ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 4 : เริ่มเข้าใจ (1/3)
อนที่ 4 เริ่มเ้าใ (1/3)
หิสาวรู้สึัวลอยเบาโหว เท้าแทบะไม่ิินเมื่อเินามเาลับมาที่ระเบียเหมือนนละเมอลุึ้นเินลาืนยัไยัั้น
ายหนุ่มสวมเสื้อัวนอเรียบร้อย ึหันมายิ้มพลาเอ่ย่อ “ุแม่ผมเป็นพยาบาลเ่า แ่ทำอะไรไม่่อยไหวเพราะอายุมาแล้ว เราทานอาหารปิ่นโเป็นหลั พ่อผมแ่าน้า อนผมเ้าโรเรียนนายำรวท่าน็ใล้เษียแล้ว” เาหันมายิ้มให้่อนะเินาไป
หิสาวรู้สึัวลอยเบาโหว เท้าแทบะไม่ิินเมื่อเินามเาลับมาที่ระเบียเหมือนนละเมอลุึ้นเินลาืนยัไยัั้น
ายหนุ่มสวมเสื้อัวนอเรียบร้อย ึหันมายิ้มพลาเอ่ย่อ “ุแม่ผมเป็นพยาบาลเ่า แ่ทำอะไรไม่่อยไหวเพราะอายุมาแล้ว เราทานอาหารปิ่นโเป็นหลั พ่อผมแ่าน้า อนผมเ้าโรเรียนนายำรวท่าน็ใล้เษียแล้ว” เาหันมายิ้มให้่อนะเินาไป
หิสาวยืนเาะลูรมอเาาไปอย่าใลอย รู้สึเหมือนฝันไป เสียแรั้ป้อมไว้หนัหนา เฮ้อ..ใหนอใ มันให้หวั่นไหวนั อยู่มาไ้นอายุยี่สิบสี่ปีแล้ว บทะมามัน็มานะ นี่สมสนิทับิรารู้เ้าะว่ายัไบ้า
ึ้นเียแล้ว็ยัไม่หลับ พลิระสับระส่ายไปมา ภาพในห้อสอบสวนที่โรพั ภาพเามานั่ัรอ ภาพในห้อประุมวันนั้น และภาพเมื่อรู่ในสวน นี่เาะรู้ไหมนะว่าเาทำให้สาวมั่นอย่าเธอนอนไม่หลับ ระส่ายระสับ หนาวๆ ร้อนๆ ทุรนทุราย
นี่ระมัที่เาเรียันว่าวามรั..
วันนี้มโนราห์ูะื่นเ้นเป็นพิเศษาน “ามุรีรำลึ” ที่หล่อนนัับเพื่อนๆ ไว้ โยิราะับรถมารับถึบ้าน เพื่อนๆ ในแผนอหล่อน็ูะั้ใรอ..สำหรับหล่อนน่าะไม่ใ่เพราะะไ้ืนอยู่เหย้าอย่าเียว มีใรบานบอว่าเาอเป็นเพื่อน บอี้าร์หรืออะไรทำนอนี้แหละในวันาน หล่อนเอ็รู้สึว่าอยาะให้ถึวันนั้นเร็วๆ
หิสาวในุสีไพลที่ับผิวนวลให้เปล่ปลั่วนพิศ ผมยาวถัเปียรอบๆ แล้ววรอบศีรษะเป็นรูปมุรอบ วหน้านวลแ่เ้มว่าอนลาวันเล็น้อยพอาม
“โอ้โฮเฮะ ยัะเ้าหิแน่ะเือน” สมสนิทร้อทัและมอมาอย่าื่นม เ้าัวนทัอยู่ในุเ่ือระโปรทรสอบสีน้ำาลไหม้และเสื้อเอวลอยสีเียวัน
ส่วนิราูสวยไปนละแบบ หล่อนอยู่ในุเรสสั้นสีมพู ปล่อยผมยาวประบ่า แ่หน้า้วยเสีเียวับเรื่อแ่าย ูหวานแหววิ๊บเ๋ไม่แพ้ัน
โ๊ะอหิสาวเือบะเป็นสุภาพสรีล้วน เพียแ่มีหมอไพศาล และหมออนัน์มาร่วม้วย สอหนุ่มอยู่ท่ามลาสาวๆถึห้าน แ่ละน็สวยละลานาไปนละแบบ
“ผมยินีบริารสุภาพสรีทุท่าน ใรใร่เ้นรำเิเลยนะรับ” หมออนัน์หนุ่มลูรึ่ไทยีนเอ่ย
“ุเือนล่ะรับ หมอไพศาลันมาทาเธอ นี่เือบะสี่ทุ่มแล้วยัไม่เห็นุออไปเ้นรำเลย ออไหมรับเพลนี้” เาเอ่ยวนนัยน์าระยับ
เสียสมสนิทเอ่ย “เือนเารอัมวันอยู่่ะหมอ เ้นับิราแน่ะ”
หล่อนัแเสร็สรรพ และเมื่อหมอไพศาลับิราออไปล่อลอยอยู่ลาวท่ามลาู่เ้นอื่นๆ มลวรรเอียหน้าระิบถามทันที
“ริเหรอเือน ปิเียบเียวนะ” หล่อนระเ้า
มโนราห์ไม่อบ หล่อนเพียยิ้มอ่อนๆ ใอยาะหยิสมสนิทให้เ็บหนัยัยัวยุ่ นัยน์าหล่อนมอหน้าเพื่อน
“ฝาไว้่อนเถอะยัยหน่อย เี๋ยวเอาืน”
“นุรีเ้นสวยนะ” ู่เ้นอนุรีเป็นเ้าหน้าที่ทะเบียนรูปร่าสูให่ผึ่ผาย หล่อนเห็นนุรีเ้นเือบทุเพลทีเียว
“เอ๊ะ! ทำไมไม่มาเสียทีนะ สมสนิทเหลียวมอไปรอบๆ ระวนระวายแทน”
“ไม่แน่นอนหรอ ยัยหน่อยอยู่นิ่ๆเถอะย่ะ”
“แล้วนี่เือนะไม่เ้นับใรเลยเรอะ ไปออับเรา” สมสนิทวนเหย็ๆ
ิราเพิ่ลับมานั่ ะที่หมอไพศาลเินไปเอาเรื่อื่มมาเสิร์ฟสาวๆ
หมออนัน์ออไปับสาวๆทุนที่ร่วมโ๊ะ ยเว้นมโนราห์ที่ยันัุ่ยับสมสนิท ามอู่เ้นอื่นๆอย่าใลอย
“เือนๆ หันไปู้าหลัิ” สมสนิทระิบเรียเพื่อนท่าทาื่นเ้น
หล่อนหันไปทันในั้นหิสาวรู้สึัวาวูบ มือไม้สั่น รู้สึร้อนหนาวสลับันเมื่อพบเห็นนที่ยืนอยู่้านหลัเ้าอี้อหล่อน หลายนบุ้ยใบ้ให้วนันู ในะที่เสียเพลัหวะสโลว์บรรเลึ้น
ายหนุ่มร่าสูในุสูทสีรีมยืนอยู่ใล้ิหล่อนนไ้ลิ่นน้ำหอมผู้าย เอ่ยึ้น
ายหนุ่มร่าสูในุสูทสีรีมยืนอยู่ใล้ิหล่อนนไ้ลิ่นน้ำหอมผู้าย เอ่ยึ้น
“อโทษนะรับ อโทษนัสัมสเราะห์ทุท่าน ผมออนุา” เา้มศีรษะอย่าเ๋เมื่อล่าวบ ่อนะยื่นแนให้มโนราห์เาะเมื่อลุึ้น้าวไปสู่ฟลอร์ลีลาศรหน้า่อหน้า่อาเพื่อสาวที่เหลือ
“เฮ้ย...เฮ้ยยย” สมสนิทร้อามเสียหล นหนุ่มสาวทัู้่ห่าออาโ๊ะไปไล
“เฮ้ย...เฮ้ยยย” สมสนิทร้อามเสียหล นหนุ่มสาวทัู้่ห่าออาโ๊ะไปไล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น