คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : /4/
ไม่้อเาเลยว่าอนนี้หน้าอแบฮยอนะร้อนและแนาไหน
านยอลยิ้มอยู่ลอเวลาที่มอูนที่ไ้แ่แอบมอไลๆ มาหลายปี
และอนนี้นๆนั้น็มายืนอยู่รหน้าเา
เมื่อานยอลพูบเสียรี้็ัึ้นนหูแทบับ
นัวเล็รหน้าเา่าน่ารัะเหลือเืเมื่อแ้มาวๆนั้นึ้นสีัว่าเิม
านยอลึแบฮยอนเ้ามาอโยที่เ้าัวไม่ไ้อ
ร่าบาในอ้อมออุ่นอนายแบบื่อััวแ็ทื่อ ัวหอมแบบที่ิไว้ริๆ้วย .
//// .
านยอลผละัวออาร่าเล็นุ่มนิ่มที่านยอลสัาว่า
ถ้าไ้ออีะอให้มอไปเลย นัวสูส่ยิ้มอ่อนโยนไปให้แฟนลับที่ะเอามาเป็นแฟนรับให้ไ้
และานยอลไม่อยาให้แบฮยอนอบานยอลเพราะานยอลาราที่อบ
แ่เาอยาให้แบฮยอนอบานยอลแบบที่เป็นานยอลริๆ มือให่ับมือนิ่มอนัวเล็ในท่าเ้าหิ่อนะส่ร่าบาลาเวที้วยวามเสียายเล็น้อย
แ่เี๋ยว็ไ้เอันอีแหละหน่า
“ว๊ายยยยยยย น้อแบฮยอนนี่น่ารัมาเลยนะะ
หน้านี่หวานเี๊ยบเลย ฮ่ะๆ”
“ผม็ว่าอย่านั้นแหละรับ
น่ารัมา”
ให้ายเถอะ
่าแบฮยอนให้ายรนี้เลยเถอะ พี่เามว่าแบฮยอนน่ารั้วย!
ิรรมถามอบำเนินไปเรื่อยอย่าสนุสนาน
แบฮยอนเริ่มไม่เร็แลพสนุไปับมัน ใ่ แบฮยอนวระสนุไปับมัน
ไ้เอานยอลทั้ที นัวสูยัเอนเอร์เทนแฟนลับไ้ยอเยี่ยม
ลบภาพผู้ายเียบๆที่เห็นแ่ผ่านๆทิ้ไปไ้เลย านยอลไม่เยออวาไรี้มา่อน
เลยยัไม่มีใรเห็นนิสัยอนายแบบไฟแรนนี้มาเท่าไหร่นั
“เอาล่ะ่ะ
บไปับารถามอบอุานยอลับแฟนลับแล้วนะะ
และมาถึ่วเวลาที่ะทำให้ทุนฟินันให้ายันไป้า..นั่นือ่วเล่นเมับปาร์
านยอล่า!”
“รี้!”
“เรามาเริ่มที่เมแรันีว่า
เมปาร์ านยอล! มาเทันเถอะ!”
“....”
“โยิามีอยู่ว่าเราะสุ่มาเลที่นั่นะะ
ในล่อนี้เลยบัรโนไหน็มีสิทธิ์หม่ะ ึ้นอยู่ับวสุๆเลย ใระเป็นแฟนลับผู้โีันนะะ
ุานยอลับเลย่ะ”
ทุน่าับ้อไปที่นายแบบหนุ่มเป็นาเียว
ใรๆ็่าอยาเทับปาร์ านยอลันทั้นั้น
ผู้ายอะไรสุะเพอร์เฟรูปหล่อ บ้านรวย อบอุ่น ใี เอวรี่ิอีล้านแปอย่า
านยอล็ื่นเ้นไม่แพ้ัน
มือให่หยิบระาษที่มีหมายเลที่นั่อผู้โีเพียหนึ่เียวเท่านั้นอยู่
พิธีรสาวรับมันไป้วยท่าทีื่นเ้นไม่แพ้ัน
่อนะเปิมันูนเียวแล้วรอามอบนอย่าื่นเ้นนนที่มออยู่็่าื่นเ้นามไป้วย
“และผู้โีอเรานะะ็ือ...ที่นั่..หมายเล
276 ่ะ! ใระๆ ออมาเลย่ะ”
ะให้แบฮยอนัวแ็อีี่รั้ัน
“แบฮยอน! นายอีแล้วเหรอ! โีะมัเลยอ่ะ ึ้นไปสิๆ”
ร่าเล็ลุึ้นอีรั้้วยท่าทีเอะะ
านยอลยิ้มว้าอีรั้เมื่อเป็นแบฮยอน นัวเล็พาัวเอึ้นไปที่เวทีและานยอล็เินลมารับยัน้าล่า
โยหันไปูสอนิ้วใส่แฟนลับที่ยล้อึ้นมาถ่ายรูปันอย่าอารม์ี ัวานยอลนี่หอมริๆนะ
มือ็อุ่นแถมยัให่อี อ็แน่นปึ โอ้ย รัพี่เาั ʕ≧㉨≦ʔ านยอลับมือแบฮยอนมานั่ที่เาอี้อีัวที่อยู่รลาระหว่าานยอลับพิธีร
ร่าบานั่ลอย่าเินอายและาเาสั้นที่สั้นอยู่แล้วยิ่สถลสั้นึ้นมาอี
โว์เรียวาเรียวสวยยิ่ว่าผู้หิแถมยัาวสู้ับแสไฟนานี้อี
เป็นเรื่อฮือฮาเมื่อนายแบบหนุ่มมอาาวๆอแบฮยอนแล้วมวิ้วนเป้นปม
พร้อมับถอเสื้อแ๊เ็ยีนส์ออ้วยท่าทาทีู่หุหิึ้นเล็น้อย
บ้านแฟนไ์ปาร์ านยอล่ารัวัเอร์เ็บภาพสุแบบอยอปาร์ านยอลในอนนี้ไปแล้วนับสิบรูป
ร่าสูวาเสื้อยีนส์ลบนเรียวาบาเบาๆ ่อนะะพูเบาๆับแบฮยอนว่า
“ลุมไว้...”
อบอุ่นว่าไมโรเวฟ็ปาร์
านยอลนี่แหละ ฮื่อ (ó㉨ò)ﾉ♡
“อบุฮะ..” มีวามเสียสอเล็น้อย
“รี้! อบอุ่นัเลย่ะโอปป้า!”
“อิาน้อแบฮยอนัเลยนะะเนี่ย
ไ้ึ้นมาเป็นผู้โีถึสอรั้ แถมยัไ้แ๊เ็อุานยอลไปลุมาอี โอ้ย! พี่เินแทนเลย่ะ”
“:) / (๑°꒵°๑)” านยอล / แบฮยอน
“เอาล่ะ่ะ เรามาเริ่มเมันเลยีว่านะะ
อนนี้น้อแบฮยอนำลัะเป็นแฟนอุานยอลแล้วนะะ--”
“อทษนะรับ..ผมยัไม่ไ้อน้อเป็นแฟนเลย อผมอน้อ่อนไ้ไหมรับ”
“รี้”
“ุานยอลนี่โรแมนิสุๆเลยนะะ ุานยอลสามารถทำไ้ทุอย่าเลย่ะที่นเป็นแฟนันเาทำน้อแบฮยอน็เ่นัน่ะ เป็นแฟนันไ้ 3 นาที่ะ”
อยาเป็นลอไปเลยไม่ไ้เหรอ (●´Д`●)
“ับเวลาแล้ว่ะ”
“รี้....”
“แบฮยอนรับ”
“ะ รับ รับ..รับ”
“เป็นแฟนันนะรับ”
“รี้ ันะายแล้วแ
น่ารัอ่า!”
“..อ่า รับ”
“อบแ่นี้เอ..ไม่อยาเป็นแฟนพี่เหรอะ?”
านยอลทำหน้าอพร้อมับยู่ปาแล้วพูเสียระเ้าระอใส่แบฮยอนนหน้าเห่อร้อนไปหม
มือเล็เผลอำเสื้อยีนส์ราาแพแน่น พร้อมับลั้นหายใไปั่วรู่ ปาร์
านยอลร้ายาะมัเลย แล้วแบบนี้ใระไปไหนรอันหละ ให้ายเถอะ
นัวเล็สูหายใเ้าเ็มปอมพร้อมับระับไม์ในมือแน่นแล้วเปล่เสียพูัๆเินๆอัวเอออไป
“เป็นรับ ผม--”
“อ่ะๆ ไม่เอาผมไ้ไหมรับ แทนัวเอว่าเ้าับพี่นะะ”
“รี้ ันอาย้าโปสเอร์ปาร์ านยอล!”
“ฮื่อ..ะ เ้าอยาเป็น..เป็นแฟนับพี่านยอลฮะ..”
“เินเหรอะ? น่ารััเลย..แบฮยอนนา..”
BYUN BAEKHYUN STATUS : DEAD
“อนนี้เราเป็นแฟนันแล้วนะรับแบฮยอน พี่อเบอร์หนูไ้ไหมะ?”
“เบอร์..เบอร์ผม..อ่า เ้าเหรอรับ”
“ใ่สิะ”
“แ่ว่า..เอาเบอร์ริๆเลยเหรอรับ”
“เหลือเวลาอีหนึ่นาทีนะะ..”
านยอลไม่อบทำเพียแ่เอียอเลิิ้ว้าหนึ่พร้อมับส่ยิ้มอบอุ่นมาให้
แบฮยอนยมือึ้นปิหน้าัวเออย่าเินอาย
พร้อมับรับโทรศัพท์อานยอลมาทั้ที่มือยัสั่น ที่ริโทรศัพท์ที่ะใ้โทรเ้าเบอร์อแฟนลับะเป็นอีเรื่อที่เรียมมาเพื่อไม่ให้ไ้เอบร์ริๆอศิลปินไป
แ่ว่า..ปาร์ านยอลหยิบโทรศัพท์ยี่ห้อัสีำเาเรื่อให่มาให้แบฮยอนแทน
นิ้วเล็เลทีล่ะัวอเบอร์ัวเอนรบ่อนะืนมันให้ับเ้าอ
แบฮอยนำลัื่นเ้นแบบื่นเ้นมาๆ นายแบบหนุ่มหยิบมาูพร้อมับยิ้มริ่มๆ
แล้วโทรออพร้อมับเสียพิธีรสาวที่บอว่าเหลือเวลาอีแ่สิบหาวินาที
านยอลโทรออ และสัพัแรสั่นาในระเป๋าสะพายใบเล็ทำให้แบฮยอน้อหยิบโทรศัพท์ยี่ห้อเียวันับานยอลแ่นล่ะสีึ้นมาูเบอร์ใหม่ที่ไม่ไ้เมมไว้ึ้นมา
แ่็รู้ว่ามันเป็นอใร ็อนที่นั่ยิ้มมอแบฮอยนรับโทรศัพท์อยู่นี่ไหละ
“ฮัลโหลรับ..”
“เหลือเวลาอีห้าวินาทีนะะ..”
“ห้า..”
“แบฮยอนรับนี่พี่นะรับ พี่านยอล..”
“สี่..”
“รับ..”
“สาม..”
“วันนี้แบฮยอนน่ารัมาเลยนะรับ..”
“สอ..”
“พี่านยอล็หล่อรับ..”
“หนึ่..”
“รันะรับ..”
“หมเวลาแล้วนะะ! ุานยอลับน้อแบฮยอนนี่เล่นเอาเินันทั้ฮอล์เลยนะะ
เหมาะสมันริๆเลยนะะ ้ออบุแฟนบอยสุน่ารันนี้้วยนะะ”
แบฮยอนัปาัวเอพร้อมับหยิบเสื้อืนานยอลที่ำลัเ็บโทรศัพท์เรื่อหรูใส่เ้าไปในาเามเิม
เสื้อยืนสีาวธรรมาๆไม่สามารถทำให้วามหล่ออปาร์ านยอลลลไ้ ้ำมันยัหล่อแบบวัยรุ่นผู้ายอี
ท่อนแนำยำสีาวสม่ำเสมอมีเส้นเลือปูนูนพาลมานามแนวแนสมับที่อบออำลัาย
านยอลรับเสื้อืนมาาแบฮยอน้วยรอยยิ้มพร้อมับใส่ลับเ้าไปเหมือนเิม แ่็ทำท่าเหมือนนึอะไรึ้น่อนะลุึ้นมาระิบบออะไรับแบฮยอนท่ามลาวามสสัยอนหลายๆน
“เี๋ยวานเลิแล้วรอพี่อยู่ที่ประู้านหลันะ..”
♡´･ᴗ･`♡
านเลิแล้วแบฮยอนำลัระวนระวายถึั้นสุ
เมื่อนายแบบหนุ่มบอแบบนั้นับัวเอ ปาร์ านยอลเนี่ยนะะพูแบบนั้นับเา! ปาร์ านยอลที่มีนรู้ัเือบทั้ประเทศน่ะนะ! นัวเล็ยืนำระเป๋าสะพายไว้แน่น
อนนี้เป็นเวลาเที่ยว่าๆที่แบฮยอนมายืนรอามที่านยอลบออยู่ที่ประูหลั
มันยัปิสนิทไม่มีท่าทีว่าะเปิ
หรือานยอลพูอย่าอื่นแล้วแบฮยอนเมาลิ่นน้ำหอมนฟัเป็นแบบนั้น
นัวเล็สะบัหัวไล่วามิไร้สาระ
่อนะหยิบโทรศัพท์ออมาาระเป๋าเมื่อรู้สึว่าเิแรสั่นึ้น
มือเรียวหยิบออมาูื่อนโทรเ้าแล้ว็้อเบิาว้าเมื่อื่อ KAI โว์หราอยู่บนหน้าอ
มือน้อยๆรับสายน้อาย้าบ้านอย่ารู้สึผิ
“ฮัลโหล..”
(แบฮยอนนา อยู่ไหนรับ านเลิแล้วไม่ใ่เหรอ)
“...ไอ่า ือแบ..เอ่อเี๋ยวเินไป..”
“ุยับใรอยู่เหรอ?”
ในระหว่าที่ำลัิหาำอบให้อินอย่าวิ
เสียทุ้มอันทรสเน่ห์็นั่ึ้นเือบิหู พอันไป็เอับปาร์
านยอลที่ใส่หมวแ๊บสีำับแว่นารอบลมแุ่ยัเป้นุเินแ่านยอลแ่ถอเสื้อแ๊เ็ยีนส์ออเท่านั้น
แบฮยอนเลิ่ลั่ทำัวไม่ถู นปลายสาย็ยัถามว่ามีอะไรเหรอแบฮยอนอย่าเป็นห่ว
“ะ ือไ..”
(เป็นอะไรรึเปล่าแบฮยอน อยู่ที่ไหนน่ะ?
เมื่อี้ไไ้ยินเสียผู้ายเ้มๆนะ)
“เพื่อนเหรอ?”
“น้อรับ..”
(อะไรนะแบฮยอน?)
“บอว่าะมีนไปส่”
“รับ?”
“เ้ามาในนี้่อนเถอะ”
แบฮยอนเอามือปิที่ท้ายโทรศัพท์ไว้เพื่อไม่ให้เสียุยเมื่อรู่หลุลอเ้าไปที่ปลายสายไ้
แบฮยอนอ้ำๆอึ้ๆนานยอลแบมืออโทรศัพท์เรื่อบาอนัวเล็
มือเล็วาเรื่อมือสื่อสารราาแพลบนมือให่
่อนที่านยอละยิ้มให้แบฮยอนอีรั้แล้วเป็นนุยับอินเอ
“แบฮยอนะมีนไปส่แล้วรับ ุลับไปไ้เลย?”
(ุเป็นใร? แล้วโทรศัพท์แบฮยอนมาุยไ้ไ? แบฮยอนอยู่ไหน!)
“เฮ้ๆ ุไม่้อโวยวายนานั้น ผมานยอล ปาร์ านยอละไปส่พี่ายุเอ
ะูแลอย่าี้วยรับ”
ยอมรับว่าอนนี้แบฮยอนมาถึมาๆว่าเรื่อแบบนี้มันเิึ้นริๆเหรอ
ปาร์ านยอลำลัยืนอยู่รหน้าบยอน แบฮยอนในอนนี้ ใล้ิ สัมผัสไ้ นัวเล็แอบหยิแนัวเอไปทีพร้อมับเบ้หน้าเ็บอละเป็นัหวะเียวับที่านยอลันมาืนโทรศัพท์ให้
“ทำอะไรน่ะ? เป็นพวาิสม์เหรอ ฮ่ะๆ”
“ปะ เปล่ารับ..บะ แบ..ผม--”
“แทนัวเอว่าแบสิ พี่อบ”
“อ่า..พี่านยอลมีอะไรเหรอฮะ เรียแบ..มาทำไม”
“็เปล่า แ่อยาเห็นหน้าเยๆ”
แบฮยอนหน้าเห่อร้อนึ้นมาอย่าห้ามไม่ไ้
้านี้ือห้อเหมือนห้อยิมให่ๆ ที่ถูันเป็นห้อแ่ัวนาให่นไ้
แบฮยอนยื่นแ็ทื่ออยู่ที่เิม นานยอลที่ำลัเินไปถอหมวันแว่นวาวี่โ๊ะ้อวัมือเรีย้วยวามบันปนเอ็นู
ไม่รู้ะเื่อันรึเปล่านะว่าอนนี้ านยอลเินสุๆไปเลย
“เี๋ยวพี่ไปส่นะ”
“รับ..รับ!?”
“อะไรๆ เป็นอะไรรับหืม?”
“พี่าน..านยอล ะไปส่แบเหรอฮะ..พี่านยอลน่ะเหรอรับ?”
“ฮ่ะๆ ็พี่น่ะสิ ทำไมล่ะ?”
านยอลพูไปโยไม่มอหน้าแบฮอยนเพราะำลัเ็บอัวเอเพื่อะลับอนโ
วันนี้านยอลไม่มีาน่อแล้ว
และเา็ลับยอูเรียบร้อยว่าะไปส่แบฮยอน่อนแล้วเย็นนี้่อยไปานลอานมีนี่เอ
และ็เพื่อแอบ่อนใบหน้าและหูาๆอัวเอที่มันแัไม่่าับอแบฮยอนนัหรอ
“ไปัน”
“ะ รับ? ไปริๆเหรอรับ”
“็ริน่ะสิ ิว่าพี่ล้อเล่นเหรอะแบฮยอน?”
“ือพี่านยอลเป็นนั..แล้วแบเป็น..เป็น”
“หนูเป็นใรแล้วทำไมะ? ไปส่ไม่ไ้รึไ”
แบฮยอนอึอั่อนที่านยอละหลุหัวเราะออมา และหยิบหมวอัวเอเลื่อนให้มันเล็นสุ่อนะสวมมันให้ับแบฮยอนที่้มหน้าุอยู่อนนี้
ทั้ๆที่มือัวเอ็สั่นแทบาย แ่โว์พาวอยู่ไอนนี้ แบฮยอนหรี่าเยหน้ามอหน้าานยอลเพราะปีหมวมันบัานานยอลที่มอมา่อนอยู่แล้ว้อหลุยิ้มและับปลายหมวเปิึ้นให้
“ใส่ทำไมเหรอรับ?”
“็ใส่ไว้ไ เพื่อมีนแอบถ่ายรูปเรานะ”
“อ๋อ นั้นสิ”
“แ่ให้ถ่ายๆไปเลย็ีนะ”
“รับ?”
“ไม่มีอะไรรับ ไปัน”
านยอลันแผ่นหลัอแบฮยอนไปที่ประูแล้วแอบหลับาถอนหายใออมาอย่าวิ
านยอลื่นเ้นนะบ้าาย แบฮอยนใล้ๆน่ะน่ารัแบบูร้อยว่าที่เห็นในรูปและที่ไลๆอี
านยอลสวมผ้าปิปา่อนะร่อมัวมาเปิประูแมูว่ามีแฟนลับมารอไหม
แ่ไม่มีใรรู้ว่าานยอละลับทาไหน และเา็ิว่ามันน่าะไม่มีนมาแอบถ่ายหรอ
นัวสูรีบเปิประูออไปแล้วับมือเล็รไปที่รถอัวเอ รถที่ถูนำมาใ้เป็นรั้แร
“นะ นี่มัน..รถพี่านยอลเหรอฮะ?”
“อือ สวยไหม”
“มาๆเลยรับ บะ แบ..ไม่ล้านั่”
“ทำไมล่ะ พี่รอให้เรามานั่เป็นนแรเลยนะ”
“รับ?”
“่าเถอะ ึ้นรถเร็ว”
แบฮยอนาสั่นเอะๆะๆนานยอล้อเปิประูให้แล้วันแผ่นหลับาให้ึ้นรถไปเบาๆ
ทันทีที่สะโพลมสัมผัสับเบาะรถราาแพ็เหมือนับนั่อยู่บนปุยเมยัไอย่าั้นเลย
แบฮยอนนั่ัวแ็ท่อหันไปมอานยอลที่เ้ามานั่ที่นั่นับแล้วาเ็มันิรภัยทันที
โยไม่ลืมหันมาแบฮยอนแล้วเลิ่ิ้วึ้นเป็นเิบอว่า าสิ แ่แบฮยอนเ๋อ๋าเินไปที่ะเ้าใภาษาายแบบนั้น
านยอลเลยถือโอาสถอสายาเบลท์อัวเอออแล้วเอี้ยวัวไปาสายเบลท์ให้ับนที่นั่ัวแ็ทื่อเป็นหินไปแล้ว
และระยะห่าอเราสอนมันห่าันเพียแ่ลมหายให้รถหน้าันแ่นั้นเอ
นี่มันือเรื่อริๆเหรอ ที่บยอน
แบฮยอนไ้มานั่อยู่บนรถับนายแบบสุฮออย่าปาร์ านยอลในอนนี้!
talk
ใรไม่เิน ุ้นเินเอ (✿ ♥‿♥)
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
ปาร์ านยอลนี่มันรุแรว๊ส์
อะไร็เิึ้นไุ้้นบอแล้ว พวเธออยารู้มั้ยว่าในรถเาทำอะไรัน
ถึเธอไม่อยารูุ้้น็ะให้เธอรู้ โฮะๆ
อนหน้าะเผิโลว้าล่ะนะ
ะเ้าอริล่ะนะ!
ที่ผ่านมายัไม่ริ...........................
พระนายไ้เอันแ่สออนเออ่ะแ๊
555555555555555555555555555
อินเอแบฮอยนบ่อยว่าานยอลอีเอาเๆ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ส่วนในเรื่ออื่อแฮแท็ึนั้น ไม่มีใรุยับเลา็ไม่เป็นไร//หัวเราะทั้น้ามา
เลาิเอ็ไ้ ีวิแ่โยทามร้าย #ficdeardarlingcb
สรุปไม่มีนเล่นอี เราะห์้ำรรมัริๆ ลพัึเลย
5555555555555555555555555555
ร้ายสาร้าเรๆ ไปแล่ว
บรัย
รวั๊ส์
ปอลิ.มีำผิบอไ้นะะ
น้อมรับทุำิม่ะ (≚ᄌ≚)ℒℴѵℯ
ความคิดเห็น