ฟิคบารามอส (ไม่ต้องเข้ามาอ่านแล้ววว)

ลำดับตอนที่ #15 : ....(ตอนพิเศษนะ)

"เชารัน โทรจิตให้หน่อย" คำพูดที่เล่นเอาทุกคนหันมามองอย่างสงสัย เชารันพยักหน้า แล้วหลับตา ทำให้มีคลื่นออกมา จากนั้นก็ลืมตาขึ้น หิมะทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม รวมทั้งสาวๆก็ลืมไปว่ามาทำไรที่นี่

"ขอบใจมาก"แล้วซากุระก็ล้มลงไปบนเตียงพอดิบพอดี เชารันสบถมือคว้าข้อมือบาง ปรากฏว่า เลือดเต็ม เเอมเบอร์ร้องกรี๊ด

"หมายความว่าไง"โรเวนถามขึ้น

"วิ่ง"เชารันพูดแค่นั้นก็ใช้พลังระเบิดหน้าต่าง

"เสร็จแล้วจะมาซ่อมให้ใหม่" คำพูดสั้นง่าย ทำให้หลายๆคนเริ่มขมวดคิ้ว ท่าทาง ลักษณะ ทำไมถึงเหมือนนายน้ำแข็งจริงๆ แหงล่ะเป็นเทพ เออช่างเหอะนิสัยเหมือนกันคงไม่แปลก

"ไปด้วย"ซากุระพูดเบาๆขณะยันตัวขึ้นมา

"เธอช่วยพวกเรามามากพอแล้ว นอนพักจะดีกว่า ถ้าเธอใช้อีก วิญญาณเธอจะยิ่งอ่อนลง"เชารันพูดแต่ว่าน้ำเสียงเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

"หมายความว่าไงอ่ะ"เฟรินเกาหัวอย่างอินด์โนเซนสุดๆ คิลเลยทุบหัวใส่

"ก็หมายความว่า ยิ่งช่วยพวกเรามากเท่าไหร่จะยิ่งทรมาน"คาโลพูดสั้นๆ "เช่นปิดผนึกไม่ให้ไปโลกวิญญาณ ต้องเสียความแข็งแรงไปเท่ากับจำนวนบาดแผลเรา"

"อ๋อ หา"เคอัสร้องจ๊าก

"ถ้าอยากสู้นักก็ใช้คัมภีร์ กับเบลส"

"พลังถ่ายเทวิญญาณ อ๋อ ได้ๆ เฮ้ย ไม่เอาๆๆๆๆๆ "ซากุระส่ายหน้าเมื่อนึกไรขึ้นมาได้
"งั้นก็ไม่ต้องสู้ กินยาซะ"

ซากุระหยิบยามาจิบและเบะหน้า

"ไม่เห็นอร่อยเลย"

เอลไลย่าและเจมิไนสะดุ้งเฮือก เหตการณ์นั้น ทำไมมันเหมือนกันเลย

"กินซะ"

"ค่า"พอหญิงสาวกระดกยาเข้าไป ก็หลับทันที

"ลืมบอกไปว่าเป็นยานอนหลับ"

เหมือนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกก