เจ้าหญิงน้อย กับ จี้แห่งเฟย่า

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ผู้เลือกชะตา หรือ ผู้ที่จะให้ชะตากำหนด 100 เปอร์เซ็นแย้วน้า

เลือกชะตา หรือ ผู้ที่จะให้ชะตากำหนด

"จี้มรณะ  ฤา  จี้แห่งชาตะ 

จี้แห่งชัย  ฤา จี้แห่งอัปยศ

จี้แห่งศาสตร์มืด          ฤา    จี้แห่งแสงสว่าง

จี้นี้เป็นทั้งเทพธิดานำชัย    ฤา   เป็นจี้ซาตานนำหายนะ
เจ้าเลือกจะเป็นนาย   ฤา    เจ้าเลือกจะเป็นทาส

เจ้าเลือกจะเป็น          ฤา     เจ้าเลือกจะตาย 
ทั้งหมดนี้เจ้าเป็นผู้เลือก           เจ้าผู้ครองจี้แห่งเฟย่า
หรือ ทั้งหมดนี้จี้แห่งเฟย่า        จะเป็นผู้เลือกให้เจ้าเอง

จิตที่บริสุทธ์จะกำหนดให้ว่าเจ้าจะรอด 
จิตที่คิดครอบครองและความโลภจะกำหนดว่าเจ้าจะต้องมรณะ

ปฏิหารย์จะมีแด่เจ้า เจ้าผู้ครองจี้เอ๋ย
แต่สิ่งที่เจ้าต้องยอมรับ คือหน้าที่  หน้าที่ที่จะต้องปกป้องจี้แห่งนครเฟย่า  คือภาระที่ต้องแบกรับด้วยชีวิตของเจ้า  ด้วยชีวิตของเจ้า  ด้วยชีวิตของเจ้า................"
น้ำเสียงที่หนักแน่น แต่แฝงเร้นความนุ่มนวล ยังคงดังก้องในหูแม้ยามที่เจ้าตัวหลับ ร่างบางนั้นนอนหนาวสั่นทั้งตัว  ร่างกายนั้นเต็มไปด้วยบาดแผลและชุ่มไปด้วยเลือด

บัดนี้เอลน่าตั้งมั่นแล้วว่า ชะตาของเธอ เธอจะเป็นผู้เลือกและเธอจะต้องปกป้องจี้นี้ให้ได้  จี้ที่ครั้งหนึ่งพ่อของเธอได้สละชีวิตเพื่อคุ้มครองและนำไปคืนสู่เมืองเฟย่าดินแดนที่เธอจะต้องเป็นผู้ดูแลต่อไปในฐานะเจ้าหญิง..........

ตอนนี้เป็นหน้าที่ของฉันแล้วในสมองครุ่นคิด   เอลน่าพลางนำมือสองมือที่ชุ่มไปด้วยเลือดค่อยๆเอื้อมอย่างไร้เรี่ยวแรงมากุมจี้ๆไว้แน่นอย่างผู้ที่จะปกป้องไม่กลัวแม้ต้องแลกด้วยชีวิต
 ในหัวคิดถึงแต่คำพูดเพียงประโยคเดียว"คำสัญญาที่หนูให้ไว้กับพ่อ หนูจะต้องทำมันให้ได้ค่ะ"
เอลน่าตั้งคำมั่น  แต่ตอนนี้ร่างของเธอไม่มีแรงแม้จะพูด  คงได้แต่อธิฐานให้ปาฏิหารย์เกิดขึ้น 

----กึกๆ  กึกๆ  เสียงทหารไล่ตามเธอมาแล้ว----- ค้นหาให้ทั่วแล้วจับเป็นมา  เร็วๆๆๆ----------เสียงหัวหน้าทหารสั่งอย่างหนักแน่น  เข้มแข็ง  
--กึก  กึก—ไม่นานนัก ก็มีเสียงฝีเท้า อย่างช้าๆ ใกล้มาเข้า ทุกที ทุกที ใกล้เข้ามาที่เอลน่า  เอลน่าพยายามทำตัวให้นิ่งที่สุด  แม้แต่ลมหายใจเอลน่ายังพยายามให้มันเบาที่สุด แต่ในใจนั้นแสนระส่ำ....

เอลน่ามองไม่ชัดนักเพราะตอนนี้แม้แต่เงยหน้ายังลำบาก  เห็นเพียงเงาลางๆ แต่ความรู้สึกนั้นเธอรู้ดีว่ามาอย่างไม่เป็นมิตร  เอลน่ามองเห็นเพียงปลายดาบเท่านั้น  ปลายดาบที่ค่อยๆชี้ตรงมาที่เธอ ปลายดาบที่ค่อยๆเลื่อนเข้าหาตัว  และปลายดายนั้นก็ค่อยๆเลื่อนลงอย่างช้าๆหยุดลงมาที่คออย่างผู้ที่กระหายจะฆ่า

เอลน่าคงหาทางรอดได้ลำบากเต็มที  ทั้งร่างกายตอนนี้ที่แค่ขยับแขนยังลำบาก  บาดแผลจากการต่อสู้นั้นหนักเอาการพอดู  โดยเฉพาะที่ขาที่ตอนนี้แผลเริ่มบวมอย่างน่ากลัว.....

ฉันจะทำอย่างไร  ฉันจะทำอย่างไร  ใครก็ได้ช่วยที   พ่อคะ  พ่อ!!!!!!!!!!!
เสียงสวดภาวนาดังก้องในหัวใจพร้อมความกลัว   นัยตาของเอลน่าเริ่มหรี่ลงๆ ใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อบัดนี้ทั้งซีดเผือกและเย็นเฉียบ  เอลน่าหมดสติลง  ทันใดก็มีแสงสีม่วงอ่อนค่อยๆเรืองๆปรากฏ
มาจากจี้พร้อมทั้งตัวอักษรสีทองปรากฏตรงหน้าเด็กสาว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
กับเสียงดังแววๆที่แผ่วเบาแลนุ่มนวล  "ปฎิหาร์ยจะมีแด่เจ้า เจ้าผู้ครองจี้เอ๋ย"

พลันใดนั้นแสงสีทองก็กลายเป็นตัวอักษรเวทย์ก็พุ่งมารายล้อมรอบตัวเอลน่า  พร้อมกับบาดแผลต่างๆรอบตัวเธอก็เริ่มหาย จากเลือดไหลชุ่ม กลายเป็นเลือดหยุดและค่อยๆแห้ง  ปากแผลเริ่มยึดติด  แผลต่างๆสมานได้รวดเร็วราวมีเวทย์มนต์  แต่ถึงอย่างนั้นเอลน่ายังคงไม่รู้สึกตัว  ตัวของเอลน่ายังคงนอนหอบระรัวอยู่ใต้ต้นไม้สูง  ทามกลางค่ำคืนที่เงียบสุดวังเวง  พร้อมสายลมที่เย็นเยือกพัดผ่าน เอลน่าไม่มีทางรู้เลยว่า  เมื่อเธอลืมตาขึ้นจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง  เธออาจถูกจับโดยกษัตริย์เฟย่าองค์ปัจจุบันที่เป็นผู้ทำให้พ่อของเธอต้องตาย   หรือ  เธออาจจะรอดพร้อมกับตื่นขึ้นมาสูดอากาศสดชื่นและความหวังที่เต็มเปี่ยมในวันรุ่งขึ้น

---------------------------------------------------------------------------------------------------------