คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เจมิไน+เอลไลย่า:หวาอะไรเนี่ย
"เอลไลย่า"เมอลินด้าสะกิดเรียกคนที่กำลังหลับอยู่ในห้อง แถมยังไม่มีวี่แววจะตื่น แอมเบอร์ถอนหายใจเฮือก เพราะปลุกมาตั้งนานแล้วยังไม่ตื่น แอมเบอร์จึงลุกขึ้น
"ชั้นไปหาเจมิไนสุดหล่อดีกว่า"แอมเบอร์ร้องเป็นเพลงเสียงแหลมปรี้ดแล้วออกไป เมอลินด้าได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา รายนี้ตื่นยาก รายนู้นบ้าผู้ชาย เธอจะติดโรคบ้าอะไรรึเปล่าเนี่ย
"ใครมาร้องเพลงแต่เช้าเนี่ย"เสียงเอลไลย่าดังขึ้น เธอค่อยๆลุกจากเตียงแล้วขยี้ตาอย่างงัวเงีย "เสียงแหลมชะมัด"
เมอลินด้าถึงกับหัวเราะพรืด
"อ้าว เมอลินด้า มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"เอลไลย่าหันมาถาม
"มาตั้งนานแล้วจ้ะ นาธานเขาบอกให้มาปลุกเธอ นี่ก็เจ็ดโมงเช้าอยู่ เราจะได้มีเวลาว่างกัน"
"อือ งั้นไปอาบน้ำก่อนนะ"เอลไลย่าลุกจากเตียงไปคว้าเสื้อผ้าและเดินเข้าห้องน้ำ
เอลไลย่าและเมอลินด้าลงมาที่ๆลานสนามหญ้าซึ่งพวกเขาแทบใช้เป็นที่นัดไปซะแล้ว แอมเบอร์นั่งขัดเล็บด้วยสิ่งที่เคอัสเรียกว่าไม้ไอติม นาธานก็นั่งหลับ จูปิไตนั่งเฉยๆ ส่วนเจมิไนนั่งอ่านหนังสือ
"ไง"เอลไลย่าทักก่อนแล้วนั่งลงระหว่างนาธานและเจมิไน
"หวัดดี ตื่นสายเชียวนะ"นาธานอดไม่ได้ที่จะแซว ส่วนเจมิไนยังคงสงบเหมือนเดิม
"จ้าๆ ว่าแต่ทำไมเริ่มมีสาวๆกะหนุ่มๆมาเยอะจังนะ"เอลไลย่าเปรยขณะหันซ้ายหันขวา รุ่นพี่ผู้ชายบางคนเห็นหน้าตาที่สวยน่ารักของเอลไลย่าถึงกับหน้าแดงไปเลย ส่วนสาวๆก็กระซิบชี้ไปที่เจมิไน มีหนุ่มๆบางคนเหลือบตามองจูปิไตแวบๆ เมอลินด้าก็โดนแอบมองหน่อยๆ นาธานและเคอัสก็โดนเหมือนเจมิไนบางทีมีคนมาให้ลูกอมแล้ววิ่งหายไปด้วย แอมเบอร์และเมอลินด้าก็ยังไม่เท่าเอลไลย่าที่มีรุ่นพี่รุ่นน้องผู้ชายบางคนเดินมาหาและยื่นกระดาษสีชมพู สีแดง ขนมของกินเยอะแยะ แถมมีคนมาเขียนคำบอกรักด้วย
"โห เอลลี่ เธอนี่เสน่ห์แรงมากๆเลยนะ"เคอัสทักเมื่อเห็นเอลไลย่าหยิบของที่รับมามองอย่างสงสัย ไม่ว่าจะเป็นน้องน่ารักมาก ชั้นชอบเธอซะแล้วฯลฯ แถมขนมก็เป็นฮาร์ทบีตเป็นโหลๆในซองมีแต่คำบอกรัก
"มีอะไรบ้างเนี่ย โหชั้นชอบเธอ ไอ้หยา ชั้นขอคบกับเธอได้มั้ย ในซองลูกอมมีอะไรบ้างเนี่ย"นาธานไล่ทีละช้าๆ "เหวอ สยิว ชั้นขอสละกายและใจให้กับเธอ เอลไลย่า"
เจมิไนเริ่มมีสีหน้าหงุดหงิดนิดๆแต่ไม่มีรใครสังเกตุเห็น เขาก็ได้ผ้าเช็ดหน้าของสาวๆมาบ้างแต่เขาก็ใช้ออลซอร์ทเอาของไปทิ้งขยะ
"เอลไลย่า เธอนี่น่าอิจฉาจัง ดูดิ ยังไม่มีใครให้ชั้นเลย"แอมเบอร์บ่น ขณะวางมือจากการขัดเล็บ
"ถ้าใครให้เธอ ฟ้าคงถล่มแล้วล่ะมั้งเจ๊"เคอัสอดไม่ได้ที่จะแขวะ จนแอมเบอร์รู้สึกฉุนขึ้นมาไล่อัดสายฟ้าไปทั่ว
"หนอย มาว่าชั้นหรอ เคเค"แอมเบอร์กรีดเสียงแหลมจนทุกคนต้องยกมือกันอุดหู แล้วทั้งคู่ก็วิ่งไล่กันเหมือนเด็กๆ
"ชั้นไม่ได้ชื่อเคเค ชั้นชื่อเคอัส"เคอัสเถียงฉอดๆๆๆๆๆๆ
"ชื่ออะไรมันก็เหมือนกันแหล่ะ แต่ว่ามาให้ชั้นอัดซะดีๆ"แอมเบอร์ไล่กวด จนกระทั่ง ถึงเวลาอาหารเช้า
โต๊ะอาหาร
เอลไลย่าไม่มีเวลาจะยกของขึ้นไปเก็บจึงต้องนำมากองไว้ที่โต๊ะอาหาร จนกระทั่งมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาหาเอลไลย่าแล้วยื่นซองจดหมายสีแดงมาให้ จากนั้นก็วิ่งจู๊ดไปทันที
"อะไรนะ"เจมิไนเอ่ยปากถามเป็นคำแรกของวันนี้ เมอลินด้าหันมาที่ซองแดงบ้าง
"เงินรึเปล่า"จูปิไตถามขึ้นก่อนแล้วสรุปซะเอง "อ๋อ ตระกูลแอชเชอร์ส่งเงินมาให้ ว่าที่ลูกสะใภ้ล่ะมั้ง"
เจมิไนถึงกับหน้าร้อนวูบ ไม่พูดอะไรจนกระทั่งเอลไลย่าและเมอลินด้าเปิดซองมา แล้วข้อความภายในนั้นก็ทำให้เอลไลย่าแทบช๊อค เพราะมันเป็นจดหมายจากแพททริค นักเรียนสีม่วง
มาคบกะชั้นดีกว่า อยู่กะเจ้าดื้อเงียบก็ไม่มีประโยชน์หรอก แล้วแต่เธอจะตัดสินใจ
แพททริค
แอมเบอร์คว้าจดหมายมาอ่านบ้าง
"ยี้ไอเด็กสีม่วง"
นาธานและจูปิไตหยิบมาบ้าง พออ่านไปได้ซักแป๊ป
"เธอจะไม่ทำจริงๆใช่มั้ย"
"นายว่าไงเจมิไน"เคอัสหันไปถามคนที่นั่งข้างๆ แต่คำตอบก็เป็นเพียงความเงียบ
วิชาการใช้พลังออลซอร์ท
วันนี้ต้องเรียนกะทุกสี เอลไลย่าดูจะกดดันมากเป็นพิเศษ จนเมอลินด้าอดเป็นห่วงไม่ได้
"เอลไลย่า เป็นอะไรรึเปล่าจ้ะ"เมอลินด้าถามก่อน แต่เอลไลย่าเงียบ
"เรื่องเมื่อเช้าหรอ"แอมเบอร์ถามบ้าง ซึ่งเอลไลย่าพยักหน้า แต่บทสนทนาก็เป็นอันหยุดลงเมื่ออาจารย์เดินมาถึง และให้ฝึกการใช้ธนู วันนี้เอลไลย่าดูเงียบเป็นพิเศษ เธอแค่ถือธนูแล้วไปที่เป้าของเด็กสีน้ำเงิน ยิงโดนหัวใจหมด! คนอื่นๆถึงกับชะงักค้าง แต่เอลไลย่าก็ยังยิงต่อไปเรื่อยๆ
"เอลลี่เค้าเป็นอะไรเนี่ย"เคอัสกระซิบถามอย่างงงๆเพราะ เจมิไนเองก็ไม่พูดอะไรเลย ยิงๆๆๆๆๆๆๆๆอย่างเดียว จนแอมเบอร์อดกรี๊ดกร๊าดไม่ได้
"จะไปรู้ได้ไง"นาธานสวนเข้าทันขวัน แต่ก็มีสีหน้าเย็นชาทันทีที่แพททริคเดินไปหาคนที่กำลังพูดถึง
"นายจะทำอะไร"เอลไลย่าถามขึ้นก่อน ทันทีที่แพททริคเดินมาถึง
"แค่มาขอคำตอบ"แพททริคพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เมอลินด้าและแอมเบอร์จึงเดินเข้าไปบ้าง
ทุกคนต่างฟังด้วยหัวใจที่เต้นระทึก เอลไลย่าจะตอบยังไง
"ชั้นขอบอกนายว่า ปฏิเสธ เพราะนายดูแย่เกินไป ไม่สินายเป็นคนที่ชั้นไม่ชอบที่สุดในเอออร์ต้าแล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องยุ่งกะชั้นอีก"แล้วเอลไลย่าก็เดินไปสมทบกะพวกนาธานแต่แพททริคกลับคว้าแขนเล็กๆไว้ก่อน ไม่ว่าเอลไลย่าจะสะบัดยังไงก็ไม่เปล่า
"เอลไลย่า"ทุกคนร้องออกมาพร้อมๆกัน
"ถ้ากับเธอคงใช้วิธีดีๆไม่อยู่ คงต้องใช้กำลัง"แพททริคพูดพลางยิ้มอย่างเย็นชาแล้วก็จะตวัดมีดใส่ แต่มีออซอร์ทลมของใครบางคนช่วยไว้ แพททริคโยนเอลไลย่าลงไป เอลไลย่าล้มลงกับพื้นทันทีแล้ววิ่งไปหาเมอลินด้า แล้วเคอัสก็ซัดไฟใส่อีกแรง
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"แล้วแพททริคก็จากไปพร้อมอารมณ์อาฆาต
"เอลไลย่าเป็นไงบ้าง"เมอลินด้าวิ่งเข้ามาหาพร้อมด้วยสีหน้าเป็นห่วง ที่เข่าของเอลไลย่า มีเลือดไหลเยอะทีเดียว คาดว่าเป็นเพราะแรงแพททริคเหวี่ยง
"ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเล้ย"แอมเบอร์บ่นขณะที่มองเอลไลย่าเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือด จนกระทั่งศาสตราจารย์คริปตอน เดินมาด้วยสีหน้าโกรธจัด
"หมายความว่าไงที่พวกเธอสู้กันเอง"คริปตอนตวาดออกมาแล้วชี้ไปที่บริเวณที่เรียนซึ่งตอนนี้ เลยซะไม่มี
"ไม่ใช่นะครับอาจารย์"จูปิไตค้านแต่ก็โดนครูคริปตอนตวัดสายตามาจ้องเขม็ง จนจูปิไตต้องหุบปากเงียบ
"ส่วนเธอ เอลไลย่า เอิร์ทธิเนส เธอเล่นใช้ออลซอร์ททำตัวเองบาดเจ็บเชียวหรือ"ครูคริปตอนหันมามองเอลไลย่าด้วยสายตาเย็นชา
"เจมิไน เธอใช้ออลซอร์ททำร้ายแพททริค เพราะฉะนั้นครูของกักบริเวณ เจมิไน แอชเชอร์ และเอลไลย่าเอิร์ทธิเนส ให้มาซ่อมแซมส่วนที่ทำพัง เอลไลย่า ไม่ต้องทำแผล ซ่อมเดี๋ยวนี้เลย เจมิไน เธอด้วย ส่วนคนอื่นๆกลับไปได้แล้ว"ครูคริปตอนโบกมือไล่ ทุกคนไม่มีสิทธิ์คัดค้าน เลยต้องทำตามที่อาจารย์สั่งแต่โดยดี เอลไลย่ากัดฟันนิดๆแล้วพยายามลุกขึ้นมา แม้เลือดที่เข่าจะยังไหล เธอเดินกระเผลกไปถือค้อนซ่อมหุ่น และตัดหญ้า โชคดีหน่อยที่ใช้ออลซอร์ทได้ ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังซ่อมแซมหุ่นอยู่นั้น มีสายตาใครบางคนกำลังมองมาด้วยความสะใจอยู่
"เฮ้อ"แอมเบอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ระหว่างนั่งเท้าคางอยู่ที่โต๊ะอาหารค่ำ
"เป็นอะไรเนี่ย เจ๊ เอาแต่ถอนหายใจอยู่ได้"เคอัสอดแขวะไม่ได้
"ก็เจมิไนสุดหล่อของชั้น โดนใส่ร้ายป้ายสี เฮ้อ"แอมเบอร์ถอนหายใจอีกรอบ
"อึม นี่ก็ค่ำแล้วนะ"เมอลินด้าเริ่มพูดบ้าง พวกเธอได้เจอทั้งสองคนในชั่วโมงเรียนเท่านั้น
"ไปตามหากัน"นาธานเอ่ยขึ้น แล้วลุกขึ้นจากโต๊ะเดินนำลิ่วไปโดยมีเพื่อนๆวิ่งตามมาติดๆ
ตัดมาที่สองคนนี้บ้าง
เอลไลย่าใช้ออลซอร์ทถอนหญ้าไป โดยมีออลซอร์ทของเจมิไนคอยเก็บหญ้าลงถัง พวกหุ่นซ่อมเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ว่านี่มันงานทรมาณเด็กชัดๆ หนอยแน่ไอแพททริค คอยดูเหอะ เอลไลย่าคิดอย่างเจ็บแค้นในใจ เรือนผมสีน้ำตาลตอนนี้ยาวกว่าเดิมจนถึงสะโพกถูกถักเป็นเปียสองข้าง วันนี้เป็นวันที่ซวยที่สุดในชีวิตเธอเลย
"อีกนิดเดียว"เอลไลย่าพึมพำ วันนี้เธอใช้ออลซอร์ทไปเกินขนาดเลยดูเหนื่อยจนเห็นได้ชัด เจมิไนดูจะไม่เท่าไหร่ แต่ก็หอบเล็กน้อย
"เอลลี่ เจมิไน"เสียงเคอัสทักขึ้นจากเงามืด พร้อมกับชื่อที่มันฟังกวนประสาทสำหรับเอลไลย่า แล้วคนที่ตามมานั้น นาธาน จูปิไต เมอลินด้า และแอมเบอร์ และแล้วหญ้ากองสุดท้ายก็หมดลง "กว่าจะเสร็จเล่นเอาเหนื่อยเป็นบ้า"เอลไลย่าบ่นขณะทรุดตัวนั่งลงกับพื้นสนามหญ้าเลย เจมิไนก็เช่นกัน เอลไลย่าแกะเปียที่มัดอยู่ออกและปล่อยสยายให้สบาย
"ทำไมพวกเธอไม่บอกล่ะว่าพวกเธอไม่ได้ทำผิด"นาธานก้มหน้าลงถามแล้วทรุดตัวข้างๆเจมิไน แอมเบอร์ไม่ยอมลงนั่งสนามหญ้า ไม่รู้กลัวอะไร แล้วเอลไลย่าก็สวนขวับ
"เดี๋ยวก็เจอหนัก"
"แต่อาจารย์ก็ต้องมีความยุติธรรมนี่"เคอัสออกความเห็น
"นายควรจะรู้ไว้ว่า แทบไม่เคยมีอาจารย์ที่ไหนมีความยุติธรรม"เจมิไนเปรย ตอนนี้เขาซอยผมมาเป็นทรงเดิมตอนปีหนึ่งแล้ว แต่ดูเท่ห์กว่าเดิมหลายเท่าตัว พวกเขาเริ่มเปลี่ยนทรงผมกันเป็นบางคน เอลไลย่าก็ผมยาวขึ้น ดูสวยกว่าเดิม แล้วซอยตรงปลาย เมอลินดาก็เหมือนเดิม แอมเบอร์จัดการไปม้วนผมให้เป็นลอนๆ
มันก็จริงอย่างที่เจมิไนพูดล่ะว้า ทุกคนคิด
"กว่าจะเสร็จเล่นเอาเหนื่อยเป็นบ้า"เอลไลย่าบ่นขณะทรุดตัวนั่งลงกับพื้นสนามหญ้าเลย เจมิไนก็เช่นกัน เอลไลย่าแกะเปียที่มัดอยู่ออกและปล่อยสยายให้สบาย
"ทำไมพวกเธอไม่บอกล่ะว่าพวกเธอไม่ได้ทำผิด"นาธานก้มหน้าลงถามแล้วทรุดตัวข้างๆเจมิไน แอมเบอร์ไม่ยอมลงนั่งสนามหญ้า ไม่รู้กลัวอะไร แล้วเอลไลย่าก็สวนขวับ
"เดี๋ยวก็เจอหนัก"
"แต่อาจารย์ก็ต้องมีความยุติธรรมนี่"เคอัสออกความเห็น
"นายควรจะรู้ไว้ว่า แทบไม่เคยมีอาจารย์ที่ไหนมีความยุติธรรม"เจมิไนเปรย ตอนนี้เขาซอยผมมาเป็นทรงเดิมตอนปีหนึ่งแล้ว แต่ดูเท่ห์กว่าเดิมหลายเท่าตัว พวกเขาเริ่มเปลี่ยนทรงผมกันเป็นบางคน เอลไลย่าก็ผมยาวขึ้น ดูสวยกว่าเดิม แล้วซอยตรงปลาย เมอลินดาก็เหมือนเดิม แอมเบอร์จัดการไปม้วนผมให้เป็นลอนๆ
มันก็จริงอย่างที่เจมิไนพูดล่ะว้า ทุกคนคิด
"กว่าจะเสร็จเล่นเอาเหนื่อยเป็นบ้า"เอลไลย่าบ่นขณะทรุดตัวนั่งลงกับพื้นสนามหญ้าเลย เจมิไนก็เช่นกัน เอลไลย่าแกะเปียที่มัดอยู่ออกและปล่อยสยายให้สบาย
"ทำไมพวกเธอไม่บอกล่ะว่าพวกเธอไม่ได้ทำผิด"นาธานก้มหน้าลงถามแล้วทรุดตัวข้างๆเจมิไน แอมเบอร์ไม่ยอมลงนั่งสนามหญ้า ไม่รู้กลัวอะไร แล้วเอลไลย่าก็สวนขวับ
"เดี๋ยวก็เจอหนัก"
"แต่อาจารย์ก็ต้องมีความยุติธรรมนี่"เคอัสออกความเห็น
"นายควรจะรู้ไว้ว่า แทบไม่เคยมีอาจารย์ที่ไหนมีความยุติธรรม"เจมิไนเปรย ตอนนี้เขาซอยผมมาเป็นทรงเดิมตอนปีหนึ่งแล้ว แต่ดูเท่ห์กว่าเดิมหลายเท่าตัว พวกเขาเริ่มเปลี่ยนทรงผมกันเป็นบางคน เอลไลย่าก็ผมยาวขึ้น ดูสวยกว่าเดิม แล้วซอยตรงปลาย เมอลินดาก็เหมือนเดิม แอมเบอร์จัดการไปม้วนผมให้เป็นลอนๆ
มันก็จริงอย่างที่เจมิไนพูดล่ะว้า ทุกคนคิด
""""""""""""""""""""""""""""""""""
ฝากด้วยนะ
ความคิดเห็น