...The Wrath แค้นรักซานตาน...

ลำดับตอนที่ #3 : ...ตอนที่ 2...100%

 .....ตอนที่2...20%







   โซนชั้นบนของคาสิโน เป็นก็เป็นผับสุดหรูและใหญ่โต ห้องวีไอพีอีกห้องข้างๆ ห้องของคนทั้งสองกลับมีห้องหนึ่งที่มีคนมาสังสรรค์กันเป็นจำนวนหนึ่ง ซึ่งกับกำลังพูดคุยเรื่องราวต่างๆ หากแต่มุมๆนึงของของวีไอพีนั้นกับมีคนแค่เพียงคนเดียวที่กำลังนั่งกินเหล้าเงียบ

"แมร่ง ไอ่เรียว มึงไม่มีอะไรจะพูดรึไงว่ะนั่งเงียบอยู่ได้"

  สายตาเรียวคมหันกลับมาช้ามองเพื่อนที่ตัวเองทัก

"กูจะพูดหรือไม่พูด มันเรื่องของกู"
 
"แมร่ง ไอ่เหี้ยนี้เคยเป็นมิตรกับชาวบ้านมั้ยว่ะ"

   เรียวไม่สนใจกับสิ่งที่เพื่อนตัวเองพูดก่อนจะนั่งเงียบดื่นเหล้าต่อแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่จริงในใจกับคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อไม่นานมานี้ ตอนที่เขากับเพื่อนลงไปดูคาสิโนที่อยู่ข้างล้างแต่กลับดันอยู่ในเหตุการ์ณ ฆ่ากันกลางคาสิโน สายตาเรียวมองไปที่คนที่ฆ่า เหมือนกับซาตานในร่างเทพบุตรที่สามารถฆ่าคนได้อย่างไม่มีความรู้สึก และคนที่ถูกฆ่ากลับไปรับการช่วยเหลือจากเจ้าของคาสิโนโดยกำจัดศพให้ เรียวสะบัดหน้าไปมาก่อนจะพาตัวเองออกจากความคิด

"กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"

  เรียวพาตัวเองออกจากห้อง แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทันที เขากินเหล้ามาตลอดไม่พูดไม่จา จนอาการมึนๆกรึ่มๆเข้ามา เรียวค่อยๆพาร่างตัวเดินไป แต่กลับเข้าไปชนกันร่างสูงห้องข้างๆที่เดินออกมาจากห้อง

ปึกก!!

"ไม่เห็นรึไงว่ะว่ามีคนเดิน!!"
 
  เรียวตวาดใส่คนที่เดิน เพราะตอนนี้ตัวเองก็พยายามเดินให้เดินตรงไม่ไหวล่ะ ยังมาเดินชนคนอีก มันต้องมีกำแพงช่วยนะเว้ยย

"ขอโทษครับ...อ้าว เรียว มาทำอะไรที่นี้"

"พี่ไคโร!!"

   เรียวแทบอยากจะเอาหัวโขกกำเเพง เพราะไม่คิดว่าคนที่ตัวเองเดินชนจะเป็นคนที่ตัวเองแอบรัก แววตานิ่งสนิทของไคโรจ้องมองมาที่เรียวที่มองหน้าตัวเองอยู่

"ผมขอโทษนะครับ ไม่คิดว่าจะเป็นพี่ไคโร" 
 
"เหรอ หึหึ"

  ไคโรยิ้มมุมปากออกมา ก่อนจะจับแขนของเรียวกระชากให้เดินตามไปที่ห้องทำงานส่วนตัวของไคโร เรียวได้แต่ตกใจเพราะไม่ทันที่จะเอ่ยปากท้วงก็เดินตามไคโรไปที่ห้องทำงาน ร่างสูงไล่ให้ลูกน้องตัวเองออกไปจากห้องให้หมดเหลือแต่ เขากับเรียวไว้แค่สองคน ไคโรจับเรียวให้มานั่งตักตัวเอง จมูกคลอเคลียไปตามแก้มเนียนของเรียว อาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มกันโซไปไม่นานมานี้ เรียวพยายามขัดขืนออกจากตัวไคโรแต่ก็ถูกมืองแกร่งจับตัวให้มานั่งคร่อมหันหน้าเข้าหาไคโร มือเรียวถูกจับไขว้หลัง ลิ้นชื้นของไคโรลากลงไปตามลำคอ

" พะ พี่ไคโร อย่า"

   เรียวร้องห้ามไคโร แต่ก็ได้แค่เปล่งเสียงออกแค่ห้ามไคโร เพราะร่างกายของเค้าถูกพันธะนาการไว้แค่เพียงมือเดียวของไคโร ร่างสูงกวาดของบนโต๊ะลงออกจนหมด ก่อนจะจับร่างบางนอนลงบนโต๊ะ เรียวดิ้นไปมาแต่ก็ไม่เป็นผล ถึงแม้คนตรงหน้าจะเป็นคนที่เขารักก็ตาม แต่มันไม่ใช่แบบนี้

"ปังงงงงงงงงง!! เหี้ยไคโร ปล่อยกูแดกเหล้สคนเดียว สัส!!"


   ร่างสูงชะงีกทันทีเมื่ออีกคนเข้ามารบกวน แต่คนที่ยืนกอดอกพิงประตูไม่สนใจสายตาที่ส่งเข้ามา ไคโรผละเรียวออก ก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้เรียวนั่งอยู่บนโต๊ะ เรียวมองคนที่ยืนประตู ก่อนจะวิ่งออกไป แต่ก็ไม่ทันเพราะโซคว้าเเขนเรียวไว้ทัน

"อ่ะ ปล่อยนะ" 

"มึงเด็กไอ่ไคโรรึว่ะ ไม่คุ้นตาเลยว่ะ"

   โซมองหน้าเรียว ก่อนจะจับคางมนหันหน้าไปมา เรียวสะบัดหน้าออกทันที 

"ผมไม่ใช่ เด็กของพี่ไคโรนะ"

"เหรอว่ะ ว่าแต่มึงก็แมร่งหน้าตาดีนะเว้ย หึหึ กูแดกมึงซักครั้ง ไอ่โคโรมันไม่ว่าหรอก"

"มึงจะทำอะไรกู ไอ่เหี้ยยยย ปล่อยกู!!!!"



.......................................................


ไรเตอร์น้ำตาเล็ต เนื่องจากเน็ตไรเตอร์มีปัญหามาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ T^T ต้องขอโทษด้วยน่าที่อัพช้าาา