ยัยชั่วกะนายเลวบัดดี้สุดซ่า

ลำดับตอนที่ #4 : แข่งรถพนันบัดดี้

 
"มาถึงตรงนี้ คงไม่ตามมาแล้วล่ะ" เป้ยบอก

"อื้ม นั่นดิ" เต้จอดรถช้าๆก่อนจะหันไปเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่ในตระกร้ารถ

"เป้ย นี่มันกระเป๋าถือนี่นา" เต้หยิบมันขึ้นมาจากหน้ารถยื่นให้เป้ยดู

"ลองเปิดดูสิ เผื่อมีเงินอยู่มั้ง" เป้ยบอกพลางเหลือบมองตามซิบกระเป๋าที่ถูกดึงลง

"มีเครื่องสำอาง มีกระจก อ่ะ มีกระเป๋าเงินด้วย" เต้หยิบมันขึ้นมาเปิดดูทันที

"นี่มันบัตรประชาชนผู้ชายนี่นา แต่เมื่อกี้มันผู้หญิงไม่ใช่หรอ" เป้ยถามอย่างสงสัย

"คงจะนั่งคอยแฟนมั้งเมื่อกี้นะ"เต้บอกพลางหยิบเงินที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นมา

"มีอยู่ตั้งห้าพันแนะ เป้ย เรามีเงินกินข้าวแล้วน่ะ" เต้บอกอย่างดีใจขณะในมือก็กำเงิน

ห้าพันนั้นเอาไว้แน่น

"มีเงินตั้งเยอะ เอามาแบ่งพวกเราบ้างสิ" ชายผอมผมยาวเดินเข้ามากับพวกอีก2คน

"นี่มันเงินของเรา ถ้าอยากมีก็ไปนั่งขอทานสิว่ะ เหมาะกับพวกแกดี" เต้ทำสาย

ตากวนๆ

"แกอยากมีเรื่องหรือไงว่ะ" ชายคนเดิมเข้ามากระชากคอเสื้อเต้ แต่ด้วยร่างที่เตี้ยกว่า

เลยทำได้เพียงบิดคอเสื้อเฉยๆ

"อย่าต่อยกันตรงนี้น่ะ ไม่เห็นหรือไงว่ามีคนอยู่เยอะ ถามตำรวจก็เดินกันเต็มไปหมด"

เป้ยผลักเต้ออกมา

"ไปนั่งกินข้าวที่อื่นเถอะ ที่นี่คนมันเยอะ" เป้ยบอกพลางลากเต้มาตรงรถมอเตอร์ไซค์

"แล้วเจอกัน ไอ้เตี้ย" พูดจบเต้ก็ขับซิ่งออกไปโดยไม่ต้องรอคำตอบ

 
  ใต้ต้นสนใหญ่แถวชายหาดสีฟ้าคราม มีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งกินโจ๊กกันอย่างมีความสุข เงินก็มี ของกินก็มี แต่หากอยู่กับพ่อแม่คงจะมีความอบอุ่นเพิ่มขึ้นมาด้วยอย่างแน่นอน


"เป้ย เต้ว่าเราอย่ากลับไปที่รถเครื่องเลยน่ะ เต้ว่าตอนนี้เจ้าของรถคงไปแจ้งตำรวจ

ให้ช่วยกันออกค้นหาแล้วแน่ๆ" เต้ถอนหายใจออกมาเบาๆ

"อื้ม เป้ยก็ว่างั้นแหละ" เป้ยพยักหน้าแก้มป่อง เต้เห็นแล้วก็อมยิ้ม


  ในห้างแห่งหนึ่ง เต้พาเป้ยมาเลือกซื้อชุดเผื่อใส่สลับกับชุดที่มีอยู่ ไม่อย่างนั้นเนื้อตัวคงเหม็นเน่าแย่  เป้ยเดินตรงไปยังร้านแห่งหนึ่งที่มีป้ายเขียนไว้ว่า 'ตัวละ99บาท'


"เต้ ซื้อร้านนี้ดีกว่า สวยแถมยังถูกอีกด้วย" เป้ยวิ่งหายเข้าไปในร้านทีนทีที่พูดจบ

"ตัวนี้ก็เหมาะกับเธอน่ะ" เต้เดินตามมาพลางหยิบเสื้อแขนกุดสีดำส่งมาให้เป้ย

"โอ้โห สวยจัง เต้ซื้อให้เป้ยหน่อยสิ" เป้ยหันไปทำสายตาอ้อนๆ

"ครับผม" เต้จำยอมล้วงเงินในกระเป๋าออกมา 200 บาท แล้วหันไปหยิบเสื้อยืดแขน

ยาวสีขาวมาอีกตัว

"2ตัวครับ" เต้หันไปยิ้มให้พนักงานแล้วส่งเสื้อทั้ง2ตัวพร้อมกับเงินไปให้

"ตัวนั้นของเต้หรอ" เป้ยชี้ไปยังเสื้อยืดแขนยาวสีขาว

"อื้ม" เต้บอกเสียงเรียบ

  ขณะที่เป้ยยืนคอยเสื้ออยู่กับเต้ ก็มีผู้หญิงต่างวัยเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับร้องทักเป้ยทันทีที่เข้ามาเห็น

 
"เป้ย ทำไมแกมาอยู่ที่นี่แหละ แกไปเรียนที่ไหนแล้วว่ะ" มิ้นเดินยิ้มร่ามาตบบ่าเป้ย

"อ่ะ อ้าว ไอ้มิ้น แกมาทำไรที่นี่ว่ะ" เป้ยทักตะกุกตะกัก

"ก็แม่นะสิ พาฉันมาช่วยเหลือกชุดให้น้องสาวเป็นของขวัญนะ" มิ้นทำเสียงงอนๆ

"เป้ย ไปกันเถอะ" เต้เดินมาสะกิดเบาๆ

"ใครหรอเป้ย" มิ้นเข้ามากระซิบข้างๆหู

"เพื่อนนะ มิ้น เราไปก่อนน่ะ แล้วพบกัน" เป้ยบอกพร้อมกับเดินก้าวยาวๆออกมาโดย

เร็ว

"เมื่อกี้เพื่อนหรอ" เต้ถาม

  เป้ยไม่ตอบเพียงพยักหน้าหงึกหงักเท่านั้น

  ยามค่ำคืน เป้ยกับเต้นั่งบนม้านั่ง มองออกไปมองชายหาดเบื้องหน้า ที่มีเงาพระจันทร์ลอยพริ้วไหวอยู่ในน้ำ


"เต้ แล้วคืนนี้เราจะไปนอนไหนอีกกันดีล่ะ" เป้ยถามทำลายความเงียบ

"ที่เดิมแหละ" เต้บอกยิ้มๆ


  เป้ยกับเต้ลุกขึ้นเดินไปยังทางเท้า ที่มีรถวิ่งอยู่ไม่มากแล้ว


"เฮ๊ย นั่นมันไอ้หน้าเท้านี่หว่า" ชายร่างเตี้ยเดินตรงเข้ามาพร้อมกับเพื่อนอีก2คน

"จริงด้วยพี่ ลุมมันเลยม่ะ" ลูกน้องข้างหลังพูดออกมาอย่างเมามัน

 
  ไอ้เตี้ยทำถ้าคิดอะไรบางอย่างก่อนจะพูดออกมาอย่างท้าทาย


"แน่จริง แกมาแข่งรถกับลูกพี่ฉันไหมล่ะ"

"พี่พงศ์ อย่าดีกว่าน่ะ เดี๋ยวลูกพี่จะไม่พอใจที่เอาคนห่วยๆมาแข่งกับพี่แก" ลูกน้องคน

ข้างหลังบอกออกมาทำสายตากวนทีน

"เอาไหมล่ะ ถ้าแกแน่จริง" ลูกพี่ที่ชื่อพงศ์(ไอ้เตี้ย)ก้าวมาด้านหน้า

"ได้เลย ไอ้เตี้ย" เต้ตอบตกลง


  เที่ยงคืนกว่าๆบริเวณถนนใหญ่มีรถยนต์ยี่สิบกว่าคันมาจอดเรียงความสวย บางคนยืนเช็คสภาพรถ บางคนก็ไปหลีสาวที่แต่งตัวยั่วน้ำลายกันสนุก
  เต้กับเป้ยเดินตามหลังพงศ์(ไอ้เตี้ย)เพื่อมาพบคู่แข่งที่เป็นลูกพี่ใหญ่ของพงศ์


"ลูกพี่ ผมมีคนมาแนะนำให้รู้จัก" พงศ์เดินมาหยุดอยู่ข้างหลังชายคนหนึ่ง

"ไหนว่ะ" ชายคนนั้นหันหลังมามองเต้กับเป้ย เขายิ้มน้อยๆให้

"ใครว่ะ" เขาถาม

"มันชื่อเต้ส่วนอีกคนแฟนมันชื่อเป้ย"

"เฮ๊ย ไม่ใช่แฟน" เต้ร้องแก้ออกมาแต่เป้ยกลับหัวเราะคิกคักอยู่ข้างๆ

"ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อโค้ก นายจะเอาอะไรมาเป็นของพนัน" โค้กร่างบึ้กหันไปมอง 

เป้ยที่ยืนไม่รู้เรื่องข้างๆกับเต้ เต้มองโค้กตาขวางก่อนจะพูดแทรกขึ้นมาทำให้โค้กหัน

ไปสนใจที่เต้อีกครั้ง

"ฉันมีเงินอยู่ พันห้า พอไหมล่ะ" พอโค้กได้ยินก็หัวเราะเสียงดัง

"ฉันเอาเงินพนันกับแกสองหมื่น แต่แกพนันกับฉันแค่พันห้าเนี่ยน่ะ" พูดจบก็หัวเราะอีก

"ฉันก็มีแค่นี้แหละ ไม่ต้องพนันไม่ได้หรือไง ฉันกับนายแค่นั้น" เต้ขมวดคิ้วขึ้น

"ไม่ใช่ฉันคนเดียวหรอกน่ะที่จะแข่งกับแกด้วย ทุกคนที่นี้ก็จะแข่งเหมือนกัน เงินพนันไม่ใช่น้อยๆน่ะโว๊ย...ว่าไงแกจะเอาอะไรมาพนัน" โค้กหันไปมองเป้ยอีกครั้ง

"งั้นฉันขอบายล่ะ" เต้ตอบห้วนๆก่อนจะหันไปจับมือเป้ยพาเดิน

 
  แต่เดินไปไม่ทันถึงไหนก็มีคนจำนวนหนึ่งเดินมากระชากเป้ยไปไว้อีกข้างหนึ่ง แล้วมีคนอีกหลายคนเข้ามายืนล้อมเต้เอาไว้ไม่ให้เข้าไปช่วยเป้ยได้


"งั้นฉันขอของพนันเป็นแฟนนายก็แล้วกัน คงไม่ว่ากันน่ะ" โค้กเดินเข้ามาใกล้เป้ย พลางลูบแก้มของเธอเบาๆ

"นายจะทำอะไรเป้ยนะ ฉันไม่ยอมหรอกเฟ๊ย" เต้ตะโกน พยายามเข้ามาหาเป้ย

"ไม่ยอมก็ต้องยอม แกจะพายัยนี่กลับบ้านก็ได้แต่ว่าแกต้องชนะพวกเราเท่านั้น แต่ถ้าแพ้ ยัยนี่ก็ต้องเป็นของเรา" พูดจบโค้กก็หัวเราะอย่างสะใจ

"แก แกนะแก" เต้กัดกรามแน่น ไม่รู้จะทำยังไง

"เต้ นายแข่งเถอะ นายจะแพ้หรือชนะก็ไม่เป็นไร นายอย่าห่วงฉันเลย นายก็รู้ว่าฉันนะโหดแค่ไหน เดี๋ยวถ้านายแพ้ขึ้นมาละก็ฉันค่อยอัดพวกนี้ให้หน้าเขียวไปเลย"


  เป้ยพูดอย่างมั่นใจทำเอาทุกคนที่ยืนฟังอยู่ยกเว้นเต้หัวเราะก๊ากออกมา


"อย่ามั่นใจตัวเองมากไปเลยสาวน้อย ถึงยังไงพลังก็แพ้ผู้ชายอยู่ดี" โค้กจับเส้นผมของเป้ยเข้ามาหอมฟ้อดใหญ่อย่างได้ใจ

"แกก็อย่าได้ใจไปเลย ไอ้ช้างน้อยของแกมันก็คือจุดอ่อนที่ผู้หญิงทุกคนสามารถทุบมันได้ รับรองแกได้เขียวสมใจแน่ๆ" เป้ยพูดไม่เกรงกลัวฃ


  ทำเอาโค้กหัวเราะอย่างได้ใจอีกครั้ง


"ผู้หญิงคนนี้น่าลองโว๊ย" แล้วพวกมันทั้งหมดก็หัวเราะออกมา