fic ดิโอเมน (ไม่ต้องเข้ามาอ่านแล้ววว)

ลำดับตอนที่ #15 : เรื่องวุ่นๆในหอพักสีน้ำเงิน

เปรี้ยงๆ

"ไอลิงเคอัส แกตายยยยยยยยยยยย"แอมเบอร์แผดเสียงแล้วไล่ส่งสายฟ้าใส่เคอัสไปทั่ว เฟมีลหันมามองอย่างสนใจ

"โห เค้าทะเลาะอะไรกันน่ะ"

"อ๋อ ก็เพราะว่าเคอัสไปทำเล็บของเคอัสหักอ่ะจ๊ะ"เมอลินด้ายิ้มแห้งๆ ขณะแต่ละคนก้มลงหลบสายฟ้า

"แล้วนี่พวกเราต้องกินไปหลบไปหรอ"ไมล์ถามงงๆ ขณะก้มลงอีกรอบ

"ก็คงงั้น"นาธานตอบยิ้มๆ ส่วนที่เหลือมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่แล้ว

"หวัดดีทุกๆคน เหวอ"ลีน่าทักทายแล้วก้มตัวหลบสายฟ้าทันที

"อ้าว ลีน่าหวัดดี"แอมเบอร์แวะทักทายแล้ววิ่งไล่ซัดเคอัสต่อ จนกระทั่ง เปรี้ยงจนหนำใจแล้วก็กลับมานั่ง เคอัส ตอนนี้กลายเป็นลิงไหม้เดินสโลสเลตามมา

"เคอัส โห โดนหนักนะเนี่ย"รีเนลพิจารณา ลีน่าหัวเราะขำๆ

"ก็พวกผู้หญิงเค้าชอบของสวยๆงามๆซะส่วนใหญ่โดยเฉพาะแบบคุณแอมเบอร์น่ะ อย่าทำให้เล็บเกิดอะไรขึ้นเด็ดขาด"ลีน่าอธิบายขณะนั่งลงกินข้าว

"โห นี่ฉันต้องทรมาณไปจนตายเลยหรอ"

เปรี้ยง

"เคอัส นายเป็นไรป่าว"จูปิไตหันมาถามขณะที่ลีโอกะเจมิไนดึงขึ้นมา

"ฉันจะบ้าตายยยยย"

"เดี๋ยววันไปเซวีน่าจับฝึกเวทรักษาดีมั้ยเนี่ย"ลีน่าถามเล่นๆ ชี้นิ้วมาที่เคอัสแล้วแผลก็หายหมด แต่บางคนก็งงๆ ถ้าจะใช้เวทก้ต้องร่ายมนต์ดิ

"พอดี ขี้เกียจร่ายค่ะ"เด็กสาวตอบสั้นๆ จนคนเป็นพี่ชายเคาะกระบาลทันที

"เอ๊ะ พี่ชาย มาเคาะอะไรที่หัวเค้า"

"กระบาลไง"เซอร์รัสตอบกวนๆ แต่คราวนี้ลีโอชักเสียวๆเพราะว่าตั้งแต่รู้จักกันมา เค้าต้องเป็นคนห้ามทัพตลอด

"ไปเคาะที่อื่นสิ"

"เคาะหัวเธอมันสนุกกว่า"

"เริ่มแล้ว"ลีโอพึมพำเบาๆจนทุกคนอดสงสัยไม่ได้

"ทำไมอ่ะ"ชาลีถาม

"เดี๋ยวดูเอง"

"อ๋อหรอ งั้นเจอนี่หน่อย"ลีน่าดีดนิ้วเป๊าะนึงแล้วสารพัดอุปกรณ์ทรมานก็ไล่ทุบหัวคนเป็นพี่ชายอย่างไร้ความปราณี