ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Dangerous Love
Title: Eyes on You (yaoi)
Author: YunJaeKick
Paring: Joong Yunho, Kim JaeJoong (Other TVfXQ’s member)
Genre: Romance
Rate: PG-13
CHAPTER V : Dangerous Love
BGM สำหรับตอนนี้-----> เพลง May I Love You จะเวอร์ชั่นไหนก็โดนใจจร้า
หนึ่งเดือนให้หลัง อาการบาดเจ็บของผมก็หายเป็นปลิดทิ้งและงานแสดงครั้งแรกของทงบังชินกิ ที่ได้ร่วมเล่นด้วยกันครบทั้ง 5 คนก็บังเกิดขึ้น
ละครเพื่อการกุศล...Dangerous Love
ครั้งแรกที่ผมได้ยินเรื่องนี้จากปากของพี่เฮวอน ผมก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้
ก็ขึ้นชื่อว่า คิมแจจุงแล้ว นอกจากเรื่องร้องเพลงเนี่ย เรื่องการแสดงนั้นกลับไม่ใช่สิ่งที่ผมถนัดเอาเสียเลย
ยุนโฮบอกว่าคงเป็นเพราะผมเสแสร้งไม่เป็น และสายตาของผมนั้นดูเปิดเผยมากเกินไป จึงทำให้ผมแสดงละครไม่เก่ง
ผิดกับยุนโฮที่ออกจะแสดงได้ดีเกินลิมิตที่ผู้กำกับต้องการอยู่เสมอ
“อืม...เนื้อเรื่องมันก็คล้ายๆกับแฟนฟิคแหละนะ” พี่เฮวอนเอ่ยปากในตอนที่พวกเราตกลงรับงานนี้แล้ว
“ละครที่จับคู่ดาราด้วยกันเองน่ะเหรอครับ” ผมยังไม่ค่อยแน่ใจในความหมายของคำว่าแฟนฟิคชั่นสักเท่าใดนัก ไม่แน่ใจว่าที่ตนเองรู้มานั้นมันถูกต้องแล้วหรือยัง
“ใช่แล้วล่ะ เพียงแต่เรื่องนี้เป็นการจับคู่ของสมาชิกภายในวงเรานี่แหละ”
“พวกเราต้องเล่นเป็นคู่รักกันเหรอ...อึ๋ยยย ไม่เอาอ่ะ ขนลุก” จุนซูแสดงท่าทางขนลุกขนพองและต่อต้านกับงานแสดงชิ้นนี้เป็นอย่างมาก
“เปล่าหรอก เรื่องนี้แจจุงจะเข้าใจผิดคิดว่ายุนโฮแอบชอบอยู่ ไม่เกี่ยวกับพวกนายหรอกนะ”
“พี่ยุนโฮชอบพี่แจจุง!” สองเสียงจากยูชอนและจุนซูเอ่ยประสานกันออกมาราวกับนัดหมายเอาไว้ ยังมีอีกหนึ่งเสียงในใจของชางมินที่ไม่ต้องพูดออกมา ผมก็เดาได้ไม่ยากว่าหมอนี่อยู่ฝ่ายใคร
เด็กบ้าพวกนี้
ใครชอบใครกันล่ะ ไร้สาระจริงๆเลย
“เฮ้ยๆๆๆ แค่การแสดงไม่ใช่เรื่องจริงเสียหน่อย...พวกนายนี่นะชอบคิดอะไรบ้าๆ”
“ว่าไงยุนโฮ...แจจุง พวกเธอเล่นได้ใช่มั้ย” พี่เฮวอนดุเจ้าสามตัวแสบเสร็จก็หันมาถามความสมัครใจของจำเลยทั้งสองอย่างผมกับยุนโฮต่อทันที
“เอ่อ...คือผม...” ผมรู้สึกไม่มั่นใจในเรื่องของฝีมือการแสดงจริงๆ ถ้าให้เล่นบทธรรมดาทั่วๆไปก็ว่าไปอย่าง ของแบบนี้มันศึกษากันได้ แต่นี่จะให้เล่นแบบแฟนฟิคเนี่ยนะ แถมยังเป็นยุนโฮด้วยอีกต่างหาก
“ไม่มีปัญหาครับพี่เฮวอน ไหนล่ะบทที่จะให้ท่อง” ขณะที่ผมยังลังเลไม่แน่ใจอยู่นั้น ยุนโฮก็ดูเหมือนว่าจะตัดสินใจได้เฉียบคมกว่า เพราะนอกจากไม่มีอาการลังเลให้เห็นแล้ว ผมยังแอบสังเกตเห็นว่าเจ้าหน้าหมีนั่นมองมาที่ผมด้วยสายตาแปลกๆอีกด้วย
รู้สึกว่าใจมันสั่นอย่างบอกไม่ถูกแฮะ
“มันต้องอย่างนี้สิยุนโฮ เอ้า...นี่บทของพวกนาย” พี่เฮวอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ยุนโฮตอบตกลงอย่างง่ายดาย
อะไรกัน...ทั้งๆที่ผมยังไม่ทันได้พูดเลยสักคำเนี่ยนะ
“โอ้โห...นี่ฉันต้องเล่นบทโรแมนติกกับฮีบอนด้วยเหรอเนี่ย”
“อร๊ายยยย โชคดีสุดๆเลยอ่ะ” จุนซูอ่านบทแบบผ่านๆแล้วลงไปนอนกลิ้งกับพื้นด้วยความสุขสุดใจขาดดิ้น
เฮอะ! อย่ามัวแต่เขินจนต้องเทคบ่อยๆก็แล้วกัน
“ใครว่าพี่โชคดีอยู่คนเดียว ผมเองก็มีนางเอกกับเขาเหมือนกันน้า...” เสือซ่อนเล็บอย่างชิมชางมินก็พลอยดีอกดีใจกับบทของตัวเองอย่างออกนอกหน้านอกตาไปอีกคน
ชริ! ไอ้เด็กแก่แดดเอ๊ย
“โธ่! ลำเอียงอ่ะ ทำไมบทของฉันมีแต่ทำหน้าเศร้า ไม่ได้มีนางเอกให้หวานบ้างเลยล่ะ” ยูชอนดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่ไม่ถูกใจกับบทบาทที่ได้รับมากที่สุด
โอกาสมาถึงแล้ว...คิมแจจุง
“งั้นเราแลกบทกันมั้ย ฉันเต็มใจเล่นบทของนายเอง” ผมไม่รอช้าที่จะเข้าไปบังคับแกมมัดมือชกอีกฝ่ายหนึ่งในทันที หากแต่ว่ายูชอนกลับกำบทเอาไว้แน่น ราวกับกลัวว่ามันจะสูญหายไปอย่างนั้นแหละ
“ไม่เอานะพี่แจจุง ผมไม่อยากเล่นเป็นนางเอกสักหน่อย”
ฉึก!
กริบ!
หนะ...นางเอก เลยเหรอ
มะ...ไม่ใช่เสียหน่อย ไอ้บ้ายูชอน
.
.
.
“เอาน่าแจจุง ผู้กำกับเขาเจาะจงมาเลยว่าบทนี้ต้องเป็นเธอกับยุนโฮเท่านั้น...เขาคงเห็นอะไรบางอย่างแหละนะ” พี่เฮวอนเป็นฝ่ายพูดทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน แต่ว่าไอ้อะไรบางอย่างเนี่ย...มันคืออะไรกันนะ
“พี่เฮวอนหมายความว่าไงอ่ะ...ไอ้อะไรบางอย่างเนี่ย”
“กะ...ก็...คาริสม่าไง ใช่ๆ เขาเห็นคาริสม่าในตัวพวกนายไงล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” พี่เฮวอนหาข้ออ้างได้ก็หัวเราะกลบเกลื่อนแล้วก็เดินจากไปทันที ทิ้งให้พวกเรา 5 คนตกอยู่ในช่วงเวลาแห่งความพิศวงร่วมกันอีกครั้ง
“ฉันว่าพวกเราแยกย้ายกันไปท่องบทเถอะนะ” เจ้ายูชอนตัวก่อเรื่องทั้งหมดรีบทำตัวเป็นงานเป็นการ แล้วเดินนำสมาชิกในวงหายเข้าไปตามมุมต่างๆของบ้านทันที สถานการณ์จึงกลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง
ตอนนี้ผมอยู่กับยุนโฮเพียงลำพัง
“อย่าคิดมากไปเลยน่ะแจจุง นายต้องทำได้อยู่แล้วล่ะ” ยุนโฮเดินเข้ามาใกล้ผมและเอามือตบบ่าให้กำลังใจผมเบาๆ แต่มันกลับไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลย ให้ตายสิ
“ม่ะ...ไม่ใช่เรื่องนั้นสักหน่อย” ทำไมกันนะ อยู่ใกล้หมอนี่ที่ไรผมเป็นต้องพูดจาตะกุกตะกักทุกที
ไม่ชอบเลยจริงๆ
“แล้วนายกังวลเรื่องอะไรล่ะ บอกฉันได้นะ”
อย่ามายิ้มอ่อนโยน อย่าทำเหมือนกับว่าฉันเป็นเด็กได้มั้ยยยยยย
“ยะ..ยุนโฮ นี่นายไม่กลัวเรื่องกระแสตอบรับบ้างเลยหรือไง” เลิกพูดติดอ่างสักทีได้ไหม...คิมแจจุง
“ยังไงอ่ะ ฉันไม่เข้าใจ” ยุนโฮทำเป็นตีหน้าซื่อจนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้
ปกติเป็นคนฉลาดไม่ใช่หรือไงฮะ
“ก็...ก็กระแสที่แบบ...แบบว่าแฟนคลับ...แฟนคลับจะคิดว่าเราสองคน...”
เป็นคู่รักกันจริงๆ ไงล่ะ ไอ้หมีบ้าเอ๊ย!
“คิดว่าเราเป็นคู่รักกันจริงๆน่ะเหรอ” ชองยุนโฮผู้ที่เหมือนกับว่าอ่านใจผมออกอย่างทะลุปรุโปร่งเอ่ยออกมาด้วยท่าทางสบายๆ
นี่ยังไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอีกหรือไงกัน
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันไม่อยากเสียชื่อเพราะนายหรอกนะ” ผมรู้ว่าตัวเองก็พูดแรงไปหน่อย หากแต่อีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้านเลยด้วยซ้ำ
“ถ้าต้องถูกจับคู่กับนายจริงๆ”
อะไร นายจะพูดอะไร
นายเปลี่ยนใจจะไม่เล่นแล้วใช่ไหม ยุนโฮ
“ฉันก็เต็มใจนะ”
หะ...หา
ผม...ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม
“ดีเสียอีกนะ ต่อไปฉันจะได้ทำดีกับนายต่อหน้ากล้องโดยไม่ต้องกลัวใครเขาว่าเอาน่ะ” ยุนโฮทิ้งระเบิดไว้ในหัวผมเสร็จก็ลุกเดินออกไปทำทีว่าจะหาที่ซ้อมบทแบบเป็นส่วนตัวทันที
ทำไมคนรอบตัวผมต้องดีแต่ทิ้งระเบิดแล้วเดินจากไปกันด้วยนะ
“แล้วถ้านายกลัวว่าจะเล่นบทโรแมนติคกับฉันได้ไม่ดีล่ะก็...”
อะไรอีก
ยังจะหันมายิ้มหวานให้ฉันทำไมอีกฮะ ชองยุนโฮ
“ไม่ต้องกังวลใจไปหรอก”
ตึก! ตึก!
ในหูผมมันก้องไปด้วยเสียงหัวใจที่เต้นแรงและไม่เป็นจังหวะไปหมด
“แค่เล่นออกมาตามที่หัวใจของนายสั่งก็พอ”
บึ้ม!
ระเบิดลูกสุดท้าย
อานุภาพช่างร้ายแรงเสียเหลือเกิน
...................................................................................................
To Be Continued………
YunJaeKick
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น