WHY LOVE BOY? ทำไมต้องรักผู้ชายคนนี้

ลำดับตอนที่ #14 : WHY LOVE BOY? chapter 13

////////////////////////////////////////////////////MickTalk////////////////////////////////////////////////////////

        “พี่โอมครับ” ผมเรียกพี่โอมในขณะที่เราทานข้าวกันอยู่ “ว่าไงมิก” ด้วยความสงสัยผมจึงถามพี่โอมไปตรงๆ “พี่โน่กับพี่คนนั้นเป็นแฟนกันหรอครับ” พี่โอมเงยหน้ามองผม “ใช่ มันเป็นแฟนกันมาสักพักแล้ว” เรื่องจริงหรอครับเนี่ย ผมไม่เคยรู้เลย

           “ว่าแต่เราถามทำไมหรอ” พี่โอมยิงคำถามมาให้ผม เออนั่นสิ แล้วผมถามทำไม? “คือ..ผม..แค่สงสัยอ่ะครับ” ผมตอบไป พี่โอมพยักหน้ารับพลางก้มลงทานต่อ

    อยากรู้จังว่าโรงเรียนนี้มีคู่รักอีกกี่คู่ ทั้งๆที่เป็นโรงเรียนชายล้วน แล้วอย่างผมจะมีสิทธิ์เป็นหนึ่งในคู่รักของโรงเรียนนี้บ้างมั้ยนะ ผมคิดไปเรื่อยเปื่อย

        ไม่นานเราก็ทานอาหารอาหารเสร็จและเดินไปจ่ายเงินหน้าเคาท์เตอร์ ลำบากจริงๆแทนที่จะเดินมาเก็บที่โต๊ะ ขณะที่ผมกำลังหยิบเงินจากกระเป๋า พี่โอมก็จับไว้ พร้อมพูด “ไม่เป็นไรมิก เดี๋ยวพี่จ่ายให้” สิ้นคำพี่โอมก็จ่ายเงินทันที “ไว้เดี๋ยวผมเลี้ยงตอบแทนนะครับ” พี่โอมยิ้มๆแล้วเราก็เดินตรงไปที่โรงหนัง

              แต่ทว่าดันมีใครคนหนึ่งพูดขึ้น “เธอ!เธอ!..เธอ!” ผมกับพี่โอมหันหลังไปมองแทบจะทันทีเพราเจ้าของเสียงนั้นเป็นผู้หญิง หน้าตาดีเลยทีเดียว ว่าแต่เขาเรียกใครกันนะ เธอเดินตรงมาที่พี่โอม “เธอชื่ออะไรหรอ” พี่โอมยืนมองอย่างไม่กระพริบตา

     หรือพี่โอมจะชอบเธอคนนี้ “ชื่อโอมครับ” พี่โอมตอบไปโดยไม่มีท่าทีว่ารังเกียจเลยสักนิด “ขอเบอร์หน่อยได้ปะ” เธอพูดต่อพร้อมยื่นมือถือให้พี่โอม เจ็บครับ พูดได้คำเดียว พี่โอมรับมือถือมาและกดเบอร์ให้อย่างไม่รีรอ  

             “เราชื่อแนนนะ บาย” พูดจบเธอก็เดินไป พี่โอมได้แต่ยืนเกาท้ายทอยแก้เขิน โดยที่ไม่รู้เลยว่า          คนๆนี้ที่ยืนข้างๆพี่โอมรู้สึกยังไงเมื่อได้เห็นภาพแบบนี้

         ผมไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ในเมื่อพี่โอมก็คงจะมีใจให้เธอคนนั้น ผมจะไม่อยู่ตรงนี้อีกต่อไป ผมวิ่งออกจากตรงนั้นโดยได้ยินเสียงพี่โอมเรียกตามหลังมา “มิก! มิก! มิก!” นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนจะวิ่งออกมา

         ผมเดินมาเรื่อยๆตามทางกลับบ้าน ซึ่งบ้านผมไม่ได้ใกล้กับห้างแต่อย่างใด ไม่รู้สิครับท่านผู้อ่าน ผมแค่อยากเดินเรื่อยๆ แค่นั้นเอง

    เสียงลมที่พัดไปมาเข้าหูผมตลอดเวลาการเดิน ผมแค่ผู้ชายคนนึง ดูเหมือนไม่มีตัวตนในสายตาใครๆ และรวมถึงพี่โอมด้วย

      ไม่นานผมก็เดินมาถึงบ้าน ผมเปิดประตูและเดินเข้าบ้านโดยที่ไม่ทักทายใครเลย ผมขอโทษนะครับพ่อ แม่ วันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยมากจริงๆ ไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งนั้น

    ผมเดินขึ้นบันไดมาอย่างเงียบๆพร้อมกับเปิดประตูเข้าห้องไป “เฮ้ออ...” ผมถอนหายใจก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงสุดที่รักทันที

         ผมอยากให้เขารู้ไว้จริงๆนะว่าผมรู้สึกยังไงเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนั้น

////////////////////////////////////////////////////OhmTalk///////////////////////////////////////////////////////

     ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือคนตัวเล็กได้วิ่งออกไปจากผม ผมตะโกนเรียกอย่างสุดเสียง “มิก! มิก! มิก!” แต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามิกจะได้ยินเสียงผมเลย

     มิกวิ่งหนีผมไปทำไมผมได้แต่นั่งคิดอยู่นาน หรือเพราะที่แนนมาจีบผมเมื่อครู่ ไอโอมเอ๊ยมึงพลาดครั้งใหญ่แล้ว ไม่น่าให้เบอร์ไปเลย ทำไมผมไม่คิดให้ดีๆก่อนนะ ทำตัวเป็นคาสโนว่าอยู่ได้

        แล้วทีนี้จะทำยังไงดี ทำมิกต้องเสียใจอีกแล้วหรอเนี่ย มันต้องมีสักทางสิที่ผมจะทำให้มิกจะรู้สึกดี ผมควรบอกความในใจของผมให้มิกได้รู้

     เมื่อคิดได้แล้วผมไม่รอช้าขับรถตรงไปที่บ้านมิกทันที เมื่อมาถึงผมจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย พร้อมกับกดกริ่งไป

                ไม่นานก็มีคนเดินมาเปิดประตู “อ้าวว่าไงจ๊ะโอม” นี่แม่มิกนี่ “คุณแม่หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้ แม่มกชิกพยักหน้ารับ “คือผมมาหามิกครับ”  

      แม่มิกมองหน้าผมแล้วพูด “โอมทะเลาะกับมิกหรือเปล่าลูก” แม่มิกรู้ได้ไง “ก็นิดหน่อยครับ” แม่มิกเปิดประตูให้ผม “รีบๆเคลียกันเลยนะลูก” ผมยิ้มให้แม่มิกก่อนจะถือวิสาสะวิ่งเข้าบ้านและขึ้นห้องไปหามิกทันที

     ผมเปิดประตูเข้ามาก็พบว่ามิกนอนหลับอยู่บนเตียง ผมผิดประตูและล็อคให้รียบร้อยก่อนจะเดินมาหาคนตัวเล็ก “มิก มิก” ผมปลุกมิกเบาๆ

    มิกขยับตัวพร้อมกับลืมตาช้า “เห้ยยย!!” ดูท่าทางมิกจะตกใจมากครับ คงไม่คิดว่าผมจะมาอยู่ที่นี่ “พี่โอมมาทำอะไรครับ” มิกถามผมทันที “คือพี่มีเรื่องจะมาบอกอะ”

     ดูเหมือนมิกจะยังโกรธผมอยู่  “พี่ชอบมิกนะ”  ผมบอกมิกไปตรงๆ มิกหันมามองหน้าผมด้วยความตกใจ “พี่โอมหมายความว่าไงครับ” ผมไม่พูดอะไรต่อ

       แต่เปลี่ยนเป็นการแสดงแทน ผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆมิก ริมฝีปากยุ่นสีอมชมพูที่ผมอยากจะได้ลองชิมรสชาติอยู่ตรงหน้าผมแล้ว มิกหลับตาลงช้าๆ ริมฝีปากผมและมิกประกบกัน “อืมม” มิกครางออกมาทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้น ผมดุนลิ้นเข้าไปชิมรสหวานในโพรงปากของมิก มันหวานเหลือเกิน เราจูบกันอยู่เนิ่นนานจนดูเหมือนมิกจะเริ่มหายใจติดขัด ผมจึงถอนริมฝีปาดออกอย่างช้าๆให้มิกได้หายใจ

     “พี่โอมทำแบบนี้มันจะ..อุ้บบ อืมม” ผมหยุดคำพูดพวกนั้นด้วยการประกบปากจูบอีกครั้ง ผมไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น ผมไม่สนใจว่ามันจะถูกหรือผิด  รู้แค่ว่าผมรักมิกก็พอ

ตอนที่ 13 มาแล้วค้าาาาาาาาาาา เป็นยังไงบ้างง อาจจะไม่ฟินเท่าไหร่นะคะ ต้องขออภัยด้วย ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดตรงไหนคอมเมนต์บอกได้เลยน้า อย่าลืมติ-ชมกันเข้ามาเยอะๆนะคะ ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยค้า #ทีมโอมมิก