ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : หัวใจพลันหวั่นไหว (1/2)
อนที่ 2 หัวใพลันหวั่นไหว
“่อไปเราะไปมปราสาทอ์่อไปือปราสาทแฮมป์ันอร์รับ”
“่อไปเราะไปมปราสาทอ์่อไปือปราสาทแฮมป์ันอร์รับ”
มัุเทศ์แ้ลูทัวร์หลัารับประทานอาหารลาวันเสร็เพราะปราสาทนี้อยู่ใล้ๆแม่น้ำเทมส์อยู่แล้ว เสียส่วนมาลวามเห็นให้เที่ยวมแฮมป์ันอร์ในวันนี้เลย
“เหนื่อยไหมรับ” ไรภพ้มลถามหิสาวอย่าแสวามอาทร
“ไม่เป็นไร่ะ สนุี” หิสาวหลบาที่มอมาอายหนุ่มอย่าเ้อเิน
เาื้อเรื่อื่มมาบริารสาวอย่าเ็มใ “ยัไผมอเบอร์มือถือและไอีไลน์ุ้วยนะรับ” สอสาวเ็มใยิ่นั
ลุ่มนัท่อเที่ยวเินเลียบลำแม่น้ำเทมส์รไปึ้นรถที่อรออยู่เพื่อไปมแฮมป์ันอร์่อไป
เมื่อึ้นรถหนุ่มหล่ออแลที่นั่ับลูทัวร์นหนึ่เพื่อะมานั่ับหิสาวทั้สอ ไหล่เสียสีทำให้หิสาวสะทสะเทิ้นนเห็นไ้ั วามิใล้ทำให้หนุ่มสาวทั้สอ่าสนใันและันมาึ้น
ลินาระิบแหย่ “นี่เมย์ เามอัวไม่วาาเลยแหละ สสัยเาะหลุมรัเธอเสียแล้วสิ”
“บ้าน่า พูอะไรออมายัยบ๊อ” เธอเินนหน้าแ ยิ่เมื่อเาใ้มืออี้ามาโอบหลวมๆรอบายเมื่อเธอทำท่าหนาวอนลารถเพื่อเ้ามแฮมป์ันอร์
หิสาวเบี่ยัวเล็น้อยเมื่อเห็นสายายิบยับอลินามอมาอย่าล้อเลียน
“ัน็หนาวั!” ลินาแหย่แล้วหัวเราะิ๊ั๊อย่าสนุสนาน
หิสาวหน้าแรใบหู เธอทุบหลัลินาเ้อๆ “บ้า พูอะไรบ้าๆ” ลินาหัวเราะิัอบใ หนุ่มหล่อมอมายิ้มๆ
เมื่อเ้ามปราสาทแฮมป์ันอร์ ายหนุ่มแทบะโอบประอทุย่า้าวทำให้เธอัวเบาหวิวราวับะบินไ้อย่านทีเียว เธออยาให้ระยะเวลาารท่อเที่ยวในอัฤษทอยาวออไปไม่มีวันสิ้นสุ
ทั้สอ่าหลุมรััน ที่ปราสาทแฮมป์ันอร์แห่นี้
เสียอธิบายอมัุเทศ์ูะเ้าหู้ายทะลุหูวา้วยหนุ่มสาวมัวแ่ สบาวาวหวานนแทบะลืนินัน
แฮมป์ันอร์แห่นี้สร้าหลัพระราวัวินเอร์นะรับ ูาภายนอะูหรูหราว่า เพราะแ่ามสถาปัยรรมล่วพ้นยุลาอยุโรปเ้าสู่ยุ ‘เรอแนอส์’
“โอ้โฮ ปราสาททุแห่ออัฤษนี่ใ้เนื้อที่ว้าวามามายริๆนะ” นัท่อเที่ยวหลายนอุทานอย่าทึ่ั เสียมัุเทศ์อธิบาย่อ
เ้าอเิมือาร์ินัลวูลี่ เสนาบีลันสำัในสมัยพระเ้าเฮนรี่ที่แป และไ้ถวายให้พระเ้าเฮนรี่ที่แปเมื่อ .ศ.1528
ทาเ้าปราสาทเป็นลานว้ายาวเหยีย มีถนนสายยาวว้าพุ่รไปสู่อาารทาเ้าึ่เรียว่า “วูลี่ เเฮาส์” ัวผนั่อ้วยอิสีส้ม มอเห็นโเ่นแ่ไล นาบ้วยปีอาารสีน้ำาลรึมสอ้า่อนะถึประูะเห็นรูปหินแะสลัเป็นมัรมีปีั้เรียรายนาบสะพานที่ทอ้ามูรอบปราสาท
เสียบรรยายอมัุเทศ์ัแว่วๆ แ่หนุ่มสาวทั้สอแทบะไม่ไ้ยินหรือสนใฟันั ลินาเอ็ูะเป็นใ หล่อนหาทาปลีัวออาเพื่อนอย่าแนบเนียนโยอไปับหนุ่มเนมาร์หน้าาหล่อเหลานหนึ่
“เี๋ยวันอไปเ็บรายละเอียับหวานใอันนะ” เธอยัิ้วหลิ่วาล้อเลียนอย่าึะนอ
ไรภพุหิสาวให้นั่ลรลานห้าหน้าปราสาทพร้อมึร่าเธอเ้าแนบออย่ารวเร็ว หิสาวัวสั่น้วยไม่เยมือาย เธออ้าปาะร้อั้าน็ถูายหนุ่มทาบริมฝีปาลมาอย่าเร่าร้อน
“ผมรัุ” เาพึมพำ “รัั้แ่วินาทีแรที่ไ้เห็น”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น