ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เหตุเกิดที่พิธีแต่งตั้ง(100%)
"ไม่เอาโว้ย!"เสียงตะโกนดังลั่นคฤหาสน์หลังงาม และต้นตอของเสียงนั่นคือ
หญิงสาวเจ้าของดวงตาสีนิล
มาซาโกะถลึงตามองอุปกรณ์ที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างตกใจสุดขีด เพราะมันมีแต่...
เครื่องสำอาง!
"ท่านมาซาโกะอายุตั้ง20แล้วนะขอรับ"โยชิฮาระพยายามเกลี้ยกล่อม ร่างสูงโปร่งแต่สมส่วนหน้าเบ้ ขณะที่มีคนมาแต่งหน้าให้ พร้อมๆกับเอาเครื่องประดับมาเพียบ
มาซาโกะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ในเมื่อมาอยู่ที่นี่ จะไปเถียงอะไรได้ แถมเจ้าผู้นำโซเคนโยที่กำลังจะขึ้นเป็นเร็วๆนี้ก็สุดแสนที่จะน่าถีบ
แต่พอนึกถึงผู้นำโซเคนโยก็เริ่มสะกิดใจนึกถึงเรื่องหนึ่งได้ หญิงสาวหันไปทางวิญญาณซามูไรหนุ่มทันที
"ว่าแต่ เจ้าคนที่ชื่อชิมิสึมันอายุเท่าไหร่"
สิ้นเสียง โยชิฮาระก็นิ่งเงียบไปซักครู่
"เอ่อ ปีนี้ก็21แล้วล่ะขอรับ"
หญิงสาวมีสีหน้าสงสัย ขณะพึมพำเสียงเบาๆว่า
โตกว่าฉัน1ปี แต่ทำไมนิสัยมันถึงแก่กว่าวัยว่ะ
งานแต่งตั้งผู้นำโซเคนโยมีญาติผู้ใหญ่มาพร้อมหน้าพร้อมจากโอกินาว่าด้วย โซเคนโย ชิมิสึก็สนทนากับน้องชายตามประสาคน ดวงตาสีน้ำเงินของมาโมรุหันไปทางแท่นพิธีอยู่เรื่อยๆ เพื่อติดตามพิธีการว่าเป็นยังไงต่อไปแล้ว ก่อนที่จะเห็นบางอย่าง จนต้องสะกิดคู่สนทนา
"พี่ๆ นั่นน่ะ นั่น"มาโมรุชี้ไปที่มุมๆหนึ่ง ชิมิสึเบือนตามสายตาน้องชาย หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อน เกล้าผมขึ้น แล้วปล่อยผมระใบหน้าสวยๆ ที่ไม่ค่อยเข้ากับใบหน้าที่แสนจะงอง้ำเอาซะเลย(ประมาณท่านหญิงอาเคเดะนะ ทรงผมน่ะ)
หญิงสาวมองซ้ายมองขวาราวกับจะไม่แน่ใจอะไรบางอย่าง
"มาซาโกะไม่ใช่หรือนั่น"มาโมรุถามขึ้น ร่างสูงของผู้นำหนุ่มพยักหน้า ก่อนจะขมดคิ้วอย่างสงสัย ยัยบ้ามันทำอะไรของมัน...
ก่อนที่จะเดินแทรกฝ่าฝูงชนไปทางที่หญิงสาวยืนอยู่ มาซาโกะหันขวับมา ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น ชิมิสึสำรวจคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า
หญิงสาวแสนสวยในชุดกิโมโนลายดอกซากุระสีชมพู ใบหน้าแต่งแต้มอ่อนๆ ดูดีไม่เบา
"ทำไมมายืนลับๆล่อๆที่นี่"ชิมิสึถามขึ้น มาซาโกะหันขวับมา
"ฉันไม่รู้จักใคร แล้วแกล่ะ ไม่ไปเข้าพิธีล่ะ"
ใบหน้าคมคายเลื่อนสูง
"คนเป็นผู้นำ ไม่จำเป็นต้องอยู่ในงาน และ.."ชายหนุ่มขาดไปแค่นั้น ก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำเงินจะทันสังเกตุบางอย่าง ก่อนจะดึงร่างเล็กกว่าเข้ามาหลบทางมุมต้นซากุระ มาซาโกะเตรียมจะโวยวาย แต่สายตาดุๆของคนตรงหน้ากดให้เธอเงียบ ทั้งคู่หันขวับไป
ร่างสูงในชุดสีดำ ปกปิดใบหน้าเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเคลื่อนที่อย่างแผ่วเบาและเงียบเชียบ กลิ่นไอวิญญาณปกปิดจนมิดชิด การเคลื่อนที่พร้อมๆกับมีชูริเคน
"นั่นใครน่ะ"หญิงสาวกระซิบถาม ชายหนุ่มส่ายหน้าก่อนจะชะเง้อไปทางทิศทางของนินจาหนุ่ม วิถีนี้ คล้ายๆกับวิถีของคนๆหนึ่ง ก่อนที่จะลับสายตาไปทางพิธีงาน พร้อมกับเหล่านินจากลุ่มใหญ่
ก่อนที่จะมีเสียงกรีดร้องทั่วบริเวณ กลิ่นพลังวิญญาณปะทุ มาซาโกะเตรียมจะวิ่งไป แต่แขนแข็งแรงดึงไว้ก่อน
ชิมิสึรวบร่างคนตรงหน้า ย่อตัวก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ใกล้ๆ ตามกิ่งไม้ และแล้ว สัญชาติญาณของเขาก็รับรู้ถึง บางสิ่งผ่าเข้ามา ชิมิสึเอียงตัวหลบ แต่ทำได้ลำบากเพราะต้องพยุงมาซาโกะอีก ดวงตาสีน้ำเงินแปลกตาหันขวับไปทางสิ่งที่เฉี่ยวหน้าไป
ชูริเคน!
ก่อนที่ชูริเคยนับสิบจะพุ่งมา ผู้นำหนุ่มกระโดดลงมา ก่อนที่จะท่องคาถาเรียกศาสตราวุธในลำคอ ดาบเรียวยวแบบซามูไรปรากฏในมือ ชิมิสึดึงมาซาโกะให้หลบไปทางต้นไม้อีกต้นเมื่อชูริเคนพุ่งมาเรื่อยๆ!
"เธอมีอาวุธประจำตัวหรือสู้เป็นหรือไม่"ชิมิสึถามเสียงทรงอำนาจ เสียงกรีดร้องและการใช้อาคมยังทั่วบริเวณพิธี มาซาโกะขมวดคิ้ว
"มี แต่ลืมไว้ที่ห้องฟร่ะ อีกอย่าง ฉันถนัดแต่พื้นฐาน"
ชิมิสึกัดฟันแน่น เมื่อกลุ่มนินจาโอบล้อมมาเรื่อยๆ แถมได้ยินเสียงบุกของคนสองคนเข้าไปในตัวบ้าน
ฝ่าไปมีหวังตายคาที่ แต่ว่า ตายช้าดีกว่าตายไว สู้กับสองคนดีกว่าสู้หลายๆคน
ชิมิสึกระโดดไปทางประตูหลัง ก่อนที่จะล้วงยันต์ขึ้นมา กระชากประตูเปิด แล้วแปะยันต์ที่ประตู เสียงฝูงคนถาโถมเข้ามา
ชายหนุ่มหอบหายใจ
"แกเข้ามาในนี้ทำไม"มาซาโกะถามอย่างสงสัย
"หรือเธออยากสู้กับคนกลุ่มเยอะ"ชิมิสึย้อน ก่อนที่จะดึงร่างเล็กแล้ววิ่งไปทางห้องต่างๆ ลัดเลาะตามทาง คาดว่าเป็นทางลัด เพราะหญิงสาวไม่คุ้นตามาก่อน
ชิมิสึออกวิ่งเพื่อไปให้ถึงห้องของมาซาโกะเพื่อนเอาศาสตราวุธให้เร็วที่สุด พอไปถึง มาซาโกะหยิบดาบตัวเองขึ้นมา พอจะออกจากห้อง ทั้งคู่ก็ต้องชะงัก
นินจาสองคนยืนขวางทาง กระแสอำมหิต แต่ไม่ทำให้คนทั้งคู่หวั่นเท่าไหร่
"เจองานหนักแล้วว่ะ"มาซาโกะพึมพำ ดวงตาสีนิลสบกับดวงตาสีน้ำเงิน
"งั้นลุยก็แล้วกัน"
เคร้ง
โลหะกระทบกัน ก่อนที่มาซาโกะจะถอยหลังไป ในมือล้วงยันต์ออกมาจากชุดกิโมโน (แม่เจ้าประคุณใส่ไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ)
แต่แล้ว...
"อย่าเหยียบเท้าจะได้มั้ย"ชิมิสึเริ่มมีความอดทนน้อยลงไปทุกขณะ เพราะโดนหญิงสาวเหยียบเท้าเป็นสิบรอบแล้ว (เว่อห์ไปแล้วป๋า)
ก่อนที่ดวงตาสีน้ำเงินแปลกจะเหลือบเห็นเหตุการณ์ที่ทำให้หัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม...
"ไอชิมิสึ ช่วยจัดการสิวะ"มาซาโกะแผดเสียงด่าเป็นชุด ชายหนุ่มเบือนสายตากลับมาอีกครั้ง ยันต์สามแผ่นปรากฏในมือ
"ธาตุแห่งเพลิง- ปักษานภา"
นกไฟพุ่งเข้าหานินจาที่รีบหายวับไปอย่างรวดเร็วแต่รอบไหม้ยังคงปรากฏบนเสื้อผ้า ชิมิสึหันมามองก่อนจะคลายอาคมแล้วรีบไปที่แท่นพิธีโดยเร็ว มาซาโกะหันไปทางร่างสูง ก่อนจะชั่งใจเดินตาม เพราะไม่อยากมีเรื่อง
แท่นพิธีการ
"ท่านพ่อเป็นไงบ้าง"ชายหนุ่มถามขึ้นหลังจากก้าวเข้ามาบริเวนที่เกิดเหตุ มาโมรุหันไปทางสถานที่
"ท่านพ่อปลอดภัยดี ส่วนผมก็พยายามไล่ตามไปแต่ไม่ทัน"
ชิมิสึพยักหน้ารับช้าๆ ก่อนที่จะหันไปทางเหตุชุลมุนวุ่นวาย ซึ่งสงบลงแล้ว ใบหน้าสง่างามเบือนไปทางทิศที่ผู้บุกรุกหายไป คิ้วเรียวขมวดมุ่น วิชานินจา จะใช้ฝีมือเขารึเปล่านะ
มาซาโกะได้แต่กอดอกจ้องบุรุษที่เอาแต่เงียบ ผู้ที่คืนนี้ได้เป็นผู้นำเต็มตัวแล้ว แต่ลางสังหรณ์ร้ายๆที่บังเกิดในจิตสำนึก ทำให้เธอนึกหวั่น
อนาคตของโซเคนโย
จะเป็นเช่นไร....
หญิงสาวเจ้าของดวงตาสีนิล
มาซาโกะถลึงตามองอุปกรณ์ที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างตกใจสุดขีด เพราะมันมีแต่...
เครื่องสำอาง!
"ท่านมาซาโกะอายุตั้ง20แล้วนะขอรับ"โยชิฮาระพยายามเกลี้ยกล่อม ร่างสูงโปร่งแต่สมส่วนหน้าเบ้ ขณะที่มีคนมาแต่งหน้าให้ พร้อมๆกับเอาเครื่องประดับมาเพียบ
มาซาโกะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ในเมื่อมาอยู่ที่นี่ จะไปเถียงอะไรได้ แถมเจ้าผู้นำโซเคนโยที่กำลังจะขึ้นเป็นเร็วๆนี้ก็สุดแสนที่จะน่าถีบ
แต่พอนึกถึงผู้นำโซเคนโยก็เริ่มสะกิดใจนึกถึงเรื่องหนึ่งได้ หญิงสาวหันไปทางวิญญาณซามูไรหนุ่มทันที
"ว่าแต่ เจ้าคนที่ชื่อชิมิสึมันอายุเท่าไหร่"
สิ้นเสียง โยชิฮาระก็นิ่งเงียบไปซักครู่
"เอ่อ ปีนี้ก็21แล้วล่ะขอรับ"
หญิงสาวมีสีหน้าสงสัย ขณะพึมพำเสียงเบาๆว่า
โตกว่าฉัน1ปี แต่ทำไมนิสัยมันถึงแก่กว่าวัยว่ะ
งานแต่งตั้งผู้นำโซเคนโยมีญาติผู้ใหญ่มาพร้อมหน้าพร้อมจากโอกินาว่าด้วย โซเคนโย ชิมิสึก็สนทนากับน้องชายตามประสาคน ดวงตาสีน้ำเงินของมาโมรุหันไปทางแท่นพิธีอยู่เรื่อยๆ เพื่อติดตามพิธีการว่าเป็นยังไงต่อไปแล้ว ก่อนที่จะเห็นบางอย่าง จนต้องสะกิดคู่สนทนา
"พี่ๆ นั่นน่ะ นั่น"มาโมรุชี้ไปที่มุมๆหนึ่ง ชิมิสึเบือนตามสายตาน้องชาย หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อน เกล้าผมขึ้น แล้วปล่อยผมระใบหน้าสวยๆ ที่ไม่ค่อยเข้ากับใบหน้าที่แสนจะงอง้ำเอาซะเลย(ประมาณท่านหญิงอาเคเดะนะ ทรงผมน่ะ)
หญิงสาวมองซ้ายมองขวาราวกับจะไม่แน่ใจอะไรบางอย่าง
"มาซาโกะไม่ใช่หรือนั่น"มาโมรุถามขึ้น ร่างสูงของผู้นำหนุ่มพยักหน้า ก่อนจะขมดคิ้วอย่างสงสัย ยัยบ้ามันทำอะไรของมัน...
ก่อนที่จะเดินแทรกฝ่าฝูงชนไปทางที่หญิงสาวยืนอยู่ มาซาโกะหันขวับมา ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น ชิมิสึสำรวจคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า
หญิงสาวแสนสวยในชุดกิโมโนลายดอกซากุระสีชมพู ใบหน้าแต่งแต้มอ่อนๆ ดูดีไม่เบา
"ทำไมมายืนลับๆล่อๆที่นี่"ชิมิสึถามขึ้น มาซาโกะหันขวับมา
"ฉันไม่รู้จักใคร แล้วแกล่ะ ไม่ไปเข้าพิธีล่ะ"
ใบหน้าคมคายเลื่อนสูง
"คนเป็นผู้นำ ไม่จำเป็นต้องอยู่ในงาน และ.."ชายหนุ่มขาดไปแค่นั้น ก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำเงินจะทันสังเกตุบางอย่าง ก่อนจะดึงร่างเล็กกว่าเข้ามาหลบทางมุมต้นซากุระ มาซาโกะเตรียมจะโวยวาย แต่สายตาดุๆของคนตรงหน้ากดให้เธอเงียบ ทั้งคู่หันขวับไป
ร่างสูงในชุดสีดำ ปกปิดใบหน้าเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเคลื่อนที่อย่างแผ่วเบาและเงียบเชียบ กลิ่นไอวิญญาณปกปิดจนมิดชิด การเคลื่อนที่พร้อมๆกับมีชูริเคน
"นั่นใครน่ะ"หญิงสาวกระซิบถาม ชายหนุ่มส่ายหน้าก่อนจะชะเง้อไปทางทิศทางของนินจาหนุ่ม วิถีนี้ คล้ายๆกับวิถีของคนๆหนึ่ง ก่อนที่จะลับสายตาไปทางพิธีงาน พร้อมกับเหล่านินจากลุ่มใหญ่
ก่อนที่จะมีเสียงกรีดร้องทั่วบริเวณ กลิ่นพลังวิญญาณปะทุ มาซาโกะเตรียมจะวิ่งไป แต่แขนแข็งแรงดึงไว้ก่อน
ชิมิสึรวบร่างคนตรงหน้า ย่อตัวก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ใกล้ๆ ตามกิ่งไม้ และแล้ว สัญชาติญาณของเขาก็รับรู้ถึง บางสิ่งผ่าเข้ามา ชิมิสึเอียงตัวหลบ แต่ทำได้ลำบากเพราะต้องพยุงมาซาโกะอีก ดวงตาสีน้ำเงินแปลกตาหันขวับไปทางสิ่งที่เฉี่ยวหน้าไป
ชูริเคน!
ก่อนที่ชูริเคยนับสิบจะพุ่งมา ผู้นำหนุ่มกระโดดลงมา ก่อนที่จะท่องคาถาเรียกศาสตราวุธในลำคอ ดาบเรียวยวแบบซามูไรปรากฏในมือ ชิมิสึดึงมาซาโกะให้หลบไปทางต้นไม้อีกต้นเมื่อชูริเคนพุ่งมาเรื่อยๆ!
"เธอมีอาวุธประจำตัวหรือสู้เป็นหรือไม่"ชิมิสึถามเสียงทรงอำนาจ เสียงกรีดร้องและการใช้อาคมยังทั่วบริเวณพิธี มาซาโกะขมวดคิ้ว
"มี แต่ลืมไว้ที่ห้องฟร่ะ อีกอย่าง ฉันถนัดแต่พื้นฐาน"
ชิมิสึกัดฟันแน่น เมื่อกลุ่มนินจาโอบล้อมมาเรื่อยๆ แถมได้ยินเสียงบุกของคนสองคนเข้าไปในตัวบ้าน
ฝ่าไปมีหวังตายคาที่ แต่ว่า ตายช้าดีกว่าตายไว สู้กับสองคนดีกว่าสู้หลายๆคน
ชิมิสึกระโดดไปทางประตูหลัง ก่อนที่จะล้วงยันต์ขึ้นมา กระชากประตูเปิด แล้วแปะยันต์ที่ประตู เสียงฝูงคนถาโถมเข้ามา
ชายหนุ่มหอบหายใจ
"แกเข้ามาในนี้ทำไม"มาซาโกะถามอย่างสงสัย
"หรือเธออยากสู้กับคนกลุ่มเยอะ"ชิมิสึย้อน ก่อนที่จะดึงร่างเล็กแล้ววิ่งไปทางห้องต่างๆ ลัดเลาะตามทาง คาดว่าเป็นทางลัด เพราะหญิงสาวไม่คุ้นตามาก่อน
ชิมิสึออกวิ่งเพื่อไปให้ถึงห้องของมาซาโกะเพื่อนเอาศาสตราวุธให้เร็วที่สุด พอไปถึง มาซาโกะหยิบดาบตัวเองขึ้นมา พอจะออกจากห้อง ทั้งคู่ก็ต้องชะงัก
นินจาสองคนยืนขวางทาง กระแสอำมหิต แต่ไม่ทำให้คนทั้งคู่หวั่นเท่าไหร่
"เจองานหนักแล้วว่ะ"มาซาโกะพึมพำ ดวงตาสีนิลสบกับดวงตาสีน้ำเงิน
"งั้นลุยก็แล้วกัน"
เคร้ง
โลหะกระทบกัน ก่อนที่มาซาโกะจะถอยหลังไป ในมือล้วงยันต์ออกมาจากชุดกิโมโน (แม่เจ้าประคุณใส่ไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ)
แต่แล้ว...
"อย่าเหยียบเท้าจะได้มั้ย"ชิมิสึเริ่มมีความอดทนน้อยลงไปทุกขณะ เพราะโดนหญิงสาวเหยียบเท้าเป็นสิบรอบแล้ว (เว่อห์ไปแล้วป๋า)
ก่อนที่ดวงตาสีน้ำเงินแปลกจะเหลือบเห็นเหตุการณ์ที่ทำให้หัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม...
"ไอชิมิสึ ช่วยจัดการสิวะ"มาซาโกะแผดเสียงด่าเป็นชุด ชายหนุ่มเบือนสายตากลับมาอีกครั้ง ยันต์สามแผ่นปรากฏในมือ
"ธาตุแห่งเพลิง- ปักษานภา"
นกไฟพุ่งเข้าหานินจาที่รีบหายวับไปอย่างรวดเร็วแต่รอบไหม้ยังคงปรากฏบนเสื้อผ้า ชิมิสึหันมามองก่อนจะคลายอาคมแล้วรีบไปที่แท่นพิธีโดยเร็ว มาซาโกะหันไปทางร่างสูง ก่อนจะชั่งใจเดินตาม เพราะไม่อยากมีเรื่อง
แท่นพิธีการ
"ท่านพ่อเป็นไงบ้าง"ชายหนุ่มถามขึ้นหลังจากก้าวเข้ามาบริเวนที่เกิดเหตุ มาโมรุหันไปทางสถานที่
"ท่านพ่อปลอดภัยดี ส่วนผมก็พยายามไล่ตามไปแต่ไม่ทัน"
ชิมิสึพยักหน้ารับช้าๆ ก่อนที่จะหันไปทางเหตุชุลมุนวุ่นวาย ซึ่งสงบลงแล้ว ใบหน้าสง่างามเบือนไปทางทิศที่ผู้บุกรุกหายไป คิ้วเรียวขมวดมุ่น วิชานินจา จะใช้ฝีมือเขารึเปล่านะ
มาซาโกะได้แต่กอดอกจ้องบุรุษที่เอาแต่เงียบ ผู้ที่คืนนี้ได้เป็นผู้นำเต็มตัวแล้ว แต่ลางสังหรณ์ร้ายๆที่บังเกิดในจิตสำนึก ทำให้เธอนึกหวั่น
อนาคตของโซเคนโย
จะเป็นเช่นไร....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น