รักใสๆของหัวใจ 4 ดวง

ลำดับตอนที่ #8 : 1 วันที่ได้เจอทำให้รักเธอหมดหัวใจ : เพิ่งรู้ว่ารัก

 ผมนอนไม่หลับเลย ก็มันไม่ใช่บ้านของผมนี่ ถ้าเกิดผมฉี่รดที่นอนขึ้นมาคงจะมองหน้า
โนไม่ติดแน่ และที่สำคัญมนุษย์สุดอุบาทว์ที่นอนอยู่ข้างๆผมนี่สินอนกรนซะยังกับไซเรน
รถพยาบาลที่ผมเคยได้ยินบ่อยๆอย่างนั้นแหละ แถมยังคอยทำท่าว่าจะกอดผมหลาย
ครั้งจนผมต้องหลบและหวุดหวิดจากการตกเตียงมาหลายครั้ง แล้วที่นี้ผมจะนอนยังไงล่ะ
"ชอง ชอง"จู่ๆก็เกิดเสียงครำครวญดังกังวานทั่วห้องทำเอาคนที่หลับไม่ลงอย่างผมสะดุ้ง
พร้อมกับขนที่พร้อมใจกันลุกขึ้น เอ่อ พูดง่ายๆขนลุกอ่ะ
"เสียงใครน่ะ"
"ชอง ชอง"เสียงนั้นยังดังอยู่จนผมสัมผัสได้ว่าเป็นเสียงของผู้หญิงซึ่งมีอยู่คนเดียวในห้อง
ซึ่งเป็นใครไม่ได้
"โนเสียงเธอเหรอ เธอเป็นอะไรน่ะ"
"ชอง"เสียงครวญครางยังคงดังขึ้นเรื่อยๆจนผมต้องลุกจากเตียงแล้วเดินไปยังเตียงของ
โนซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเตียงของพี่นัท
"โน"ผมเรียกเธอเบาๆก่อนจะยกมือข้างที่ถนัดลูบหัวเธออย่างทะนุถนอม โนส่ายหัวไป
มาเหมือนคนฝันร้าย โถ่ที่แท้ก็ละเมอนี่เอง ว่าแต่ถึงใครกันนะ
"ชองหรอ"//ฟุ่บ//โนคว้าผมมากอดอย่างแรง ซึ่งมันก็แรงจริงๆแรงจนเกินไปด้วยซำ ถึงขนาดทำให้ผมถลาลงมานอนบนเตียงได้เลย ชอง...คือใครกันน่ะ คนที่โนรักงั้นเหรอ
ผมรู้สึกหึงและก็เขินไปพร้อมๆกัน กลิ่นตัวของโนหอมจัง ไม่คิดว่าสบู่ยี่ห้อนี้จะหอมได้มากขนาดนี้
"เอ่อ"ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะไม่เคยอยู่ใกล้ใครนอกจากพ่อแม่มากขนาดนี้มาก่อนเลย
"อ้าวแน็กเองเหรอ...ขอโทษนึกว่า..."จู่ๆโนก็ลืมตาขึ้นมาแล้วปล่อยผมโดยอัตโนมัติ 
ผมเองก็เด้งตัวขึ้น ขอบคุณความมืดจริง เพราะตอนนี้ผมหน้าแดงไปจนถึงหูเลยล่ะ แต่...
ผมรู้สึกว่า ไม่อยากให้เธอปล่อยเลย อยากอยู่ใกล้ๆเธอนานกว่านี้ นี่อย่าบอกนะว่า
'ผมชอบโนนิ'
"แน็กเป็นอะไรรึเปล่า"
"อ๋อเปล่า"
"นอนไม่หลับสินะ"
"อือ ฉันว่านอนพื้นดีกว่า"
"อื้อ"
"อืมผ้านวมอยู่ในตู้หยิบปูเอาเองก็แล้วกัน"
"อืม"
"ฉันนอนล่ะ"โนพูดแบ้วหลับตาลง ผมมองภาพนี้นานอยู่ครู่ก่อนจะเดินไปหยิบผ้านวมและ
หมอนจากตู้มาปูนอน
"เฮ่อ"เธอจะรักผมมั้ยเนี่ย คงเป็นแค่ฝันสินะ ผมจะมีโอกาสสมหวังไหมนะ สักครั้งก็ยังดีที่โนบอกว่า 'รักผม'