ลำดับตอนที่ #27
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : 22 : สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหลานอ้วน
22-1สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหลานอ้วน
ในชีวิตของจินฮวานซึ่งเป็นคนนอนหลับยากเหลือเกินนั้น สิ่งที่เกลียดที่สุดก็คือการปวดฉี่และต้องลุกมาเข้าห้องน้ำแต่เช้าตรู่ทั้งๆที่อยากจะนอนต่อให้นานกว่านี้นี่แหละ เพราะส่วนมาก พอตื่นมาแล้ว ก็จะกลับไปนอนต่อไม่หลับ พอง่วงจนใกล้จะหลับ ก็ถึงเวลาต้องลุกไปโรงเรียนแล้ว
และเช้านี้ก็เช่นกัน จินฮวานตื่นขึ้นมาตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ แงะมือปลาหมึกหนักๆของจุนฮเวที่พาดอยู่บนเอวออกแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ พยายาประกอบกิจอย่างเชื่องช้าและประคองอารมณ์ง่วงของตัวเองเอาไว้ให้คงที่
เพื่ออะไรน่ะเหรอ
หึ..
ก็เพื่อที่จะได้กลับไปงีบต่อไงครับคุณผู้อ่านที่รัก
เมื่อคืนจุนฮเวกระวนกระวายใจเรื่องพี่สาว กว่าจินฮวานจะปลอบและกล่อมให้น้องมันหลับได้ก็เกือบตีหนึ่ง นี่ก็เริ่มไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามีผัวหรือมีลูก
"จินฮวาน"
ระหว่างที่กำลังประคองลูกน้อยประกอบกิจยิงกระต่ายตอนเช้าตรู่นั่นเอง เสียงยานคางของแม่ก็ทำให้จินฮวานมีความสะดุ้งจนลูกน้อยเกือบหลุดมือ
"ห้ะ" แม่มีความเรียกทำไม คือเช้าๆแบบนี้คนกำลังง่วง จิตอ่อนอยู่ด้วย
"ตื่นแล้วเหรอ"
"อื้อ"
ยืนคุยกันขนาดนี้ ลูกแม่คงละเมอม้าง
จินฮวานสะบัดลูกน้อยพอเป็นพิธีและแต่งกายให้เรียบร้อย ก่อนจะเปิดประตูมายืนประจันหน้ากะคุณแม่ที่ยืนทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อว่าวันนี้ลูกชายคนเดียวจะตื่นเช้ากับเขาได้เหมือนกัน
"แม่มีไร"
"น้องเป็นไงบ้างล่ะ"
หืมมมมมมมมมมมม รู้เลยนะคะว่าน้องไหน
อีน้องที่นอนน้ำลายยืดอยู่บนเตียงไง
"ก็ยังจิตตกอยู่อะแม่ นอยๆ แต่ก็ปลอบมันแล้วแหละ"
"เมื่อคืนป้าเขาโทรมา เล่าเรื่องจินฮีให้แม่ฟังแล้วล่ะ ก็น่าเห็นใจเขานะ ลูกสาวคนเดียว แกก็ดูน้องดีๆล่ะ"
แม่พูดแล้วก็เดินเบี่ยงตัวผ่านจินฮวานไป และเอาแชมพูกับครีมนวดขวดใหม่มาวางในห้องน้ำ ปากก็พูดเจื้อยแจ้วโดยไม่เงยหน้ามามอง
"อย่าทะเลาะกันอีกล่ะ จะคบก็คบให้จริงจัง จะได้อยู่กันนานๆ" ว่าจบก็หันกลับมาประจันหน้ากับจินฮวานและย้ำคำสุดท้าย "เข้าใจมั้ย"
หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
จินฮวานอยากจะหืมไปให้ถึงหน้าปากซอยพอได้ยินประโยคดังกล่าวจากแม่
'อย่าทะเลาะกันอีกล่ะ จะคบก็คบให้จริงจัง'
เรื่องนี้ขนาดอีจีจี้ยังไม่รู้เลยค่ะพลี่ๆ แม่มีความวงในอะไรเบอร์นั้นอะ
"แม่รู้ได้ไงอะ..."
คุณนายคิมถอนหายใจพรืดเหมือนจะด่าว่าถามอะไรไร้สาระ ปรายตามองเหยียดจินฮวานตั้งแต่หัวจรดเท้าและมองจิกจากเท้าขึ้นมาจรดหัวอีกที
"จินฮวาน แม่เป็นแม่นะ"
จินฮวานอ้าปากค้าง ยังไม่ทันจะถามว่าแบบนี้ก็ได้เหรอแม่ก็เดินสะบัดตูดจากไปแล้ว จินฮวานเลยนึกขึ้นมาได้อีกทีว่าเขายังง่วงอยู่และสมควรเหลือเกินที่จะขึ้นไปนอนต่อ
บ้านก็ยังเป็นบ้านเดิม บันไดก็ยังเป็นบันไดเดิม และเตียงของจินฮวานมันก็ยังเป็นเตียงเดิม เตียงเดียวกับที่เคยนอนข้างๆจุนฮเวเมื่อสามปีก่อน แต่ตอนนี้เรื่องทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว
จินฮวาอนอมยิ้มและดึงผ้าห่มเลิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดิม จุนฮเวสะลึมสะลือขยับตัวยุกยิกแล้วกางแขนให้จินฮวานหนุนต่างหมอน ปากก็พูดยานคางทั้งที่ยังไม่ลืมตา
"วันนี้ต้องไปโรงพยาบาลนะครับ"
"อื้อ รู้แล้วครับ"
"ง่วงจัง นอนต่อกันอีกนิดมั้ย" จุนฮเวพึมพำเหมือนละเมอ แต่คือเพื่อนๆชาวโซเชี่ยวแคมที่เคารพครับ มันไม่ได้ละเมอไง!! แถมกางแขนดึงจินฮวานเข้าไปกอดแน่นกว่าเก่า มือหนาก็บีบก้นจินฮวานไปด้วย
หึ่ยยยยย ไอ้เด็กลามก!!!!
เพียะ!
"อย่าบีบก้น!!" จินฮวานดุเสียงแข็งแล้วตีแก้มจุนฮเว(เบาๆ)ไปทีนึง เท่านั้นแหละไอ้ที่ออดอ้อนคลุกวงในอยู่เหมือนกี้ก็ลืมตามาทำตาขวางใส่เค้าซะงั้น!
"ตบอ่อวะ"
เฮ้ย..
"แค่ตีนิดเดียวเอง"
เอาละ ตอนนี้จินฮวานรู้สึกเหมือนตัวเองหดเหลือสามเซ็น เพราะไอ้เน่ลืมตามาจ้องหน้าเขานิ่งแบบไม่ยอมกะพริบตาเลย คือจินฮวานอายนะจะบอกให้
"หมวยชอบตบจูบอ่อ" พูดจบก็ยกยิ้มมุมปากที่จินฮวานมองแล้วสยองชอบกล เพราะหน้าหื่นๆของไอ้เน่ยื่นเข้ามาใกล้ๆเขา วงแขนอุ่นๆก็ล็อกตัวเอาไว้ไม่ให้จินฮวานขยับ
แม่จะรู้ไหมนะ ว่าลูกแม่โดนเด็กลวนลามอีกแล้ว
"ซาดิสม์ก็ไม่บอกเค้าตั้งแต่แรก"
ถ้าพูดแบบยุนฮยองก็คงต้องบรรยายช็อทนี้ว่า นั่นแหละคร่ะพรี่ๆ แล้วน้องจินฮวานก็โดนน้องเน่จูบ ฮึกส์ แต่ถ้าพูดแบบจินฮวาน เขาก็คงพูดสั้นๆคำเดียว...
แม่ง เขินโว้ย.....
จิ น ฮ ว า น พั น ทิ ป พอสายๆ เน่ก็พาเขาซ้อนฮอนด้าเวฟลูกรักของมันไปที่โรงพยาบาลแถวๆโรงเรียน ไปผลัดเวรกับคุณแม่ เพื่อให้แม่น้องกลับบ้านมาอาบน้ำ พักผ่อนบ้าง
จินฮวานรู้สึกว่าจุนฮเวบีบมือเขาแน่นเกินปกติ (ใช่คร่ะพรี่ๆ เราจับมือกัน)
สงสัยน้องจะมีความกังวล อาจจะไม่สบายใจที่ต้องไปเจอหน้าพี่สาวก็เป็นได้
จากที่จินฮวานวิเคราะห์เอาเอง จุนฮเวแบกภาระดูแลครอบครัวคนเดียวทั้งหมดมาตั้งแต่ตอนที่พ่อเสียไป เพราะชีคุณพี่สาวก็ไม่ค่อยมีความจะยอมกลับบ้านมาเยี่ยมแม่เยี่ยมน้อง ตัดภาพมาอีกที โรงพยาบาลแจ้งว่าตกเลือดเพราะไปทำแท้งเถื่อน เป็นใครก็ต้องช็อคและเครียดกันทั้งนั้น
จินฮวานคิด(เอาเองอีกแล้ว) ว่าบรรยากาศในห้องพักผู้ป่วยจะต้องมาคุแน่นอน เลยบีบมือจุนฮเวตอบเพื่อให้กำลังใจ กะว่ามาคุแค่ไหนก็ช่าง น้องจะต้องสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเมียสุดเท่ที่ส่งไปให้เป็นแน่แท้
"อ้าว จุนฮเว มาแล้วหรอลูก มาดูหลานสิ จิ้มลิ้มน่ารักเชียวเนี่ย"
เดี๋ยวนะ
จินฮวานมีความช็อค
ได้ข่าวว่าเจ๊จินฮีตกเลือด ไม่ได้แท้งแล้วหรอกเหรอ ภาพตรงหน้ากลับกลายเป็นเด็กชายทารกที่แม้จะตัวเล็ก มือเท้า แขนขาเล็ก แต่ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มนั่น กลับดูอิ่มเอิบมีน้ำมีนวล มีแก้มยุ้ยแบบบอกไม่ถูก ดูๆไปแล้วก็เป็นก้อนอ้วนมีชีวิตที่สุขภาพแข็งแรงครบถ้วนทุกอย่าง ดูจากไซส์ และหูตาจมูกปากแล้ว อายุครรภ์ไม่น่าจะต่ำกว่าเจ็ดเดือนแน่ๆ....
เอ่อ เจ๊ไปทำแท้งหรือไปทำคลอดมาครับ
"หลานเหรอ..."
จุนฮเวก็มีความงงไม่แพ้กัน แต่เมื่อแม่เรียกไปดูหลาน จุนฮเวก็คลายมือที่จับกันไว้แล้วเดินเข้าไปใกล้อย่างกล้าๆกลัวๆ ค่อยๆเอานิ้วจิ้มแก้มใสๆของหลานแล้วถามแม่เสียงเบา
"ตั้งชื่อยังอะแม่"
"ชื่อซอนโฮ" พี่จินฮีที่นั่งกึ่งนอนปากซีดอยู่บนเตียงยิ้มบางๆแล้วตอบเสียงเบา "ตามชื่อคุณพ่อเค้าน่ะ ชื่อซูโฮ"
"ซูโฮ" จุนฮเวเลิกคิ้วแล้วมองหน้าพี่สาว "ผัวเจ๊หรอ?"
.....ไอ้เด็กหมา
ดูมันถามเข้าสิ จินฮวานอยากจะตบกบาลมันสักที ไม่ใช่ผัวแล้วจะมีลูกกันได้ยังไงล่ะไอ้เด็กบ้า เล่นเป่ายิงฉุบเหรอ
"อย่าทำเสียงแบบนั้นใส่พี่เค้าสิลูก เอ้านี่ อุ้มหลานไว้นะ แม่จะไปเก็บของหน่อย" พูดจบคูมแม่ก็มีความส่งก้อนอ้วนที่เรียกว่าหลานมาให้จุนฮเวอุ้มไว้ ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำห้องท่า ทิ้งจินฮวาน สองพี่น้องจุนฮเวจินฮี และหนึ่งหลานอ้วนเอาไว้กับความเงียบ
"ที่หลังๆมาไม่กลับบ้านเลย ก็เพราะอย่างงี้เหรอ"
เปิดฉาก..... จินฮวานขอเรียกคำถามนี้ว่าคำถามเปิดฉาก
จุนฮเวเริ่มด้วยสีหน้าดราม่า พร้อมท่าอุ้มหลานที่เก้ๆกังๆที่สุดในโลกใบนี้ พี่จินฮีทำสีหน้ารู้สึกผิดและพึมพำว่าขอโทษออกมา เสียงสั่นๆ ทำท่าเหมือนน้ำตาจะไหลออกมาเสียตรงนั้น
"พี่กับซูโฮ เรารักกันนะจุนฮเว"
"ตอบไม่ตรงคำถามว่ะเจ๊" เสียงเขียวเว่อร์ เขียวยิ่งกว่าน้ำเขียวแฟนต้าจนจินฮวานต้องเอามือไปแตะศอกน้องเบาๆเป็นเชิงปราม แต่น้องมันมีความไม่หยุดว่ะ
"เจ๊ไม่รู้เหรอวะ ว่าคนอื่นเป็นห่วงอะ เจ๊แม่งหายไปเป็นปี แล้วกลับมาก็มีเรื่อง คิดถึงหัวใจแม่มั้ยอะ ว่าแม่จะเสียใจอะ"
"จุนฮเว..." เขาส่งเสียงปรามน้องมันเบาๆ กลัวว่าจุนฮเวจะพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจของพี่จินฮีมากกว่านี้ ยังไงพี่เค้าก็เป็นผู้หญิง แถมช่วงนี้ก็ยังสุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงด้วย
แต่คือจุนฮเวมันไม่หยุด และสิ่งที่น้องพูดกับพี่จินฮีก็ทำให้ทุกคนต้องอึ้่ง
"ถ้ามีไรไม่โอเค ก็บอกดิวะ จะได้ช่วยกัน เรามีกันอยู่แค่นี้นะเว้ยเจ๊"
"พี่ขอโทษ...พี่ขอโทษจริงๆ"
ไม่รู้ว่าเพราะซึ้งหรือเสียใจ พี่จินฮีทำท่าจะร้องไห้ แต่หลานอ้วนมันไวกว่า เพราะมันชิงร้องไห้ก่อนเลย ทำเอาจุนฮเวที่กำลังเก็กหน้าดุใส่พี่จินฮีเมื่อกี้เสียหลักหักคอดริฟท์ หันมาทำหน้าไฝแห้งใส่เขาอย่างขอความช่วยเหลือ ทำท่าจะยื่นหลานให้พี่จินฮี แต่พอยื่นให้พี่จินฮีอุ้ม เจ้าก้อนก็มีความร้องหนักกว่าเก่าอีก
และไม่รู้ด้วยแต้มบุนที่ต่ำมากหรือยังไง สองพี่น้องก็เลยพร้อมใจหันมาทางจินฮวานแล้วลองเอาหลานมาให้จินฮวานอุ้มแทน......
ซึ่งน่าแปลกเพราะอยู่ๆ ไอ้อ้วนก็หยุดร้อง.......
งงมาก จ้อจี้มาก คุณเชื่อหรือไม่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง
แม้จินฮวานจะเคยเรียนรู้วิธีอุ้มลูกคนข้างบ้านป้าเยอึนที่จีนมาบ้างแล้ว แต่การได้มาอุ้มหลานของแฟน มันกลับให้ความรู้สึกที่ประหลาดพิกล... สองพี่น้องตระกูลกู พอเห็นน้องอ้วนซอนโฮหยุดร้องก็พากันดีใจยกใหญ่ บอกว่าสงสัยต้องให้จินฮวานเป็นคนเลี้ยงซะแล้ว
จินฮวานสงสัยมาก..
ถามกูหรือยัง
"แอ๊ง" เด็กอ้วนกล่าว จินฮวานก็ไม่เข้าใจว่าแปลว่าอะไร แต่อยู่ๆสองพี่น้องก็มองซอนโฮที่อยู่ในอ้อมแขนจินฮวาน แล้วหันมายิ้มกันราวกับว่าเมื่อสักครู่ไม่เคยมีดราม่าใดๆเกิดขึ้นในห้องพักผู้ป่วยนั้นเลย...
"เอ้านี่ยืนยิ้มอะไรกัน จุนฮเว เดี๋ยวพี่พยาบาลจะมารับหลานไปเข้าตู้อบ นอนนะลูกน้า เดี๋ยวยายมา" ไม่พูดเปล่า หันมาฝากข้อความรักถึงหลานอ้วนด้วย "ถ้าจะเอาอะไรก็บอกจุนฮเวนะจินฮี จินฮวาน..แม่ฝากด้วยนะลูก"
แล้วก็ตบท้ายด้วยการหันมาแตะแขนจินฮวานที่ยืนเตี้ยอยู่ข้างกัน และยิ้มมีความสุขตอนที่ปากก็พร่ำฝากฝังลูกหลานกับจินฮวานไปด้วย
"ถ้าจุนฮเวมันดื้อ ก็ตีมันเลยนะลูก แต่อย่าทะเลาะกันอีกนะ อย่าทิ้งมันไปไหนอีกล่ะ จุนฮเวมีหนูคนเดียวนะลูก แม่ไปล่ะ"
.....หลังจากรัวจนจบ คูมแม่ก็หันมาโบกมือบ๊ายบายหลานอ้วน และเดินหิ้วกระเป๋าสานออกจากห้องไป ทิ้งจินฮวานไว้กับความงง
จ้อจี้อีกแล้ว คุณคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่
นี่คูมแม่ของจุนฮเวกับม๊ามีความนัดแนะพูดคุยกันแล้วเหรอ หลักใหญ่ใจความในการให้โอวาทถึงได้เหมือนกันราวกับก็อปวางขนาดนี้
สรุปรวมๆก็คือ.. ได้กันแล้ว ก็รักกันนานๆ อย่าทะเลาะกันอีกนะ
ถ้าถามว่าแบบนี้ก็ได้เหรอ จินฮวานก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตอบยังไง แต่ถ้าแม่ว่าได้ มันก็คงได้ล่ะวะ..... *ซึมซับความรู้สึกแห่งการเป็นลูกสะใภ้ตั่งต่าง*
จิ น ฮ ว า น พั น ทิ ป จินฮวานและจุนฮเวรออยู่พักนึงพยาบาลก็มาพาหลานไปเข้าตู้อบ จริงๆแล้วพี่จินฮีเล่าให้ฟังว่าตอนที่ไปทำแท้งก็เพราะกลัวว่าซูโฮซึ่งเป็นอาจารย์ของพี่แกจะเดือดร้อน ถ้าข่าวแพร่ออกไปว่าอาจารย์ซูโฮแกปี้ลูกศิษย์ แต่เพราะฃอายุครรภ์มากเกินไปมันเลยกลายเป็นการคลอดก่อนกำหนดแทน โชคยังดีที่หมอเถื่อนยังไม่ได้เอาเครื่องมือไปดึงตัวหลานอ้วนออกมา (เพื่อทำแท้ง) ไม่งั้นล่ะมึงเอ๊ย จินฮวานไม่อยากจะคิดภาพ
ดูๆไปแล้วฟังจากคำพูดคำจาที่จุนฮเวมันคุยกับพี่จินฮี มันก็มีความห่วงใยและโกรธนิดๆแหละที่พี่สาวมีปัญหาอะไรก็ไม่ยอมมาบอกตัวเองตรงๆ หรือมาขอความช่วยเหลือให้ช่วยแก้ไข
จินฮวานมองแล้วก็เอ็นดูจุนฮเว เพราะถึงจะแสดงออกแบบห่ามๆไปนิด แต่น้องมันก็เป็นเด็กดี คิดแล้วก็น่าภาคภูมิใจในผัวเด็กไม่ใช่น้อย
"หมวยยิ้มไรอะ"
"เปล่าหนิ" จินฮวานเผลอยิ้มค้างจนน้องมันหันมาถามเลยอะ
"เดี๋ยวอีกแป็บนึงผัวเจ๊จะมาเฝ้า เค้าจะลงไปเซเว่น ไปด้วยกันเปล่า"
พูดถึงเซเว่นแล้วจินฮวานก็หิวขนมขึ้นมาแต่ก็มีความขี้เกียจเดินเบาๆ แต่ถ้าเราบอกว่าเราขี้เกียจเดินมันก็จะไม่เท่
"เดี๋ยวเราอยู่เฝ้าพี่จินฮีละกัน แกลงไปซื้อเถอะ"
นี่ เป็นไง เท่มั้ยล่ะ
"เอาไรปะ"
คำถามวัดใจ จุนฮเวยิงคำถามวัดใจใส่เขา จินฮวานอยากจะฝากซื้อขนมทุกชนิดในเซเว่นที่นึกออก แต่อีกใจก็กลัวจะโดนจุนฮเวด่าว่าตะกละ
"ซื้อขนมอะไรมาก็ได้ กินได้หมดอะ"
จุนฮเวพยักหน้าหงึกหงักและหายหัวออกไป หลังจากนั้นสิบกว่านาที พอผัวพี่จินฮีมา จินฮวานก็เลยคิดเอาเอง(อีกแล้ว)ว่าควรปล่อยให้ผัวเมียเขาคุยกันไป ส่วนตัวประกอบอย่างจินฮวาน ควรเดินตามไอ้เน่ไปหาขนมกินที่เซเว่นมากกว่า
แต่ระหว่างทางไปสู่เซเว่นนั้นเอง
จินฮวานก็เจอกับคนที่ทำให้เขาต้องอึ้ง เหมือนมาริโอ้เจอเต่าพ่นไฟไม่มีผิด
"ชานอู...."
ฮ๊ายซิสสสสสสสสสสสสสสสสส
เหนื่อยอะ ช่วงนี้ไม่มีแม้แต่เวลากินข้าวให้ครบมื้อ ไม่มีเวลานอนให้ครบแปดชั่วโมง
แต่ก็พยายามหาเวลามาต่อฟิคอยู่นะ
ฟิคใกล้จะจบแล้วนะคะ เหลืออีกไม่กี่ตอนแร้ว *เกียมนับนิ้วมือว่าเหลืออีกกี่ตอน*
เอาสปอยรวมเล่มมาให้ดู น่าจะเปิดจองในอนาคตอันใกล้นี้แล
ในเล่มมีตอนพิเศษ 4 ตอน
1.จินฮวานป่วยและจุนฮเวต้องดูแล
2.น้องซอนโฮ หลานอ้วนวัย5ขวบ และน้าจุนฮเววัย23 กับน้าจินฮวานวัย 26
3.จุนฮวานมาเที่ยวสงกรานต์ที่เมืองไทย
4.การติวสอบเข้ามหาลัยให้จุนฮเว โดยติวเตอร์จินฮวาน AKA เมีย
ราคาฟิค กำลังพยายามอยู่ที่จะไม่ให้เกิน 400-450 บาท (อาจจะถูกกว่านี้แต่จะไม่แพงเกินนี้)
ใครอยู่ในวัยเรียน กลัวเก็บตังไม่ทัน ก็เริ่มเก็บได้ตั้งแต่วันนี้เลยจ้า
ของแถม: การ์ดเกม สติ๊กเกอร์ ฟีเจอต่างๆมากมายมหาศาล
พลาดไม่ได้ ไว้คราวหน้าจะมาลงสปอยให้ดู
จบจ้า
รัก จากวันสุก คนง่วง2017
22.47 5/7/2560
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น