็แรถึั้นนอนโรพยาบาลเลยนะ” ริะแว “พูล้อเล่นอยู่นั้นล่ะ ริสะ พี่มะนาวแ็แรมาเลยนะ ว่าแ่ะนอนที่นี้ี่ืนล่ะพี่มะนาว” ริสะถาม “^_^ ืนเียว็เินพอแล้ว ริมั๊ย ะแม่” มะนาสมอน้าแม่ “เสียใ๊ะ นอนนี้ 3 ืนนะ” แม่บอมะนาว “ไม่ริอ่ะ 3 ืนเลยหรอหนู็เาายพอีล่ะ” มะนาวพูบาทำหน้าบึ้ “ถ้าแ ออาโรพยาบาลเร็วเี๋ยว็อาารำเริบอีทำไ” แม่บอมะนาว “มัน็รินะ พี่มะนาว น่าะนอนที่นี้ั 2-3 ืน เผื่อว่าหมอเ้าะูอาารพี่อีนะ” ริะพู “็ไ้่ะ แล้วพี่ัวเล็ อ่ะ ไม่ใ่สิ บาสไปไหนะ” มะนาวถาม “พี่บาสน่ะหรอ อนพี่อยู่ห้อุเินยัอยู่เลยนี่นา” ริสะพุ “พี่มะนาวถามหาพี่บาสทำไมหรอะ” ริะถาม |
ความคิดเห็น