คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เคอัส+แอมเบอร์
เคอัสเอาเจ้าตุ๊กแกที่ชื่อเคเคมาเล่นอย่างสบายอารมณ์ เอลไลย่าเห็นตุ๊กแกอยู่เบื้องหน้าถึงกับกินข้าวไม่ลงเลย แอมเบอร์ถอยห่างไปเรื่อยๆ
"อ้าวแอมเบอร์ เอลลี่ มีไรหรอ"เคอัสหันมาถามเมื่อเห็นแอมเบอร์ถอยห่างไปเรื่อยๆ และเอลไลย่าถึงกับกินข้าวไม่ลง พอหันไปทางเพื่อนๆก็เหมือนกัน
"เคอัส นายควรจะเอาเจ้าเคเคไปที่อื่น เพราะว่าเวลากินข้าวแล้วเอาตุ๊กแกมาเล่น แล้วตุ๊กแกไม่สะอาด เชื้อแบคทีเรียอาจเข้าสู่ร่างกายนายได้เวลากินข้าว"จูปิไตอธิบายโดยใช้วิชาการอย่างเช่นเคย เคอัสถึงกับทำหน้าเบ้
"อ้าว ก็เคเคมันอยากอยู่กับภรรยามันนี่นา"เคอัสเถียงจนทุกคนสงสัย
"ภรรยา?"
เคอัสยิ้นกริ่ม
"แอมเบอร์ไง"
คำตอบ ที่ทำเอาแอมเบอร์ถึงกับร้องกรี๊ดดดสุดเสียง ทั้งสลัดผัก โยเกิร์ต น้ำเปล่า ถูกโยนใส่เคอัสจนเจ้าตัวหลบแทบไม่ทัน นาธานและจูปิไตถึงกับแยกจากเคอัสทันที(กลัวจะโดนลูกหลงไปด้วย)
บอร์ดหน้าโรงเรียน
ตอนนี้มีประกาศโฆษณาใหม่แล้ว แต่ของเดิมก็ยังอยู่ แอมเบอร์เห็นกระดาษสีชมพูแปร๊ดจึงดึงออกมาแล้วมานั่งอ่านกับเพื่อนๆ
"ประกวดมิสแอนทีคก้า"แอมเบอร์อ่านออกมาดังๆ
"จะประกวดอีกหรอ"เอลไลย่าถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะปีที่แล้วเจอบทเพลงสลับวิญญาณไป เรื่องเลยยุ่งไปหมด แล้วเอลไลย่าก็ก้มลงอ่านของตัวเอง
"การเต้นรำให้ตระกูลแอชเชอร์ดู เฮ้ย"
"อะไรนะจ้ะ เอลไลย่า"เมอลินด้าถามทันทีที่เห็นมือของเอลไลย่าสั่น แล้วโน้มตัวไปอ่านบ้าง พออ่านก็อ้าปากค้าง ในรายละเอียดเขียนไว้ว่า ให้หาคู่สี่คู่แล้วมาเต้น จะเอาคนจากตระกูลก็ได้ เป็นงานรื่นเริงที่จะไปก็ได้ ชวนคนอื่นไปก็ได้ จะจัดที่หอสีขาว ชวนคนไปเยอะๆก็ดี จาก จินไนและไลเดีย พร้อมด้วย ภาพถ่ายรูปของเอลไลย่า
"มีรูปนี้ได้ไงเนี่ย เจมิไน"เอลไลย่าหันไปถามคนข้างตัวที่จากเพื่อนก็เป็นบอยเฟรนแล้ว เมื่อเช้า ทางตระกูลแอชเชอร์ก็ส่งจดหมายมาว่า ทั้งสองถูกหมั้นกันตั้งแต่สมัยที่เมนเนสเอาคัมภีร์ไป พอถามคนอื่นๆก็พบว่าไม่ขัดข้อง
"....................."หมายเลขที่ท่านเรียกไม่มีเสียงตอบรับ
"แต่ก็สวยดีแฮะ"แอมเบอร์ออกความเห็น "ช่างเหอะน่าเอลไลย่า เรามาห่วงดีกว่าว่าจะจัดการเรื่องพวกนี้ยังไง"
"นี่เจ๊ เจ๊แน่ใจหรอว่าจะประกวดเนี่ย"เคอัสถามขึ้น
"ใช่ย่ะ แล้วชั้นก็จะชนะเลิศ โฮะๆๆๆ"
"เจ๊จะชนะเลิศได้ ก็เพราะกรรมการตาบอด"
"หนอย เคอัสสสสสสสสสสสสสส"แอมเบอร์ลุกพรวด เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนสั้นดัดเป็นลอนสบัดไปมา เท่านั้นเอง แอมเบอร์ก็อัดสายฟ้าใส่เคอัสทันที
"เฮ้ หยุดก่อน พวกนายอยู่ตั้งปีสองแล้วนา เป็นตัวอย่างที่ดีให้รุ่นน้องหน่อย"นาธานตะโกนเพื่อให้หยุด
"นายก็เป็นตัวอย่างก็แล้วกัน หนอย จะหนีไปไหน องค์ชายลิงงงงงง"
"ไอ แอมมมมมมมมมมมมมแอมมม หยุดไล่ซะทีเซ่"เคอัสตะโกนใส่
"ม่ายมีทางงงงงงงงงงงง"
ข่าวเรื่องงานเต้นรำแพร่ไปทั่วโรงเรียน ดีมิทรีก็กลับมาเพื่อจะมาร่วมงานด้วย เอลไลย่า เมอลินด้า และแอมเบอร์มีปัญหาอย่างเดียวคือเรื่องชุดออกงาน ส่วนนาธานและจูปิไตก็เหมือนกัน ส่วนเคอัสที่เป็นองค์ชายก็ตองมีชุดเพียบ ส่วนเจมิไน เต็มบ้านแน่ๆ แต่ดูเหมือนสเฟร่า แม่ของเจมิไนและไลเดียจะรู้ถึงปัญหา เลยส่งชุดมาให้ โดยผ่านทางฮอล์ค เหยี่ยวประจำบ้าน
เจมิไนเมื่อเห็นเหยี่ยวประจำบ้านก็เข้าไปรับของที่ใหญ่เกินตัว เหยี่ยวของเคอัสก็ด้วย แล้วก็เหยี่ยวบ้าน นาธาน จูปิไต เมอลินด้า และแอมเบอร์ นัยน์ตาสีน้ำเงินมุ่นคิ้วลงเล็กน้อย เมื่อเห็นห่อที่เขียนด้วยลายมือของสเฟร่าว่า เจมิไนลูกรัก พอดีเรารู้ว่าทางครอบครัวของเอลไลย่าเค้าไม่ว่างจะส่งของมา แม่ที่ตอนนี้เป็นคุณแม่เขยของเอลไลย่าไปแล้ว เลยสั่งตัดชุดให้ ห่อนี้ฝากให้เอลไลย่าที บอกเอลไลย่าว่าเป็นของขวัญตอบแทนที่เคยช่วยพวกเราไว้ ซึ่งไลเดียเป็นคนออกแบบเองด้วย
"อ้าวเจมิไน เป็นไร เห็นยืนทื่ออยู่คนเดียว"เคอัสทักขึ้นระหว่างยกชุดเต้นรำของเจ้าชายมา แถมประทับตราด้วยตราของราชวงศ์ไฮยาซินธ์อีก จนทุกคนที่ไม่รู้ว่าเคอัสเป็นเจ้าชายอ้าปากค้าง เจมิไนไม่พูดอะไร เดินมาหาเอลไลย่า แล้วส่งของให้
"แม่ชั้นฝากของมาให้เธอ อย่าลืมใส่ล่ะ"เจมิไนกระซิบข้าที่หูเอลไลย่า จนกระทั่งทาข้าวเสร็จก็พากันดูชุดที่จะต้องใส่ออกงานมะรืนนี้
ห้องของเอลไลย่า ตอนนี้เมอลินด้าและแอมเบอร์ก็มาเยี่ยมพร้อมกับเอาชุดมาด้วย ของเอลไลย่าเป็นสีขาวอมฟ้าหน่อยๆ เมอลินด้า เป็นสีชมพูอ่อน ของแอมเบอร์เป็นสีแดงสดใส ที่เหลือก็แค่เครื่องประดับ
"เอ เครื่องประดับที่เข้ากับชุดเอลไลย่าก็หน้าจะเป็นพวกมุก ไพลิน ซัฟฟลายด์ เพชรหรือคริสตัลนะจ๊ะ"เมอลินด้าเสนอ เมื่อเห็นเครื่องประดับที่ตระกูลแอชเชอร์ส่งมาให้เลือก เอลไลย่าคาดว่า คนที่คัดมาก่อนน่าจะเป็นคุณนายสเฟร่าและไลเดีย เธอจึงเลือกเอาซัฟฟลายด์มา ส่วนของแอมเบอร์
"เอ มีทั้งพลอยแดง อำพัน เพชร มุก คริสตัล เอาอะไรดีน้า"แอมเบอร์คิดหนักระหว่างจ้องมองเครื่องประดับ ว่าอันไหนจะเขากับชุด
"ขอเสนอเพชรหรือไม่ก็คริสตัล"เอลไลย่าพูดขึ้น คราวนี้แอมเบอร์เริ่มคิดหนักว่า จะเอาเพชรหรือคริสตัลดี สุดท้ายก็เอาคริสตัล ส่วนเมอลินด้าเป็นสีชมพูอ่อน สาวอีกสองคนก็เลยเลือกเป็นพลอยแดงซะเลย
ทางพวกผู้ชาย
"เคอัส ชุดนายนี่มันกี่ซินธ์เนี่ย"จูปิไตถามเมื่อเห็นชุดของเคอัส มันดูสง่าอย่างบอกไม่ถูก ชุดสีแดงดั่งราชวงศ์ ขลิบด้วยทองชั้นดี เพอร์เฟ็คไปหมดทุกอย่างเลย
"ไม่รุดิ"เคอัสตอบง่ายๆ ส่วนชุดของเจมิไนเป็นสีน้ำเงินมีปักคำว่าแอชเชอร์อยู่ที่อกข้างซ้าย แล้วก็มีผ้าคลุมสีน้ำเงินอีก ส่วนของนาธาน เป็นสีม่วงเข้มมากๆ มีหูกระต่าย ส่วนของจูปิไตเป็นชุดสีดำ
เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนต่างเก็บของไปพักที่หอสีขาว โดยมียานของตระกูลมารับ พวกเขาจะพักคืนเดียว แล้วกลับ ยานที่เบ้อเริ่มเทิ่มสามารถยัดเด็กไปได้หมด แล้วยานที่มีจินไน แอชเชอร์เป็นคนขับ ก็พุ่งไปถึงหอสีขาวด้วยความเร็วสูง
หอสีขาว
ตอนนี้ห้องต่างๆทุกตจัดไว้เรียบร้อย คนงานก็วิ่งวุ่นไปหมด พรมถูกทำความสะอาดซะเอี่ยมอ่อง ตอนนี้ห้องนั่งเล่นขนาดย่อมมีบารอน แอชเชอร์ และสเฟร่า แอชเชอร์นั่งอยู่
"เชิญจ้ะ เด็กๆ"สเฟร่าพยักหน้าให้นั่ง บารอนหันไปสั่งแม่บ้านให้เอาชามาเสิร์ฟ หลายๆคนถึงกับเกร็งทีเดียว เพราะทุกๆคนมีสายตาน่ากลัว เยือกเย็น บารอนหันไปหาลูกสะใภ้ตัวเองแล้วบอกว่า
"เอลไลย่า ไลเดียอยู่ที่ห้องเขียวขจี ไปเยี่ยมบ้างก็แล้วกัน"
"ค่ะ"เอลไลย่าโค้งให้ก่อนที่จะขออนุญาตไปห้องเขียวขจี
"เจมิไน ยินดีต้อนรับกลับบ้าน อ้อ องค์ชายเคอัสซาน ทรงเสด็จไปเล่นบอร์ดก่อนก็ได้ จูปิไต ที่ห้องสมุดมีหนังสือเยอะแยะเลย หนังสือใหม่ๆมีเข้ามาแล้ว ไปอ่านดู นาธานจะไปคุยกับสัตว์ก็ได้ส่วนแอมเบอร์ จะไปทำสปาก่อนก็ได้ ส่วนเมอลินด้า หนูก็ไปกับแอมเบอร์ก็แล้วกัน"
ทุกคนเบิกตากว้าง บารอนทักทายเด็กเจ็ดคนนี้เหมือนกับเคยเจอกันมาก่อน แล้วองค์ชายเคอัสซานนี่มันหมายความว่าอะไร ทุกคนคิดในใจ
"เออ ท่านบารอน เรียกผมว่าเคอัสเหอะ เรียกเต็มยศแล้วมันแปลกๆ"เคอัสบอก แล้วเขา เจมิไน นาธาน จูปิไต เมอลินด้า และแอมเบอร์ก็พากันลุกไปทำธุระส่วนตัว
ห้องเขียวขจี
ไลเดียนั่งปักผ้าอย่างตั้งอกตั้งใจตามลำพังในห้องเขียวขจี เอลไลย่าเคาะประตูก่อนจะเข้าไป
"อ้าว เอลไลย่า เชิญจ้ะ"ไลเดียทักทาย แล้วเลื่อนเก้าอี้ให้
"ขอบคุณค่ะ ปักผ้าเก่งจังนะคะ"เอลไลย่าชม เมื่อเห็นลายผ้าชัดๆ
"ขอบใจจ้ะ"แล้วสองสาวก็คุยกันไปเรื่อยๆ ถามข่าวคราว เอลไลย่าก็เล่าให้ฟังตั้งแต่ขึ้นปีสองมา พวกเธอต้องเจออะไรมาบ้าง ไลเดียหัวเราะยกใหญ่เมื่อนึกถึงเจมิไนที่ต้องมาเป็นพี่ชายจำเป็น โดยที่ไม่ได้สนใจใครบางคนที่เดินมาหาเลยซะด้วยซ้ำ
"ไม่อยากเชื่อเลยนะ ว่าที่ห้องเขียวขจีจะมีวิวดีๆแบบนี้ด้วย"เสียงเย้ยยันดังขึ้น พอไลเดียและเอลไลย่าหันไป ชายหนุ่มผมบลอน นัยน์ตาสีหมอกอมฟ้า จาร็อด แอชเชอร์! พอจาร็อดเดินมาหา ไลเดียก็จะดึงตัวเอลไลย่าให้ถอยหลังไปพร้อมเธอ
"กลัวรึไง ไลเดีย เอลไลย่า"
"เปล่า"สองสาวตอบพร้อมๆกัน แต่ยังคงระวังตัวอยู่ดี
"จาร็อด มีอะไร"ไลเดียถามห้วนๆ
"มาดูสาวงาม ไม่ให้สุนัขตัวไหนคาบไปรับประทาน"จาร็อดตอบ แล้วเดินมาหา ไลเดียก็จะดึงเอลไลย่าให้ถอยไปเรื่อยๆ
"เราไม่ใช่สิ่งของ"เอลไลย่าขัดขึ้นมา
"หึ"
"เอลไลย่าพูดถูก ผู้หญิงไม่ใช่สิ่งของที่จะให้ผู้ชายมาบงการตามใจชอบ"ไลเดียว่า พอเธอและเอลไลย่าถอยหลังชิดมุมน้ำตกแล้วก็ต้องหยุดนิ่ง ไลเดียอัดออลซอร์ทลมใส่ทันที จาร็อดกระเด็นไปชนต้นไม้ พอลุกมาอีก ก็ถูกะไรบางอย่างกดทับไว้
"ขอโทษนะคะ แต่ว่าคุณเป็นคนทำก่อน เราเลยขอป้องกันตัว ตอนนี้คุณกำลังถูกแรงดึงดูดมหาศาลกดทับอยู่"
"นี่เธอ..."แล้วจาร็อดก็เงียบไป
"หนูควบคุมแรงโน้มถ่วงโลกได้ หรือแม้กระทั่ง"แล้วเอลไลย่าก็วางมือตั้งฉาก ทันใดนั้น เหมือนมีลมจำนวนมากซัดไม่ให้ลุกขึ้น
"ทำออลซอร์ทลม ลมและอากาศย่อมเกิดจากดิน เพราะฉะนั้น ตอนนี้ หนูใช้ได้สองออลซอร์ทแล้ว" แต่จาร็อดก็ไม่ยอมแพ้ ใช้ออลซอร์ทกระแทกไลเดีย แต่ว่าเอลไลย่าก็ดึงให้หลบมาก่อน จาร็อดดูเหมือนจะไม่ยอมง่ายๆ พอจะใช้ออลซอร์ทอีกที ก็มีอีกสองออลซอร์ทมากั้นไว้ และแล้ว ร่างชายหนุ่มสองคนก็ก้าวออกมาจากมุมต้นไม้ ผมสีดำ นัย์ตาสีน้ำเงิน จินไนและเจมิไน!!
"เฮ้ สองคนนั้นน่ะเป็นไรมากมั้ย"เสียงจูปิไตตะโกนถาม แล้วร่างเพื่อนๆก็ปรากฏให้เห็น
"เชอะ คุณจาร็อดนี่ รังแกผู้หญิง รู้มั้ยว่า มันผิดกฏสถาบันชาติชาย"เสียงแอมเบอร์ดังสูงปรี๊ดจนจินไนต้องยกนิ้วอุดหู
"หนอยแน่"
"นี่เจ๊ เงียบหน่อย คนไม่มีสมาธิสู้"เคอัสบ่น แล้วตวัดดาบอนุภาพให้เพลิง ทางเจมิไนก็เรียกลมหายใจแห่งรัตติกาลออกมา เมอลินด้าวิ่งไปหาเอลไลย่าทันที
"เอลไลย่า คุณไลเดีย เป็นอะไรมากรึเปล่า"เมอลนด้าถามอย่างเป็นห่วงขญะใช้ออลซอร์ทหยุดเลือดไว้ให้เอลไลย่า
"ไม่จ๊ะ"ไลเดียส่ายหน้า ส่วนเอลไลย่าก็เรียกดาบของตัวเองออกมา มันไม่เหมือนใคร ทรวดทรงมันเรียวยาวสวยประกายเงิน ดูสดใสร่าเริง
"ดาบพสุธาแห่งอรุณรุ่ง ไม่คิดว่าจะต้องมาใช้ตอนนี้นะเนี่ย"เอลไลย่าถอนหายใจเบาๆขณะขยับดาบในมือไปมา
"ดาบทวงท่าคล้ายๆเจมิไนนะเนี่ย"เคอัสมองดาบในมือของเอลไลย่าอย่างสนใจ จนจูปิไตเป็นคนเฉลยให้
"ดาบพสุธาแห่งอรุณรุ่ง เป็นดาบที่สร้างพร้อมกับลมหายใจแห่งรัตติกาล ถึงดูเผินๆชื่อมันไปคนละทิศ แต่ว่าท้ายชื่อมันคือคู่กัน อรุณรุ่งและรัตติกาล ใช้คู่กันจะมีอานุภาพมาก เป็นดาบคู่ที่คาดว่าเยี่ยมยอดที่สุดเลยก็ว่าได้ การหลอมโดยการเอาเหล็กที่อยู่ท่ามกลางดวงอาทิตย์...."
"พอๆๆๆๆ จูปิไต นายไม่ต้องเข้าวิชาการเลย"นาธานพูดอย่างเหนื่อยใจ
"ขอฝากไว้แค่นี้ก่อน แล้วครั้งหน้าไม่ยอมแน่ๆ"จาร็อดพูดจบก็ก้าวฉับๆออกจากห้องเขียวขจีไป
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
อาจจะงง แต่ผู้เขียนแทบจะบ้าตายกับการสอบไฟน่อลของซัมเมอร์อินเตอร์ สมาธิจะแปรปรวน ถ้างง ก็ซอรี่นะค้า
ความคิดเห็น