คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ♛ Law and Love || กฏกับความรัก♛
"สีของใบไม้นั้น.."
"เมื่อเวลาเปลี่ยนสี..จาก"
"เขียว...เป็น...ส้มและแดง"
"นั้นหมายถึง...การมาของ"
"ฤดูใบไม้ผลิ...และตัวของข้าซึ่งเป็น.."
" สตรีแห่งสารทฤดู...ซึ่ง "
" จะเปลี่ยนแปลงอารมณ์ได้ตลอดช่วงเวลาของฤดูนี้ "
Application
“อ....เอ๋....ฉ.....ฉันเหรอค่ะที่เป็นสตรีแห่งสารทฤดู”
บทที่ต้องการ : สตรีแห่งสารทฤดู
ชื่อ : มาริโซล // Marisoul
นามสกุล : อูเรียล์ // Ureal
ชื่อเต็ม : มาริโซล อูเรียล์ // Marisoul Ureal
ชื่อเล่น : มาริ // Mari
ความหมายของชื่อ : มาริโซล แปลว่า "ทะเลแห่งดวงอาทิตย์" ส่วน อูเรียล์เราดัดแปลงมาจาก อูรีเอล ซึ่งเป็นชื่อของหนึ่งในอัครทูตสวรรค์ ค่ะ ซึ่งมีความหมายว่า "ดวงประทีปแห่งพระเป็นเจ้า"
เพศ : หญิง
อายุ : 23
พลัง : - (คิดเองเลยจร้า....เรามัน ขก. 0 w 0 )
รูปร่างลักษณะ : มารินั้นเป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างจะแข็งแรงเอามากถึงภายนอกจะอ่อนปวกเปียกก็ตาม..ส่วนสูงของมาริคือ 164 ซม. และ น้ำหนักอยู่ที่ 49 กก.เธอเป็นผู้หญิงที่สูงตามเกณฑ์ของผู้หญิงพอสมควร...เธอมีผมสีบลอนด์ทองสวยงามและถักเป็ยเปียสองข้างซึ่งยาวปานกลางไม่ยาวมากและเธอยังมีดวงตาที่เป็นสีเขียวมรกตแกมน้ำเงินเล็กน้อยซึ่งเป็นดวงตาที่ใครๆก็ชอบที่จะจ้องมองดวงตาของเธอมากเหมือนถูกมนต์สะกดเอาไว้อย่างนั้นเป็นนดวงตาที่พร้อมจะเค้นหาคำตอบจากสิ่งที่เธอต้องการจะรู้มากมายและบางครั้งหลายๆคนเข้าใจผิดว่าเธอนั้นเป็นคนที่ค่อนข้างจะเรียบร้อยแต่ไม่ใช่อย่างที่หลายๆคนคิดเพราะเธอนั้นเป็นคนค่อนข้างทำอะไรหวาดเสียวกว่าที่คนหลายๆคนขาดคิดไว้เอามากๆเลยล่ะ
ลักษณะนิสัย : มารินั้นเป็นคนที่ค่อนข้างที่จะ เอ๋อ ค่อนข้างหนักเอาการเพราะชอบนั่งเหม่อลอยบ้างหล่ะบางครั้งก็ไม่ได้ฟังที่คนอื่นเขาพูดกันบ้างหล่ะ...เวลาคนอื่นเขาเรียกจะสะดุ้งและทำหน้ามึนๆใส่( แต่ก็หน้าร๊ากกกก ) และก็ไม่รู้เรื่องว่าพูดอะไรกันจนทำให้หลายๆคนเอือมระอากับนิสัยแบบนี้ของมาริเอามากกกกกกกก...อยากให้เธอเปลี่ยนนิสัยนี้ของเธอได้แล้วแต่ก็ให้ทำไงได้ล่ะก็มันเป็นนิสัยติดตัวไปแล้ว...บางครั้งเธอก็จะชอบเดินชนของโดยไม่รู้ตัวบางหล่ะและบางครั้งเธอก็ชอบเดินไปเตะนู้นเตะนี่บ้างเป็นบางครั้งหรืออาจจะถึงขั้นสะดุดล้มไปกับพื้นเลยก็ว่าได้ ( ถ้าจะเอ๋อขนาดนี้น่ะมาริ...เห้อออ - = - )
มาริเป็นคนที่ ฉลาด เอาเรื่องมากๆการที่บางครั้งเธอชอบหมกตัวอยู่กับหนังสือหลายๆอย่างที่เธอได้อ่านพร้อมกับการเรียนรู้วิชาและสิ่งต่างๆมากมายทำให้เธอกลายเป็นคนที่มีมันสมองที่หลักแหลมอย่างมากและเธอพร้อมที่จะให้ความฉลาดของเธอที่จะช่วยคนที่ต้องการหาคำตอบที่หลายคนยังไม่เคยรู้มาก่อนแต่ถ้าคำถามไหนที่เธอยังไม่รู้เธอก็จะไปหาคำตอบมาให้ได้มากที่สุดเท่าที่เธอพยายามได้แต่เธอก็ ไม่เคยคิดหลงตัวเอง เลยว่าเป็นคนที่รอบรู้ทุกอย่าง
มาริเป็นคนที่ชอบ พูดอ้อมค้อม กับคนอื่นมากๆเพราะการพูดบางครั้งของเธอเคยให้คนอื่นนั้นไม่ค่อยชอบใจเธอสักเท่าไหรแต่เมื่อกาลเวลาผ่านเธอได้เปลี่ยนวิธีการพูดของเธอใหม่เพื่อไม่ทำให้คนอื่นนั้นกลับมาสนใจในตัวของเธออีกครั้งถึงแม้จะมีน้อยนิดที่จะมีคนชอบเธอแต่ก็ไม่เป็นไรขอแค่ยังมีคนที่เชื่อใจในตัวของเธอแค่นั้นเธอก็ดีใจแล้ว { เดี่ยวๆๆ...อย่าเพิ่งมาเปิดดราม่าค่ะอิด*ก -> ดิฉันเอง = [] = !! }
บางครั้งเองตัวมาริชอบทำอะไรที่ผู้หญิงเขาไม่ชอบทำกันอย่างการปีนต้นไม้และอีกมากมายพูดง่ายๆว่ามาริมีนิสัยที่ ชอบทำตัวเหมือนผู้ชาย เหมือนกันทางครอบครัวเธอเองก็ไม่รู้จะว่าลูกสาวของพวกท่านยังไงเหมือนกันหรืออาจจะเป็นสภาพแวดล้อมครอบครัวของเธอเองก็ได้ที่ทำให้ตัวของเธอเองที่เป็นแบบนี้ ( อืมๆ...มีลูกสาวนิสัยแบบนี้คงหนักใจจริงๆนั้นแหละ - _ - /// ได้ข่าวว่าแกคิดเอง )แต่พ่อแม่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอแต่ก็ต้องแลกบางอย่างซึ่งกันและกัน....ซึ่งเป็นอะไรก็ไปดูในประวัติเอาเองน่ะจ่ะ 0 v <
ส่วนมากมารินั้นจะ ไม่ค่อยชอบพูด มากสักเท่าไหร่อาจจะเป็นเพราะว่าเธอชอบหมกตัวอยู่กับหนังสือและการเรียนเลยทำให้เธอไม่ค่อยได้พูดมากสักเท่าไหร่แต่กลับกันเธอดันกลาย เป็นผู้ฟังที่ดี ต่อผู้อื่นเอามากๆเวลาใครจะพูดอะไรเธอก็ฟังตลอดเวลาและสามารถจับใจความของเนื้อหานั้นออกมาได้อย่างชัดเจนถ้าไม่ได้เอ๋อไปซะก่อนน่ะ
อย่างสุดท้ายเธอเป็นคนที่อารมณ์มักจะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา...บทจะจริงจังก็จริงจัง....บทจะเอ๋อก็เอ๋อตามแบบฉบับของเธอ
ประวัติ : มาริเกิดในครอบครัวที่มีฐานะที่ร่ำรวยก็จริงแต่ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากแต่พอที่จะส่งลูกๆทั้งสามคนของพวกท่านไปในโรงเรียนที่มีฐานะและการสอนที่ดีได้ มารินั้นเป็นลูกคนสุดท้องซึ่งเธอเองนั้นเป็นลูกสาวคนเดียวในลูกทั้งสามของตระกูลอูเรียล์ซึ่งพี่ชายทั้งสองของเธอนั้นเป็นฝาแฝดกันและทั้งสองถูกพ่อแม่ของเธอให้ศึกษาเล่าเรียนเพื่อเป็นขุนนางและทหารในวังแต่พ่อแม่ของมาริก็ไม่ได้กดขี่อะไรลูกตัวเองมากซักเท่าไหรแต่ว่าแรงกดดันนั้นมาจากเหล่าญาติๆของครอบครัวเธอเองเพราะว่าคนในครอบครัวส่วนใหญ่นั้นได้รับตำแหน่งหลายอย่างในวังและเก่งในมางวิชาการกันทั้งนั้นพี่ชายทั้งสองของเธอจึงพยายามกันอย่างหนักเพื่อให้ได้ตำแหน่งที่ตัวเองต้องการเพราะเป็นความตั้งใจของทั้งสองคนอยู่แล้วจึงไม่คิดอะไรมากกับแรงกดดันแต่คนที่รับแรงกดดันคือตัวของมาริเองถึงแม้ว่าเธอทั้งเรียนเก่งและมีความสามารถรอบด้านมากมาย..แต่เธอก็อยากเป็นเพียงแค่สามัญชนธรรมดาเท่านั้นแต่แล้ว....
.......ณ...ตอนเช้าของวันหนึ่ง
มาริได้ตื่นมาปกติและเธอได้ทำภารกิจส่วนตัวแล้วออกไปเดินร้านหนังสือเพื่อดูหนังสือมานั่งอ่าน
แต่แล้วก่อนที่เธอจะออกไปเธอได้ยินกลุ่มญาติๆของเธอซึ่งอยู่บ้านข้างๆว่า
"ทำไมยัยเด็กนั้นไม่เอาอย่างพี่ชายทั้งสองเป็นเยี่ยงอย่างบ้างน่ะ.." ญาติ1
"นั้นสิ....ฉันหล่ะขายขี้หน้าแทนพ่อแม่ของยัยเลยหล่ะ....ทำตัวไร้สาระชะมัด" ญาติ2
และคำพูดอีกมากมายที่ด่าทอถึงเธอมากมายว่าตัวของเธอที่ไม่ยอมที่จะเข้าไปทำงานในราชวังเลยกลายเป็นขยะในเครือญาติของตัวเองและโดนเอาไปเปรียบเทียบกับพี่ชายทั้งสองคนอีกมากมายสารพัด
จึงทำให้วิ่งออกไปโดยไม่พวกญาติๆรู้ว่าเธอแอบฟังอยู่
จนเธอกลับมาที่บ้าน...
"พ่อค่ะ..แม่ค่ะ...." มาริเรียกพ่อแม่ของตัวเอง
"หืม?.....มีอะไรเหรอลูก" แม่ของเธอถาม
"คือว่า...แค่หนู...อยากเป็นสามัญชนธรรมดา...ก็ผิดเหรอค่ะ" เธอถาม
"มาริ....ทำไมลูกพูดอย่างนั้นหล่ะ....พวกญาติเขาพูดอะไรกับหนูอีกแล้วใช่ไหม" แม่ของเธอถามอีกครั้ง
"พวกญาติเขาบอกว่าหนู้มันไร้สาระไปวันๆ...และบอกว่าหนูเป็นเศษขยะของตระกูลเรา..." เธอบอกไป
"มันไม่จริงหรอก....หนูก็ยังเป็นลูกของพ่อกับแม่เหมือนเดิมแหละ...และยังมีพี่ๆเขาคอยปกป้องหนูอยู่น่ะอย่าร้องไห้สิเดียวไม่สวยน่ะ" แม่ของเธอพูดและกอดเธอไว้โดยมีของเธอแตะไหล่เธออยู่
....จน..วันต่อมา...
ได้มีคนมายืนเรียกเธอให้ลงมาพบ.....ซึ่งนั้นคือชายสูงวัยที่ดูจากการแต่งตัวแล้วดูมีฐานะที่ใหญ่พอตัว
"ไม่ทราบว่ามาริโซล อูเรียล์.....อยู่ที่นี้หรือไม่ข้าต้องการพบนางขอรับ" เขาถอดหมวกของเขาออกและทำการโค้งทักทายอย่างสุภาพ
"อ้อ...ท่านหมายถึงลูกสาวของดิฉันเหรอค่ะ...ถ้าเช่นนั้นเชิญเข้ามาก่อนค่ะ..เดียวดิฉันเรียกลูกสาวดิฉันให้ค่ะกรุณารอแปบนึงน่ะค่ะ" แม่ของมาริบอก
"ขอบพระคุณมากครับ...คุณผู้หญิง" เขาบอกกับแม่ของเธอ
"มาริ!!...มีแขกมาหาจ่ะลูก...ลูกลงมาได้แล้ว" เธอตะโกนหาลูกสาวของเธอให้ลงมา
"ค่ะแม่...จะลงไปเดียวนี้แหละค่ะ" มาริ ขานตอบรับแม่ของเธอ
"มาแล้วค่ะๆ...."แต่แล้วสกิลความเอ๋อหรือซุ่มซ่ามก็ไม่รู้ทำงานโดยที่.."ว้าาาา.....อ้าาาาาาาา" เธอตกบรรไดลงมาทั้งที่เหลืออีกแค่ 4 ขั้นเท่านั้น
"ข...ขอโทษค่ะ.....ที่แสดงกิริยามารยาทที่ไม่ดีต่อหน้าคุณค่ะ" มาริขอโทษต่อแขกที่มาเยือน
"สวัสดีครับ..คุณมาริโซล....นั่งก่อนสิครับให้เจ้าของบ้านยืนนี้ก็ดูไม่มีมารยาทน่ะครับ" เขาพายมือให้เธอมานั่งและเอาผ้าเช็ดหน้าให้เธอ
"ข..ขอบคุณค่ะ..แล้วตกลงคุณคือ.....?" เธอทำหน้าสงสัย
"ขอแนะนำอย่างเป็นกันเองน่ะครับ..กระผมชื่อว่า อเนลลิตัน ผมเป็นขุนนาง น่ะครับ" เขาแนะนำตัวเอง
"อ๋อค่ะ..ยินดีที่ได้รู้จักน่ะค่ะ...ตกลงคุณมีธุระอะไรเหรอค่ะ" มาริถามไปอีกครั้ง
"กระผมจะมาขอคุณ...เพื่อไปเป็นว่าที่ขุนนางที่เคียงข้างสตรีแห่งสารทฤดูขอรับ..ไม่ทราบว่าคุณจะยอมไปกับเราไหมครับ" เขายื่นข้อเสนอในการเป็นขุนนางในวังแต่ว่าตัวเธอนั้นกับทำบางสิ่งที่หลายๆคนคิดว่าเธอจะตอบ
"ฉันขอปฏิเสธค่ะ....ฉันน่ะแค่อยากใช่ชีวิตธรรมดาเท่านั้นเองค่ะฉันไม่ต้องตำแหน่งสูงขนาดนั้นหรอกค่ะ" เธอตอบ
ปฏิเสธไปโดยที่เธอนั้นไม่รู้เฃยว่าเธอได้ทำสิ่งที่โดนใจต่อชายคนนี้ไปซะแล้วหล่ะ
"งั้นเหรอครับถ้างั้นไม่เป็นไรครับ....ถ้างั้นผมขอตัวน่ะครับขอบคุณสำหรับคำตอบของคุณ...และก็...พรุ่งนี้จะมีจดหมายจ่าหน้าซองส่งมาถึงคุณน่ะครับ...คุณมาริโซล" ก่อนที่เขาจะจากไปเขาได้พูดทิ้งท้ายด้วยประโยคที่หน้าสงสัยเอาไว้
....ในเช้าวันต่อมา..มาริได้พบกับจดหมายตามที่ คุณอเนลลิตัน บอกเป็ะ เธอและครอบครัวได้รับเชิญให้ไปที่ราชวังเพื่อไปพบกับคุณอเนลลิตันอีกครั้งเพื่อทดสอบบางอย่างอีกครั้ง
ณ ราชวัง
"สวัสดีอีกครั้งครับ....คุณมาริโซล" เขาพูดทัก
"เรียกมาริเฉยๆก็ได้ค่ะ...เรารู้จักกันแล้วค่ะ...แล้วคุณเรียกฉันมาที่แห่งนี้ทำไมเหรอค่ะ?" เธอถามออกไป
"ผมขอถามเธอซักคำถามได้ไหมครับ?" เขาถามกลับ
"ได้ค่ะ" เธอตอบและเขาก็ได้ถามเธอว่า "ไม่ทราบว่าคุณคิดยังไงกับผู้ชายเหรอครับ"เขาถามมาริอีกครั้ง
"ค...คือ..ฉันคิดว่าคนปกติคงคิดว่าเป็นเพศตรงข้ามที่เป็นพ่อของเราแต่ฉันคิดว่าผู้ชายคือมนุษย์เหมือนกันค่ะและฉันบอกไว่ก่อนน่ะค่ะว่าฉันไม่พร้อมที่จะแต่งงานสุ่มสี่สุ่มห้าเด็ดขาดค่ะ" ก่อนที่อเนลลิตันจะถามอีกคำถามก็โดนตัดหน้าโดยที่เขายังไม่ถามอะไรเธอเลย....เขายิ้มใส่เธอด้วยท่าทางอย่างมีเมตตา....เขาดูไม่ผิดคนจริงๆนั้นแหละ
"นั้นสิน่ะครับ.....ถ้างั้นผมขอพูดสักสองคำน่ะครับ"เขาถามเธอ
"ด....ได้ค่ะ"เธอตอบ
"ผ่านครับ" คำเดียวจริงๆค่ะ
"ผ...ผ่านอะไรค่ะ..คุณอเนลลิตัน" มาริถามออกไปด้วยความตื่นตระหนก
"55555....คุณนี้ตลกจังเลยน่ะคุณมาริ.....และขอต้อนรับครับสตรีแห่งสารทฤดู" เขาบอกกับเธอ
"อ.....เอ้!!!!!!!!!"
.......จบจร้า.....0 w <
ชอบ : ผีเสื้อสตาฟ เพราะ เป็นอะไรที่สวย.....เมื่อมองพวกมัน///ลูกสาวได้กล่าวเอาไว้
หนังสือภาษาโบราณ เพราะ มันเป็นอะไรที่เข้าใจยากดี
ของหวาน เพราะ มันสามารถช่วยกระตุ้นตอนอ่านหนังสือได้ดี
ไม่ชอบ / เกลียด : ของขมๆ เพราะ มันรสาติตรงข้ามกับของหวานและยังไม่อร่อยด้วย
เสียงดังๆ เพราะ มันรบกวนเวลาส่วนตัวเธออยู่ตลอดเวลา
กลัว : ฟ้าร้องและฟ้าผ่า เพราะ ทั้งเสียงดังและหน้ากลัว เมื่อก่อนพี่ชายของเธอ(ลาพลิส)ช่วยบังเธอจากฟ้าผ่าเลยทำให้เป็นปมติดตัวของเธอเอง
แพ้ : -
ไอเทมประจำตัว : "จี้นาฬิกาทราย"
"กระเป๋าสะพายสำหรับใส่หนังสือและของต่างๆ"
"หนังสือภาษาโบราณและเวทย์มนต์"
ความสามารถพิเศษ : สามารถแปลภาษาโบราณได้ // เรียนรู้เวทย์และตำราเรียนได้รวดเร็ว
งานอดิเรก : เธอชอบเล่นเชลโล่ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีชิ้นโปรดของเธอ ( เธอชอบเล่นพวกตระกูลไวโอลินมากที่สุด )
ลักษณะการพูดจา : เธอจะพูดดีกับทุกคนหมดโดยการที่เธอจะแทนตัวเองว่า "ฉัน" และแทนคนอื่น ผู้หญิงว่า"เธอ" และ ผู้ชายว่า "นาย" และเวลาพูดสุภาพจะแทนตัวเองว่า "ดิฉัน" และแทนคนใหญ่คนโตว่า "คุณ...(ตามด้วยชื่อ)" และลงด้วย "ค่ะ"
ปกติ
"ฉันชื่อว่า มาริโซล น่ะค่ะเรียกฉันว่า'มาริ'ก็ได้ค่ะ แล้ว เธอ/นาย หล่ะ"
โกรธ
"นี้....ทำไม เธอ/นาย ทำอย่างนี้หล่ะ!!!"
เศร้า
"ฮึก...ฉันทำอะไรผิดทำไมถึงได้มีแต่คนเกลียดฉัน"
ดีใจ
"เอ๋.....ได้แล้วจริงๆเหรอค่ะ....ดีใจจังเลยค่ะ" น้ำตาไหล
ตกใจ
"อ้าาาา.....จะตกแล้ว...จะตกแล้ววววววววว" แหกปากดังลั่นเลยจร้าาาาาาาาาา
เพิ่มเติม : จงรับรูปของพี่ชายฝาแฝดไปคร้าาาาาา ไม่ค่อยแตกต่างสักเท่าไหร ( ทำตัวเหมือนแบบว่าจะไม่ทำประวัติคุณพี่แน่นอน )พี่คนฝั่งซ้าย -> ชื่อ คริสตัล เป็น ขุนนาง และ พี่คนฝั่งขวา -> ชื่อ ลาพลิส เป็น ทหาร
เครื่องดนตรีของมาริค่ะ...เป็นเชลโล่สีขาว
ปล,อยากได้อะไรเพิ่มก็บอกน่ะค่ะเดียวเราเพิ่มให้ค่ะ
Talk with Someone
“สวัสดี…” หญิงสาวผู้หนึ่งเอ่ยทักทายเมื่อ(ชื่อตัวละครคุณ)เดินเข้ามาในห้องโถงของวิหารแบบกรีกที่รอบล้อมด้วยสวนธรรมชาติด้วยเสียงเบาๆแต่มันกลับดังก้องไปทั่วอย่างนุ่มนวลแฝงด้วยความเย็นชา
:: "ส...สวัสดีค่ะ" โค้งคำนับแบบคนญี่ปุ่น /// ไม่รู้อะไรบรรดลใจให้เขียนอย่างนี้
“เจ้าชื่ออะไร?” เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวคนนั้นเอ่ยถามขึ้นมาพร้อมกวักมือเรียกให้อีกฝ่ายเข้าไปหาและผายมือไปทางเก้าอี้อีกตัว “นั่งสิ”
::"ขอบคุณค่ะ...ดิฉันมีนามว่า ' มาริโซล อูเรียล์ ' ค่ะ" เธฮนั่งลงก่อนที่จะตอบคำถามของคนตรงหน้าอย่างหวาดระแวง
“อืม…” สตรีผู้นั้นเพียงพยักหน้ารับนิดๆและยกยิ้มขึ้นบางๆพร้อมรินชาให้อีกฝ่าย “เจ้าว่าที่นี่สวยหรือไม่?” หล่อนยกแก้วชาของตัวเองขึ้นจิบก่อนเบนสายตาไปมองสวนที่อยู่รอบห้องโถง
::"เอ๋....สวยค่ะ...เป็นสถานที่ที่สวยมากเลยค่ะ" มาริตอบด้วยท่าทางที่เอ๋อๆนิดๆ ก่อนที่เธอจะรับถ้วยชานั้นมาจิบแล้วกล่าวว่า "ขบอบคุณค่ะ"
“อืม…” หล่อนครางตอบในลำคอเบาๆเป็นการตอบรับ ก่อนลุกขึ้นยืนบนพื้นหินอ่อนสีขาวด้วยเท้าเปล่าก่อนเดินเข้ามาหาพร้อมเชิดหน้าของ(ชื่อตัวละคร)ขึ้นด้วยนิ้วชี้เพียงนิ้วเดียว กลีบปากบางขยับอ้าออกเพื่อเอ่ยถามว่า “มีกฏอยู่สองข้อ ข้อหนึ่งคือห้าม ข้อสองคือบังคับ หากเจ้าเลือกข้อห้ามก็เจ็บต่อไปไม่มีวันที่จะหยุดได้ หากเจ้าเลือกข้อบังคับก็จะได้ปล่อยปลดความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ภายในแต่จะต้องอยู่ในกรงเช่นโดนกักขังไว้” หล่อนเอ่ยออกมาเบาๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมองไปยังดวงตาของอีกฝ่ายอย่างจริงจัง “เช่นนั้น เจ้าจะเลือกฏข้อใด?”
::"อืมม....ถ้าเป็นข้างั้นเหรอ" มาริคิดอยู่พักใหญ่เพื่อหาคำตอบของคำถามนี้แต่เธอก็สามารถหาคำตอบได้นั้นคือ"เรื่องนี้ฉันไม่สามารถให้คำตอบได้ค่ะ...สาเหตุนั้นมันอยู่ที่แต่ละคนนั้นไม่เหมือนกันค่ะ..ดิฉันจึงไม่สามารถให้คำตอบได้"มาริตอบออกไปอย่างใจกล้า
“หึ… ดี” หล่อนกระตุกยิ้มขึ้นมานิดๆก่อนผละออกมาอย่างเชื่องช้า ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเช่นเดียวกับสีเกศายาวสลวยนั้นเปล่งประกายความสนใจออกมาเล็กน้อยก่อนกลบทับด้วยความว่างเปล่าเช่นเดิม “ตามข้ามา” สตรีคนนั้นเอ่ยส่งพร้อมก้าวเดินไปที่ประตูสุดห้องโถง
:: "ค...ค่ะ"เธอขานตอบและลุกตามคนๆนั้นไป
“เข้าไปสิ” หญิงสาวกล่าวบอกพร้อมเปิดประตูให้อีกฝ่าย แต่ก่อนอีกฝ่ายจะก้าวผ่านพ้นประตูไป เธอก็เอ่ยพูดประโยคหนึ่งด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน “แล้วเจอกัน หากโชคชะตาต้องการเช่นนั้น” กล่าวจบเธอก็ผลักให้อีกฝ่ายเข้าไปหลังประตูบานนั้นและปิดประตูลง หลงเหลือเพียงความว่างเปล่า
:: "เช่นกันค่ะ..ขอให้เราได้พบกันอีก"มาริกล่าวก่อนที่จะเดินจากไป
Talk with Cherlyn
สวัสดีค่ะ เราชื่อเชอร์ลินนะคะ เรียกเชอร์ก็ได้ ไม่ทราบว่าท่านผู้ปกครองชื่ออะไรคะ?
: ชื่อ ยูริ จร้าาายินดีที่ได้รู้จักน่ะค่ะ///เห็นงี้เราเป็นพวกเฮฮาตลกคาเฟ่น่ะเอ้อออออออออออ.....พอ
ถ้าเราจะปรับนิดๆหน่อยๆได้มั้ยคะ? แต่เราจะคงส่วนเดิมให้มากที่สุด
:ไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ///คงความเอ๋อเข้าไว้น่ะค่ะ
ถ้าไม่ผ่าน จะโกรธหรือจะทำยังไงคะ?
:ไม่ เลย ค่ะ ^ v ^
ถ้าไม่ผ่านสนใจรับบทอื่นมั้ย?
: ก็ได้น่ะค่ะ....ถ้าเคียงบ่าเคียงไหล่กับพี่ชายทั้งสองก็ดี
ถ้าผ่านแล้วจะทำยังไงคะ?
:เราจะติดตามท่านไปเรื่อยเลยค่ะบอกเลย
ถ้าเชอร์ดองบ้างจะได้มั้ยคะ? เชอร์เองบางทีก็ตัน-- และไม่ว่าง ฮ่าาาาา
:สบม.จร้าเพราะเราคือสายเดียวกันจร้าาาาาาาาาาาา
ขอบคุณที่มาส่งค่ะ! ขอให้โชคดีนะคะ~
:จร้า....เช่นกันนร้าาาาา
ความคิดเห็น