Lamia ขุดหลุม(รัก) หัวใจนายเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

 

               
                 
                  ฉันนั่งรอเพื่อนราว 1 ชั่วโมงกว่า ในร้านขนมเค้กที่ชื่นชอบร้านนี้เป็นร้านที่มีชื่อเสียงในย่านนี้ขนมเค้กร้านนี้มีลักษณะเด่นในการเติมแต่งหน้าเค้กที่ไม่เหมือนใครใครเดินผ่านก็ต้องเลียวหลังมองเลยทีเดียวเพราะจะเน้นความเรียบร้อยแต่สวยงามแน่นอนเมื่อหน้าเค้กดูสวยแป้งที่ใช้ทำมาจากอิตาลีส่งตรงมาโดยเฉพาะมีความนุ่มลิ้นเนื้อแป้งละเอียดอ่อนกว่าร้านอื่น ๆ มีเสียงเพลงเปิดเบา ๆ ทำให้อากาศดูโรแมนติกเข้าไปใหญ่ส่วนมากผู้คนที่เข้ามาในร้านนี้มักจะมีคู่ควงทั้งนั้นและมีฐานะการเงินที่ดีเพราะเค้กร้านนี้ชิ้นหนึ่งก็เกือบราว ๆ สองร้อยซึ่งสมกับคุณภาพที่ได้มากินเค้กจริง ๆ การจัดร้านหรูหราแต่ออกเป็นกันเอง

             คนธรรมดายังไม่กล้าเดินผ่านเพราะกลัวจะเผลอเดินเข้าร้านแล้วไม่มีเงินจ่ายทุกอย่างดูเข้าที่เข้าทาง แต่ฉันขาดเพียงอย่างเดียวคือคนข้างกาย แต่ใครคิดจะอยากมีกันเอาหัวใจไปฝากไว้คนอื่นมันก็เจ็บเปล่า ๆ มันโง่มากเลยล่ะที่ฝากหัวใจไว้กับคนอื่น อย่างน้อย
ฉันก็หนึ่งในนั้นที่ไม่โง่ ฝากหัวใจไว้ที่ใครหรอก ฝากไว้กับขนมเค้กยังดูมีค่ากว่าเยอะ :) 

                  
             "  เฮ้ ฟินนี่ ฉันขอโทษที่มาสาย พอดีที่มหาลัยเรียกตัวน่ะ ว่าแต่แกเหอะนั่งเหยียดยิ้มอยู่คนเดียวแกนั่งรอจนบ้าไปแล้วเรอะ " เสียงเพื่อนสนิทที่ชื่อว่า กิ๊ฟ ที่แปลว่าของขวัญเดินเข้ามาในร้านด้วยหน้าสำนึกผิดอย่างเต็มที่ผิวพรรณที่หลังจากเธอไปนิวซีแลนด์ดูน่ามองมากกว่าเดิมตาสีฟ้าเข้มที่ได้มาจากพ่อตอนนนี้ถูกกลบไปด้วนอายไลเนอร์สีดำที่คมกริบทาตาสีดำอ่อน ผมแพคตินั่มที่ได้มาจากแม่ตอนนี้ถูกปล่อยสลวยม้วนปลายเล็กๆเหมือนเป็นธรรมชาติ ริมฝีปากจากชมพูตอนนี้ถูกทับไปด้วยลิปสติกสีแดงสด ใครเจอเธอเดินผ่านมีหวังคงจะสลบทันที


             " เปล่า ๆ ฉันไม่ได้บ้าแกมาก็ดีล่ะ รอนานมากเลยนะ ฉันอยากกินเค้กใกล้ตายแล้วนะ :) " 


             " โห !! ฉันคิดถูกหรือผิดนะที่บอกว่าจะเลี้ยงแกหลังจากกลับมาจากนิวซีแลนด์ " 


             " พี่ค่ะขอ ขนมเค้กวลิลาราดราสเบอร์รี่ กับ น้ำสตอเบอร์รี่ปั่นแก้ว ค่ะ " 


             "  เฮ้ ๆ ไม่สนใจคนเลี้ยงเลยนะ ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยแกเป็นสาวมั่นไม่สนใจคนรอบข้าง แต่สิ่งที่แตกต่างคือแกชอบกินของหวาน ไอพวกขนมเค้กเนี่ยนะ มันไม่เข้ากันเลยจริง ๆ " 


             " ฉันไม่ชอบซ้ำใครด้วยล่ะ >< แต่ว่าเค้กที่นี่มันอร่อยไปเลย เยี่ยม "

   
             " ฉันแค่เห็นหน้าตาแกแล้วมันคงจะอร่อยจริง ๆ ระวังอ้วนล่ะ " 


             " ฉันกลัวเรื่องน้ำหนักที่ไหน...แต่ที่แกเลี้ยงฉันคงต้องมีเรื่องอะไรที่ใช่เงินจัดการไม่ได้สินะ " 


             " แกรู้หรอ =[]= โอ้ พระเจ้าแกเก่งเรื่องมองตาคนจริง ๆ ด้วยสินะ " 


             " บอก ๆ มาเถอะไม่ชอบอ้อมค้อมมากเท่าไหร่นะ " 


             " โอเคเพื่อนรักใจเย็นก่อน ^ ^ แกรู้จักพวกกลุ่มที่โดนตั้งฉายาว่าราเมียรึเปล่า ?? " 


             " รู้ฉันรู้แม้กระทั่งตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ทำไมแกอย่างบอกนะ - - + ว่าแกชอบสมาชิกบางคนในนั้น " 

             " เปล่า -*- แกคิดไปไหน พวกเรา 2 คน ต้องไปร่วมงานกับเค้า " 


             " งานอะไร -*-  ฉันต้องไปหรอทำไม ?? " 


             " คืออาจารย์ สุพรรณ ให้เราไปร่วมงานกับพวกนั่น พวกเราต้องร้องเพลง ส่วนพวกนั่นเล่นดนตรี " 


             " ไม่มีวันหรอกเสียใจด้วย ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง ไปละจ่ายค่าเค้กด้วย " มันช่างน่าโมโหอยู่ดี ๆจะให้ไปร้องเพลงกับพวกนั่นหรอไม่มีทางเจ้าพวกนั่นมันคิดจะทำอะไรนะ - -* เดี๋ยวก็ได้รู้ว่ากล้าเล่นกับคนอย่างฟินนี่ใครจะชนะ หวังว่าเราจะได้เจอกัน ไอพวกราเมียทั้งหลายไม่รู้อะไรซะแล้วฉันนี่แหละราเมียผู้โกรธแค้นตัวจริง :)









 

 

                                                           




P P