ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เฟส การเดินทางสุดวุ่นของเจ้าคนครึ่งลิง

    ลำดับตอนที่ #4 : หลบหนี (25%)

    • อัปเดตล่าสุด 4 ธ.ค. 49


    ตอนที่2
    ณ เวทีบนเรือบิน

    "อะแฮ่ม แฮ่ม สวัสดีผู้ชมทั้งหลายวันนี้พวกข้าคณะการแสดงขอเปิดการแสดงเรื่อง เจ้าหญิงผู้รอคอย เชิญชมได้เลยครับ"

    ซิดเจ้าของคณะกล่างกับราชินีแห่งเมืองอเล็กซานเดรียที่เสด็จมาชมการแสดง และ ชาวเมือง

    "ณ พระราชวังแห่งหนึ่งมีเจ้าหญิงรูปโฉมงดงามองค์หนึ่ง มีพระนามว่าลูเธีย พระองค์นั้นอยู่ในวังด้วยความระทมทุกข์
    เนื่องจากราชนีที่เป็นเจ้าผู้ครองเมืองได้ลอบปรงพระชนม์พระราชาเพื่อให้ตนได้เป็นใหญ่แต่ก่อนพระราชาจะสิ้นพระ
    ชนม์นั้นพระองค์ได้สาปให้ราชินีมีรูปร่างและหน้าตาใหอัปลักษณ์แต่ราชินีหาได้สนใจเรื่อหน้าตาไม่และปกครองแผ่น
    ดิน โดยที่ไม่มีประชาชนคนไหนรู้และไม่ติดใจสงสัยเรื่อหน้าตาของราชินีเลย ดังนั้นคนที่รู้ความจริงนอกจากเจ้าหญิง
    แล้วก็ไม่มีใครทราบว่าใครเป็นผู้ลอบปรงพระชนม์พระราชา"

    ซิดเล่าด้วยน้ำเสียงชวนฟัง แต่น่าแปลกที่ราชินีซึ่งมาชมการแสดงที่หน้าตาอัปลักษณ์ไม่ใช่คนขอบตาดำ มีร่างสูงใหญ่
    แก้มเป็นก้อนเหลือง ตัวสีฟ้า ซึ่งเมื่อก่อนนี้มีผู้เล่าลือกันว่าพระองค์นั้นเคยงดงามมากแต่ จู่ๆก็อัปลักษณ์โดยไม่มีสาเหตุ
    กลับมองมาที่เวทีด้วยสีหน้าแปลกใจและลนลาน ซึ่งซิดเองพอเห็นแล้วก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น

    อีกด้านหนึ่งเจ้าหญิงเกรเนีย กำลังแต่งตัวเพื่อจะไปชมการแสดง

    "เจ้าหญิงได้เวลาเสด็จแล้วพะย่ะค่ะ"

    เสียงจากองครักษ์ของเจ้าหญิงเกรเนีย มีนามว่าซูฟากล่าวขึ้น

    "ข้าจะไปแล้ว"

    แล้วเจ้าหญิงก็เสด็จไปชมการแสดง

    เอ๊ะ นั่นมันเจ้าหญิงนี่สงสัยแสดงต่อได้แล้วมั้ง

    "และแล้ววันหนึ่งความทุกข์ของเจ้าหญิงก็ค่อยๆจางหายไปเมื่อมีชายคนหนึ่งปราฏขึ้น"

    "เจ้าหญิงทรงรักชายผู้นั้นมาก แล้วชายผู้นั้นก็รักเจ้าหญิงมากเช่นกัน แต่ ความรักของทั้งคู่ก็อยู่ได้ไม่นานเมื่อราชินีซึ่งเป็นมารดาของเจ้าหญิงรู้เข้า ความรักของเจ้าหญิงและชายคนนั้นจึงถูกพระราชินีขัดขวาง"

    ซิดกล่าวจบก็เดินหายลับไปหลังเวที แล้วเริ่มเปลี่ยนชุดเป็นราชินี แล้วไม่นานนักเสียงกระแนะกระแหนจากฟรานก็ดังขึ้น

    "แหม ไม่มีคนเล่นแล้วเหรอถึงได้เล่นเป็นราชินี"

    "ก็คณะเรามันมีผู้หญิงแค่คนเดียวนี่ไม่มีใครสมัคร ก็เลยต้องประหยัดหน่อย"

    "เฮอะไม่มีตังค์จ่ายค่าตัวเขาละสิไม่ว่า"

    "ข้าจะจ้างหรือไม่จ้างก็เรื่องของข้าแล้วเจ้ามาเกี่ยวอะไรด้วยฮะ"

    "เปล๊า เปล่า ไม่มี๊ ไม่มี"

    "เจ้ามันก็เป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ เฮ้อ รีบๆออกไปแสดงได้แล้ว"

    ประโยคสุดท้ายซิดกล่าวกับทุกคน


    *****************
    ช่วงนี้มีรายงานเยอะเลยไม่ค่อยได้อัพ แต่ก็จะพยายามนะคะ

    ป.ล.ผู้อ่านช่วยชวนเพื่อนๆมาอ่านให้เยอะๆและช่วยกันเมนท์ด้วยนะคะ





     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×