ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 วันแรกเจอ ทำให้รักเธอหมดหัวใจ : บทนำ
วันนี้อากาศดีมากๆ ฉันกำลังนั่งมองทางข้างๆจากกระจกรถ พร้อมกับยิ้มออกมานิดๆ เหมือนนางเองมิวสิควิดีโอ โฮ่ๆมันก็แน่อยู่แล้ว^o^ ฉันออกจะสวยซะขนาดนี้
"ชิ! คิดว่าตัวเองสวยนักรึไง"เสียงของนาโอะดังขึ้นทำให้ฉันหันไปอย่างฉุนเฉียว ตัวเองไม่สวยก็อย่ามาพาลใส่คนสวย(มากๆๆ)สิยะ
"เอาล่ะ ถึงโรงเรียนแล้ว ตั้งใจเรียนนะลูก"แม่ยื่นหน้ามาหอมแก้มฉัน ก่อนที่ฉันจะเปิด
ประตูรถแล้วก้าวเท้าออกไป
"ค่ะแม่^ ^"ฉันตอบรับแล้วปิดประตูก่อนจะเดินไปเผชิญหน้ากับอาจารย์ที่มายืน
ตรวจระเบียบการแต่งกายของนักเรียนที่เดินเข้ามาในโรงเรียน
"สวัสดีค่ะ"ฉันก้มหัวลงบนมือที่พนมไว้ก่อนหน้านี้ ครูคนนี้ก็เหลือเกินจริงนอกจากไม่ หันมารับไหว้แล้วยังทำไม่สนใจอีกมัแต่ผัดหน้าอยู่ได้ ฉันเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะเดินไป ห้องเรียนทันที
"โนนิ! >o</"ยัยอบเชยหรือโอตะโกน(แหกปาก)ร้องเรียกฉันเหมือนชะนีร้องผัวๆ ฉัน ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนจะเดินไปเก็บข้าวของเข้าโต๊ะของตัวเอง ยัยอบเชยก็มิวาย รอช้า วิ่งเข้ามาหาฉันถึงที่
"นี่!ยัยโนนิรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น"อบเชยพูดพร้อมกับกอดอกแล้วเหล่ตามองฉันอย่าหยิ่ง ยะโสโอหัง
"ไม่รู้"ไม่มีความอยากรู้อยากเห็นแม้แต่น้อยผุดขึ้นมาจากตัวฉันเลยแม้แต่นิดเดียว
"ชิเชอะ"อบเชยทำปากยื่นทำให้ฉันรู้สึกหมั่นไส้ ฉันวางประเป๋าถือลงแล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจใคร
เช้านี้ก็อากาศดรอย่างที่บอกนั่นแหละ ฉันเดินหาที่นั่งในสนามบาสโดยไม่สนใจอบ เชย ที่เดินมาแล้วเอาแต่พล่ามเรื่องของข้าวหลาม
"นี่อบเชยแล้วฟิวล่ะ"หลังจากที่ฉันถามไม่ถึงนาทีอบเชยก็หยุดพล่ามแล้วมองฉัน
"รายนั้นน่ะเหรอ พอมาถึงก็แจ้นไปหาอันตามเคย"
"อ๋ออออออ"ฉันลากเสียงยาวตอบรับไป ฟิวเป็นแฟนกับอันหนุ่มน้อยหน้าตาดี ทั้งสอง
เหมาะสมกันมากเลยล่ะ แถมยังรักกันแบบที่ใครแยกออกจากกันได้พอมีเวลาว่าง
2 คนนี้มักจะหาที่สงบ Sweet กัน อันเป็นเพื่อนกับข้าวหลามคนที่อบเชยแอบชอบ
ดังนั้นยิ่งเข้าทางอบเชยเข้าไปใหญ่ ตอนนี่อบเชยกับข้าวหลามก็พัฒนาขึ้นเยอะ
จากคนรู้จักเป็นเพื่อนสนิท (แอบอิจฉาลึกๆ)
"ยัยโนนิ ฉันเมื่อยขาแล้ว"
"อืมอบเชยเราไปนั่งกับปุ๊กกันเถอะ"ฉันเดินนำอบเชยออกไป
"คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ"ฉันเดินเข้าไปทักทายเพื่อนทั้งหมดที่นั่งคุยกันอยู่ในกลุ่มปุ๊ก แต่
ดูเหมือนว่าคำทักทายของฉันจะไม่มีใครรับรู้จึงผละออกมา
"หวัดดี โน"เสียงร้องทักทายของหนุ่มน้อยคนหนึ่ง ทำให้ฉันถึงกับหน้าแดงฉ่า โดยไม่ทันตั้งตัว
"ดีจ้า แน็ก ไม่ไปเล่นบาสกับต้าหรอ"ฉันทักตอบแล้วหันไปมาเพื่อมองหาต้า
"ต้าอยู่กับครีมน่ะ"
"อืม"พอฉันตอบรับไปแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่ออยู่ดีๆแน็กก็มองหน้าฉันแบบแปลกๆ แต่ถึงยังไงสายตาคู่นี้ก็คือสายตาที่ฉันรัก
"ชิ! คิดว่าตัวเองสวยนักรึไง"เสียงของนาโอะดังขึ้นทำให้ฉันหันไปอย่างฉุนเฉียว ตัวเองไม่สวยก็อย่ามาพาลใส่คนสวย(มากๆๆ)สิยะ
"เอาล่ะ ถึงโรงเรียนแล้ว ตั้งใจเรียนนะลูก"แม่ยื่นหน้ามาหอมแก้มฉัน ก่อนที่ฉันจะเปิด
ประตูรถแล้วก้าวเท้าออกไป
"ค่ะแม่^ ^"ฉันตอบรับแล้วปิดประตูก่อนจะเดินไปเผชิญหน้ากับอาจารย์ที่มายืน
ตรวจระเบียบการแต่งกายของนักเรียนที่เดินเข้ามาในโรงเรียน
"สวัสดีค่ะ"ฉันก้มหัวลงบนมือที่พนมไว้ก่อนหน้านี้ ครูคนนี้ก็เหลือเกินจริงนอกจากไม่ หันมารับไหว้แล้วยังทำไม่สนใจอีกมัแต่ผัดหน้าอยู่ได้ ฉันเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะเดินไป ห้องเรียนทันที
"โนนิ! >o</"ยัยอบเชยหรือโอตะโกน(แหกปาก)ร้องเรียกฉันเหมือนชะนีร้องผัวๆ ฉัน ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนจะเดินไปเก็บข้าวของเข้าโต๊ะของตัวเอง ยัยอบเชยก็มิวาย รอช้า วิ่งเข้ามาหาฉันถึงที่
"นี่!ยัยโนนิรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น"อบเชยพูดพร้อมกับกอดอกแล้วเหล่ตามองฉันอย่าหยิ่ง ยะโสโอหัง
"ไม่รู้"ไม่มีความอยากรู้อยากเห็นแม้แต่น้อยผุดขึ้นมาจากตัวฉันเลยแม้แต่นิดเดียว
"ชิเชอะ"อบเชยทำปากยื่นทำให้ฉันรู้สึกหมั่นไส้ ฉันวางประเป๋าถือลงแล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจใคร
เช้านี้ก็อากาศดรอย่างที่บอกนั่นแหละ ฉันเดินหาที่นั่งในสนามบาสโดยไม่สนใจอบ เชย ที่เดินมาแล้วเอาแต่พล่ามเรื่องของข้าวหลาม
"นี่อบเชยแล้วฟิวล่ะ"หลังจากที่ฉันถามไม่ถึงนาทีอบเชยก็หยุดพล่ามแล้วมองฉัน
"รายนั้นน่ะเหรอ พอมาถึงก็แจ้นไปหาอันตามเคย"
"อ๋ออออออ"ฉันลากเสียงยาวตอบรับไป ฟิวเป็นแฟนกับอันหนุ่มน้อยหน้าตาดี ทั้งสอง
เหมาะสมกันมากเลยล่ะ แถมยังรักกันแบบที่ใครแยกออกจากกันได้พอมีเวลาว่าง
2 คนนี้มักจะหาที่สงบ Sweet กัน อันเป็นเพื่อนกับข้าวหลามคนที่อบเชยแอบชอบ
ดังนั้นยิ่งเข้าทางอบเชยเข้าไปใหญ่ ตอนนี่อบเชยกับข้าวหลามก็พัฒนาขึ้นเยอะ
จากคนรู้จักเป็นเพื่อนสนิท (แอบอิจฉาลึกๆ)
"ยัยโนนิ ฉันเมื่อยขาแล้ว"
"อืมอบเชยเราไปนั่งกับปุ๊กกันเถอะ"ฉันเดินนำอบเชยออกไป
"คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ"ฉันเดินเข้าไปทักทายเพื่อนทั้งหมดที่นั่งคุยกันอยู่ในกลุ่มปุ๊ก แต่
ดูเหมือนว่าคำทักทายของฉันจะไม่มีใครรับรู้จึงผละออกมา
"หวัดดี โน"เสียงร้องทักทายของหนุ่มน้อยคนหนึ่ง ทำให้ฉันถึงกับหน้าแดงฉ่า โดยไม่ทันตั้งตัว
"ดีจ้า แน็ก ไม่ไปเล่นบาสกับต้าหรอ"ฉันทักตอบแล้วหันไปมาเพื่อมองหาต้า
"ต้าอยู่กับครีมน่ะ"
"อืม"พอฉันตอบรับไปแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่ออยู่ดีๆแน็กก็มองหน้าฉันแบบแปลกๆ แต่ถึงยังไงสายตาคู่นี้ก็คือสายตาที่ฉันรัก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น