ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นักเลงปีศาจ
The Monster with me
เหอะ !! จะให้ฉันทำงานบ้า ๆ แบบนี้คงต้องมีข้อแลกเปลี่ยนที่ดีจริงมั้ย :) เลี้ยงเค้กทุกวัน
วันละ 3 ชิ้น ตลอด 3 เดือน นี่สิฉันถึงจะยอมทำมันเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ดีมากเลยทีเดียว แต่ข้อสงสัยที่ฉันยัง
หาไม่ได้คือ . . . ทำไมถึงต้องเลือกฉัน กับ เพื่อนฉัน เพื่อที่ตัวเองดัง ?? ไม่ใช่หรอกพวก ปีศาท ดังอยู่แล้ว
เอ๊ะ !! รึว่าจะหลงรักฉัน เฮ้อ อันนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้เขาจะมารักเราทำไม ในเมื่อเราแรง เพื่อนยังไม่กล้าเข้าใกล้ด้วย
ซ้ำ แล้วพวกนั้นกล้าเข้าใกล้เราหรือไง นี่เราคิดอะไรอยู่เนี่ยคิดแต่เรื่องที่ไม่น่าคิดจริง ๆ ยิ่งคิดยิ่งแค้น ยิ่งคิดยิ่ง
สงสัย แค้นเจ้าพวกนั้นที่ทำให้เค้กที่ฉันนั่งรอราวหลายชั่วโมงต้องหมดความอร่อยไปในทันที
" คุณหนูครับประวัติที่คุณหนูให้สืบ ได้แล้วครับ " เสียงผู้ช่วยมือซ้ายดังขึ้นทำให้ฉันเหยียดยิ้ม
เพราะสิ่งที่ฉันต้องการมันได้มาแล้วไงล่ะ :)
" ขอบคุณ ออกไปได้แล้วไม่ต้องการพบใคร "
" ครับ " ในที่สุดสิ่งที่ต้องการก็มาถึงแล้วสินะ ประวัติของพวก มอนเตอร์ รอเวลานี้มานานถึงใน
ที่สุดมันก็มาอยู่ในมือฉันแล้วสินะ มันคงเป็นประวัติที่สืบยากที่สุดที่ฉันเคยสืบมาเลยล่ะ :) คนพวกนี้ร้ายจริงๆ
ทำให้ต้องเสียเวลาสืบเป็นเวลาเลยทีเดียว แต่คงต้องบอกอีกทีว่าเรื่องเนี่ยฉันร้ายกว่าพวกนายอีกนะ ปีศาท
ถึงฉันจะเป็นผู้หญิงยังไงแต่อย่างน้อยก็ไม่ได้โง่และอ่อนแอเหมือนผู้หญิงทั่ว ๆ ไปหรอกจริงมั้ย ?? เอ๋ คนที่โหด
ที่สุดในกลุ่มยังงั้นนหรอ อืม...น่าสนใจดี ซาอีร์งั้นหรอ ฮ่ะ ๆ ชื่อตลกดีจัง ในกลุ่มนี้มีพี่น้องสายเลือดเดียวกันด้วย
หรอ แจมิน กับ เจลัน งั้นหรอหน้าตาไม่ใช่ย่อยนะ คล้าย ๆ กัน แต่ก็ไม่เห็นเหมือนกันซะทีเดียว อีกคนใครนะหน้า
ตาขี้เล่นมาก -*- เอ๋ ชื่ออยู่ไหนนะ เจอแล้ว !! เซฟฟีลด์ หรอ ชื่อน่ารักดีนะ ^ ^ แล้วนี่เราชมเขาทำไมเนี่ยนี่มันก็แค่
เกมถ้าเราโดนกับดักก็จบเกมส์ แต่ถ้าเราชนะก็เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจมากเลยจริงมั้ย ?? :)
~ Will you marry me? I do Will you marry me? I do ฉันรู้ใจตัวเอง หยุดลงที่เธอคนนี้ตลอดไป
Will you marry me?I do Will you marry me?Take togetherทั้งฉันและเธอจับมือเกี่ยวใจกันไว้จนวันสุดท้าย~
" สวัสดีเพื่อนรัก ฉันจะเริ่มไปคุยกับอาจาร์ยแล้วนะ จะไปด้วยกันมั้ย " เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
และแน่นอนไม่ใช่ใครที่ไหนคือ กิ๊ฟ เพื่อนของฉันเอง
" ( เอ่อ . . . ตอนนี้ฉันไม่สะดวกน่ะ ) "
" อ่าฮ่ะ. . . แกเป็นอะไรหรือเปล่ากิ๊ฟ แกทำอะไรอยู่ ปกติแกต้องโทรมาแว้ด ๆ ใส่ฉันไม่ใช่หรอ "
" ( เอ่อ เจอกันที่โรงเรียนนะ ตรงหน้าห้องผู้อำนวยการ นะ แล้วฉันจะรอ ) "
" ดีแล้วที่แกจะมาเพราะแกคงไม่อยากพลาดเรื่องดี ๆ ไปหรอกจริงมั้ยที่รัก :) " ฉันว่ามันแปลก ๆ นะ
ปกติถ้ายัยนั่นโทรมาคงคุยกันเป็นชั่วโมงแล้วล่ะแต่ทำไมวันนี้ถึงเป็นแบบนี้ แถมยังนัดฉันไปหน้าห้องผู้อำนวยการ
ปกติยัยนั่นจะห้ามฉันด้วยซ้ำ ว่าอย่าห้ามงานที่ได้ทำร่วมกับคนหล่อจะได้มั้ย แต่ฉันมักจะแคร์ที่ไหนคนหล่ออะไร
แค่ยัยนั่นเดินผ่านผู้ชายคงเดินตามมาเป็นขบวนเลยล่ะ ถึงใคร ๆ จะบอกว่าฉันสวยก็ตามแต่ฉันก็ไม่ได้แต่งหน้า
แต่งตัวอะไรเหมือนคนอื่น ๆ ใส่ชุดธรรมดาเท่านั้น ยกเว้นเวลาจำเป็นที่ต้องไปออกงานเท่านั้นล่ะ
" คุณหนูจะไปไหนครับ "
" ไปโรงเรียน ฮันวิลเลี่ยมแอร์เวิร์ด ขออย่างด่วนนะ :) "
" ครับ แต่คุณหนูจะไปโรงเรียนทำไมครับ วันนี้วันหยุดนะครับ "
" ไปหาเรื่องผู้อำนวยการ อย่าถามมากนะเดี๋ยวฉันจะหาเรื่องนายก่อนดีมั้ย :) "
" รอยยิ้มคุณหนูยังเหยียดยิ้มได้น่ารัก จนใครก็เดินหนีได้เลยนะครับ "
" ฮ่ะ ๆ ขอบคุณที่ชมได้น่าเกลียดแบบเคย :) "
" ครับ ผมดีใจที่คุณหนูชอบเหมือนกัน " ไม่ใช่ว่าฉันกับคนขับรถไม่ถูกกัน แต่เรามักจะพูดกันแบบนี้
ก่อนจะออกรถเสมอ แน่ล่ะว่าพ่อแม่ฉันแทบจะไม่เคยเห็นรอยยิ้มที่แท้จริงของฉันเลยด้วยซ้ำ ที่เห็นก็เป็นรอยยิ้ม
ที่เหยียดอย่างร้ายกาจ :) คนรับใช้ คนขับรถ ยังสนใจฉันมากกว่าพ่อแม่ฉันซะอีกมันอาจฟังดูเศร้า แต่อย่ามาเศร้า
แทนฉันเลย ฉันรังเกียจแทน แต่ไม่ได้รังเกียจคนอ่านหรอกนะ รังเกียจตัวเอง ที่มักจะร้ายเสมอ แต่ภายในกลับมี
ปมด้อยที่น่าสมเพช ใคร ๆ ก็ไม่อยากเจอปมมด้อยแบบนี้จริงมั้ย :) แต่ฉันชินจนไม่รุ้สึกอะไรแล้ว เรื่องแบบนี้มัน
ไม่น่าคิดสักนิด
" คุณหนูครับถึงแล้วครับ "
" ขอบใจมาก อ้อ ไม่ต้องรอนะ ฉันกลับเองได้ "
" ครับ ตราบใดที่คุณหนูยังมีรอยยิ้มที่น่ากลัวแบบนี้ ไม่มีใครกล้าทำอะไรคุณหนูแน่นอน "
" ฮ่ะ ๆ ใช่รอยยิ้มของฉันน่ารักสุด ๆ ไปเลยล่ะ :) " ฉันยังคิดอยู่เลยว่ารอยยิ้มของฉัน ตกลงมัน
จะน่ากลัวหรือน่ารักดีนะ แต่สำหรับคนอื่นคงจะน่ากลัว แต่สำหรับฉันน่ารักจนไม่ใครกล้าเข้าใกล้เลยล่ะ เอ๋ เรา
ต้องไปหน้าห้องผู้อำนวยการนี่หว่า ป่านนี้คงรอแย่แล้วมั้ง ต้องมีปัญหาอะไรสักอย่างลางสังหรณ์ของฉันมันบอกมา
แต่ไกลเลยล่ะ ไม่เห็นจะมีใครอยู่เลย - * -
ติ๊ด ๆ ติ๊ด ๆ
" ฮัลโหล กิ๊ฟ แกอยู่ไหนฉันอยู่ห้องผู้อำนวยการแล้ว - * - "
" ( รออีกสักครึ่งชั่วโมงได้มั้ย คือฉันยังอยู่ห้างอยู่เลย ) "
" ถ้ารอแกอีกครึ่งชั่วโมง ฉันว่าผู้อำนวยการคงคลอดลูกแล้วล่ะจ้ะ "
" ( แกจะบ้าหรอฟินนี่ผู้อำนวยการเป็นผู้ชายนะเขาจะคลอดลูกได้ยังไง ) "
" แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบรอ แล้วยิ่งเรื่องนี้ฉันไม่ยอมร้องเพลงกับพวกนั้นเด็กขาด ฟังไว้นะ ไม่มีวัน !! "
" ( โอเค ๆ ใจเย็นนะฟินนี่ที่รัก เธอกำลังอารมณ์ไม่ดีฉันรู้ ฉันอยากให้แกนั่งรอตรงนั้นสักครึ่ง
ชั่วโมงแล้วฉันจะรีบไปอย่างด่วน ) "
" เสียใจนะที่รักฉันคงรอแกไม่ได้หรอกเรื่องนี้ฉันจัดการเอง เธอคงจัดการไม่ได้หรอก เชื่อฉันสิ
ที่รักของฉัน เธอทำมันไม่ได้หรอกจริงมั้ย :) " ติ๊ด ได้เวลาเข้าไปเปิดตัวกับผู้อำนวยการแล้วสินะ ใคร ๆ ก็เกรงกลัว
ผู้อำนวยการทั้งนั้นแต่อาจจะมีส่วนน้อยที่ไม่กลัวและหนึ่งในนั้นก็มีฉันที่ไม่เกรงกลัวเลยแม้แต่นิดและฉันสามารถ
สืบประวัติผู้อำนวยการง่ายกว่าสืบประวัติพวกมอนเตอร์อีก
ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ
เงียบงั้นหรอ หรือว่าไม่อยู่ ไม่มีทางฉันสืบมาดีแล้วว่าเวลานี้ผู้อำนวยการต้องทำงานอยู่ที่โรงเรียนดี
ในเมื่อเคาะประตูดี ๆ ไม่ชอบ ต้องให้เสียมารยาทก่อนสินะ
แอด ~
เสียงประตูมันทำให้ฉันหลอนแบบแปลก ๆ ถึงฉันจะไม่กลัวคนแต่ฉันก็กลัวพลังงานชนิดหนึ่งเหมือน
กันนะ - - *
" ผู้อำนวยการ ฮันวิลเลี่ยม แอร์เวิร์ด คุณอยู่มั้ยฉัน ฟินนี่ แอนด์ธิว มาคุยกับคุณเรื่องกิจกรรมที่คุณ
ให้ทำ ฉันไม่รับข้อเสนอที่คุณให้ฉันไปร้องเพลงกับพวกมอนเตอร์หรอกนะค่ะ หวังว่าฉันคงจะพูดอย่างชัดเจนอย่าง
น้อยคุณน่าจะมีข้อแลกเปลี่ยนดี ๆ นะค่ะแล้วฉันจะพิจารณาดู "
" ข้อแลกเปลี่ยนดี ๆ งั้นหรอ คุณฟินนี่ แอนด์ธิว " ทำไมเสียงผู้อำนวยการเปลี่ยนไปล่ะ หน้าตาก็
เปลี่ยนไปเอ๊ะถ้ามองดี ๆ นี่มัน !! = [] = เจลัน แห่งมอนเตอร์นี่ โอ้ เขามันตัวอันตรายต้องรีบถอยแล้วอย่างนี้มัน
อาจจะดูเสียเซฟ์มาก แต่ก็ต้องระวังตัวไว้จะดีที่สุด
ปึก
" ระวังหน่อยสิครับที่รัก อยากซบอกของผมก็บอกกันดี ๆ ก็ได้อย่างคุณผมยอมตั้งแต่แรกเจอเลย ^ ^ "
อะไรเนี่ยนี่มัน แจมิน เจ้าเล่ห์ที่สุดในกลุ่มมอนเตอร์ นี่มันอะไรกันเดินไปข้างหน้าก็เจอ เจลัน ไปข้างหลังก็เจอ
แจมิน ตัวอันตรายทั้งคู่
" พวกนายจะทำอะ . . . อะไร " บ้าจริงเสียงสั่นอย่างนี้ น่าอายจริง ๆ
" ฮะ ๆ คุณกลัวผมหรอ ว้า แย่จังผมเสียใจนะเนี่ย ผมกลัวคุณมากกว่านะ คุณน่ะร้ายกาจมากกว่า
ผมอีก "
" อย่าแกล้งผู้หญิงสิครับ คุณเจลัน กับ คุณแจมิน ไม่เห็นหรอครับว่าคุณฟินนี่เธอกลัวน่ะ สวัสดีครับ
คุณฟินนี่ แอนด์ธิว ผม เซฟฟีลด์นะครับ เรียกว่า เซฟ เฉย ๆ ก็ได้ไม่ต้องกลัวผมหรอกผมไม่ทำอะไรคุณแน่นอน "
" รอยยิ้มของพวกนายทุกคนมันก็เหมือนปีศาจนั่นแหละ ไม่มีใครไว้ใจได้สักคนหรอก :) "
" ทำอย่างกะว่ารอยยิ้มของเธอไว้ใจได้ล่ะ ไอเซฟแกแย่งซีนฉันว่ะตามจริงที่ซ้อมกันไว้ฉันต้องเด่น
กว่าพวกแกทุกคนไม่ใช่หรอ "
" = [ ] = ซะ . . .ซา . . .อีร์ " โอ้ ทำอะไรไปเนี่ย ฉันเสียงสั่นอย่างหน้าขายหน้าจริง ๆ ฉันจะเอาหน้า
ไปไว้ที่ไหน
" โอ้ เป็นเกียร์ติ อย่างมากเลย ที่คุณจำชื่อผมได้ จะได้ไม่ต้องเมื่อยปากบอกชื่อตัวเองไป เอาเป็นว่า
ผมซึ้งใจมากเลยนะ ที่คุณจำชื่อผมได้จนจะร้องไห้เลย :) "
" พวกนายซ้อมกันมานั่นหรอ ?? พวกมอนเตอร์ไร้สาระตลอดเลยหรือเปล่าห่ะ "
" คุณเป็นคนพิเศษน่ะ :) เราเลยเตรียมมาอย่างดีเลศ "
" ฉันก็ปลื้มมากเลยล่ะ ที่พวกนายทำเพื่อฉัน :) "
" รอยยิ้มเธอ มันช่างสยองและน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูกเลยอ่ะ เจลันว่ามั้ย " >>> แจมิน
" ว่างั้นล่ะ แจมิน แต่มันคงไม่สะทกสะท้านพี่ซาอีร์ เลยสักนิด " >>> เจลัน
" พวกนายรู้ใจฉันดีมากยัยนี่ และ ใคร หน้าไหนก็ทำให้ฉันกลัวไม่ได้หรอก " >>> ซาอีร์
" เลิกแกล้งคุณฟินนี่ เถอะครับ เธอดูยังช็อคอยุ่เลยนะครับ " >>> เซฟฟีลด์
" ใครจะสุภาพบุรุษอย่างนายกัน เซฟฟีลด์ ว่าแต่เธอน่ะข้อแลกเปลี่ยนของเธอที่เธอต้องการมันคือ
อะไรล่ะ " >>> ซาอีร์
โอ๊ย ปวดหัวนี่มันอะไรกันฉันโดนผู้ชายทั้ง 4 ลุมซ้าย ขวา หน้า หลัง เลยหรอ โอ๊ยแต่ที่หน้าปวดหัว
กว่านั้นไอพวกนี่มันอยู่กลุ่มเดียวกันได้ยังไง นิสัยแตกต่างกันอย่างฟ้ากับดิน ที่สุภาพบุรษที่สุดก็น่าจะเป็น
เซฟฟีลด์ นั่นแหละแต่โอ๊ย เห็นตัวจริงแล้วความร้ายกาจของฉันหายไปไหนหมด แต่เห็นตัวจริงก็หล่อเหมือนกัน
นะ เอ๊ย !! นี่เราคิดอะไรอยู่เนี่ย โอเคก่อนอื่นรวบรวมสติอย่าไปแพ้สายตาของนายซาอีร์เด็ดขาด แกต้องทำได้
เพราะเธอคือ ฟินนี่ แอนด์ธิว เชียวนะ ต้องอย่าไปยอมแพ้ :)
ไรเตอร์ เม้าส์กันหน่อย
อ่า ><~ อัพมา 2 ตอนแล้วเนอะ ก็ขอบคุณคนที่ยังมาติดตาม
หรือแวะมาอ่านแต่ไม่ได้เม้น T T ถ้าสนุกก็ขอฝากไว้ให้หัวใจทุกคน ??
ตอนต่อไปรับรองว่าอาจจะมันส์กว่านี้ค่ะ
P
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น