คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : STEP o1
댄스♥러브 [Dance♥Love]
“นี่โบกยองเธอจะซ้อมเต้นไปถึงไหนกัน??” เสียงใสของหญิงสาวถามขึ้น ทำให้คนที่กำลังมีสมาธิในการซ้อมเต้นต้องหยุดที่จังหวะที่ 7ของเธอก่อนจะหันไปตอบ
“ไม่รู้สิ...” เธอตอบออกไปพร้อมกับเริ่มเต้นต่อ
“ชีวิตนี้มีแต่เต้นๆ” เพื่อนของเธอบ่นออกมา
“ซองมี....อย่าไปยุ่งกับโบกยองตอนนี้เลย” เสียงของเพื่อนอีกคนดังมาจากอีกมุมของห้องซ้อม...
“เจ๊อ่า ทำไมเราต้องมานั่งดูยัยโบกยองเต้นทั้งๆที่เราควรจะได้ไปเที่ยวกันแท้ๆ”
“....ไม่รู้เหมือนกัน...”
“โบร่าๆ” ซองมี หันไปหาโบร่า เพื่อนผู้เป็นลูกของเจ้าของกิจการโรงเรียนสอนเต้นซึ่งอำนวยห้องซ้อมให้โบกยอง (สเตฟานี่) ซ้อมตลอดเวลา
และปรากฏว่าเพื่อนตัวดีได้ดู โบกยองวาดลวดลายจนหลับไปแล้ว
“จียอนอนนี่...” ซองมีหันไปหาลีน่า
“อะไร...”
“ไปเที่ยวกัน ปล่อยโบร่ากับโบกยองไว้ที่นี่...” ดาน่ากระซิบเบาๆ
“อือ...”
“โบกยอง ท่าจะซ้อมอีกนาน เดี๋ยวอนนี่กับซองมีจะออกไปเดินเล่นซื้อของ...เราจะเอาอะไรไหม”
“อา...ไม่คะ” เธอตอบออกมาโดยไม่หันหน้าไปมองคนทั้งคู่
ร่างเพรียวยังคงเต้นไม่หยุด
‘ฮยอนจุงบ้า เกลียดๆๆๆ เกลียดคนผิดสัญญา เกลียดคนโกหก....’
“บ้าที่สุด” ในที่สุดเธอก็หยุดเต้นฟุบลงกองกับพื้นห้องเต้น เธอมองเขาในกระจก ก็ถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอกโลงใจที่โบร่ายังคงหลับอยู่
“สเตฟ...เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย” เธอพูดกับตัว
‘ทุเรศสิ้นดี แค่ผู้ชายคนเดียวจะสนใจทำไม’
“โบร่าๆ ตื่นๆ” เธอเดินไปหาโบร่าที่กำลังหลับอย่างสบายอารมณ์
“หื้ม...อะไรละ”
“ไปหาอะไรกินกัน” สเตฟเอ่ยพร้อมมือเอื้อมไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาซับหน้า
“อือๆ” ถึงจะงัวเงีย โบร่าก็ยอมลุกขึ้นโดยดี
ระหว่างนั้น....
“อนนี่ ไปกินซอฟครีมกันดีกว่า”
“ก็ดี”
เมื่อเธอทันคู่ซื้อซอฟครีมเรียบร้อย ซองมีก็เริ่มจักการกับซอฟครีม รสชาเขียวในมือ ส่วนจียอนก็ค่อยๆเล็มทีละนิดๆ
เธอเดินกินซอฟครีมแต่ก็ไม่ได้ดูทางข้างส่งให้เธอ
“โอ้ย” ชนกับใครบางคนเข้า
“ขอโทษคะ” เธอเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เธอชน
“อ้าวเพื่อนโบกยอง....” ลีน่าอุทานออกมาก
“โบ กยอง.... โบกยอง สเตฟ สเตฟานี่หรอ”
“อือ...คะ”
“รู้จักผมด้วยหรอ”
“คะ อยากเจอโบกยอง มั้ยคะ เขาอยู่แถวๆนี้”
“เดี๋ยว ผมต้องไปกับเพื่อน....ตอนนี้สายแล้ว เอาวันหลังได้ไหม....”
“ค...คะ”
“ผมขอเบอร์ติดต่อไว้ด้วยนะครับ เผื่อมีอะไรจะโทรไปถาม.....” เขาพูดแบบไม่สบตาร่างตรงหน้า
เขายื่นมือถือออกมาก่อนที่ร่างบางจะรับมันไปจัดการเก็บเบอร์
“ฉันจียอน....แล้ว....”
“มิคกี้ครับ....อ๊ะต้องไปแล้วครับ...”
“คะ” ร่างสูงก็รีบวิ่งออกไปในทันที
“อนน่าๆ แฮกๆ ดีจังนึกว่าหลงสะแล้ว” ซองมีถึงกับยืนไม่อยู่เมื่อเจอจียอน
“ตกใจหมดเลย อนนี่ไปไหนมาคะ” ร่างเล็กถามขึ้นมา
“ก็ยืนอยู่ตรงนี้ตลอด...ว่าแต่เราไปไหนมา...”
“ไปข้างหน้าโน้น....”
“โบกยอง....จะไปกินที่ไหนละ”
“เดี๋ยวตามดาน่ากับอนนี่ ก....” เธอหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเป้ของเธอในจังหวะที่เธอเดินๆก้มๆอยู่ได้มีกลุ่มชายหนุ่มสามสี่คนเดินสวนเข้ามา
“Oh s***.....” เธอสบถออกมาเมื่อกลุ่มชายพวกนั้นชนเธอจนมือถือที่อยู่ในมือเธอร่วงลงพื้น
“Hey!” เธอเรียกให้คนพวกนั้นหยุดแต่ไม่มีใครหยุด เธอจึงเดินแทรกกลุ่มพวกนั้นและยืนขวางข้างหน้า
“อะไรของเธอ” คนที่อยู่หน้าสุดเลิกคิ้วถาม
“How rude.... ชนแล้วไม่ขอโทษ and look at my phone” เธอยืนมือถือของเธอออกมา
“พูดเกาหลีคำอังกฤษคำใครจะไปรู้เรื่องห๊ะ”
“ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้อยู่แล้ว มือถือฉันพังหมดแล้ว ขอโทษสักคำมีบ้างไหม” เธอจ้องหน้าอีกฝ่ายไม่วาง
“แล้วจะทำไม” เขาหันไปทางอื่นและเดินต่อ
“นายนี่มัน.....” ร่างบางโยนมือถือที่ดับไปใส่คนตรงหน้าก่อนที่จะสะบัดหน้าออกไป
“เฮ้ สเตฟ จะไปไหนเมื่อกี้เพิ่งเจอพะ....เพื่อน” ร่างสูงที่เจอเพื่อนหยุดทักตามประสาเพื่อนที่ไปเรียนที่อเมริกาด้วยกันทำให้คนอื่นต้องหันมามอง แต่ร่างบางที่เดินออกไปอย่างหงุดหงิดไม่หยุดทักทายกลับควงแขนเพื่อนที่ยืนรอเธออยู่หน้าประตูออกไปจากตัวตึกทันที
“เป็นอะไรของเขา....” ร่างสูงหันไปมองคนที่เพิ่งจากไปก่อนจะหันไปเจอกันเพื่อนๆทั้งสี่ที่กำลังมองเขา
“ใครวะ ยูชอน...” ร่างสูงที่เพิ่งทะเลาะกับหญิงสาวเมื่อครู่ถามขึ้นมา
“สเตฟ...สเตฟานี่ เพื่อนที่เรียนที่อเมริกา”
“แน่ใจหรอว่าเพื่อนนาย...น่ากลัวโคตรเลย”
“....ไอ้ยุน” ร่างสูงเหลือบมองมือของเพื่อน
“ถืออะไรอยู่วะ”
“มือถือ...ของเพื่อนแก”
“เฮ้ยทำไมแกไม่คืนไปวะ”
“เพื่อนแกโยนใส่ฉันเองนะเว้ย บอกว่าเสียๆ” เขาพูดพรางมองไปที่มือถือในมือ
“ไหนเอามาดูเดะ” ยูชอนว่าพรางหยิบมือถือออกมาจากมือเพื่อน
“แค่แบ็ตหลวมเอง สงสัยคงกระแทกกับพื้น”
“......”
“ฮาโหล.....จียอน มิคกี้นะ”
“อือ.......คือว่า สเตฟลืมมือถือไว้ที่โรงเรียนเต้น...”
“ห้อง04หรอ อืมๆ...”
“บ๊ายบาย”
“คุยกับใครวะ”
“เพื่อน สเตฟ....”
“สวยมั้ยวะ”
“เออ... แจจุง กับ จุนซูละ” ยูชอนหันไปหาคนข้างหลัง
“นึกว่าจะลืมผมไปแล้ว...” ชางมิน น้องเล็กของกลุ่มเอ่ยออกมา
“.......”
“ฮยอง เขาไปซื้อเสบียงกันฮะ เดี๋ยวก็คงตามมา”
“อืม งั้นฉันจะตามไปที่ห้องทีหลังนะ เอาของไปคืนก่อน....”
“ชางมินนายพาคนอื่นๆที่วอมตัวก่อนไปเดี๋ยว ฮยองจะตามไป” อยู่ดีๆยุนโฮก็เอ่ยบอกน้องและเพื่อนร่วมวง
“ยูชอนเอามือถือมาดิ” มือหนาคว้าโทรศัพท์แบบพับสีขาวออกมาจากมือของยูชอน
“เออ...”
“ไปห้อง04กัน”
“ฮยองฮะแต่ห้องเรา05ไปด้วยกันไม่ได้หรอ”
“ไม่ได้เดี๋ยว ฮยองจะปีนเข้าทางหน้าต่าง”
“เฮ้ยไอ้ยุนไปขอกุญแจสำรองก็ได้นิ”
“ขี้เกียจวะแกไปขอเองก็แล้วกันฉันไปละ” ว่าเสร็จร่างสูงก็รีบเดินออกไปจาตรงทางเดินมุ่งหน้าไปทางบันไดออกไปลานจอดรถ
เขาหาหน้าต่างสีชมพูๆจากทางนั้นก่อนที่จะค่อยใช้มือเลื่อนบานหน้าต่างออกช้าๆ ก่อนที่จะยันกายเข้าไปในห้องนั้น
“ชมพูแสบตาเว้ย....” เขามองไปรอบๆก่อนที่จะเหลือบไปเห็นโต๊ะซึ่งมีกระเป๋าวางอยู่สองใบ
“ขอแกล้งหน่อยดีกว่า” ร่างสูงหยิบมือถือขึ้นมาก่อนที่จะ
แฉะ
เขาถ่ายรูปของตัวเองลงมือถือนั่งก่อนที่จะกดเลือก
“หึหึ ถ้าไม่กรี๊ดตายก็ขอไหว้เลย” ร่างสูงเกริ่นออกมาก่อนที่จะก่อนย่องออกทางประตูรีบเข้าไปในห้องซ้อมของตน
>>>댄스♥러브 [Dance♥Love]<<<
“มิคกี้นายจะทำอะไร” เสียงที่ฟังแล้วรู้ว่ากำลังไม่สบอารมณ์อย่างมากของหญิงสาวดังออกมาจากข้างหลัง
“เอามือถือมาคืน กำลังจะกลับห้องซ้อม”
“อือ อยู่ไหนละ....”
“คง...อยู่ในห้อง...ละ” ฉันก็ไม่รู้หรอก สเตฟมันไม่ได้อยู่กับฉัน
“อืม...มิคกี้จะเข้าไปนั่งคุยกันก่อนไหม”
“ไม่ละ ต้องไปซ้อมเต้นเดี๋ยว ไอ้bear faceมันจะโมโหเอา”
“Who’s that? แต่ช่างเหอะเดี๋ยว สเตฟก็จะไปซ้อมของ สเตฟแล้ว”
“โอเคๆ งั้นฉันไปก่อนนะ” ร่างสูงเดินเข้าไปห้องตรงข้ามกับห้องเต้นของสี่สาว
“โบกยอง มีเพื่อนอย่างนั้นด้วยหรอ” โบร่าถามขึ้นมาหลังจากที่ทั้งสี่สาวได้เข้ามาในห้องซ้อมแล้ว
“อือ เคยบอกไปแล้ว.... จียอนอนนี่ยังรู้จักเลย”
“อืม...”
“แต่ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยเธอบอกจียอนอนนี่ไปตอนไหน” ได้ยินซองมีถามอย่างนั้นเธอก็ไปกระซิบ
“โบกยองบอกพวกเราตอนที่เธอกับโบร่านั่งเมาท์กันอยู่”
“ไม่น่าละ”
“อ๊อ อยู่นี่เอง” ร่างบางเหลือบไปเจอมือถือของเธอวางอยู่บนโต๊ะข้างๆเธอ
“อนนี่ตกลงมันไม่เสียจริงๆหรอ”
“อือ มิคกี้เขาบอกว่าแบ็ตหลวม”
“อา...งั้นต้องเปิดดูมือถือที่รักแล้ว นึกว่าต้องเปลี่ยนใหม่สะแล้ว”
“เปลี่ยนก็ดีไม่ใช่หรอโบกยองเผื่อจะได้ลืมอะไรบางอย่างไปบ้าง...”
“.........................................กรี๊ดดดด....................................”
“เป็นอะไรไปโบกยอง....” ซองมีรีบหันไปตามเสียง
“.....................” เธอหันหน้าจอโทรศัพท์ให้ทั้งสามสาวดู
“ว้า ใคร หนะ สเตฟานี่” ซองมีรีบถามทันที
“......ไอ้คนที่มันชนฉันแล้วไม่ขอโทษ”
“โบกยองใจเย็น......ๆ”
“ไม่ทันแล้วละโบร่า อนนี่ว่าพวกเราตามไปดีกว่า” จียอนรีบลุกตามออกไป ก่อนที่น้องอีกสองจะตามๆกันออกไป
>>>댄스♥러브 [Dance♥Love]<<<
“นี่นาย” สเตฟเปิดประตูออกไป แต่ไม่มีใครหันมาสนใจเธอ
“นายคนที่ปากห้อยๆ” เสียงของเธอส่งผลให้คนสองคนหันไปทางเธอ คนหนึ่งคนเพื่อนของเธอ มิคกี้ และอีกคน.... คนที่กำลังสอนท่าเต้นให้คนอื่นๆในห้อง
“เธอเข้ามามีอะไร” ร่างสูงที่ยืนหน้ากระจกหยุดเต้นทันที
ไม่ชอบ....ให้ใครมากวนเวลาเต้น
“ไอ้เนี่ยหมายความว่ายังไง” เธอพับจอมือถือขึ้นก่อนที่จะเอาไปจ่อตรงหน้าคม
“อ่อ...ฉันให้ มีอะไรอีกไหม”
“ขอโทษฉันมา...”
ความคิดเห็น