ยัยชั่วกะนายเลวบัดดี้สุดซ่า

ลำดับตอนที่ #6 : วันที่ฟ้าเป็นใจ

  เวลาผ่านไปแล้ว 2 ชั่วโมง เม็ดฝนที่โปรยปรายลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด คน2คนบนรถเก๋งสีขาวดำยังนั่งเล่นฟังเพลงกันสบายใจ โดยไม่สนใจผู้คนที่วุ่นวายอยู่กับการวิ่งหลบฝน
  เต้รวบรวมเงินในกระเป๋าที่มีอยู่ขึ้นมานับ


"ทั้งหมดหนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าบาท" เต้พูดออกมาอย่างนึกเสียดาย

"เป็นไรเต้ เงินมากเกินไปหรือไง" เป้ยล้อเสียงหยอกเล่น

"จากที่มีเงินอยู่ห้าพัน เหลืออยู่แค่เนี่ย" เต้หยิบเงินขึ้นมาชูให้เป้ยดู

"เอ้า ฉันสงเคราะห์ให้" เป้ยล้วงมือเข้าไปหยิบเหรียญบาทขึ้นมาหนึ่งเหรียญ

"บาทเดียวเนี่ยน่ะ" เต้รับมาอย่างผิดหวัง

"จะได้ครบสองพันไง ไม่ดีหรอ ดูเยอะดีออก" เป้ยหัวเราะเบาๆ


  'เพื่อนคนหนึ่งแอบรักเธอ ปิดบังความลับนั้นอยู่ภายใน ก็ไม่เคยจะพูดไป ก็กลัวจะเสียใจจะเสียเธอ' เป้ยพรึมพรำไปตามเพลง นั่งกินขนมที่ซื้อมาตุ๋นไว้ในรถอย่างสบายใจโดยไม่รู้เลยว่าผู้ชายอีกคนในรถเริ่มมีอาการผิดปกติ
  เต้จับหน้าอกตัวเองเบาๆเขารู้สึกอินไปกับเพลงที่เปิดจากวิทยุ และมือของเขาเริ่มสั่นน้อยๆอาการแบบนี้สงสัยคงจะเริ่มหวั่นไหวซะแล้วละมั้ง เต้คิดกับตัวเองแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากก่อนจะไปหยิบเงินขึ้นมาใส่ในกระเป๋ากางเกง


"เพลงไม่เห็นน่าฟังเลย เปิดเพลงนี้ดีกว่า" เต้ยื่นมือไปเปลี่ยนคลื่นวิทยุ

"เขาฟังอยู่น่ะ" เป้ยพูดเสียงงอนๆ


  'เธอเดินมาหาทำหน้าเศร้า เธอบอกว่าเราไปกันไม่ได้ เธอบอกว่าฉันดีเกินไปสำหรับเธอ' เต้นั่งฟังทำไม่รู้ไม่ชี้


"เพลงนี้นะเชยแล้ว คลื่นนี้ดีกว่า" เป้ยบอกอมยิ้มแล้วเลื่อนไปอีกคลื่นหนึ่ง


  'เก็บไว้มานาน เก็บไว้คนเดียว แม้จะรู้ว่ามันไม่ควรจะพูดไป' เป้ยอมยิ้มน้อยๆก่อนจะรู้สึกถึงไออุ่นๆที่ค่อยๆเข้ามาด้านข้าง


"นายไม่สบายหรือไงเต้" เป้ยดันหน้าเต้ออกอย่างไม่ถือสา

"อ่ะ เออ โทษที" เต้เสมองออกไปนอกหน้าต่าง

"นายเป็นอะไรของนายนะ รุ้สึกว่าอาการไม่ค่อยดีน่ะ" เป้ยพยายามเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเต้

"ไม่เป็นไรหรอกน่า" เต้บอกเขินๆก่อนจะเอนตัวลงพิงนอนกับเบาะ

 
  เป้ยขมวดคิ้วก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆและหันไปสนใจเพลงในวิทยุกับขนมตรงหน้าต่อ
  เม็ดฝนค่อยๆเบาลงแต่ก็ยังตกอยู่ดี เป้ยรู้สึกเบื่อๆเลยหันไปปลุกเต้


"เต้ๆๆๆๆ" เป้ยเขย่าเต้เบาๆ

"หือออ" เต้ลืมตาขึ้นมานั่งมองหน้าเพื่อนสาวอย่างงัวเงีย

"ขับรถพาฉันไปเที่ยวที่ชายทะเลหน่อยสิ" เป้ยบอกอ้อนๆ

"คร๊าบบบบ" เต้ตอบพลางสบัดหัวไปมาแก้อาการง่วง


  ชายหาดสีครามตัดกับคลื่นสีขาวและเส้นสายรุ้งบนฟ้าเป็นภาพที่หาดูได้ยาก เป้ยรู้สึกตื่นเต้นกับธรรมชาติที่ได้เห็น เต้หันไปมองเป้ยแล้วแอบอมยิ้มนิดๆ


"สวยเนอะ" เต้บอก

"อื้มนั้นสิ เต้จอดตรงนี้แหละเดี๋ยวเราลงไปที่ทะเลกันน่ะ" เป้ยหันมายิ้มร่า

"ครับผม คนสวย" เต้ตอบ


  เป้ยวิ่งเข้าหาชายหาดสีครามทันที เธอรู้สึกว่าวันนี้เธอโล่งใจกว่าวันอื่นๆที่ผ่านมา เต้ยืนอมยิ้มมองสาวน้อยข้างหน้าอย่างเอ็นดู วันนี้เธอก็ดูน่ารักเป็นพิเศษสำหรับเขา เมื่อนึกย้อนไปตอนที่พบกันครั้งแรกและมาถึงตอนที่เขากำลังจะเข้าไปหอมแก้มเธอเต้ก็ต้องหยุดความคิดลงหน้าเริ่มแดงขึ้นมาซะเฉยๆ ถ้าตอนนั้นเขาไม่รู้สึกตัวซะก่อนเขาก็คงจะทำอะไรเธอที่มากกว่าหอมแก้มไปแล้วมั้ง


"เต้ ฉันหิวแล้วอ่ะ" เป้ยวิ่งขึ้นมาจากหาด

"อะไรเนี่ย เธอเพิ่งกินไปเมื่อกี้เองไม่ใช่หรอ" เต้แกล้งทำเสียงเครียด

"มันไม่เหมือนกินข้าวนี่นา" เป้ยจ้องตาเต้ เธอทำท่าอ้อนๆให้เขายอม

"ครับ คนสวย" เต้แอบยิ้มที่มุมปากก่อนจะหันหลังเดินนำไปขึ้นรถ


  ร้านอาหารตามสั่งที่มีคนไม่มากนัก เต้เดินเข้ามาพร้อมกับเป้ยที่เดินลูบท้องตัวเองป้อยๆ เต้เห็นอย่างนั้นแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ 'คนอะไรไม่รู้น่ารักจริงๆ' เต้คงจะลืมไปแล้วว่าเธอผู้นี้โดนไล่ออกจากโรงเรียนเพราะอะไร และเธอผู้นี้โหดขนาดไหน


"ป้าๆ ราดหน้า2ค่ะ" เป้นตะโกนสั่งป้าเจ้าของร้านที่ยืนผัดข้าวอยู่ด้านหน้า

"เฮ๊ย ทีหลังหัดถามฉันบ้างดิ ว่าจะกินอะไร" เต้หันมาบอกเป้ย

"นั้นดิ แล้วทำไมนายไม่บอกฉันก่อนที่ฉันจะสั่งป้าเขาละ" เป้ยแลบลิ้นใส่ วันนี้เธอชั่งเป็นสาวน้อยที่น่ารักเหลือเกิน


  แต่ในวันนี้เป้ยกับเต้อาจจะเจอศึกหนักเลยก็ได้เพราะเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ

"มาแล้วค่ะ" ป้าหน้าเหี่ยวเดินถือจานราดหน้ามายังโต๊ะของเป้ยกับเต้


  โครม! ป้าคนที่ถือจานล้มลงไม่เป็นท่า ขาเรียวๆขาวๆของผู้หญิงโต๊ะข้างๆยื่นกลับมาในโต๊ะ เป้ยหันไปมองคนที่ดักขาป้าเจ้าของร้านอย่างเอาเรื่อง


"พวกแก ยังไม่ตายไปอีกหรือไง" เป้ยตะโกนว่าสาวกลุ่มนั้น


  สาวทั้งโต๊ะหัวเราะเสียงดัง รู้สึกว่าจะชอบใจเป็นพิเศษที่สามารถทำให้คู่แค้นของตนโมโห


"อุ๊ย เป้ยนี่นา ไม่นึกเลยน่ะว่าเธอจะกลายมาเป็นเด็กขอทานแถวนี้"


  เป้ยจำเสียงยัยนี้ได้ดี ไอ้พวกที่ทำให้เธอโดนไล่ออกจากโรงเรียน พวกลูกรักที่ผู้ปกครองมาด่ามาว่าเป้ย ว่าเป็นคนทำให้ลูกตัวเองพิการ แต่ที่ไหนได้ ทุกอย่างมันเป็นแผนที่ยัยพวกนี้เป็นคนวางแผนนี่เอง