ยัยชั่วกะนายเลวบัดดี้สุดซ่า

ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องเลวๆของคนเลวๆ

"เป้ย ไม่เป็นไรน่ะ" เต้ถามอย่างเป็นห่วง


  เป้ยพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะนั่งลงตรงลากต้นไม้ใหญ่แถวถนนที่มีรถวิ่งผ่านไปมา
ไม่ขาดสาย


"ทำไมเธอคิดที่จะออกจากบ้านล่ะ" อยู่ๆเต้ก็ถามขึ้นมา เขามองหน้าเป้ยอย่างตั้งใจ


  เป้ยมองเต้ด้วยหางตา เธอหันไปคิดอะไรสักพักก็ตอบกลับมาว่า


"ฉันไม่อยากทำให้พ่อกับแม่เสียใจอีกเป็นครั้งที่3นะ" เป้ยบอก

"หือ! เธอทำแบบนี้มา2ครั้งแล้วหรอ" เต้มองเป้ยอย่างสงสัย


  เป้ยพยักหน้าช้าๆก่อนจะเอนหลังไปพิงกับต้นไม้ใหญ่ข้างหลัง เธอยิ้มเยาะตัวเองและเริ่มเล่าเรื่องวีรกรรมที่ร้ายที่สุดเป็นครั้งแรกให้เต้ฟัง


"ฉันเกลียดเพื่อนคนหนึ่ง เธอสวยและนิสัยดีมาก ทุกคนต่างสนใจในตัวเธอแน่นอน

ว่าฉันก็ชอบเธอด้วย ฉันกับเธอเราสนิทกันมาก มากขนาดที่ฉันบอกเธอว่าชอบผู้ชาย

คนหนึ่ง และก็เล่าเรื่องเขาให้เธอฟังทุกวัน จนกระทั้ง รุ่งเช้าฝนตกหนักฉันรีบวิ่งเข้า

มาในโรงเรียนแต่ไม่ทันที่ได้ก้าวพ้นหน้าประตู ฉันก็ต้องหยุดชะงักฝีเท้าลง มองภาพ

เบื้องหน้า  ฮึ เต้ นายรู้ไหมว่าฉันเห็นอะไร ..ฉันเห็นเพื่อนที่แสนดีจูบกับคนที่ฉันรัก" เป้ยเงียบไป

"แล้วทีนี้เกิดอะไรขึ้น" เต้ถาม

"ฉันกับเธอทะเลาะกัน เธอพูดกับฉันว่าไงรู้ไหม เธอบอกว่า'เป้ย เธอก็ต้องยอมรับสิเขาไม่ได้รักเธอ เขารักฉันและ

ฉันก็รักเขา เราเกิดมาเพื่อนคู่กัน เธอก็ต้องเข้าใจ' ฉันโกธรเธอมากเลยหันไปจับเก้าอี้ไม้ข้างๆฟาดใส่เธอเต็มแรง

ฉันสะใจมากเลยนายรู้ไหมเต้ เพื่อนที่หักหลังฉันนะต้องโดนอย่างนี้ถึงจะดี" เป้ยยิ้มน้อยๆ

"แล้วเธอคนนั้นเป็นไงต่ออ่ะ" เต้ถามต่อ

"แขนหัก ความทรงจำเสื่อม เรื่องนี้ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากพ่อกับแม่นะ เพราะฉันเป็นคนเล่าให้พวกท่านฟังเองละ

ก็เล่าเพื่อความสะใจนะแต่ผลที่ได้คือพ่อแม่เครียด" เป้ยถอนหายใจ 

"เธอโหดชะมัดเลย แล้วนี่เธอจะไปไหนต่อละ" เต้ถามพลางหันไปมองรอบๆ

"อืมๆๆคงต้องไปหาที่นอนอ่ะ ง่วงแล้วเนี่ย" เป้ยบิดขี้เกลียดก่อนจะลุกขึ้นออกเดิน

"อ้าวๆ แล้วรู้หรือยังว่าจะไปนอนที่ไหน" เต้วิ่งเข้ามาเดินข้างๆ

    
  เป้ยส่ายหัวแรงๆทำท่าครุ่นคิดก่อนจะร้อง อ๋อ ออกมาหน้าตาเฉย


"ก็ไปนอนที่ๆเดียวกับเต้ไง เรามันชนชั้นเดียวกันไม่ใช่หรอ" เป้ยยิ้มร่า

"เฮ้อ เธอน่ะเธอ" เต้แกล้งทำเป็นหัวเสียและเดินนำเธอตามทางเดินต่อ


  ซอยมืดและเล็ก มีคนแก่ๆนั่งอยู่ข้างหน้าซอยเผื่อมีคนเข้ามาขอเช่าที่พัก แต่คงไม่มีผู้คนมาขอเช่าเลยมั้งคนแก่เลยต้องนั่งหลับคาโต๊ะ โดยที่ไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังย่องเข้าไปในซอยเพื่อเข้าไปขอที่นอนสบายๆฟรี 1 คืนโดยที่ไม่ต้องเสียเงิน


"นายแอบเข้ามาพักที่นี่บ่อยหรอ" เป้ยกระซิบถามเบาๆ

"อื้ม ถ้ามีห้องว่างก็ได้นอนแต่ที่จริงก็ได้นอนทุกคืนเพราะว่าที่นี่ไม่ค่อยมีคนมาพักแถมยังไม่มียามคอยเดินตรวจ

ตามห้องพักด้วย เสร็จพวกเราแล้ว ห้องนี้แหละ" เต้แนบหูกับประตูห้องก่อนจะเตะมันเบาๆสามที 


  ประตูไม้เก่าๆถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย ด้านในตัวห้องเป็นไม้ มีเตียงขนาดใหญ่ตั้งอยู่ทางซ้ายมือและห้องน้ำที่ขนาดไม่เล็กมากอยู่ทางด้านขวาติดกับประตู  เต้ดึงเป้ยเข้ามาโดยเร็วเมื่อเห็นว่ามีรถคันหนึ่งขับมาจอดอยู่ตรงห้องใกล้ๆ 


"มีคนมาเหรอ" เป้ยถาม พยายามแทรกตัวมองออกไปมองทางช่องประตูที่เต้ขวางอยู่

"คนเข้ามาพักห้องข้างๆนะ" เต้ปิดประตูลง

"นายจะอาบน้ำไหม" เป้ยหันไปถามเต้ที่กำลังนอนห่มผ้าอยู่บนเตียง

"เธออาบก่อนล่ะกัน ฉันขอนอนแป๋บ" เต้ตอบ

  
  เป้ยเดินเข้าไปในห้องน้ำ บนอ่างมีสบู่แชมพูตั้งไว้เรียบร้อย เป้ยออกมาจากห้องน้ำไปหยิบผ้าขนหนูที่ตั้งอยู่ในตู้ไปอาบน้ำทันที 
  ไม่นานนักเป้ยก็ออกมาจากห้องน้ำในชุดเดิม มือข้างหนึ่งขยี้ผ้าขนหนูเช็ดผมไปมา ส่วนมืออีกข้างเธอก็ยกมันขึ้นมาดม


"หอมจังเลยอ่ะ" เป้ยยิ้มอย่างมีความสุขและตรงเข้าไปปลุกคนบนเตียงทันที

"เต้ๆๆๆ ตื่นไปอาบน้ำเร็ว ฉันอาบเสร็จแล้วน่ะ" เป้ยขมวดคิ้มดึงผ้าห่มออกจากใบหน้าที่ขาวเนียนนั้นแรงๆจนทำให้

ผมสีน้ำเงินพริ้วตัวขึ้นมาไม่เป็นทรง

"ไม่เอาอ่ะ จะนอนแล้ว" เต้บอกเสียงงัวเงียก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมต่อ

"นี่เต้ ฉันไม่อยากนอนข้างคนตัวเหม็นหรอกน่ะ" เป้ยบอกอมยิ้ม

"โธ่ เป้ยอ่ะ ก็ด้าย.." เต้ลากเสียงยาวอย่างหงุดหงิดแต่ก็ยอมลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่โดยดี

  
  เป้ยถอนหายใจโล่งอกและลงไปนอนที่เต้แทน


"นี่ๆ คนสวยคร๊าบ ไม่ทราบว่าจะนอนไปอีกนานแค่ไหนครับ" เต้เขย่าแขนเป้ยเบาๆ

"หือ เช้าแล้วหรอ" เป้ยลุกขึ้นมานั่งอย่างงัวเงีย

"ถ้ารอถึงเช้าก็แอบออกไปไม่ได้สิครับคนสวย รีบไปอานน้ำเร็วเถอะ" เต้บอกก่อนจะลุกขึ้นมาเสยผมตัวเองหน้า

กระจก จนคนที่นั่งอยู่บนเตียงหัวเราะออกมาเบาๆ

"เต้อาบน้ำแล้วหรอ" เป้ยถามขณะลุกขึ้นมามองหน้าตัวเองในกระจกด้วยอีกคน

"อาบแล้ว เป้ยก็รีบไปอาบสิ เดี๋ยวเราจะต้องออกจากที่นี่กันแล้ว" เต้บอกแต่ยังไม่หยุดวุ่นวายกับเส้นผมสีน้ำเงิน

  
  เป้ยหันไปมองนาฬิกา ตอนนี้ตี4.30แล้ว ก่อนจะหันไปหยิบผ้าขนหนูแล้วพาเข้าห้องน้ำไป


"อ่ะ คนแก่ไม่อยู่พอดี รีบออกมาเร็วเข้า" เต้วิ่งนำหน้าเป้ยออกมาจากในซอย 

"เต้ ฉันหิวแล้วอ่ะ" เป้ยดึงปลายเสื้อเต้เบาๆ

"ทราบแล้วคร๊าบคนสวย" เต้พาเดินเข้าไปในตลาดที่มีผู้คนเดินกันเต็มไปหมด

"จะกินอะไรละครับ" เต้หันมาถาม

"กินโจ๊ก" เป้ยตอบพลางวิ่งไปยังที่คนแก่ที่นั่งขายโจ๊กอยู่ทันที

"เท่าไรค่ะ" เป้ยหยิบถุงโจ๊กมาไว้ในมือ 2 ถุง

"เออ สิบ..หะ..หก บาทจ้ะ นะ นะ หนู" ไม่ทันถึงคำสุดท้ายเป้ยก็โดนเต้ฉุดออกไปอยู่นอกตลาดแล้ว

"นายทำอะไรนะเต้ ฉันยังไม่จ่ายเงินยายเลยน่ะ" เป้ยบอกอย่างหัวเสีย

"ตั้ง16บาท เก็บเงินไว้ดีกว่า เดี๋ยวเราไปหาอะไรกินอีกดีกว่า" เต้ขยี้หัวเป้ยเบาๆ

  
  ในร้านเลข7 เป้ยกับเต้เดินเข้าไปหยิบขนมใส่ไว้ในตะกล้ามากมาย พนักงานก็วุ่นอยู่กับการเช็ดกระจกบ้าง ถูพื้นบ้าง โดยไม่รุ้เลยว่าอีกหน่อยของในร้านจะมีชายหญิงคู่นี้พามันไปโดยไม่จ่ายเงินสักบาท


"เฮ๊ยน้อง จ่ายเงินด้วย" พนักงานสาวปล่อยที่ถูพื้นลงทันที และวิ่งออกไปตามชายหญิงคู่นั้น

"เต้ แล้วเราจะหนียังไง มันตามมากันแล้วน่ะ" เป้ยหันไปมองข้างหลังหวั่นๆ

"เห็นนักศึกษาผู้หญิงที่กำลังนั่งแต่งหน้าบนรถเครื่องนั่นไหม เดี๋ยวเราจะไปยืมรถน้องเขาขับหนี" เต้หยักคิ้วให้


  นักศึกษาสาวที่กำลังนั่งทาลิปคอยเพื่อนอยู่หน้าบ้านหันมามองเต้กับเป้ยอย่างตกใจ


"น้องคนสวยพี่ขอยืมรถหน่อยสิ" เต้ส่งยิ้มหวานให้แต่นักศึกษาสาวยังนั่ง งง อยู่บนรถ

"ออกไปสิ ยัยบื้อ" เป้ยกระชากนักศึกษาสาวออกไปชนกับรถเครื่องคันข้างๆ

"โทษทีน่ะน้อง" เต้บอกก่อนจะขับรถซิ่งออกไปพร้อมกับเป้ยที่นั่งซ้อนท้ายมองเหตุการณ์เบื้องหลังอย่างโล่งใจ

"เกือบไปแล้ว" เป้ยพูดกับตัวเอง