ตัวละครต่าง....สำหรับสมัครนิยายของท่านอื่นครัช

ลำดับตอนที่ #6 : (ตัวละคร)[ Project Fic Reborn | KHR ] ลำนำแห่งแสงหิ่งห้อย : The Sixth Sense

APPLICATION

"The Picture is same The Galaxy"

"It don't have a Limit "

"To Think"

"To Find It"

"many Picture have a Secret"

"and Wait you to Find It"  

"ภาพวาดก็เหมือนกับกาแล็คซี่นั้นแหละ"

"มันไม่มีที่สิ้นสุด.."

"เพื่อคิด"

"เพื่อค้นหา..."

"มีอีกหลายๆภาพที่มีความลับอยู่"

"และกำลังรอคอยคุณ..เพื่อหาความลับนั้นอยู่"

"นี้รู้รึเปล่าว่าภาพแต่ล่ะภาพน่ะ.....มันมีความลับที่ไม่เหมือนกันเลยน่ะ"

บท :::ศิลปะสื่อเรื่องราว

ชื่อ - สกุล :: นากามูระ โฮชิ / Nakamura  Hoshi

ชื่อเล่น :: โฮชิ / Hoshi

ความหมาย :: นากามูระ -> กลางหมู่

                       โฮชิ -> ดวงดาว

                        พอรวมทั้งสองความหมาย ->(ท่าม)กลางหมู่ดวงดาว

อายุ :: 25

สัญชาติ ::ญี่ปุ่น

รูปร่างลักษณะ :: เป็นผู้หญิงสมส่วนและมีร่างกายที่แข็งแรง(พอที่ตัวเองจะไม่เจ็บไข้ถึงขั้นป่วย)มีผมลอนเป็นสีชมพูออกส้มๆมีดวงตาสีสั้มปานกลางจะใส่เสื้อกล่ามสายเดี่ยวลายลูกไม้สีชมพูคู่กับกางเกงยีนส์ชาสั้นและจะคลุมทับด้วยเสื้อคลุม(ที่ไม่น่าจะคลุมอะไรได้)แขนกุดคลุมไว้อีกทีซึ่งเธอนั้นมีส่วนสูงอยู่ที่165 ซม. และน้ำหนัก 56 กก. 

ลักษณะนิสัย :: เป็นคนที่รักอิสระมากๆส่วนมากจะอยู่กับการวาดรูปซะส่วนใหญ่และกับการเดินทางเพื่อหาที่

เหมาะสมสำหรับภาพของเธอถ้าตรงไหนถูกใจเธอก็อยู่ตรงนั้นเลยจนกว่ารูปของภาพของเธอจะเสร็จ

                         เธอเป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์กับคนถือว่าอยู่ในปานกลางเพราะก็ไม่ใช่คนหน้าด้านขนาดนั้นหรอกแต่ถือว่ายังพอจะมีเพื่อนเยอะอยู่บ้างล่ะนร้า

                         เธอเป็นคนที่ร่าเริงและใจดีกับเพื่อนๆมากเลยมีแต่คนรักแต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะมีคนที่จงเกลียดจงชังเธอเอามากเพราะเกี่ยวกับความสามารถที่ติดตัวของเธอมาด้วย

                         เธอคนที่ปากคอไมค่อยร้ายซะเท่าไหร่...ส่วนมากจะพูดดีๆกับเพื่อนๆและคนในครอบครัวแต่ถ้าตอนโกรธก็อาจจะไม่แน่นะ

                         เธอเป็นคนที่ค่อนข้างตกใจยากเอามาก...เพื่อนแกล้งเพื่อหลอกเธอยังไงเธอก็ไม่เคยกรีีดเสียงดังลั่นเพราะเรื่องเพียงแค่นั้นแน่นอน

                          โฮชิรักครอบครัวเอามากเป็นคนที่กตัญญูต่อพ่อแม่สุดๆ..หรือจะพูดอีกอย่างก็คือเป็นคนที่กตัญญูนั้นเอง

                          เธอเป็นคนที่ใจกว้างกับคนอื่นเอามาก...ใครต้องการความช่วยเหลือก็ช่วยถึงจะยากลำบากแค่ไหนก็จะช่วยให้ถึงที่สุด

                          มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงเอามากๆจะลงมือทำอะไรซักอย่างจะเชื่อการตัดสินใจของตัวเองเสมอและจะพร้อมรับฟังคำตัดสินใจจากคนอื่นด้วย..จะไม่เห็นแก้ตัวเด็ดขาด ซึ่งนั้นคือคำสอนจากพ่อแม่ของเธอเอง

                          เธอเป็นคนค่อนข้างรักความสะอาดนิดนึงเป็นพวกที่เห็นห้องมีฝุ่นนิวเดียวจะเข้ามาทำความสะอาดทันที

                          เธอเป็นคนที่มีความอดทนที่สูงพอตัว.....นิสัยนี้เธอต้องพยายามอดทนกับสิ่งที่มาพร้อมกับพลังพิเศษของเธอซึ่งยิ่งให้เธอมีความอดทนที่สูงเพื่ออยู่รวมและช่วยเหลือพวกเขาไปในตัวด้วย

ประวัติ :: โฮชิ เธอเป็นเด็กชาวญี่ปุ่นทีมีพลังพิเศษกว่าเด็กธรรมดาตอนเด็กพลังของเธอยังไม่แสดงออกมาให้เห็นแต่ว่าวันนึงครอบครัวของเธอต้องย้ายไปต่างจังหวัดเลยทำให้เธอยังเข้ากับเพื่อนใหม่ไม่ค่อยดีนักซึ่งตอนที่กำลังทำการจัดบ้านอยู่นั้นเธอก็ได้ไปเจอรูปๆนึงซึ่งมัน

อยู่ในห้องนอนของเธอซึ่งเป็นรูปของเด็กผู้หญิงคนนึงที่ใส่ชุดยูกาตะยืนอยู่ท่ามกลางดอกไม้ไฟ....ไม่สิ..ท่ามกลางกองเพลิงต่างหาก..ระหว่างที่คิดอยู่นั้นก็มีเสียงนึงดังขึ้นมา

     "ฮือ...ฮือ...ช่วยด้วย...."

แล้วเธอก็มองไปรอบๆแต่ก็ไม่พบใครและพอเธอกำลังลุกเพื่อจัดของเสียงเดิมก็ดังขึ้น

     "ฮือๆ...ช่วยฉันด้วย...ช่วยฉันที"

เธฮจึงมองไปที่รูปภาพที่เธอตั้งไว้ข้างกับตู้เสื้อผ้าของเธอและเธอก็เดินไปที่รูปภาพนั้น..ยิ่งเธอเดินเข้าไปใกล้มากเท่าไหรเธอก็จะรู้สึกว่าเสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเธอยืนอยู่ตรงหน้ารูปภาพเสียงก็หายไปและเธอก็ลองรูปภาพดู...และเกิดมีภาพต่างๆมากมายและความรู้ที่ไม่เคนรู้สึกมาก่อนจนเธอร้องไห้ออกมาและสลบลงไป....พอตื่นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นของห้องตัวเองที่ถูกจัดเรียบร้อยและแม่ของเธอก็เรียกให้เธอลงมากินข้าว...พอกินไปซักพักเธอเล่าเรื่องที่เธอเจอเมื่อกี้ให้พ่อแม่ฟัง

พวกท่านถึงกับหน้าซีดเอามากๆ...พอเห็นดังนั้นทั้งสองก็มองหน้ากันซักพักแล้วจึงทำใจได้ซักพัก....ก็ได้ทำการเล่าเกี่ยวกับความสามารถของโฮชิทั้งหมดว่าพลังของเธอไม่ใช่สิ่งที่เด็กทั่วไปจะมีและบอกเกี่ยวกับพลังของเธอว่าเป็นที่มายังไงและสามารถทำอะไรได้บ้าง...โดยพลังของเธอมาจากยายที่เสียไปแล้วของเธอและบ้านหลังนี้เป็นบ้านของท่านเอง ดังนั้น โฮชิก็เลยคิอว่าภาพที่อยู่ในห้องตนต้องเป็นภาพยายตอนที่ยังเด็กๆตั้งแต่นั้นเธอก็พยายามไม่จับรูปภาพแต่มันก็ยากเกินไปสำหรับเธอเพราะว่าเะอรักรูปภาพเอามากชอบวาดรูปทิวทัศน์มากมาย

เมื่อเธอเรียนจบ..เธอก็พยายามหางาน อันที่จริงเธอก็เคยมีงานทำที่หอศิลป์แต่นั้นแหละ...มันเป็นเป็นปัญหาสำหรับเธอ เลยถูกไล่ออกเพราะเหตุผลที่เธอทำงานโดยหลีกเลี่ยงการจับรูปภาพซึ่งมันแย่มากสำหรับเธอถึงเธอจะลองมาหลายครั้งแล้วแต่ว่าก็ไม่ใครหน้าไหนกล้ารับเธอเลย....ถึงจะยอมรับว่าเธอเป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์และทำงานดีอารมณ์ไม่วอกแวกแค่ไหนแต่ไม่มีใครรับเธอเลยแม้แต่คนเดียว

    "เฮ้อ....ทำไมถึงไม่มีใครรับชั้นเข้าทำงานเลยนร้าาา..ก็แค่ของานที่ไมต้องจับรูปภาพเอง"

 โฮชิบ่นไปพลางๆ...แต่แล้วก็มีกระดาษปลิวมาติดหน้าเธอจนเธอล้มลงกับพื้นแล้วเธอก็อุทานมาด้วยความ

เจ็บปวด "โอ้ย!!!" แต่โชคดีตรงที่เธออยู่นั้นไม่มีใครเลยเธอเลยหยิบกระดาษออกมาจากหน้าของเธอแล้วลุกขึ้นเพื่อไปนั่งที่ม้านั่งตัวใกล้ๆแล้วก็อ่านใบปลิวที่มาติดหน้า

"หืมมม....ประกาศรับสมัครพนักงาน..ที่..."

เธอก็ต้องหยุดชะงักไป

'หอพักแห่งแสงหิ้งห้อย' เธอคิดอยู่ในใจว่า 'ชื่อหอนี้ต้องการอะไรกันแน่เนี่ย...มีหิ้งห้อยเยอะหรอ?'

พอคิดไปสักพักนึงจึงตัดสินใจแล้วว่า...

"เอาล่ะ!!...ฉันจะไปสมัครงานที่นี้แหละ"

เมื่อโฮชิตัดสินใจได้เธอก็ได้กลับบ้านเพื่อไปบอกพ่อแม่....อาจจะเป็นงานที่ไม่ต้องแตะรูปภาพเลยก็ได้

สิ่งที่ชอบ ::  -> ภาพสีน้ำ เพราะ เธอคิดว่าพอระบายสีน้ำลงบนภาพแล้วจะทำให้รู้สึกว่าภาพนั้นมีชีวิตมากยิ่งขึ้น

                    -> ดวงดาว และ กาแล็คซี่ เพราะว่าเวลามองดูแล้วทำให้รู้สึกผ่อนคลายเอามากๆ 

                    -> ฟังเพลง เพราะเป็นอีกอย่างที่ช่วยทำให้ผ่อนคลายเวลาวาดรูป

                    -> ความสะอาด เพราะ เธอไม่อยากให้ฝุ่นมาเกาะรูปภาพของเธอ

สิ่งที่ไม่ชอบ / เกลียด ::  ภาพที่แสดงถึงความเจ็บปวด -> มันเศร้าและยังเจ็บปวด

                                      ฝุ่น -> เพราะว่ามันทำให้ภาพสกปรกและออกมาไม่สวยอีกด้วย

สิ่งที่กลัว / แพ้ :: กบ -> มันน่ารังเกียจและขยะแขยงสำหรับโฮชิ

ลักษณะการพูด :: เวลาพูดปกติจะแทนตัวเองว่า 'ฉัน' แทนคนอื่น(ช)ว่า 'นาย' (ญ)ว่า 'เธอ' ถ้าคุญกับพ่อแม่หรือคนใหญ่คนโตจะลงท้ายด้วย 'ค่ะ' เวลาโกรธจะแทนเหมือนกับตอนพูดปกติแต่แค่จะแสดงถึงความโมโหเอามากๆ

1.พูดปกติ

"ฉันชื่อ'โฮชิ'น่ะแล้วเธอล่ะชื่ออะไร?"

2.พูดกับคนใหญ่คนโต

"ไม่ทราบคุณทำงานที่ไหนเหรอค่ะ"

3.โกรธ

"นี้นายน่ะ....ถึงบางครั้งฉันจะเป็นคนผิดก็จริงแต่ว่ารอบนี้ฉันไม่ผิด"

4.เศร้า จะแสดงอาการออกมามากมาย (แต่เอาจริงๆโฮชิเป็นพวกเก็บความรู้สึกเลยเห็นได้ยากที่เธอจะร้องไห้)

"ฮึกๆ....ทำไมล่ะ...ทั้งๆที่ฉันทำถึงขนาดนี้แท้ๆ"

5.เวลาดีใจ

"เอ๋...ซื้อให้ฉันเหรอ?ขอบคุณน่ะ"

เพิ่มเติม :: ->ภาพส่วนมากที่โฮชิว่าจะเป็นภาพวิวทิวทัศณ์

                 ->สิ่งที่กลัวเราทำให้โฮชิกลัวแบบเดียวกับเราอยากให้มีอย่างใดอย่างหนึ่งเหมือนเรา

                 ->ถ้าเอาวันเกิดของลูกเรา เราจิให้ คือวันที่ 7กรกฏาคม หรือเรียกว่า 'วันทานาบะตะ'

TALK TO AYA

สวีดัด-- สวัสดีค่ะ! ไรท์มีชื่อว่าอายะนะคะ ฮิ้งค์~♡(?) ดาร์ลิ้งที่น่ารัก(?)มีนามว่าอะไรเอ่ย?

:: 'ยูริ' จร้าหรือจะเรียกว่า 'น้ำขิง' ก็ได้

อา~ เบื่อหน้าเค้าหรือยังอ่ะตะเอง(?)

:: เพิ่งเจอกันครั้งแรกจร้า อิอิ

คิดยังไงถืงมาสมัครเรื่องนี้และบทนี้เหรอตัว?

:: ว่างฮับแล้วก็เราชอบการวาดรูปอยู่แล้วด้วย

แล้วถ้าลูกสาวของดาร์ลิ้งไม่ติดจะสาปแช่ง ทำคุณไสยมนต์ดำใส่ไรท์ไหม?

:: อาจจะไม่...มั้งน่ะ55555+(เราจะจับท่านมาหั่นเพื่อสังเวยซะ)

แอบเชียร์ให้ลูกสาวคู่กับใครเอ่ย?

:: มุคุโร่ ไม่ก็ ซันซัส ละมั้งค่ะ

อ๋า~ ขอฟังนิยามเด็ดที่มีให้ลูกสาวตัวเองหน่อยจิ

:: ผ่อนคลายเข้าไว้..จิตอย่าวอกแวกเด็ดขาด

ขอให้โชคดีนะดาร์ลิ้ง~ อย่าไปนอกใจใครมีเค้าคนเดียวก็พอนะ-- ฮิ้งค์~♡(?)

::5555+ อย่างนี้ก็ได้เหรอ

S
N
A
P