WHY LOVE BOY? ทำไมต้องรักผู้ชายคนนี้

ลำดับตอนที่ #6 : WHY LOVE BOY? chapter 5

เมื่อผมหันหลังไปมองก็พบว่าเป็นพี่โอมครับ ผมทำหน้าตกใจนิดหน่อยแต่แล้วก็เอ่ยปากไปว่า “ขอบคุณครับพี่” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยรับน้ำจากพี่เขามาดื่ม และไม่นานพี่เขาก็เดินไปที่โรงยิม มันเป็นอะไรที่ชื่นใจมากเลยครับ ผมรู้สึกดีใจนะที่พี่โอมเอาน้ำมาให้ผม มันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองก็สำคัญในสายตาพี่เขา ถึงแม้จะไม่ได้เป็นคนพิเศษสำหรับเขา แต่ผมก็ดีใจ ตลอดเวลาที่ผมได้เจอพี่เขา ได้คุยกับพี่เขา ได้เล่นกับพี่เขา ได้หยอกล้อกัน มันทำให้ผมแน่ใจยิ่งขึ้นว่าผมรักพี่โอมซะจนหมดใจ มีหลายครั้งที่ผมอยากจะบอกความรู้สึกนี้ออกไป แต่ผมทำไม่ได้ ทั้งผมและพี่โอมเราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ ถ้าผมพูดออกไป พี่โอมคงรังเกียจผมแน่ คือผมไม่รู้จะพูดยังไงดีน่ะครับ ผมไม่ใช่เกย์นะ ผมเป็นผู้ชาย ชอบผู้หญิง แต่มันมีผู้ชายอยู่คนนึงที่ทำให้ผมชอบเขาอย่างปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆ พี่โอมคนนี้แหละครับที่ทำให้ผมรักเขาอย่างหมดใจ แปลกนะครับที่จู่ๆผู้ชายอย่างผมเคยมีแฟนเป็นผู้หญิง กลับต้องมาเป็นรุ่นน้องคนนึงที่แอบรักรุ่นพี่ที่เป็นผู้ชาย

     ผมนั่งใต้ต้นไม้อยู่นานก็นึกขึ้นได้ว่าต้องไปช่วยงานต่ออีกที่โรงยิม ไวกว่าความคิดก็ขาผมนี่แหละครับ รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มาถึง ผมมองไปรอบๆก็เจอแต่รุ่นพี่กำลังวิ่งวุ่นกันอยู่เลย ผมรู้สึกผิดนิดๆที่เห็นคนอื่นกำลังยุ่งแล้วตัวเองไปนั่งสบายใจอยู่ใต้ต้นไม้ ผมมองไปมองมาก็สะดุดสายตาเข้ากับใครคนหนึ่งที่กำลังนั่งกินขนมมองเพื่อนทำงาน ผมนึกขำในใจเพราะคนๆนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน พี่โอมนี่เองครับ ผมจึงเดินตรงไปที่พี่เขาแต่ทว่าดันมีใครคนหนึ่งมาตัดหน้าผมน่ะสิ ใครกันวะ ไอ้คนนั้นมันเป็นใคร ทำไมต้องมาหาพี่โอมด้วย ผมยืนมองอยู่สักพักแต่ก็ทนดูไม่ไหวเมื่อเห็นภาพๆนั้นที่แทบจะทำให้ผมดิ้นตาย มันให้อะไรบางอย่างกับพี่โอมซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรและทำไมพี่โอมต้องยิ้มแก้มปริขนาดนั้น ผมรู้สึกจุกอย่างบอกไม่ถูก ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวรีบวิ่งออกไปจากที่ตรงนั้น พยายามจะไม่ให้พี่โอมเห็น แต่ก็ไม่ได้ผลครับ พี่โอมคงได้ยินเสียงเท้าของผมมั้งครับ ผมถึงกับหยุดชะงักพร้อมปาดน้ำตาที่กำลังไหล

“มิกกกก!!! จะไปไหนอ่ะ ไม่มาช่วยงานเหรอ” ผมไม่รู้จะตอบอะไรเลยแก้ตัวไปว่า “ผะผมม ไม่ค่อยสบายครับ จะไปซื้อยา” พูดเสร็จผมไม่รอพี่โอมพูดต่อรีบวิ่งออกไปจากที่ตรงนั้นแทบจะทันที เจ็บครับ วินาทีนั้นผมรู้สึกว่ามันไม่โอเคเลยที่จะต้องรับรู้อะไรเกี่ยวกับพี่โอมผมรู้แค่ว่า ผมควรถอยออกมาดีกว่าแม้มันจะทรมาณแค่ไหนก็ตาม

      เป็นเวลาเกือบชั่วโมงที่ผมแอบมานั่งร้องไห้อยู่ที่ใต้ต้นไม้หน้าห้องชมรม ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยครับว่าผมจะร้องไห้หนักขนาดนี้ทำไม เพื่ออะไรกัน ผมหวังว่าผู้อ่านจะเข้าใจความรู้สึกของผมนะ ประมาณว่า ‘อกหัก’ มันคล้ายว่าจะเป็นแบบนั้นน่ะครับ ยิ่งคิดภาพที่ผมเห็นมากับตายิ่งทำให้ตัวผมเองรู้สึกเจ็บจี๊ดอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาผมไหลไม่หยุดหยดลงมาบนกางเกงยีนส์ขายาวของผมจนมันเปียกไปหมด แล้วผมก็เหลือบเห็นมือใครคนหนึ่งที่ยื่นผ้าเช็ดหน้าสีชมพูหวานแหววมาให้ ยังไม่ทันที่ผมจะเงยหน้าขึ้นไปดูว่าคนยี้เป็นใครก็ได้ยินเสียงของคนนั้นพูดขึ้นมาว่า “ร้องไห้ทำไมเนี่ยน้อง เดี๋ยวก็ไม่หล่อหรอกนะ”

ตอนที่ 5 ก็จบไปแล้วนะค้า เป็นยังไงกันบ้าง ช่วงนี้ไรท์หายไปซะนานเลย วันนี้ก็มาอัพให้อ่านกันแล้วเนอะ ถ้าอยากรู้ว่าใครเป็นผู้หวังดีกับมิก อย่าลืมติดตามต่อกันด้วยน้า

#ทีมโอมมิก