คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ 15 ความหลังของแทยอน
“ เฮ้ หยุดนะ!!”
ปัง!!
เฮือก 0.0
แทยอนสะดุ้งตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นคือเพดานสีขาว สะอาดตา จมูกได้รับกลิ่นยาเต็มๆ คงไม่ต้องบอกว่าที่ไหน ก่อนที่จะรู้สึกว่ามีอะไรอยู่ที่มือของเขา เขาหันไปที่มือก็พบกับมือขาวๆที่ทับเค้าอยู่ แทยอนก็เลื่อนสายตามองไปยังใบหน้าที่คุ้นเคย…ตอนนี้กำลังหลับชะด้วย(ลักหลับเลยป่ะ) แทยอนคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะจิ้มที่ไหล่สองสามที ไม่อยากปลุกตอนกลางคืนแบบนี้หรอกนะแต่มันจำเป็นจริงๆ
ทิฟฟานี่ที่รู้สึกถึงแรงจิ้มก็ก็สะลืมสะลือขึ้นมาขยี้ตาสองสามทีก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้างทันที
“ นะ…น้ำ” สิ้นเสียงทิฟฟานี่รีบรินน้ำให้แทยอนกินทันที
“ นี่ชั้นหลับไปนานยัง”
“ 3 วัน” ทิฟฟานี่ตอบเสียงสั่น
“ แหวนนั่น…นึกว่าจะถอดไปแล้วชะอีก” แทยอนมองที่แหวน
“ ก็…ไหนคุณบอกว่าจะย้ายมันไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของชั้นไง” ทิฟฟานี่พูดอย่างอายๆ แต่อยู่ๆแทยอนก็ฉุดตัวเธอมากอด
“ คุณได้ยินมั้ย?”
“ หืม?” ทิฟฟานี่ขมวดคิ้วสงสัย
“ คำสุดท้ายที่ชั้นพูดน่ะ” อ๋อ ไอ้คำว่ารักนี่เอง
“ ได้ยินสิ”
“ รู้มั้ย ตอนถูกยิงน่ะ ชั้นกลัวมากเลย ก็เลยพูดไปก่อน มันคือความรู้สึกจริงๆของชั้น”
“ แล้วคุณรู้มั้ยตอนคุณถูกยิงน่ะชั้นก็กลัวเหมือนกัน แล้วมันทำให้ชั้นรู้อะไรบางอย่างด้วย” คำพูดของทิฟฟานี่ทำให้แทยอนต้องขมวดคิ้วก่อนที่จะคลี่ยิ้มออกมา
“ มันทำให้รู้ว่า ชั้นเองก็รักคุณเหมือนกัน”
“ คุณรู้มั้ยรอยยิ้มของคุณน่ะเหมือนกันแม่ของคุณมากเลย”
“ คุณรู้จักแม่ของชั้นด้วยหรอ?”
“ คุณจะรับได้หรอ เรื่องของชั้นน่ะ” ทิฟฟานี่พยักหน้าสองสามที
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
เมื่อตอนนู้น
ตอนนั้นชั้นน่ะยังเป็นเด็กธรรมดาๆ แก่นแก้ว ชอบเล่นแผลงๆ กับน้องชื่อว่ายูริ พวกเราเป็นพี่น้องต่างแม่เหมือนแม่กันหมด มีแต่นิสัยเท่านั่นที่เหมือนกัน แต่แล้ววันหนึ่ง
“ แทยอน ยูริ นี่ สเตฟานี่ ภรรยาของพ่อ”
พ่อแนะนำเธอ เธอยิ้มให้พวกเรา มันทำให้ชั้นใจเต้นแปลกๆ ตอนนี้ชั้นเองก็ไม่อยากจะยอมรับเท่าไรว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร ทุกครั้งที่พวกเราเล่นซนมีแผลเล็กน้อยเธอก็เป็นคนทำแผลให้เรา เธอใจดีมากเลยเข้ากับทุกคน ชั้นกับยูริคิดว่าเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน พวกเราฝันไว้ว่าจะไปเรียนดนตรีแล้วจะเข้าวงการบันเทิงกันแต่ว่าความฝันนั้นก็หมดไป เมื่อ…คืนหนึ่ง
ปัง!
เสียงปืนที่ดังจากห้องทำงานของพ่อ ตอนนั้นคนรับใช้ทั้งหมดไปอยู่กับครอบครัวทั้งหมด ชั้นกับยูริรีบเดินไปยังห้องของพ่อ พวกเราซ่อนอยู่ที่หลังประตูต้องตกใจเพราะว่าเธอคนนั้นที่แสนใจดีบัดนี้กลายเป็นปิศาจที่คร่าชีวิตของพ่อผู้อันเป็นที่รักของเรา
“ แก นังปิศาจ!! อย่าอยู่เลย!!”
“ ไอ้ยูล!!”
ยูริหยิบมีดพกของตัวเองออกมาก่อนที่จะพุ่งไปยังร่างบางแต่ว่า
ปัง!
เธอรู้ตัวก่อนยูริจึงถูกยิง น้ำตาของชั้นก็ไหลออกมาช้าๆ พร้อมๆร่างของยูริที่ค่อยๆลง ชั้นไม่รู้ว่าจะทำยังไง สเตฟานี่เธอรีบค้นหาอะไรบางอย่าง ชั้นรีบย่องไปที่ห้องนอนของพ่อที่อยู่ใกล้ๆ ชั้นรีบหยิบปืนของพ่อจากลิ้นชักก่อนที่จะออกไปยังห้องทำงาน
“ หยุดนะ!!”
ชั้นหันปืนไปยังที่เธอเธอมองหน้าชั้นอย่างเหยียดๆ มันทำให้ชั้นรู้สึกกลัวมือชั้นสั่นไปหมด
“ แทแทเองหรอ”
“ ดูสิคนพวกนี้น่ะโง่มากเลยรู้มั้ย” เธอเลื่อนสายตาต่ำลงไปยังที่ร่างที่ไร้สติของพ่อกับยูริ
“ เธอทำแบบนี้ทำไม” แต่ยังไม่ทำได้พูดอะไรเธอก็จ่อปืนมาที่ชั้น
“ คุณน่ะตายตามพวกเค้าดีกว่าที่จะมาถามชั้นนะค่ะ”
“ เฮ้!! หยุดนะ”
ปัง!!
ชั้นถูกยิงที่หัวไหล่ มันคงมืดละมั้งเธอเลยเล็งไม่แม่นหรืออาจจะจงใจแต่ที่รู้ๆชั้นช็อคมากจึงสลบไป รู้ตัวอีกทีก็อยู่โรงบาลแล้วล่ะ
ชั้นเล่าให้กับตำรวจฟังแต่ไม่พบหลักฐานแถมบอกว่าไม่พบศพของยูริ ชั้นขมวดคิ้วทันที แต่คิดว่าคงไม่รอดแล้วล่ะ ก็เลยจัดงานศพให้พ่อกับยูริถึงแม้ว่าร่างของยูริจะหายไปไหนก็ไม่รู้ เหตุการณ์นั้นมันทำให้คิดว่าต้องเข้มแข็งขึ้น ทำงานธุรกิจพ่อเคยบอกว่าเราต้องเก็บความรู้สึกเป็น ชั้นก็เลยเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนเก็บความรู้สึกให้ได้ จากที่เคยคิดว่าจะไปเรียนทางดนตรีเลยเปลี่ยนเป็นบริหารธุรกิจ ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นั้นชั้นเสียข้อมูลหุ้นส่วนของทางบริษัทเล็กน้อย เมื่อเรียนจบชั้นกลายเป็นคนที่เย็นชาอย่างที่เห็นๆกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ยังไม่เปลี่ยนแปลงจากเหตุการณ์ครั้งนั้น คือ ความแค้น ชั้นแค้นเธอมาก ถึงขนาดอยากฆ่าเลยล่ะ ถ้าไม่คิดว่าลูกน้องของชั้นจะห้ามชะก่อนนะ จึงลองใหม่ชั้นหาข้อมูลของเธอ ซึ่งพบว่าเธอมีลูกสาวซึ่งก็คือเธอ ทิฟฟานี่ ก็เลยคุ้ยลึกไปอีกมันทำให้ชั้นยิ่งเครียดเข้าไปอีกเมื่อรู้ว่าเธอไปเป็นภรรยาของคุณอิมที่อเมริกา ชั้นก็เลยตัดใจไม่ทำอะไร ก็เลยคิดว่าไปหาเธอ(ทิฟฟานี่)ชะหน่อยตอนแรกๆก็คิดว่าจะไม่ทำอะไรนะแต่มันอดใจไม่ได้จริงๆแฮะๆ
“ คุณเริ่มจะนอกเรื่องแล้วนะ” ทิฟฟานี่ขัดด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำ ตอนแรกๆก็ซึ้งอยู่นะแต่พอมาเรื่องของเธอนี่สิหมดเลยอารมณ์
“ ฟังก่อนสิ”
ชั้นจึงเอาเธอมาที่บ้านของชั้น ชั้นคิดว่าชั้นจะทำให้เธอรักชั้นให้ได้ แต่แล้ววันหนึ่ง(ตอนที่ เท่าไรว่า - -;;) สเตฟานี่เธอกลับมา เธอบอกชั้นว่าให้ชั้นเฝ้ามองเธอ (ทิฟฟานี่)ให้ดีๆ
“ นี่คือสาเหตุ ที่ทำให้คุณเครียด? ”
“ ใช่ แต่พอชั้นเห็นชายชุดดำเล็งปืนมาที่ชั้นทำให้ชั้นรู้สึกตัวว่ามันเป็นกับดัก”
“ แล้วคุณจะเอาต่อจากนี้”
“ ปล่อยมันไปเถอะ ชั้นรู้สึกว่าอย่างนั้น แต่ว่านะคุณคงรักแม่มากใช่มั้ย ตอนที่ชั้นเล่าน้ำตาไหลออกมาเชียว” แทยอนใช้มือของตนเกลี่ยน้ำตาของร่างเพรียว
“ ก็มันซึ้งจริงๆนี่”
“ ชั้นจูบคุณได้มั้ย” สิ้นเสียงทิฟฟานี่หน้าแดงทันที
“ คุณพึ่งมาขอเนี่ยนะ”
“ นั่นสินะ” ว่าแล้วใบหน้าทั้งสองก็ค่อยๆเข้าหากันจนริมฝีปากแนบชิดกันในที่สุด จากจูบอ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรงสองลิ้นก็เกี่ยวตวัดกันอย่างไม่ยอมกัน จนมือของแทยอนก็อยู่ไม่สุข
“ อื้อ พอแค่นี้เถอะค่ะคุณพึ่งฟื้นนี่” ทิฟฟานี่รีบห้ามปรามก็อยากอยู่หรอกนะแต่ว่าอาการของคนตัวเล็กต้องมาก่อน แทยอนทำเสียงจิจ๊ะเล็กน้อย
“ พึ่งตีสองเองนี่ คุณนอนต่อเถอะ”ว่าแล้วก็จับทิฟฟานี่มานอนข้างเธอ ดีนะที่เตียงมันวีไอพีพอนอนได้สองคน
“ แล้วแผลคุณ”
“ ข้างที่ไม่เจ็บไม่เป็นไรหรอก” ว่าแล้วก็สวมกอดจากด้านหลังทิฟฟานี่รู้ว่าดื้อไปก็เปล่าประโยชน์ก่อนที่ทั้งสองจะเข้าสู่นิทราในที่สุด
อ่ะ แอม คัมแบ๊ค เฮอะๆ ตอนที่ 15 มาพร้อมกับตัวหนังสือใหญ่ๆที่หัวนิยาย อ๊ายยย เค้าว่าเลี่ยงเรทแล้วนะ มันไม่โป๊ชะหนุ่ยอ่ะ (ตรงไหน!!) ว่าล่ะช่างเถอะค่ะ ในฐานะไรเตอร์ก็ต้องทำใจนิดนึง รีดเดอร์ที่มาใหม่ด้วยเฮ้อ สงสัยสตาฟมาดูไม่ก็รีดเดอร์คนดีต้องไปแจ้งแน่ๆ อูย นึกแล้วเสียวหลัง แต่ว่านะตอนนี้อาจจะ งงๆ ปนเศร้านิดนึง เพราะเค้าแต่งตอนเที่ยงคืน (เล่นเกมจนดึกนอนไม่หลับต้องแต่ง) ไม่แน่นะ ตอนนี้เองก็อาจโดนแบน รึเปล่า อันนี้ชักหวั่นๆ แฮะๆ
ช่วงนี้ไรเตอร์ขอเสนอ
ความรู้รอบตัว เรื่องแมลงสาบ ภาคสอง
รู้รึไม่แมลงสาบชอบกลิ่นหัวหอมใหญ่แต่เกลียดกลิ่นมะนาวมากที่สุด
และรู้รึไม่แมลงสาบความจำดี (เอาไว้ จำเส้นทางที่ไม่อันตรายค่ะ)
ช่วงนี้มีแต่ความรู้รอบตัว บางทีอาจมีตอนเชอร์ไพร์รีดเดอร์ก็ได้ควรเตรียมใจ และเตรียมถุงไว้ดีกว่านะค่ะ โฮะๆๆ
ก็แค่นี้และค่ะ พล่ามยาวๆ รีดเดอร์คงเบื่อแย่ (เบื่อแล้วล่ะ - -) งั้นก็ See me again ตอนไรอัพค่ะ ถ้าเม้นเยอะๆ ไรเตอร์จะจัดตามเม้นต์ที่เพิ่มค่ะ (2 เม้นต์ เท่ากับ 1 ตอน) อิอิ ไม่ได้เรียกเม้นต์นะเค้าอยากได้กำลังใจเพราะตอนที่ 2 เค้าโดนแบน TT
:) Shalunla
ความคิดเห็น