WHY LOVE BOY? ทำไมต้องรักผู้ชายคนนี้

ลำดับตอนที่ #11 : WHY LOVE BOY? chapter 10

     เวลาผ่านไปหลังจากที่ผมได้คุยเรื่องฮอร์นกับพี่โอมแล้ว พี่โอมก็ได้ตอบตกลงว่าจะสอนให้ ถึงฮอร์นมันจะเล่นยากแค่ไหนผมก็จะต้องเล่นให้ได้เลยคอยดู

     “พี่โอมครับ..” ผมเรียกชื่อพี่โอมในขณะที่เรานั่งดูทีวีกันอยู่ “ว่าไงมิก?” พี่โอมหันมาตอบผม “ขอบคุณนะครับที่จะสอนผมเล่นฮอร์น” พี่โอมหันมามองหน้าผมและยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าทำไม่ดีโดนหนักนะเว้ย” หนักแค่ไหนผมก็ยอมครับ^^ “ครับพี่โอม ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ

                             ////////////////////OhomTalk///////////////////

     ไอ้เด็กคนนี้ทำไมมันต้องยิ้มแบบนี้ด้วยวะ รอยยิ้มแบบนี้ทำให้กูใจละลายทุกที แถมตอนนี้ยังหนีไปเข้าห้องน้ำอีก ครับไม่ต้องสงสัยอะไร ผมชอบมิกตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอละครับ แค่ผมเห็นหน้าน้องเค้าก็ทำให้ผมยิ้มได้ทั้งวัน ><

     ครืดดดดด ครืดดดด “ใครโทรมาตอนนี้วะกำลังดูทีวี” ผมพูดกับตัวเองและหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดู ‘โน่’ ผมกดรับสายทันทีที่เห็นชื่อมัน “ฮัลโหล....มีไรวะโน่....กูอยู่บ้านมิก....เออเรื่องของกูน่า....ก็ว่างนะ....มึงมีไรป่าวโน่....เออได้ๆเดี๋ยวกูไปแต่กูเอามิกไปด้วยนะ....เออๆแค่นี้แหละ" โน่มันโทรมาหาผมเพราะอยากใหผมไปหามันครับ น้ำเสียงมันดูไม่ค่อยดีด้วยสิ ผมคงต้องรีบไปแล้วล่ะ

     ผมจะไม่ทิ้งมิกไว้คนเดียวแน่นอนครับแต่ตอนนี้ต้องรอเจ้าตัวทำธุระให้เสร็จก่อน“มาแล้วครับพี่โอม” มาพอดีเลยนะ “มิกพี่ต้องไปหาโน่มิกไปกับพี่นะ” มิกทำหน้างง “ทำไมผมต้องไปด้วยล่ะครับพี่โอม” ผมมองหน้าคนขี้สงสัยตรงหน้า “พี่ไม่อยากทิ้งเราไว้คนเดียว” พูดจบผมก็จับมือมิกและเดินไปที่รถทันทีแต่เกือบลืมไปว่าไม่มีคนอยู่บ้าน “มิกไปล็อคบ้านก่อนปะ” มิกพยักหน้ารับพร้อมเดินไปปิดประตูล็อกเรียบร้อย จากนั้นเราก็เดินทางไปบ้านโน่ทันที

      เมื่อมาถึงผมจอดรถหน้าบ้านมันและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โน่ละโทรออกทันที “ฮํลโหล กูอยู่หน้าบ้านมึงละ.....เออๆ” ผมกดวางและเดินไปเปิดประตูหน้ามัน วันนี้ป๊าม๊ามันไม่อยู่น่ะครับ หลังจากจอดรถในบ้านมันเสร็จผมก็เดินขึ้นไปหามันทันที

     ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมเคาะประตูห้องมันก่อนจะบิดเข้าไป ผมไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ผมได้เห็น ประธานชมรมดนตรีที่เฮาฮาที่สุดหายไปไหน ทำไมเหลือแต่นายนภัทรเด็กนักเรียนธรรมดาๆที่กำลังนอนซึมกับโทรศัพท์ข้างกาย

      “โน่..มึงทะเลาะกับปุณณ์หรอวะ” โน่หันมาหามพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง "กูไม่รู้จะทำยังไงละว่ะโอม กูไม่น่าไปกินข้าวกับไอเอิ้นเลย” ผมเดินไปนั่งข้างๆมัน(ถ้าจะถามถึงมิกผมให้นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นน่ะครับ) “มึงไม่ต้องคิดมากหรอกโน่ เดี๋ยวปุณณ์ก็หายโกรธมึง” โน่นั่งก้มหน้าไม่พูดไม่จากับผม เอาวะเป็นไงเป็นกัน ผมตัดสินใจโทรหาปุณณ์

       “ฮัลโหลปุณณ์กูขอคุยไรด้วยหน่อยดิ.....เฮ้ย!เดี๋ยวดิปุณณ์ ปุณณ์!” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ถามอะไรปลาบสายก็ปฎิเสธการคุยของผมไปซะก่อน แต่ดูท่าทางปุณณ์ก็เสียใจไปไม่น้อยกว่าโน่เลยนะ....

ตอนที 10 จบไปแล้วนะคะ ขอโทษที่ให้รอนานะค้า แต่ก็อย่าทิ้งกันนะคะ ถึงจะอัพช้าแต่ก็ไม่เคยคิดทิ้งเลยน้า ยังไงก็ฝากติดตามด้วยค่ะ #ทีมโอมมิก