PLAY BOY-CLUBหลุมพรางรักร้ายคุณชายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #3 : บุญคุณ(เพิ่มเนื้อหานะคะ)

"หึ ขอบใจที่ยังจำฉันได้ถึงแม้ว่าจะสายไปก็ตาม" ร่างสูงของเดม่อนส์เอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งงัน ก่อนจะปรายมองร่างยืนนิ่งไม่ไหวติงอยูข้างกายชายตรงหน้าที่หวาดกลัวเขาสุดขีด พรางเอื้อมมือไปคว้าร่างบางมาไว้ในออ้อมกอดของตน
ร่างบางที่เพิ่งรู้สึกตัวถึงกับตกใจเมื่อรับรู้ได้ว่าตนเองได้หลุดจากการเกาะกุมของชายรา่งสูงก่อนหน้านี้ ไปหาร่างสูงของผู้มาเยือนใหม่

"ผะ ผมขอโทษครับ"ร่างสูงกล่าวอย่างรนราน
"คราวนี้ฉันจะเว้นโทษแก แตาถ้าคราวหน้าแกมายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีกฉันไม่เอาแกไว้แน่ ไสหัวไปซะ"เดม่อนส์เอ่ยกับร่างสูงอย่างคาดโทษก่อนจะเดินโอบไหล่หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดออกมาจากที่ตรงนั้น
"อะ เอ่อ ขะ ขอบคุณนะคะที่มาช่วยฉันไว้" หญิงสาวเอ่ยกับเขาเมื่อทั้งสองเดินออกมาจากที่ตรงนั้นได้ แม้จะแปลกใจที่อยู่ไม่น้อยที่เขาบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา
"....."ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรทำเพียงแตาโอบไหล่หญิงสาวให้เดินตามเขาไป
"เอ่อ ฉันขอตัวกลับก่อนได้มั้ยคะ" หญิงสาวเอ่ยบอก ก่อนจะพยายามดันกายให้ออกจากวงแขนของเขาแต่ทำอย่างไรก็ไม่หลุดยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นไปอีก
"คุณคะ ช่วยปล่อยฉันด้วยคะ" ในที่สุดหญิงสาวจึงเอ่ยบอกเขาให้ปล่อยเธอ
"....."ชายหนุ่มทำเพียงแค่ปรายตามองร่างบางในอ้อมแขน 
"คุณคะ ปล่อย!"หญิงสาวบอกอย่างเหลืออดเมื่อชายหนุ่มเจ้าของวงแขนไม่ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
"หึ ปล่อยหรอ เธอคิดว่าที่ฉันช่วยเธอไว้เยี่ยเพราะอะไรล่ะถ้าไม่ใช่..."ว่าพลางมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจนดเท้าด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
ร่างสูงหลังตากที่ผละออกมาจากกลุ่มเพื่อนก็เดินตามหญิงสาวมาตลอดทาฃจนพบว่าเธอเดินไปชนชายหนุ่มร่างใหญ่อีกคนที่กำลัฃเดินสวนมาจนมีเรื่องเขาเลยเดินเขาไปช่วย
"ถะ ถ้าอะไรคะ ฉันกะ ก็ขอบคุณไปแล้วหนิ"ร่างบางเอ่อถามอย่างไม่ไว้ใจ
"ฉันบอกหรอว่าต้องการคำขอบคุณ"ชายหนุามเอ่ยถามอย่างยียวน
"แล้วคุณต้องการอะไรล่ะ"ร่างบางเอ่ยถาม
"อืมม...""ร่างสูงทำท่าคิดหนัก ก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างมาดร้าย
"ไปเป็นของเล่น จองฉันสักเดือนสองเดือนเป็นไง"ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามร่างบาง
"ขะ ของเล่นอะไร"
"..ของเล่นแก้เบื่อ.." ร่างสูงตอบอย่างเจ้าเล่ห์
"มะ ไม่ฉัน"ไม่ใช่ของเล่นนะฉันเป็นคนมีชัวิตจิตใจนะ" ร่างบางเอ่ยออกมาอย่างไม่ยอมแพ้
"อืม ไม่ยอมงั้นหรอ.."เดม่อนส์หยักยิ้มมุมปากชั่วร้ายก่อนจะเอ่ยประโยชน์ที่ทำให้ร่สงบางถึงกับใจคอไม่ดี
"งั้นฉันก็จะส่งเธอคืนไอ้หน้าโหดนั่นเป็นไง?"เดม่อนส์ว่า
"ไม่นะ ฉันขอร้องล่ะอย่าส่งฉันกับผู้ชายคนนั้นเลยน้ะ"ละอองฟองเอ่ยอย่างอ้อนวอน
"ถ้างั้นเธอก็ควรจะตอบแทนบุณคุณฉันนะที่ช่วยเธอจากไอ้หน้าหื่นนั่น"
"แล้วนคุณจะให้ฉันทำยังไง"หญิงสาวถาม
"ก่อนอื่นเธอเธอต้องเดินตามฉันมาเงียบห้าพูดห้ามถามอะไรมากเพราะถ้าเกิดฉันรำคาญเธอขึ้นมาฉันอาจจะเปลี่ยนใจเรียกไอ้หน้าหื่นมาจัดการกับเธอก็ได้"สิ้นเสียงร่างสูง ละอองฟองจึงได้แต่เดินให้เขาลากแขนเดินขึ้นไปยังด้านบนของคลับอย่างสงบปากสงบคำ
เดม่อนส์พาร่างบางมาหยุดอยู่หน้าประตูห้องก่อนจะเปิดประตูแล้วดันร่างบางเข้าไป หญิงสาวมองสำรวจภายในห้องที่ตกแต่งอย่างเเรียบง่านสะดวกสบายภายในห้องมีทั้งห้องน้ำและห้องนอนในตัว ร่างบางมัวแต่มองสำรวจโดยไม่ทันสังเกตว่ามีสายตาอีกคู่ที่กำลังจ้องมองเธออยู่
เดม่อนส์มองสำรวจหญิงสาวตรงหน้าอย่างพินิจ ตั้งแต่ใบหน้าหวานดวงจากลมโตจมูงโด่งรั้นริมฝีปากบางผมยาวสลายสีน้ำตาลเข้มรูปร่างผอมบางน่าถนุถนอม รวมๆแล้วหญิงสาวตรงหน้านั้นน่าตาสะสวยเป็นอย่างมาก
"จะมองอีกนานมั้ย"ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อหญิงสาวมัวแต่สนใจอย่างอื่นที่ไม่ใช่เขากับสายตาคมเข้มของละอองฟองสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปทางต้นเสียงก็พบสายตาคทมเข้มของชายหนุ่มนั่งอยู่บนโซฟาตัวหนาที่ตั้งอยู่กลางห้อง 
"มานี่" เดม่อนส์บอกกับร่างบางก่อนจะตบมือลงบนที่ว่างด้านข้างเขา
แต่หญิงสาวเดินไปนั่งโซฟาตัวถัดจาตัวที่เขานั่งแทน ซึ่งทำให้ร่างสูงไม่พอใจเป็นอย่างมาก
"มานั่งนี่" เดม่อนส์เอ่ยเสียงรอดไรฟัน
"มะ ไม่เป็นไรฉันนั่งนี่ก็ได้" ร่างบางเอ่ย
"ฉันบอกให้มานั่งนี้!!!"ชายหนุ่มเพิ่มระดับเสียงตามแรงอารมทั้งหงุดหงิดทั้งหน้าเสียที่ร่างบางไม่ยอมทำตามที่เขาบอก
ร่างบางได้ยินดังนั้นถึงกับสะดุ้งตกใจนำตาคลอเพราะเริ่มกลัวร่างสูงตรงหน้า
ร่างสูงเห็นหญิงสาวตรงหน้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้จึงพยายามข่มอารมหงุดหงิดของตัวเองเอาไว้ 
ร่างบางเปลี่ยนจากนั่งโซฟาตัวข้างๆมานั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับร่างสูง
"เธอ ชื่ออะไร"เมื่อบังคับให้หญิงสาวมานั่งเดม่อนส์จึงเอ่ยถามร่างบาง
"ละ ละอองฟอง"ร่างบางตอบอย่างติดขัดเพราะยังคงกลัวชายหนุ่มตรงหน้าอยู่ไม่น้อย
"ฉันชื่อเดม่อนส์" ร่างสูงเอ่ยบอก แม้จะรู้สึกขัดหูขัดตาที่เห็นร่างบางทำท่าหวาดกลัวเขาขนาดนั้น แต่ก็ไม่อยากทำให้หญิงสาวหวาดกลัวเขาไปมากกว่านี้
"แล้วคุณจะให้ฉันตอบแทนคุณยังไงคะ"ละอองฟองเอ่ยถาม
"ก็ไม่มีรัยมาก แค่ทำตามที่ฉันบอกทุกอย่างเป็นเวลา1เดือน"
"1เดือน!ƒ"
"ใช่1เดือน เธอตกลงมั้ย?" ร่างสูงถาม แม้จะรู้ว่าหญิงสาวไม่มีทางที่จะปฏิเสธเขาได้
ร่างบางครุ่นคิดอยู่นานจนชายหนุ่มทนไม่ไหวเลยเอ่ยออกมาว่า
"เธอจะไม่ตกลงก็ได้นะ :)" ชยาหนุ่มเอ่ยอย่างใจดี ร่างบางรู้สึกมีความหวังขึ้นมานิดๆ แต่ความหวังก็ดับลงเมื่อได้ยินปรโยชน์ถัดมาที่เขาพูดว่า
"แต่ฉันจะเปลี่ยนใจ ส่งเธอคืนไอ้หมอนั่น" เดม่อนส์เอ่ยอย่างเหนือชั้นกว่า
"กะ ก็ได้ฉันยอมทำตามที่คุณบอกก้ได้" ละอองฟองเอ่ยเสียงสลด
"ก็ดี นับจากนี้ไปเธอเป็นผู้หญิงของฉันต้องทำตามทุกอย่างที่ฉันบอกไม่ว่าฉันจะสังอะไรก็ตาม"
ผู้หญิงของฉัน หญิงสาวเอ่ยทวนคำนี้ในใจก่อนจะหน้าแดง เมื่อเข้าใจประโยคที่เขาพูด
เดม่อนส์เมื่อเห็นหน้าของร่างบางหน้าขึ้นสีจึงอดใจไม่ไหวกดปลายจมูกโด่งลงบนพวงแก้มอิ่มพรางสูดดมความหอมเข้าปอด
ฟอดดดด~
"อุ๊ย! คะ คุณ" 
"นี่เป็นสัญญา ว่าต่อไปนี้เธอ คือผูหญิงของฉัย สาวน้อย" ร่างสูงเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ ต่างจากหญิงสาวที่ตอนนี้ใบหน้าแดงเห่อด้วยความเขินอาย
"เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน" ร่างสูงเอ่ย
"มะ ไม่เป็นไรฉันกลับพร้อมกับพี่สาวและเพื่อนได้" หญิงสาวบอก
"ฉันบอกจะไปส่งก็ไปส่งสิ!" เดม่อนส์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้งเมื่อหญิงสาวเอาแต่ปฏิเสธเขา
"กะ ก้ได้"ละอองฟองเอ่ยอย่างยอมแพ้เมื่อรู้สึกได้ว่าร่างสูงตรงหน้าเริ่มหงุดหงิด
ตลอดทางกลับบ้านหญิงสาวนั่งคิดถึงเหตุการต่างๆนาๆที่เกิดขึ้นในวันนี้ ถ้าเกิดไม่ได้เขามาช่วยเธอไว้ป่านนี้เธอคงจะโดนลากไปทำไม่ดีไม่ร้ายไปแล้ว หญิงสาวนึกถึงวันข้างหน้าที่จะเกิดขึ้นจะเป็นอย่างไรเมื่อเธอต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของเขา ชีวิตอันแสนสงบสุขของเธอจะเป็นอย่างไรเมื่อเขาเข้ามาป่วน





*************************************************************************************************



อู้เย้ๆๆๆๆอัพเพิ่มเร็จไปอีกหนึ่งตอน สำหรับตอนที่3นี้คัยที่เคยอ่านไปก่อนหน้านี้แล้วไรเตอร์อยากบอกว่าไรเตอร์เพิ่มเนื้อหาขึ้นมาอีกนะคะเพราะมีคนบอกว่าไรเตอร์แต่งสั้นเกินไปTT5555
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนร้าาา เม้นท์เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยยยย><
ไรเตอร์จะพยายามมาอัพให้บ่อยๆนะคะ