คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : XXX 04 US
TRIPLEXXXTROUBLE
04
US
าเรียวพาัวเอมาที่ถนนให่
เสื้อยีนส์ัวโร่ลมาาลาไหล่บานถึศอ ฝนที่ลมาส่ผลให้เสื้อยืนสีาวัวบาแนบลู่ไปับลำัวนเห็นลำัวบอบบา
ลุ่มสีทับทิมไม่เป็นทร มือเล็สั่นัๆอย่าื่นระหน วาเรียวเล็หาาๆยิ่ลไปอี้วยวามัวล
นัยน์าลมหวานสั่นลอนเพราะวามลัว น้ำใสๆย้อมอยู่ในวาู่สวย วหน้าาวหัน้ายแลวาเพราะไม่รู้ะเน่อไปทาไหนี
เวลาเลยเ้าวันใหม่มาแบบนี้แทบะไม่มีรถสันรไปมาเลยสััน
ในหัวอแบฮยอนอนเอาแ่ิว่า ะทำยัไี ะทำยัไ ้ำไป้ำมา
่อนะะมีอีำถามผุึ้นมาว่า ะไปที่ไหนี พรุ่นี้ะมีนมาเห็นศพอฟลินหรือเปล่า
แบฮยอนะถูับไหม ทั้ีวิไม่เย้อมาิว่าะมา่านาย
ถึะไม่ไ้ั้ใ็ามที
ยืนเหม่ออยู่นานสอนาน ่อนที่แสไฟสว่า้าะโผล่ให้เห็นที่หาา
แบฮยอนหันหน้าไปมอามแสที่ส่อมา
รถหรูสีำับมา้วยวามเร็ว่อนที่แบฮยอนะิว่า ายไปเลยะีไหม หรืออิรถไป้วยที
เพราะรัีวิมาว่าเลยเลือ้อที่สอ
แม้ไม่รว่าะอรับเาหรือเปล่าแ่็ลอยื่นมือออไปู
และูเหมือนว่าเ้าอรถหรูะใีมาพอ รถันามะลอล้าๆ่อนะหยุลรหน้าแบฮยอน้าๆ
ระฝั่นับลลมาเผยให้เห็นเ้าอใบหน้าหล่อั
เรื่อหน้าที่ลัวทำให้นับยิู่มีเสน่ห์
แบฮยอนับนใีนนั้นสบาันอยู่โยที่ไม่มีใรเอ่ยพูอะไรออมา
่อนที่เ้าอเรือนผมสีทอแเพยิหน้าไป้าๆเป็นำบ่บอแทนว่ให้ย้านัวเอมานั่ในรถไ้แล้ว
แบฮยอนไม่รู้ว่านๆนี้เป็นใร
แ่อนนี้แบฮยอนรู้สึว่าีวิเามัน็ไม่มีอะไร้อเสียอีแล้ว
นี่เาทำอะไรอยู่?
ปาร์ านยอลำลับิับัวเอในะที่ับออมาเรื่อยๆ
ปลายหาาเห็นร่าเล็นั่สั่นน้อยอยู่ อาะเพราะวามหนาว ็หนาวแหละ
เพราะเนื้อัวเปียปอนนั่น ท่าทาะัวแห้แล้วไ้เป็นหวัแน่ๆ
แ่ที่สสัยัวเอ็ือ เาอรถรับนๆนี้ ึ้นมาบนรถทำไม?
แ่ั้ำถามับัวเอไป็เท่านั้น เลยิว่า ารมีเพื่อนหน้าหวานๆไปนิวยอร์้วยันสันไม่แย่เท่าไหร่
“Thank you…” (อบุนะ...)
“About?” (เรื่ออะไรละ)
“Thank
you for taking me” (อบุที่พาันมานะ)
“Where
are you from? You don’t look like European” (ุมาาไหน? ุูไม่เหมือนนยุโรป)
“I’m
not European. I’m Korean” (ันไม่ใ่นยุโรปหรอ
ันเป็นนเาหลี)
นัวสูะั้าไปับำอบนั้น และแบฮยอน็ับสัเมันไ้
นัวาวมอเสี้ยวหน้าอนหน้าหล่อ
แล้ว็พึ่เห็นว่านๆนี้หน้าไปเหมือนาวยุโรปสันิ
หรือะเป็นนเอเียเหมือนันับเา แล้ววามสสัย็ถูระ่า้วยำอบานัวสู
“I’m
Korean. Can you speak Korea?” (ัน็เป็นนเาหลี
ุพูภาษาเาหลีไ้ไหม”
“อือ ันพูไ้”
้อนเนื้อในออแบฮยอนสั่นไหวเพราะื่นเ้นที่ไ้เอนาประเทศเียวัน
เาแทบะไม่ไ้พูภาษาเาหลีเลย แ่ยัพูไ้ แบฮยอนิถึเาหลีะายอยู่แล้ว
อยู่ที่นี่็ไม่มีนพูเาหลี้วย มีบ้าที่โทรไปุยับพ่อับแม่
แ่มัน็ูะทำร้าย่าโทรศัพท์ไปสัหน่อย
รอยยิ้มว้าประับอยู่บนใบหน้านวลทีู่สใสึ้นมาทันาเห็น
นนัวให่หลุรอยยิ้มน้อยๆออมาเพราะเห็นรอยยิ้มออีน แ่็แ่เพีย 1
วิที่มุมปาระุึ้นมา
“ันื่อแบฮยอนนะ บยอน แบฮยอนแล้วนาย?”
“ปาร์ านยอล”
“อ่า...นายมาอยู่นี่นานแล้วเหรอ”
“ั้แ่เิ”
“เป็นลูรึ่?”
“เาหลีแท้ๆ พ่อแม่อยู่นี่ พ่ออยู่นิวยอร์ แ่อนนี้...แม่ันไม่อยู่แล้ว”
แบฮยอนเยหน้ามอานยอลที่พูประโยที่เลวร้ายนั่นออมา้วยแววาใ
่อนะเห็นแววาวูบไหว้าๆเพียั่วรู่ แล้วมัน็หายไป นัวบาลับมานั่นิ่ๆ
ในใ็ิว่าไม่ไ้เป็นนถามเรื่อพ่อแม่นะ
แ่อีใ็ิว่าถ้าไม่ถามเรื่อที่เป็นลูรึ่ออมาานยอล็ไม่นึถึพ่อับแม่
“อโทษนะ นายโอเไหม”
“อือ มันนานมาแล้ว”
“...”
“...”
เิวามเียบึ้นั่วะ่อนที่รถะะลอล้าๆเพราะสัาไฟรารที่เปลี่ยนเป็นสีแ
มือาวยึ้นมา่อนัวเอเพราะวามหนาว
ัวเปียัเพราะน้ำฝนแล้ว็มาเอับแอร์เย็นๆแบบนี้
มั่นใไ้เลยว่าพรุ่นี้แบฮยอนะ้อเป็นไ้อย่าแน่นอน นั่อัวเออยู่แบบนั้น่อนที่น้าๆะยื่นเสื้อสูทสีำมารหน้า
“อบุ”
านยอลไม่ไ้อบรับำอบุาแบฮยอน ทำเพียแ่เอื้อมมือไปปรับแอร์ให้่ำสุ
เหลือบมออระุระิอผู้หิอย่าลิปิ Bobbi Brown ับลับแป้ Chanel
สีำ และอๆผู้หิอีเยอะแยะไปหม
ลิ่นในรถนี่็เป็นน้ำหอมผู้หิหวานนุน ปวหัวไปหม
านยอลไม่อบลิ่นพวนี้เลยริๆ
“นี่รถ...แฟนนายเหรอ”
“ไม่ใ่”
“อ้าว ถ้าั้นนาย็เป็น--”
“หยุวามไร้สาระนั่นะ”
“แล้วทำไมมีทั้ลิปสิ แป้ลับ ยาทาเล็บ ระเป๋าผู้หิ
ลิ่นน้ำหอมนี่้วย”
“ันโมยมา”
“ห้ะ?”
นัวเล็หันหน้าวับไปมอนที่เพิ่พูออมาว่าัวเอไปโมยรถมาหน้าาเย
แถมยัเป็นรถหรูราาแพแบบนี้อี พระเ้า ปาร์ านยอลนี่มันน่าลัวริๆ แบฮยอนัะเริ่มลัวแล้วว่าานยอละพาเาไป่าที่ไหนหรือเปล่า
านยอลเริ่มับรถ่อ ในะที่แบฮยอนนั่ัวแ็ทื่อ
“ใอะไรนานั้น”
“นาย นายโมยอเลยนะ”
“็แ่รถ”
“แ่มันแพนะ...”
“มาว่านี้ัน็เยนะ”
“นายมันบ้าไปแล้ว...”
“ทำอย่าับว่าเธอเป็นนีนัหนา”
“...”
“นีๆที่ไหนะเินาฝนแล้วมาโบรถมาับนแปลหน้าแบบนี้ัน”
“...”
“ันไม่รู้หรอนะว่าเธอิอะไรอยู่”
“...”
“แ่อบอว่าันเป็นไม่ีนหนึ่เียวนะ”
แบฮยอนทำเป็นไม่สนำพูพวนั้นแล้วหันหน้ามอออไปนอหน้า่า
เิวามเียบึ้นอีรั้
สิหลุลอยไปไลแล้วถูึลับมา้วยเสียสบถำหยาบอน้าัว ับแรเสียสีอพื้นถนนับยารถส่ผลให้หัวอแบฮยอนแทบะโับอนโลหน้ารถ
ิ้วสวยมวเ้าหาันอย่าไม่เ้าใ่อนะหันไปมอน้าๆที่เินเปิประูแล้วปิอย่าแรลารถไปแล้ว
ปั!
“What the fuck are you doing?!!” (มึทำเหี้ยอะไรอมึ?!!)
“Ha Ha Ha Ha Ha Ha!!” (ฮ่าๆๆๆๆๆ!!)
ปาร์ านยอลำลัหัวเสียถึีสุ เพราะอยู่ๆ็มีไอบ้าที่ไหน็ไม่รู้วิ่มาที่หน้ารถนานยอลเบรแทบไม่ทันนนเ้าับร่าๆหนึ่นลิ้ไปที่ลาถนน
านยอลับรถเร็วแ่ีที่เหยียบเบรนนไม่แรเท่าไหร่ แ่็ิว่าน่าะเ็บ
แล้วไอบ้ามันวิ่ออมาให้รถนทำไม
มือให่ระาอเสื้อยือนที่อยู่ๆ็ระเบิเสียหัวเราะวนีนๆนั่นออมา
่อนที่นัวสูะปล่อยหมันลหมใบหน้าอนรหน้า้วยวามโมโห
“านยอล! พอแล้ว!”
มือบาับแนแร่เอาไว้แน่นเหมือนเรียสิอานยอลลับมารึ่หนึ่
มือหนาปล่อยออาอเสื้อยืนเนื้อผ้าย้วย แ่นโน่อยยัมีรอยยิ้ม ู็รู้ว่ามันพี้
านยอลโมโหนภายในอสั่นไหวน้อหายใออมาทาปา
มือให่ยึ้นมาลูหน้าัวเอแล้วเยหน้าึ้นเพื่อสบสิอารม์
แบฮยอนปล่อยแนานยอลแล้วนั่ลไปูนที่นอนอัวน้อยๆอยู่ที่พื้น
ามผิวเนื้อมีรอยถลอและรอยเลือ แถวเลือำาวยัไหล
แ่ยัยิ้มออมา
“Hey
you! Can you hear me?!”
(นี่นาย! นายไ้ยินันไหม?!)
“Ha
Ha…” (ฮ่ะๆ...)
มือาวบที่แ้มอบนั่นเบาๆ
ฝนไม่มีท่าทีว่าะเบาลมีแ่ะแรึ้นเรื่อยๆ
แบฮยอนเสยเส้นผมสีบลอน์ทอนั่นึ้นไปเพราะนที่่อยๆหัวเราะเบาล และเบาล
่อนะหมสิไปในที่สุ แบฮยอนลัวนรหน้าะาย
มือเริ่มสั่นเพราะสิ่ที่เลวร้ายไหลลับเ้ามา านยอลเินลับไปที่รถยืน้าอยู่ที่ประูรถอย่านั้น
วาลมมอไปที่สอร่า้วยวามรู้สึหุหิใ
ที่ริเาะทิ้สอนนั้นแล้วับออไปเลย็ไ้
แ่ไม่รู้ทำไมถึ้อรอนัวเล็นั่น้วย
ายาว้าวอาๆเ้าไปที่แบฮยอนันไหล่เล็ออเบาๆแล้ว้อนัวนที่นอนบนพื้นึ้นมาแล้ว้าวเินไปที่รถ
้อะโนเรียื่อแบฮยอน่อนเพราะนัวเล็เอาแ่นั่อยู่ที่เิมแล้วเหม่อ
“แบฮยอน! มาเปิประูรถ ันหนั”
“อ อือ”
ปาร์ านยอลอยาะทึ้หัวัวเออีรอบ
แบฮยอนบอว่าอย้ายไปนั่้าหลัเพราะว่าเผื่อหัวอไอบ้านนั่นมันะไประแทับประูรถ
เป็นห่วอะไรนานั้น็แ่นสิไม่มีนหนึ่ มันทำให้ปาร์
านยอลเหยียบันเร่นมิเท้า แม้แบฮยอนะบอว่าะับเร็วทำไมถนนมันลื่นนะ
แ่านยอล็ไม่ฟั
“นายะไปไหน”
“นิวยอร์”
“ห้ะ? ไปยัไ ับรถไปเนี่ยนะ”
“็ันอยาับรถ”
“ับรถไปไม่ใ่เวลาน้อยๆเลยนะานยอล”
“ั้นนาย็ลไป เอาไอบ้านั่นลไป้วย”
“...”
“ถ้าะไป้วยัน็เียบ
ันเห็นท้ายรถนี่นที่ันโมยรถมามีเินสอยู่ระเป๋าให่ ับอแบรน์เนมอีเยอะ ไม่อายหรอ”
แบฮยอนเถียอะไรไม่ไ้อยู่แล้ว เลยลับมานั่นิ่ๆเหมือนเิม
เมื่อไม่มีอะไรทำ็มอใบหน้าอนบนัแทน ใบหน้ายาวรูปไ่
ถึะอบและผอมแห้ไปสัหน่อย แ่วามหล่อ็ยัเ่นั
ิ้วเรียัวสวยรับับมูโ่ที่มั่นใว่ามีเื้อยุโรปแน่ๆ ริมฝีปาบาสีมพูเ้ม
สันรามมที่เ่นัเป็นุเ่นอนหน้ามนี่
แ่็้อผะเมื่อเปลือาที่เยปิสนิทอนัวยาวที่้อับอาเพราะายาวไปลืมึ้นมา้าๆ
“Are
you okay?” (นายโอเไหม?)
“Aha…” (อ่า...)
“มันื่นแล้วเหรอ”
“อืม ื่นแล้ว แู่...แปลๆนะ”
“เธอไม่รู้รึไว่ามันพี้ยา”
“็ไม่แน่ใเท่าไหร่...”
ร่าสูยาวที่นอนัแบฮยอนอยู่็ลุึ้นมา้าๆ
่อนะนั่เท้าศอับหน้าาัวเอแล้วยมือึ้นมาเสยผมึ้นไป
่อนะนั่พิัวเอับเบาะรถ ใบหน้ามหันมามอหน้าแบฮยอนที่สะุ้เพราะอยู่ๆน้าๆ็หันมามอ
ยอมรับว่าน้าๆนี่หล่อแ่็น่าลัวเพราะใบหน้าที่โทรมและูบผอม
“Who
are you…” (เธอเป็นใร…)
“I I’m--”
“As
I was driving, you cut me off dick...” (ันับรถอยู่ แล้วแ็มาัหน้ารถันไ ไอห่า...)
“Calm
down…” (ใเย็นหน่า...)
“Ha
Ha Ha. You're really rude.” (ฮ่ะๆๆ นายนี่มันหยาบายริๆเลยนะ)
“Fuckup!” (ไอเ-ี่ย!)
านยอลแทบะปีนมาหลัรถ แล้ว็เป็นแบฮยอนที่อยห้าม ส่วนนัวผอมนี่็เอาแ่ำอยู่อย่านั้น
แ่อยู่ๆ็เียบลไป แล้วมอออไปนอหน้า่าแทน พอเป็นแบบนั้นแล้ว
แบฮยอน็ถอนหายใออมาอย่าโล่อหน่อยแล้วนั่ลนิ่ๆเหมือนเิม
แ่อยู่ๆนัวยาว็หันมาทาเาอีรอบ
“W
What?” (อ อะไร?)
“It
hurts” (มันเ็บ)
“Hurth?”
“My
lip. It excruciating pain” (ปาอผม มันเ็บมา)
มือยาวอนหน้าผอมเอื้อมมาับมือเล็อแบฮยอนเอาไว้
่อนะยึ้นมาเะลที่รอบหน้าม
วหน้าู่นั้นูอ่อนลและไม่รู้ว่าแบฮยอนรู้สึไปเอหรือว่าว่าในนัยน์าสีอ่อนู่นั้นเหมือนำลัอออ้อนเาอยู่ยัไอย่าั้น
ไ้ยินเสีย เหอะ! ออมาานที่ับรถอยู่เบาๆ
แบฮยอนส่ยิ้มให้นรหน้าน้อยๆ พยายามืนมือออมาแ่เอาไม่ออเลยหันไปบอน้าหน้าแทน
“านยอลนา แวะร้ายายยาให้หน่อยไ้ไหม?”
“ไม่”
“นี่..านยอล แวะให้หน่อยเถอะนะ”
“...”
“นายเป็นนอุ้ม--”
“เี๋ยวแวะให้!”
แบฮยอนยิ้มออมาแล้วหันไปมอนัวผอมที่มอเาอยู่่อนแล้ว
รู้สึเินสายามนั่นึ้นมา เรียวปาบาอนเ็บเหยียยิ้มบาๆออมา
แล้วปล่อยมือเล็ออ และำพู่อมาอนัวผอมทำเอาทั้แบฮยอนและานยอลใไม่มา็น้อย
“อบุที่ะแวะให้นะ”
“นาย...เป็นนเาหลีเหรอ”
“ลูรึ่รับ”
“...ไอบ้านี่”
“ฮ่ะๆๆๆๆๆ”
“ำบ้าอะไรอแ”
“ไม่รู้ ฮ่ะๆๆๆๆ ผมื่อ เรอน”
“...”
“หรือะเรียเน์็ไ้ แล้วแ่”
talk
มาแร้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ิถึมั้ย ิถึหนูมั้ย หนูิถึทุโนนนนน
เรียนหนัเหมือนะไปสอบหมอ
าล้อ
ือริๆเราผิเอเลยเราะมาแ่็ไ้
แ่เรา.มา เพราะารบ้านเราเยอะ
เรียนหนัมา เทอม 2 ็เรียมา้วย
อโทษน้า /ราบ
มา่อให้แล้วๆๆๆๆๆ
าว่าน่าะมา่อให้อีหลายๆเรื่อ เพราะอยาแ่ึ้นมา
อนนี้นั่แ่ั้แ่ 10 โมรึ่นะะุ
555555555555555555555555555555
ผิพลารไหนิมเราไ้เลยนะะ
เม้นบอว่า อบไม่อบ
เป็นำลัใเล็ๆน้อยๆเน้อ
ือส่วนเรื่อแท็นั้น เรา็อยาให้ิันนะะ
แ่มันูยาไปสัหน่อย เรา็ไม่่อยอัพเทเรื่อนี้ในทวิ้วย
ั้นไม่เป็นไร มาเม้นบอัน็ไ้ หรือใริื่อแท็ให้เรา
็ไ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ุิ ุิ
ไปแยะ
ยึยั ยึยั
ปอ.ลิ มีำผิหรือแปลรไหนมาผิบอไ้เน้อ เริ้บ
? cactus
ความคิดเห็น