คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 1 วันที่แรกเจอ ทำให้รักเธอหมดหัวใจ : แรกพบ
"แม่ส่งแค่นี้นะ"แม่เลื่อนกระจกรถลงแล้วพูดกับฉัน
"ไปเถอะค่ะแม่ หนูหาห้องเองได้"
"งั้นแม่ไปนะ"แม่พูดจบก็ขับรถออกไปจากตรงนี้ทันที ฉันสูดลมหายเฮือกใหญ่หนึ่งครั้ง
ก่อนจะเดินหาห่องของตัวเองให้เจอ ปีนี้ฉันอยู่ ม.3/3 หลังจากที่จบ ม.2 มา(มันต้อง
แน่อยู่แล้วสินะ) แต่ที่สำคัญคือห้องมันอยู่ส่วนไหนของโลกเนี่ย>-< หรือว่าฉันจะมาผิดตึก
"นี่เธอมีอะไรให้ช่วยมั้ย"เสียงๆนี้ทำให้ฉันหันไปหาต้นเสียงอย่างประหลาดใจ
"ดีจัง เอ่อ ม.3/3อยู่ไหนหรอ"ฉันได้ทีก็ถามอย่างลุกลี้ลุกลน
"ตามมาสิฉันก็อยู่ห้อง 3/3 เหมือนกัน"เขาพูดก่อนจะเดินนำฉันไปยังห้องๆหนึ่งที่มี
ป้ายเขียนว่า 'ม.3/3' ฉันมองป้ายนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง ภายในห้อง
เต็มไปด้วยเสียงอึกทึก ฉันมองหาที่นั่งอย่างละเอียดเพราะแทบจะไม่มีที่นั่งเหลืออยู่
ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจนั่งตรงหลังสุด เพราะตัวของฉันค่อนข้างสูง(นิดหน่อย)เมื่อจัด
การกับของเสร็จ ฉันก็ได้แต่นั่งมองเพื่อนๆทุกคนที่อยู่ในห้อง
"อ้าว!โนนิ"สาวน้อยผมหยักศกหันมามาแล้วเรียกฉันอย่างตกใจ
"หา! ข้าวตูนั่งตรงนี้เหรอ"ฉันเงยหน้าขึ้นก็เจอข้าวตูที่นั่งอยู่ข้างหน้า(ที่นั่งเป็นแถวเดี่ยว)
"ช่ายยย ดีใจจังเลยที่อยู่ห้องเดียวกันแถมได้นั่งใกล้กันอีก"ข้าวตูพูดออกมาทั้งรอยยิ้ม
แต่ไม่นานออดก็ดังขึ้นจากบรรยากาศที่อึกทึกก็กลายเป็นสงบเมื่อครูประจำชั้นเดินเข้ามา
"ครูประจำชั้นปีนี้สวยจัง"ข้าวตูพูดแล้วชี้ให้ดูครูประจำชั้นที่กำลังเดินมาหน้าชั้น อืมจริง
ด้วยสวยชะมัด(อิจฉา)
"สวัสดีจ้านักเรียน ครูชื่อแตนนะ"
"สวัสดีค่ะ/ครับครูแตน"นักเรียนทุกคนสวัสดีพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"อืมจากที่ดูๆแล้วครูจะให้หนูคนนี้เป็นหัวหน้าห้องนะ"ครูพูดแล้วชี้ไปที่เด็กชายคนหนึ่ง
ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆฉัน
"เอ่อ สวัสดีครับ ผม สัธบุตร สุนทรกมล ครับ"
"จ้า นั่งลงได้ ทีนี้ครูจะให้นักเรียนทุกคนทยอยหยิบตั้งหนังสือนะ"สิ้นเสียงครูนักเรียน
ทุกคนก็ทยอยกับยกกองหนังสือไปอย่างเรียบร้อย
"หนังสือเยอะจัง"ข้าวตูหันมาพูดกับฉันแล้วหันกลับไปดูหนังสือแต่ละเล่ม ซึ่งฉันเองก็
ทยอยเก็บเข้าโต๊ะ
"นี่เธอน่ะ ชื่ออะไร"จากการที่ไม่ระบุชัดว่าถามใครทำให้ฉันไม่สนกับคำถาม แต่สุด
ท้ายเมื่อไม่มีใครตอบก็ต้องเงยหน้าขึ้นเพราะไม่คิดว่าเขาจะถามฉัน พอฉันเงยหน้าขึ้น
ก็พบว่าเขาคือคนที่ช่วยฉันเมื่อเช้านี่เอง เขานั่งอยู่ข้างๆข้าวตูเองหรอไม่ยักเห็น
"ฉันชื่อโนนิเรียกว่าโนก็ได้"
"อ๋อโน"
"แล้วนายล่ะชื่ออะไร What's your name?"
"ฉันชื่อ แน็ก เป็นไงชื่อฉัน เท่อย่าบอกใคร"ตรงไหนมิทราบยะ- -^ ฉันหันหน้าไปทาง
อื่นเพื่องเลี่ยงที่ฉันจะแสดงความคิดเห็น เฮ่อเมื่อไหร่จะได้กินข้าวเนี่ยฉันหิวจนกิน
เครื่องบินได้ทั้งลำอยู่แล้ว
"ครูค้าบ เมื่อไหร่จะได้กินข้าวค้าบ"โอ้ใครเนี่ยช่างกล้าหาญชาญชัยอะไรอย่างนี้ อะโด่
ที่แท้ก็แน็กนี่เอง
"อ้าวถ้าหิวก็ไปกินสิ"
"โนนิไปกินข้าวกัน"
ความคิดเห็น