My BROTHER

ลำดับตอนที่ #1 : Winter

   ฤดูหนาวคราวนี้ หนาวกว่าปีใดๆที่ผ่านมา บอล ชายหนุ่มที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับมหาวิทยาลัยได้หนึ่งปี ยืนทอดสายตาออกไปนอกกระจกที่เบื้องหน้า เต็มไปด้วยหมอก และ พื้นรันเวย์ที่เห็นเพียงไม่กี่เมตรเบื้องหน้า มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์มือถือแนบหูข้างขวาไว้ มืออีกข้างหนึ่งซุกไว้ในเสื้อโค๊ซสีน้ำตาลอ่อนตัวใหญ่ เบื้องหลังของใบหน้าที่เย็นชานั้น แฝงไว้ด้วยความรู้สึกมากมายที่ไม่อาจจะพูดออกมาได้เป็นคำพูดทั้งหมด คำว่าเสียใจ แทรกซึมทุกอณูของร่างกายของเขา 
     "แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหมครับ?" ตุ้ยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉียบบางเบาคล้ายแผ่นกระจกที่ใกล้แตก

     "..." ไม่มีการสนทนาตอบกลับของฝ่ายตรงเข้ากำลังสนทนาด้วย
   
     "แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหมครับ พี่ชาย?" ชายหนุ่มพยายามกลั้นใจไม่ให้คำพูดนั้นสั่นคลอเหมือนกันคนที่กำลังใจสลายในขณะนี้

     "พี่ไม่รู้..." อีกฝ่ายตอบออกมาเบาๆ

     "ครับ" ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกจากดวงตาทั้งคู่ของชายหนุ่มนั้น มือข้างที่ถือโทรศัพท์ก็ไม่อาจมีแรงกดวางสายโทรศัพท์ได้ ชายหนุ่มเต็มแทบจะหมดแรง เซถลาไปเกาะกับกระจกบานใสเบื้องหน้า สายตาที่แสนเศร้ามองทอดออกไปในสายหมอกที่แสนทึบ มีเพียงแสงไฟไม่กี่ดวงที่สามารถ ส่องผ่านเข้ามาได้


    "เรียนผู้โดยสารทุกท่าน...." เสียงประกาศเตือยังคงดังไปอย่างต่อเนื่อง ชายหนุ่มทรงตัวขึ้น แล้วก้าวออกไปจากบริเวณนั้น แต่ทว่า น้ำตาที่เจิ่งนองเต็มใบหน้านั้น ชายหนุ่มยิ่งปัดเท่าไหร่ ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น 
..จะมีสักกี่คนในโลกนี้ ที่ร้องให้ในสนามบิน...

    ชายหนุ่มก้าวฝ่าความหนาวเหน็บ ในวันที่หนาวที่สุดของปี ไปยังเครื่องบินลำใหญ่ที่จอดรอเขาอยู่อย่างสงบนิ่ง แต่ทว่ายังคงทรงพลังอยู่เป็นระยะ ..อะไรที่ทำให้ชายหนุ่มต้องตัดสินใจเดินทางอีกครั้ง.. ชายหนุ่มเองยังไม่แน่ใจ ความหนาวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย อันที่จริงระยะทางจากประตูผู้โดยสายขาออก ถึงตัวเครื่องบินเองก็ไม่ได้ไกลอะไรมาก

 แต่ทำไม เหมือนช่างแสนไกล..

     อีกไม่กี่ก้าวเขจาก็จะก้าวขึ้นบันใดเบื้องหน้า ชายหนุ่มหันมองกลับมาเบื้องหลังอีกครั้ง 
     "พี่ชาย?" ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ เบื้องหน้าเขานั้นคือ ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนยิ้มให้เขา ชายหนุ่มพยายามก้าวเดินออกไป ในใจเขาอยากจะโผกอกชายหนุ่มคนนั้นเหลือเกิน ใจของเขาไปอยู่ที่ชายหนุ่มคนนั้นแล้ว
แต่ทำไม? เขาถึงขยับร่างกายไม่ได้เลย ..

    "คุณค่ะ?" เสียงแอร์โฮสเตสท์สาวสวย ทำให้เขาตื่นจากภวังค์ ไม่มีพี่ชาย.. ไม่มีใครทั้งนั้น ท่ามกลางความเหน็บหนาวเบื้องหน้า ชายหนุ่มเบือนหน้าหนี แล้วรีบก้าวขึ้นไปบนเครื่องบิน ก่อนที่เขาจะก้าวเข้าไปนั้น คำถามสุดท้ายที่วูขขึ้นในสมองของเขาคือคำว่า

   ...ทำไม?...