คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 1 วันที่ได้เจอทำให้รักเธอหมดหัวใจ : ย้อนความทรงจำ
หัวฉันอื้อตลอดทั้งชั่วโมง โชคดีที่ฉันได้เรียนเรื่องนี้แล้ว จึงไม่ค่อยมีปัญหามาก ห่วง
แต่ไอคนที่ไปเรียนห้องฉันนี่แหละ ไม่รู้จะเรียนทันรึเปล่า
"ดูโนไม่ค่อยตั้งใจเรียนเลยนะ"ต้าที่ขมักเขม้นอยู่กับการเรียนถามฉันพลางจดเลกเชอร์ยิกๆ
"เอ่อ...ฉันหัวอื้อน่ะสงสัยไม่ได้กินข้าวเช้า แต่ไม่ต้องห่วงฉันเรียนเรื่องนี้แล้ว"
"อื้อ ถ้าไม่ไหวยังไง ฉันพาไปห้องพยาบาลก็ได้"
"ไม่เป็นไร"
"อยากให้แน็กพาไปอ่ะดิ" //ฉึก// เอ่อคงไม่ต้องบอกนะว่ามันคือเสียงอะไรมันคือเสียงคำ
พูดแทงใจดำค่ะ
"ต้า นายพูดว่าอะไรนะ-_-+"
"อ๊ะ...เปล๊า เปล่าจริงไม่ได้พูดอะไรเลยน้า"
"อย่าให้รู้นะ"ฉันพูดออกมาแล้วหันไปเรียนต่อ แต่ทว่าหัวอันไม่รักดีก็เริ่มบีบตัว จนทำให้
เจ้าของอย่างฉันหลับตาปี๋ด้วยความเจ็บปวด
"ต้าฉันไม่ไหวแล้ว"
"ครูครับ อัมพาวรรณ ปวดหัวครับ"ต้าลุกขึ้นแล้วยืดอกพูดกับครูโดยมีสายตาเพื่อนทั้งห้องมองมาที่ต้าเป็นจุดเดียว
"ก็พาไปห้องพยาบาลสิ แต่เอ๊ะเธอยังไม่ส่งการบ้านเลย ภาสกร ไปแทนธนภัทรซิ"
"คับ"ว่าแล้วแน็กก็ลุกขึ้นมาประคองฉันไปยังห้องพยาบาล เอ่ออย่าหาว่าฉันอะไรเลยนะ
ฉันรู้สึกว่าหายปวดหัวนิดหน่อยแล้ว^ ^
"นึกถึงตอน ม.3 เลยแฮะ"ฉันเปรยออกมาโดยลืมไปว่าแน็กจะได้ยินหรือเปล่า แน็กจึง
หันมามองฉันแล้วยิ้ม...
"อืม..แต่ตอนนั้นโนปวดท้องแล้วก็ขี่หลังเรานี่"
"จะเหมือนหรือไม่ยังไงก็เป็นเรานี่"
"ใช่เราก็ยังอยู่"
"แม้ว่าเราจะไม่สนิทกันเหมือนเดิม"
"อย่าพูดอย่างนั้นสิ"
"ถึงห้องพยาบาลแล้ว จะเข้าไปด้วยไหม"
"ไม่ล่ะ"
"อือ"ฉันตอบรับสั้นๆแล้วเปิดประตูห้องพยาบาลก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน แต่แล้วคำพูด
เบาๆนี้ก็ทำให้ฉันชะงัก...
"หวังว่าครูพยาบาลคงอยู่นะ"ต้องเป็นแน็กแน่ๆที่พูดเพราะมีแค่เราเท่านั้นที่รู้ เขายังจำได้
อยู่อีกหรอเนี่ยนานมากแล้วนะ
"เป็นอะไรล่ะ"อาจารย์ประห้องพยาบาลหรือเรียกสั้นว่าครูพยาบาลถามฉันด้วยเสียงแข็งๆ
"ปวดหัวค่ะ"
"อ่ะเอาไปกินซะ แล้วไปต่อ"ฉันรับยาและนำจากครูพยาบาลมากินรวดเดียวแล้วยกมือ
ขอบคุณก่อนจะเดินมา
"ไปกันเถอะ"แน็กพูดแล้วทำท่าจะเดินไปเรียน นายกลัวว่าครูจะแอบบอกข้อสอบรึไงยะ
"แต่อีกไม่นานก็จะพักเที่ยงแล้วนะ ฉันไปเข้าห้องนำค่าเวลาดีกว่า"ฉันเงยหน้าจาก
นาฬิกาแล้วเดินเข้าห้องนำโดยไม่ฟังเสียงห้ามของแน็ก ความจริงฉันฉันปวดฉี่ต่างหากล่ะ
~เมื่อเข้าห้องนำเสร็จ~
"ชอบทำอะไรตามใจตัวเองอยู่เรื่อย"
"ถ้ามัวแต่ไม่กล่าล่ะก็ แล้วชีวิตมันจะรุ่งเรอะ"
"ฉันจะเก็บเอาไปเป็นอุทาหรณ์ละกัน"
"อืม..เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะ"
"อือ"เมื่อแน็กตอยรับฉันก็เดินนำหน้าแน็กไปที่โรงอาหารอย่างร่าเริง แน็กเองก็เดินตามมาอย่างสงบ
ความคิดเห็น