ระบบสุริยะ&ดวงจันทร์

ลำดับตอนที่ #2 : ดวงจันทร์อุบัติขึ้นมาได้อย่างไร

 ดวงจันทร์อุบัติขึ้นมาได้อย่างไร

เมื่อดวงอาทิตย์เกิดขึ้นมาตรงศูนย์กลางของหมอกไฟที่กำลังยุบแฟบลง แก๊สและธุลีต่างจับตัวเข้าด้วยกันกลายไปเป็นเทหวัตถุหินเรียกว่า ดาวเคราะห์ดาวน้อยยิ่ง โลกยุคแรกเริ่มเกิดขึ้นในส่วนกลางของระบบสุริยะโดยมีเศษหินหมุนวนอยู่รอบๆ

ทฤษฎีหนึ่งให้ข้อเสนอแนะว่าหลังจากโลกเกิดขึ้นมาไม่นานนักก็ถูกชนโดย
ดาวเคราะห์ดวงน้อยยิ่งซึ่งมีขนาดพอๆ กับดาวอังคาร การชนกันได้หลอมชิ้นส่วนนอกของโลกซึ่งเป็นหินและระเบิดเอากลุ่มหมอกเมฆขนาดใหญ่ของวัตถุออกไปโคจรรอบๆ  โลกที่อายุยังน้อย ภายในสองสามพันปีแรงโน้มถ่วงได้ดึงเศษหินเข้าด้วยกันกลายไปเป็นดวงจันทร์ยุคต้น

1. การชนกันในจักรวาล

เทหวัตถุขนาดใหญ่อาจพุ่งเข้าชนโลกหลังจากการก่อตัวของระบบสุริยะเพียงเล็กน้อย ในแถบบริเวณที่มีดาวเคราะห์ดวงน้อยยิ่งมากมายโคจรรอบๆ ดวงอาทิตย์

2. การพุ่งชนอย่างแรง

การชนกันด้วยความเร็วสูงได้หลอมส่วนแมนเทิลของโลก หินความหนาแน่นต่ำถูกพ่นออกจากพื้นผิว

3. วงแหวนของเศษหินธุลีและแก๊ส

ซึ่งแตกกระจายจากการชนกันถูกแรงโน้มถ่วงของโลกจับเข้ามารวมกันอีกครั้ง แล้วรวมกันโคจรเป็นรูปวงแหวน

4. การเกิดของดวงจันทร์

แรงโน้มถ่วงดึงวงแหวนของของเศษหินเข้าไว้ด้วยกันอย่างรวดเร็ว เกิดเป็นดาวเคราะห์ดวงน้อยยิ่งที่รวมตัวเข้ากันเป็นดวงจันทร์ยุคต้น

ทฤษฎีทั้งสาม

นักวิทยาศาสตร์คิดว่าทฤษฎีของการชนกันอธิบายการเกิดของดวงจันทร์ได้ดีที่สุด แต่มีบางส่วนที่คิดแตกต่างไป

ทฤษฎีที่น้องได้เสอนว่าโลกและดวงจันทร์ต่างเกิดแยกจากกันในช่วงเวลาและสถานที่เดียวกัน

ทฤษฎีของการแบ่งแยกตัวเสนอว่า โลกยุคต้นที่หมุนอย่างเร็วได้ทำให้เกิดการแตกและแยกออกเป็นส่วนต่างๆ แล้วเหวี่ยงก้อนวัตถุร้อนออกมากลายเป็นดวงจันทร์

ทฤษฎีของการจับเข้าไว้อธิบายว่าดวงจันทร์ซึ่งเกิดขึ้นจากที่ใดที่หนึ่งในระบบสุริยะถูกจับเข้าไว้ด้วยแรงดึงจากแรงโน้มถ่วงของโลกที่มากกว่า

แต่ละทฤษฎีมีจุดแข็งและจุดอ่อนแม้นว่าทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการชนกันดูจะเป็นทฤษฎีที่น่าเชื่อถือที่สุดแต่ก็ยังไม่อาจพิสูจน์ได้แน่ชัด