เฟส การเดินทางสุดวุ่นของเจ้าคนครึ่งลิง

ลำดับตอนที่ #3 : บนเรือบิน

ตอนที่1

ณ เรือบินของคณะก่ารแสดง
    
"โหยอะไรเนี่ยต้องแสดงอีกแล้วเหรอเนี่ย"

เสียงเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจดังมาจากชายหนุ่มผู้หนึ่งซึ่งมีนามว่าเฟส ชายหนุ่มมีผมน้ำตาล ตาสีน้ำเงิน ร่างกายทุกส่วน
เป็นมนุษย์อย่างไม่ต้องสงสัยแต่น่าแปลกที่เขากับมีส่วนหนึ่งที่มนุษย์ไม่มีคือหางที่ยาวและเป็นสีน้ำตาลอ่อนนั่นเอง

 "เจ้าก็อย่าบ่นนักเลยเจ้าลิงเจี๊ยกอีแค่แสดงละครที่ทำเหมือนทุกทีมันมีปัญหาอะไรกันนักกันหนา"

เสียงบ่นกลับมาจากเจ้าของคณะการแสดงที่มีนามว่าซิดที่มีหน้าเหมือนหนูแต่ตัวไม่ยักกะใช่หนูแต่ใหญ่กว่าหนูเป็นสอง
เท่าชนิดที่เรียกว่าถ้าเกิดหนูมาเห็นคงคิดว่าเสียสถาบัณหนูหมดตัวใหญ่อย่างกับช้าง หนูต้องตัวเล็กน่ารักสิ

 "ก็ข้าเบื่อแล้วนะสิแสดงจนแทบจะกินข้าวไปเต้นโอเปร่าไปอยู่แล้ว"

"อย่าเว่อไปหน่อยเลยแล้วโอเปร่าอะไรของเจ้าพวกเราไม่ได้แสดงโอเปร่าซักหน่อยแล้วถ้าเกิดเราไม่ได้แสดงแล้ว
 จะเอาอะไรกิน"

แล้วเสียงทะเลาะกันของเจ้าของคณะการแสดงกับเจ้าลิงเจี๊ยกก็ดังขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพูดจนกลุ่มคนที่เข้ามาใหม่
ซึ่งเห็นเป็นเรื่องธรรมดาทนไม่ไหวต้องเข้าไปขวางก่อนที่เจ้าของคณะหน้าหนูแต่ตัวไม่หนูจะทับเจ้าลิงเจี๊ยกตายก่อนจะ
ได้ขึ้นแสดง

"ซิดเจ้าก็อย่าไปว่าเขาอย่างนั้นสิเจ้าอยากให้มันแสดงเจ้าก็ต้องพูดกับมันดีๆหน่อยสิ"

เสียงจากบุรุษคนแรกที่มี ผมสีทอง ตาสีเขียว หน้าครึ่งหนึ่งมีแผ่นหนังปิดไว้มีนามว่าเรย์ กล่าวขึ้นซึ่งนั่นก็เรียกลอยยิ้ม
จากเฟสได้เป็นอย่างดีหากแต่รอยยิ้มนั้นยังอยู่ไม่นานก็เป็นอันต้องหุบแถมยังยู่ยี่กว่าเดิมเมื่อเสียงของบุรุษที่สองดังขึ้น

"เจ้าจ๋อเจ้าก็อย่าเรื่องมากนักเขาให้แกแสดงแกก็แสดงไปทุกคนก็ต้องแสดงเหมือนแกนั่นแหละถ้าแกยังเรื่องมากอีกเดี๋ยว
แม่ปั๊ดถีบตกเรือเลย"

บุรุษคนที่สองนี้มี เขี้ยวยาวมาจากปาก ผมสีน้ำตาลแดง ตาสีเพลิง มีนามว่ารอส

เออเอาเข้าไปเดี๋ยวเจี๊ยกเดี๋ยวจ๋อคนออกจะเหมือนมนุษย์สุดหล่อขนาดนี้ทำไมพวกนี้มันตาถั่วแท้วะ

"อะไรกันเรียกอยู่นั่นแหละเจี๊ยกกับจ๋อเนี่ยหน้าก็ออกจะหล่อมีนามก็แสนจะไพเราะให้เรียกพวกเจ้าดันไม่รู้จักเรียกหน้า
ข้าเหมือนลิงนักหรือไงพวกเจ้าพูดอย่างนี้เค้าน้อยใจนะตัวเอง"

ดูมันมีตัวเองด้วยนะไอ้จ๋อตัวแสบ แล้วดูทำสิตุ้งติ้งซะไม่มี ไม่รู้จักเจียมบอดี้เลยพูดได้เต็มปากว่าเป็นคน แล้วคนบ้านไหน
เขามีหางกันบ้าง

"ตกลงเค้าเหมือนลิงหรือเปล่า"

แต่ยังไม่ทันที่เรย์กับรอสจะตอบก็มีเสียงจากสตรีนางหนึ่งดังขัดขึ้น

"ก็เออสิหน้าตาเห่ยๆอย่างเจ้านี่เค้าเรียกว่าคนหรือไงแถมยังมีหางอีกต่างหาก"

สตรีคนนี้เป็นหญิงคนเดียวในกลุ่มซึ่งมีผมสีเงิน ตาสีชา ซึ่งเธอเป็นคนจริงๆ

"แหมรู้ตัวเองดีน่าแต่ไม่เห็นต้องว่าข้าอย่างงั้นเลยนี่"

"แล้วตกลงเจ้าจะแสดงมั๊ย"

"เออก็ได้ๆข้าแสดงแล้วข้าต้องเล่นเป็นอะไรละ"

เฟสหันไปถามซิด

"เจ้าต้องเล่นเป็นเพื่อนพระเอก"

"อย่างข้าเนี่ยนะได้เล่นแค่เพื่อนพระเอก เออๆไม่เป็นไรช่างเถอะว่าแต่งานนี้เขาจ้างไปเล่นที่ไหนละ"

"เขาให้ไปเล่นที่ในพระราชวังเมืองอเล็กซานเดรีย"

เสียงตอบออกมาจากซิดเล่นเอาเฟสถึงกับตาค้าง  อะไรกันงานช้างเชียวนะเนี่ย

"พูดจริงรึเปล่า"

"จริง"

"แล้วให้แสดงเนื่องในโอกาสอะไรละ"

"งาน...วันคล้ายวันพระราชสมภพของเจ้าหญิงเกรเนีย"

อีกด้านหนึ่งพวกเขาไม่รู้เลยว่ามีเจ้าหญิงองค์หนึ่งรอคอยการมาของพวกเขาอย่างใจจดใจจ่อพร้อมกัรอยยิ้ม

เจ้าหญิงเกรเนีย........

*********************
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นไม่เกี่ยวกับ บุคคลหรือสถานที่จริงใดๆ