คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 1 วันแรกเจอ ทำให้รักเธอหมดหัวใจ : ความสนิทที่เริ่มเกาะกุมหัวใจจ
หลังจากที่แน็กเดินออกไปแล้วฉันซึ่งไม่รู้จักใครในกลุ่มเลยแล้วดันมานั่งร่วมโต๊ะกันก็ทำ
ได้แค่มองมือตัวเองไปพลาง โฮะๆเพิ่งรู้ว่ามือเราก็สวยใช่เล่นแฮะ
"เอ่อสาวน้อยชื่ออะไรครับ"คนที่ตรงกันข้ามกับฉันทักขึ้น
"เอ่อ โนนิ ค่ะ เรียกว่าโนก็ได้^ ^"
"ผมต้านะครับ นี่ เจ นั่ง ฟัน โน่น ปาร์ นู่เชครับ"
"ค่ะ ชื่อเท่กันทั้งแก็งเลยนะคะ"ฉันยิ้มก่อนจะยืดหัวมองหาแน็ก
"แน็กมันไม่กินข้าวเที่ยงครับ ถ้าไม่มากับโนวันนี้ก็ไม่มีทางมาเหยียบโรงอาหารหรอกคับ"
ต้าพูดพร้อมกับใช้ไม้จิ้ม จิ้มลูกชิ้นที่มีนำจิ้มเยิ้มเข้าปาก อึก(เสียงกลืนนำลาย)
"หรอคะ ไม่ดีเลยเดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะหรอก"ความจริงฉันอยากจะตอบไปว่า 'ใคร
ถามยะ' เสียด้วยซำแต่เพราะต้องรักษาภาพลักษณ์ของนางเอกที่ดีจึงต้องกล่าวไปถามที่เห็น
"ไม่ต้องห่วงหรอกครับแน็กมันอึด"เจพูดแล้วใช้ส้อมพลาสติกจิ้มไส้กรอกในจาน
พลาสติกเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย โดยหารู้ไม่ว่าการกระทำของต้าและเจ
ทำให้ฉันหิวมากกว่าเดิมเป็น 10 เท่า แน็กนะแน็ก ร้านขายของมันอยู่ขั้วโลกเหนือรึไงกัน
หิวจนไส้จะพันกันอยู่แล้วนะ
"โนมาแล้ว"เสียงแน็กดังแว่วมาทำให้ฉันถึงกับคลี่ยิ้มในบันดล เย่ในที่สุดเราก็ได้กิน
เสียที>o</ หลังจากที่หิวมานานฉันก็จะได้กินเสียที แต่เอ๊ะไหนล่ะถุงของกินหรือว่า
นายจะช่วยโลกร้อนแต่อย่าเอาไปแอบไว้ข้างหลังเลยเดี๋ยยวมันจะติดกลิ่นตดนายมาด้วย
"โนแม่ค้าบอกว่าวันนี้เปิดร้าน แต่ไม่ขายเพราะจะมานับตังค์"ฮะ Oh my god ฉันอดกิน
แล้วโฮ ToT
"เฮ่ไม่เป็นไรกินของฉันก็ได้"ฟันพูดพร้อมกับส่งกระดูกไก่ที่ถูกแทะซะไม่มีชิ้นดีมาให้ฉัน
กรี้ดดด นี่มันอะไรกันเนี่ยทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยร้านทุกร้านพร้อมใจกันล้างสต๊อกเก็บ
ข้าวของเตีรยมกลับบ้าน อย่าเพิ่งปิด อย่าเพิ่งปิดขอข้าวเปล่าซักจานก็ยังดี
~เข้าเรียน~
เพราะวันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียนทำให้คาบบ่ายทุกคาบกลายเป็นคาบว่าง
ให้นักเรียนได้ทำความรู้จักกัน บ้างก็หลับ บ้างก็เล่น บ้างก็เมาท์แตก คงมีเพียงไม่กี่คน
ที่อาศัยช่วงนี้นอนกลางวันซึ่งรวถึงฉันด้วย ต่แล้วอาการปวดท้องก็เข้ามาคุกคามในทันที
"โอ๊ย"จู่ๆฉันก็ปวดท้องขึ้นมาอย่างรุนแรง ฉันเอามือกุมท้องไว้
"เฮ่ยโนเป็นไรอ่ะ"เสียงแน็กดังขึ้นอย่างลนลาน
"ฉัน..ปวด..ท้อง"
"งั้นเราไปห้องพยาบาลกันเถอะ"แน็กพูดแล้วให้ฉันขี่หลังก่อนจะเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องพยาบาลซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ทำเอาฉันเขินไปโดยไม่รู้ตัว
"ไม่หนักเหรอ"
"เบาจะตาย"
"ถึงห้องพยาบาลแล้ว วางฉันลงเหอะ"
"ว้าอาจารย์ไม่อยู่ ฉันไม่รู้ด้วยสิว่าขวดไหนเป็นยาแก้ปวดท้องไม่มีไม่มียาธาตุด้วยสิ
งั้นฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอนะ"
"อือ"
"นี่ปวดท้องมากเลยเหรอ"
"อือ ฉันกินข้าวเที่ยงทุกวันน่ะถ้าไม่กินจะปวดท้อง"
"ฉันไม่เห็นต้องกินเลย"
"นั่นมันก็เรื่องของนาย นายไม่ปสดเพราะนายอึด แต่ฉันปวดเพราะฉันไม่อึดเหมือนนาย"
"อืมๆฉันเข้าใจคนเรามันมไมอะไรเหมือนกันไปซะทุกอย่างหรอก"
"ฉันทนไม่ไหวแล้วกินแม่งมั่วๆเลยดีกว่า"ฉันบ่นพร้อมกับหยิบยาขวดหนึ่งที่เขียนว่า
'ยาแก้ปวด' แล้วหยิบเปอดฝากินเข้าไป1 เม็ด
"เฮ่ยบ้าน่ากินเข้าไปได้ไง ถ้าเกิดเป็นยาถ่ายก็ซวยสิ"เออสิยะกินยาถ่ายแล้วเสน่ห์แรงรึไง
"ช่างมันเถอะ ฉันก็หายแล้วเรารับกลับห้องเถอะ วันเปิดเทอมเลิกเรียนไวเดี๋ยวประตูปิด"
เราสองคนเดินออกจากห้องพยาบาลแล้วตรงกับห้องเรียนทันที ระหว่างทางแน็กก็เอา
บ่นเรื่องที่ฉันกินยาสุ่มสี่สุ่มห้า ฉันเองก็ได้แต่ไกล่เกลี่ยไป
"ถึงแล้วรับเก็บของกลับเถอะทุกคนกลับกันหมดแล้ว"
"อืม"ฉันและแน็กต่างเก็บของ ของตัวเองลงกระเป๋า แล้วเราก็วิ่งอย่างเร็วที่สุดออกจากประตูโรงเรียนทันที
"เฮ้อเกือบได้นอนโรงเรียนแล้ว"
"งั้นลากันตรงนี้แหละ"
"เดี๋ยวสิ ให้ฉันไปส่งเธอนะ"
"เอางั้นก็ได้"
~ณ หมู่บ้าน Land and home~เผอิญว่าจะซื้อ Land and house นะแต่ไม่มีตังค์
"ส่งฉันแค่นี้น่ะแหละ"
"อืมๆเข้าบ้านดีๆล่ะ"
"บายจ้า"ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านทันทีที่พูดจบโดยไม่ได้หันหลังกลับไปอีก
ความคิดเห็น