Twin Brother รับรักพวกเราเถอะ พี่ชายหน้าหวาน [Yaoi 3P]

ลำดับตอนที่ #7 : ความรู้สึกแปลกๆ

ความรู้สึกแปลกๆ


ผมไปรับไปส่งเจ้าแฝดนรกได้2-3วันละครับ วันนี้เป็นวันที่สี่วันพฤหัสบดีแล้วฮะ วันเสาร์-อาทิตย์นี้พวกผมก็จะกลับไปหาปะป๊ากับมาม๊าที่เชียงใหม่ครับ เอาละตอนนี้ได้เวลาไปส่งเจ้าแฝดนรกละครับ

"วันนี้มารับสี่โมงนะไบโอ พอดีมีเข้าชมรม"
"อาๆ เดี๋ยวยังไงก็โทรมาอีกทีละกัน"
"พวกกูไปละ"
"ขับรถดีๆนะไบโอ"

ตอนนี้ผมแวะมาที่ร้านเบเกอรรี่ที่เจแปนทำงานอยู่ เดินเข้าไปก็เห็นคิมนั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะ ผมเลยขอนั่งด้วย

"มึงไม่ได้คิดจะจีบแฟนกูใช่ไหม?"
"ไม่นิ นี่มึงยังไม่เลิกคิดอีกหรอ?"
"ก็มึงมาหาแปนเกือบทุกวัน"
"ก็กูไม่มีไรทำนิ - -"
"เออๆ แล้ววันหยุดนี้มึงไปไหนป่ะ?"
"กูกลับไปเยื่ยมป๊ากับม๊าที่เขียงใหม่ ไปด้วยกันไหม?"
"กุยังไงก็ได้ รอถามแปนละกัน"

ไม่ต้องงงที่พวกพูดกูมึงกับคิมนะครับ ปกติผมก็พูดกูมึงนะ แค่จะพูดกับที่สนิทเท่านั้นเอง ยกเว้นแฝดนรกกับแปนนะครับ

สักพักเจแปนก็เดินมาที่โต๊ะฮะ

"แปนมาพอดี มึงไปถามเลยสิ"
"แปน!!"
"มีอะไรหรอไบโอ"
"วันหยุดนี้ไปไหนป่ะ?"
"ไม่นะ ทำไมอา"
"ไปเที่ยวบ้านฉันไหม อยู่เชียงใหม่อา"
"อืม..น่าสนนะ แล้วคิมละว่าไง"
"คิมแล้วแต่แปนครับ"
"เซื่องจัง"
"กูได้ยินนะมึง - -"
"งั้นเราไปด้วยนะ ยังไงเสาร์-อาทิตย์ร้านก็ปิดอยู่แล้วด้วย"
"งั้นเจอกันที่คอนโดเรานะ"
"ได้ๆ งั้นเดี๋ยวรอแปปนะ เดี๋ยวเราไปซื้อของฝากพ่อกับแม่ไบโอกัน"
"อย่าซื้อเยอะนะแปน คิมขี้เกียจถือ"
"รู้แล้วน่า -3-"

ทางแฝดนรก


"อาทิตย์หน้าจะมีสอบวัดความรู้พื้นฐานนะ ไปเตรียมตัวมาให้ดีละ"

อาจารย์ที่ปรึกษาบอกข่าวดี?ให้นักเรียนฟังแล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเสียงโหยหวน?ตามมา

"ม่ายยยยยยยยยยยยยยย"

จ๊อกแจ๊ก

เสียงคุยของนร.ดังขึ้นหลังจากที่อาจารย์ที่ปรึกษาเดินออกไปพร้อมกับทิ้งข่าวดีไว้ให้ใจสั่นเล่น?กับการสอบอาทิตย์หน้า นร.บางคนต่างวิ่งไปมาเพื่อหาคนที่มีความรู้หรือคนที่ซวยติวให้พวกเขา ซึ่งหนึ่งในคนที่ซวยก็คือแฝดนรกทั้งสองนั้นเอง เห็นแบบนี้แต่การเรียนของทั้งคู่ก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีเลยทีเดียว คนส่วนมากที่เข้ามาขอให้แฝดนรกช่วยก็ไม่พ้นพวกผู้หญิงที่จ้องจะจับพวกเขาตลอดเวลา

"ฟิสิกส์ติวให้มิวหน่อยสิ"
"...."

หญิงสาวนามว่า"มิว"เดินเข้ามาหาฟิสิกส์พร้อมกับออกปากให้ฟิสิกส์ช่วยติว เธอมั่นใจว่าเสน่ห์ของเธอนั้นจะสามารถทำให้ผู้ชายอย่างฟิสิกส์ยอมตกลงที่จะติวให้อย่างแน่นอน

"นะฟิสิกส์นะ มิวกลัวสอบไม่ได้คะแนนดีน่ะ"
"ก็ไปหาคนอื่นติวให้สิ"
"ก็มิวอยากให้ฟิสิกส์ติวให้นี่นา"
"เรื่องมาก น่ารำคาญ ฉันไม่คิดจะติวให้เธอหรอก"
"..."

มิวอึ้งไปทันทีเมื่อได้ยินประโยคที่ฟิสิกส์เอ่ย เพราะเธอไม่คิดว่าจะมีผู้ชายที่ปฏิเสธคำขอร้องของเธอ

"ตะ...แต่มิวอยากให้ฟิสิกส์ติวให้นิ ยังไงมิวก็จะตื้อฟิสิกส์"
"นั้นมันก็เรื่องของเธอ"
"ฟิสิกส์ เดี๋ยวสิ!!"
"..."

ร่างสูงของฟิสิกส์เดินไปหาไนท์กับมิกที่รออยู่หลังห้อง

"ไงมึง โดนยัยมิวตื้อแบบนี้น่ารำคาญแทนวะ"
"แหมมม อยากบอกยัยนั้นจังว่าฟิสิกส์เขาไม่สนผู้หญิง อ่อยยังไงก็ไม่ได้ผลหรอก"
"หึ!! แล้วเคมีมันอยู่ไหนละ"
"นั้นไง"
มิกว่าพรางชี้ไปตรงที่มีผู้หญิงมุงกันอยู่ ไม่ต้องบอกก็พอจะรู้ว่าใครอยู่ข้างใน - -

"เยอะวะ"
"แน่ละ ก็มึงมียัยมิวตื้อมึงอยู่พวกผู้หญิงเลยไม่ค่อยเข้าหามึง"
"กลัวผู้หญิงคนนั้น?"
"ก็ไม่เชิงนะ ก็ยัยนั้นอ่ะทั้งแรง ร้าย เห็นสวยๆแบบนั้นนะแต่มันก็แค่ภายนอกเท่านั้นแหละ"
"ยัยมิวมันมีผู้ชายมาติดตั้งหลายคน ชอบแอ๊บทำเป็นใสซื่อ แต่ความจริงแล้วโคตรสำส่อนอ่ะ" "ไบโอกูดีกว่าเยอะ "
"ไม่ค่อยเลยนะมึง ไปช่วยไอเคมีไหม?"
"เดี๋ยวมันก็จัดการเองแหละ ถ้ามันจัดการได้นะ"
"ได้มันจัดการก็เก่งละ ยัยแพรก็อยู่ - -"

ตัดมาทางเคมี

"เคมีติวให้เรานะ"
"ติวให้เราตะหาก"
"เราก็อยากให้เคมีติว"
"...."

เสียงผู้หญิงหลายคนที่มารุมล้อมโต๊ะเคมีร้องขอให้เขาช่วยติวให้ ความจริงเขาจะติวให้ก็ได้นะ แต่อยากมีเวลาให้ไบโอมากกว่า

"หยุดพูดกันได้แล้วย่ะ!!!"
"...."
"...."
"เคมีต้องมาติวให้แพรนะค่ะ"

หญิงสาวนามว่า"แพร"พูดขึ้น เธอเป็นผู้หญิงแรงๆ อยากได้อะไรต้องได้ และตอนนี้เธอกำลังอยากได้เคมี ซึ่งเธอก็ต้องได้อีกเช่นเคย

"ขอโทษด้วยนะ พอดีผมไม่ว่างน่ะ"
"ไม่ได้นะค่ะ เคมีต้องว่าง!!"

'เอาแต่ใจชิบ - -' เคมีคิดในใจ

"อย่าเอาแต่ใจสิ ก็บอกแล้วว่าไม่ว่าง"
"งั้นเดี๋ยวแพรไปหาเคมีที่บ้านเองค่ะ"
"ไม่ได้....เธอ...เธอเป็นผู้หญิงนะ จะทำแบบนี้ไม่ได้"
"ไม่เป็นไร แพรไม่ถือ"

'ด้านชิบ - - แล้วเรื่องอะไรจะให้ไปรังรัก เอ้ย!! คอนโดพวกเขาละ' เคมีคิดพรางมองหาคนช่วยและเขาก็หันไปเจอแฝดพี่ของเขา เพียงสบตาก็รู้ว่าเคมีต้องการอะไร ฟิสิกส์เดินไปที่โต๊ะเคมี

"ถ้ายังเรื่องมาก น่ารำคาญแบบนี้ ถึงจะเป็นผู้หญิงก็ไม่ออมมือนะ"

ประโยคเดียวจากฟิสิกส์ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ แม้กระทั้งแพรก็ยังไม่กล้าเปิดปากพูดได้แต่คิดในใจ

'สักวันเคมีต้องเป็นของฉัน!!!"

พักกลางวันแฝดนรดกับไนท์และมิกเดินลงมาทานอาหารที่โรงอาหารกัน นิกเป็นคนนั่งจองโต๊ะไว้ ส่วนที่เหลือจะไปซื้อน้ำและข้าว และในขณะที่มิกกำลังรอแฝดนรกและไนท์กลับมานั้นก็มีผู้หญิงเดินเข้ามาหาเขา

"ฉันจะนั่งตรงนี้กับฟิสิกส์"
"ฉันก็จะนั่งกับเคมี ส่วนแกก็กรุณาลุกไปได้ละ!!"
"ชะนีไร้ที่ยืนมาทำไรแถวนี้ไม่ทราบ"
"กรี๊ดดดดดดด"

ผู้หญิงที่เดินเข้ามาคือมิวและแพร แต่มิกก็ใช่ย่อย เห็นแบบนี้ก็ร้ายไม่เบา ไม่งั้นคงไม่จัดการไนท์อยู่หรอก...

"หนวกหูชิบ พวกเธอมาทำอะไรแถวนี้วะ"

ในขณะที่พวกเธอกรี๊ด แฝดนรกกับไนท์ก็เดินมาถึงโต๊ะพอดี

"ก็มิวอยากมานั่งกับฟิสิกส์นี่ค่ะ"
"วุ่นวาย น่ารำคาญ"
"...."

หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าเงียบและจิกมือตัวเองเพื่อระงับความโกธร เพราะไม่เคยมีผู้ชายคนไหนพูดกับเธอแบบนี้เลย

"เคมี แพรก็จะมานั่งกับเคมีเหมือนกัน"
"เธอก็ไปนั่งกับเพื่อนสิ"
"ไม่เอาค่ะ!! แพร-จะ-นั่ง-กับ-เคมี"

'เรื่องมากกกก เอาแต่ใจ' เคมีได้แต่คิดและอดทน เขาไม่เหมือนฟิสิกส์ที่จะพูดแรงๆกับพวกผู้หญิงได้ แต่ถ้าความอดทนมันหมด มันก็ไม่แน่น้าา

"อย่าเอาแต่ใจสิ"
"ก็แพรจะนั่งกับเคมี!!"

'ใจเย็นๆ นั้นผู้หญิงนะเว้ยเคมี' เคมีคิดในใจพรางระงับอารมณ์โกธร

"น่ารำคาญชิบหายเลยมึง ไล่ๆไปเถอะ"
"เห็นด้วยกับไนท์ ชะนีมันฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอก"
"กรี๊ดดดด แกก็เป็นแค่อีตุ๊ดแหละ"
"อยากมีเรื่องนักใช่ไหมห่ะ!! ยัยแพรเน่า"
"กรี๊ดดดด อีตุ๊ดๆๆๆ เคมีค่ะ ดูมันสิค่ะ"

'ใจเย็นมึง นั้นผู้หญิง......โว้ยยย ไม่ทนแม่งละ เสียงดังน่ารำคาญชิบ'

และแล้วความอดทนของเคมีก็หมดลง

"หุบปากได้ละ รู้ไหมว่ามันน่ารำคาญ!!"
"ห่ะ!!? มะกี้เคมี...ว่าแพร?"
"ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องสินะ..."
"โอ๊ย!! เจ็บนะ"

ว่าจบเคมีก็ผลักแพรออกไปจนเจ้าตัวล้มลงแล้วเดินออกจากโต๊ะเดิม และเดินไปโต๊ะที่ไนท์ไปจองไว้อีกโต๊ะโดยไม่หันกลับมามองแพรที่ยืนอยู่ข้างหลัง

"ดะ..เดี๋ยวสิ เคมีพูดแบบนี้กับแพรไม่ได้นะ"
"คิดว่าคัวเองเป็นใคร ทำไมผมต้องทำแบบนั้นกับเธอไม่ได้"
"อึก!! แต่ยังไงเคมีก็.."
"หยุดพูดมากแล้วเชิญออกไปจากโต๊ะนี้ด้วย ผมไม่อยากทำร้ายผู้หญิงไปมากกว่านี้"
"กรี๊ดดดดด จำไว้นะ ไม่ว่ายังไงฉันก็จะทำให้เคมีเป็นของฉันให้ได้"

พูดจบแพรก็เดินออกไป เหลือแต่มิวที่ยังยืนอยู่

"แล้วทำไมเธอยังไม่ไปอีก"

ฟิสิกส์ว่าพรางมองเธอด้วยหางตา

"มิว...ก็จะไม่ยอมแพ้ค่ะ มิวจะตามตื้อฟิสิกส์ไปเรื่อยๆ จนกว่าฟิสิกส์จะเป็นของมิว"
"งั้นเธอก็จำไว้เลยนะ กูไม่มีวันสนใจผู้หญิงอย่าเธอหรอก"
"มิวไม่ยอมแพ้ค่ะ"

ว่าจบมิวก็เดินหนีไป

"กูละสงสารพวกมึงเลยจริงๆ"
"ขนาดบอกว่าไม่สนใจนะเนี่ย ยังหน้าด้านตามตื้ออีก"
"กูควรทำไง?"
"พวกกูจะรู้ไหม?"
"แต่ว่านะ ขนาดทำให้เคมีหมดความอดทนได้นี่...เก่งเหมือนกันแหะยัยแพรเน่านั้นน่ะ"
"แหมม มิกอยากให้เค้าหมดความอดทนบ้างไหม เรื่องบนเตียงจะได้เร้าใจ"
"บะ..บ้า!! พูดอะไรตรงนี้ละ ไอฝาแฝดก็อยู่นะ"

มิกเขินหน้าแดงจนต้องซุกหน้าลงกับอกของไนท์

"อยากคุยกับไบโอ.."

ทามกลางความเงียบที่กำลังทานข้าวกันอยู่นั้น เคมีก็พูดขึ้น

"ก็โทรไปสิ กูจะได้คุยด้วย"
"คิดถึงหรอวะเคมี"
"เหมือนลูกแหง่เลยวะ"

เคมีกดโทรออกไปหาคนน่ารักที่เขาคิดถึง

(ฮัลโหล)
"คิดถึงอ่ะ"
"เปิดลำโพงดิ กูจะคุยด้วย"
(มาแปลกนะเคมี แล้วนี่กินข้าวกันยัง)
"กำลังกินอ่ะ แต่คิดถึงไบโออา"
"กูก็คิดถึง"
(อย่ามาอ้อนนะ แล้วนี่เป็นไรกันห่ะ!!? ปกติไม่ค่อยอ้อนนิ)
"รำคาญผู้หญิงที่ตามตื้อกู"
"ขนาดเคมียังหมดความอดทนเลยนะไบโอ"

เมื่อได้คุยกับไบโอ เคมีก็เริ่มกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

(แล้วไม่ได้ทำอะไรพวกเธอใช่ไหม?)
"ไม่ได้ทำ"
"ไม่ได้เหมือนกัน"
(แล้วพวกเธอหน้าตาเป็นไง น่ารักไหม?)
"ก็พอดูได้"
"ก็ใช่ได้นะ"

(....ไม่ได้ชอบใช่ไหม?)

ปลายสายเงียบไปสักพักก่อนจะถามต่อ

"ไม่!!!"

ฝาแฝดตอบพร้อมกันโดยไม่ต้องคิดเลย ใจทั้งใจพวกเขาได้ให้กับคนปลายสายไปหมดแล้ว..

"พวกเรามีแต่ไบโอนะ"
"หึงหรอ?"
(บะ..บ้า!! ใครจะไปหึงกันเล่า)
(ไบโออย่าโกหกน้องสิ)
(แปนอย่าพูดสิ)
(หน้าแดงละนะมึง)
(หุบปากไปเลยไอคิม)
(มะกี้ไม่นับนะ ไม่ได้ยินใช่ไหม)
"หึๆ ไม่เลย"
"แล้วเสียงที่แทรกมานั้นใครหรอไบโอ"
"หึงหรอไอแฝด"
"5555+ น่ารักวะพวกมึง"
(อ่อ เพื่อนฉันเอา ชื่อเจแปนกับคิมน่ะ เขาเป็นแฟนกัน เดี๋ยวแนะนำตอนไปเยื่ยมป๊าม๊านะ แล้ว...เสียงเมื่อกี้ ใครหรอ?)
"เพื่อน"
"ชื่อไนท์กับมิกน่ะ"
(แล้วนี่จะให้ไปรับกี่โมง?)
"เวลาเดิมก็ได้"
"สี่โมงนะ อย่าลืมละไบโอ"
(ครับๆ งั้นแค่นี้นะ ตั้งใจเรียนด้วย เออใช่ ชวนเพื่อนมาด้วยก็ได้นะวันหยุดนี้น่ะ)
"ค้าบบบ คิดถึงนะ"
(ไอบ้า!!)

เมื่อวางสายจากไบโอแล้วฝาแฝดก็ชวนไนท์กับมิกไปเยื่ยมป๊าม๊าที่เชียงใหม่

"กูไปเป็นกขค.จะดีหรอ"
"กูเชื่อว่าพวกมึงต้องอยู่ในโลกนี้มีแค่สองเรา - -"
"บ้าละ พูดไรวะ"
"อายละสิมิก ถ้าอายก็นู่น ไปซุกซะ"
"ไอพวกบ้าา!!!"

เคมีว่าพรางชี้ไปที่อกของไนท์

ตัดมาทางไบโอ

หลังจากที่วางสายเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาที่เจแปนจะซักผ้าให้ขาว เอ๊ย!! ซักไบโอให้สะอาด

"มะกี้น้องชายฝาแฝดหรอ?"
"อืม ฟิสิกส์กับเคมีอ่ะ"
"มีรูปป่ะ?"
"มีนะ แปปนึง"

ไบโอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดหารูปแฝดนรก แต่ทำไมรู้สึกว่าแต่ละรูปที่เปิดมามันมีแต่รูปเขากับแฝดนรกสามคนละ ไม่รูปเดี๋ยวของแฝดนรกสองคนเลย เมื่อเลื่อนไปเรื่อยๆก็เจอรูปเดี๋ยวแฝดนรกรูปนึงเลยนำไปให้เจแปนดู

"หล่ออ่ะ หล่อทั้งสองคนเลย"
"แปน เค้าก็อยู่ด้วยนะ"
"น่าๆ แล้วมะกี้ที่หน้าหงอยๆแล้วเปลี่ยนมาหน้าแดงนี่คืออะไรจ๊ะ?"
"ไม่รู้สิ"
"งั้นเล่าบทสนทนามาให้ฟังหน่อยสิ"

ไบโอเล่าเรื่องที่คุยกับแฝดนรกให้เจแปนฟัง เจ้าตัวมีสีหน้าที่เปลี่ยนบ่อยมาก เริ่มแกก็ตอนที่ไบโอบอกว่าแฝดบอกคิดถึง เจแปนก็ทำหน้ายิ้มๆ พอเล่าว่าแฝดนรกมีผู้หญิงมาตามตื้อก็ทำหน้าอย่างกะโกธรใครมาสิบชาติ พอเล่าเสร็จแล้วเจแปนก็ถามไบโอว่า

"รู้สึกใจเต้นเวลาอยู่ใกล้น้องชายฝาแฝดไหม?"
"เออ....เรื่องนั้น..."
"ตอบความความจริงนะไบโอ"

หญิงสาวทำหน้าตาจริงจังใส่ไบโอ ยิ่งเป็นการกดดดันไบโอไปในตัว

"มันก็...มีบ้างนะ ทำไมหรอ?"
"5555+"
"หึๆ"
"อย่าหัวเราะสิทั้งสองคน"
"ขอโทษๆ คืองี้นะ ถ้าไบโอใจเต้นเวลาอยู่ใกล้น้องชายฝาแฝดน่ะ แสดงว่า..."
"แสดงว่า?"
"แสดงว่าไบโออาจจะชอบน้องชายฝาแฝดไง"
"มันก็ต้องชอบอยู่แล้วสิ นั้นน้องชายเรานะ"
"ไม่ได้หมายถึงชอบแบบพี่น้อง แปนหมายถึงชอบแบบคนรักน่ะ แบบแปนกับคิมน่ะ"
"ห่ะ!!? มันจะเป็นไปได้ไงเล่า นั้นน้องชายเรานะ ถึงนะไม่แท้ก็เถอะ -3-"
"นั้นไง!! เพราะเป็นน้องชายไม่แท้ไง"
"มันไม่เกี่ยวนะแปน -////-"
"เกี่ยวสิ ใช่ไหมคิม"
"ใช่ครับๆ ขนาดพี่น้องแท้ๆยังรักกันได้เลย"
"เห็นไหม แล้วนับภาษาอะไรกับพี่น้องไม่แท้ห้ะ? อีกอย่างนะน้องชายฝาแฝดของไบโอก็หล่อขนาดนี้ ไบโออาจจะไขว้เขวก็ได้ใครจะไปรู้ อีกอย่างนะไบโอก็หึงพวกน้องชายฝาแฝดด้วยนิ"

เจแปนหันไปถามคนรักของตน ซึ่งคำตอบและคำอธิบายก็ทำให้ไบโอหน้าแดงมากขึ้นไปอีก

"เอางี้ เดี๋ยวเราจะไปพิสูจน์กันตอนไปเยื่ยมพ่อกับแม่ไบโอให้ เตรียมใจไว้ด้วย"

เมื่อฟังจบไบโอก็ถึงกับหน้าซีด ถึงจะพึ่งรู้จักกับเจแปนไม่นาน แต่ก็พอรู้นิสัยเจ้าตัวอยู่บ้าง แบบนี้คงต้องเตรียมรับมืออย่างเดียวซะแล้ว...

"น้องชายฝาแฝดของไบโออาจจะชอบไบโอก็ได้นะแปน ไม่งั้นคงไม่โทรมาบอกคิดถึงหรอก" "อืมๆ มีความเป็นไปได้"

ควับ!!

หลังจากคุยกับคิมเสร็จ เจแปนก็หันมาหาไบโอ พร้อมกับแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวในสายตาไบโอ

"เวลาอยู่กับน้องชายฝาแฝดตามลำพัง เคยโดนน้องชายทำอะไรแปลกๆไหม?"
"แปลกๆที่ว่านี่คืออะไร?"
"ก็แบบ...กอด จูบ ลูบ คลำไง"
"ใครให้พูดแบบนั้นห่ะ!!? ไบโอออกจะบริสุทธิ์"

ผลั่ว!!

เจแปนหันไปตบหัวคิมที่พูดอะไรแปลกๆในที่สาธารณะ?

"อืมม....ถ้ากอดก็เคยนะ แต่ก็แค่กอดแบบพี่น้องมั้ง"
"แล้วนอกจากกอดละ"
"หอมแก้มแล้วก็จุ๊บนะ แต่มันก็ทำมาตั้งแต่งเด็กๆแล้วน่ะ"
"แล้วพวกฝาแฝดเคยหึงไบโอไหม?"
"หึง? ไม่รู้ว่าเรียกว่าหึงป่าวนะ"
"เล่ามาๆ"
"ก็ตอนที่ไปเที่ยวข้างนอกน่ะ มีผู้ชายเข้ามาจีบเรา แล้วฟิสิกส์ก็เข้าไปชกผู้ชายคนนั้น ส่วนเคมีก็ดึงเราออกมาห่างๆจากตรงนั้นอา แล้วยังพูดจาเหมือนเป็นเจ้าของเราด้วย แล้วก็มีอีกทีตอนไปรับพวกนั้นเมื่อวันนั้นน่ะก็มีผู้ชายกลุ่มนึงเข้ามาจีบน่ะ ฟิสิกส์กับเคมีก็เข้าไปตะลุมบอลพวกนั้นจนได้แผลน่ะ"
"อืมๆ จากที่ฟังนะ...น้องชายฝาแฝดหึงไบโอละ และคงจะชอบไบโอด้วยแหละ ขนาดพูดแสดงความเป็นเจ้าของแบบนั้นด้วย"
"อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ -////-"
"เดี๋ยวก็รู้.."

ตัดมาทางแฝดนรก

ตอนนี้เป็นเวลาเข้าชมรม ซึ่งแฝดนรกเข้าชมรมบาส ก่อนจะได้เป็นสมาชิกชมรมบาสก็ต้องมีการทดสอบกันสักหน่อย ซึ่งแฝดนรกและไนท์สามารถผ่านมันไปได้อย่างง่ายดาย ส่วนนิกนั้นไปสมัครเป็นผู้จัดการของชมรมบาส

"เอาละ หลังจากทดสอบกันแล้ว พวกพี่จะให้น้องๆมาลองเล่นบาสแข่งกับพวกพี่ๆ ไม่ต้องจริงจังมาก แค่การกระชับมิตรเฉยๆ"

รุ่นพี่คนหนึ่งว่า พรางเดินไปเลือกรุ่นพี่จะลงแข่งกับน้องๆ สงสัยว่าพี่คนนั้นท่าทางเขาจะเป็นกัปตันชมรมบาส เพราะทุกคนดูเชื่อฟังกันหมดเลย

"มึงลงไหมไอแฝด"
"ลงหน่อยก็ดี"
"แล้วมึงละ"
"กุกะว่าจะไปดูมิกวะ"
"ห่วงกันจัง "
"หุบปากไปเลยไอเคมี กูรักของกู - -"

ว่าจบไนท์ก็เดินไปหามิกที่อยู่ข้างสนาม

"ไนท์ไม่ลงหรอ?"
"ไม่อ่ะ อยากอยู่กับคนบางคน"
"ใครงะ"
"ก็คนแถวนี้แหละ"
"แล้วใคร.."
"อุ้ย!!ตายละ ดูสิเราเจอใคร"
"หุๆ เจอตุ๊ดไงละ"

ระหว่างที่ไนท์กับมิกกับคุยกันนั้นก็มีชะนี เอ้ย!! ผู้หญิงสองคนพูดขัดขึ้น ผู้หญิงสองคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากแพรและมิว

"นี่พวกเธอมาทำอะไรแถวนี้"
"มาหาฟิสิกส์"
"แล้วเคมีของฉันอยู่ไหนละ"
"ด้าน"
"ไอแฝดไม่ใช่ของพวกเธอชะหน่อย"
"กรี๊ดดด แกว่าใครว่าด้านห่ะ!!?"
"คอยดูละกัน ฉันจะทำให้เคมีเป็นของฉัน"
"คงต้องรอชาติหน้า หรือไม่ก็....เป็นได้แค่ความฝัน"
"กรี๊ดดดด อีตุ๊ด หุบปากไปเลยนะ"
"พวกเธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าเมียกู"
"งั้นก็หัดสั่งสอนเมียแกด้วยละ ไม่มีมารยาท"
"ไม่มีมารยาทก็ดีกว่าคนหน้าด้านที่ตามอ่อยเขาไปทั่ว แต่เขากลับไม่ได้สนใจเลย"

ว่าจบไนท์และมิกก็เดินออกมาทิ้งให้หญิงสาวทั้งสองแดดิ้นกับคำพูดที่แทงใจพวกเธอ

ครืดดด ครืดดด

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มิกหันไปมองข้างตัวก็พบกับไอโฟนสีขาวของเคมี มิกกดหลับสายอย่างถือวิสาสะ เพราะคนที่โทรมาคือไบโอ

"สวัสดีครับพี่ไบโอ"
(เคมีอยู่ไหม?)
"เคมีกับฟิสิกส์แข่งบาสกระชับมิตรอยู่ครับ"
(ถ้างั้นฝากบอกว่า....)
"คุยกับใครอยู่ห่ะ อีตุ๊ด"
"อย่ามาเจือกตอนนี้ได้มะยัยแพรเน่า"
"แต่นั้นมันไอโฟนของเคมีนะ"
"แล้วเธอจะมายุ่งอะไรด้วย"
"ทำไมฉันจะยุ่งไม่ได้ เคมีกับฉันก็เหมือนคนคนเดียวกัน"
"ด้าน เออ..พี่ไบโอจะฝากบอกว่าอะไรหรอครับ"
(....)

ประโยคแรกมิกพูดกับแพร ก่อนจะถามไบโออีกครั้งว่าฝากอะไร แต่ปลายสายกลับเงียบ

"พี่ไบโอครับ"
(....ฮะ!!? มะกี้ว่าไงนะ)
"พี่จะฝากอะไรครับ"
(เออ...ตอนนี้พี่อยู่หน้ารร.แล้วน่ะ ก็เลยจะเข้ามาหา มิกบอกทางพี่หน่อสิ)
"ได้ครับ....................แล้วเดินตรงเข้ามาเลยครับ"
(โอเคๆ พี่ถึงแล้วละ แลัวเสียงผู้หญิงมะกี้ใครหรอ)
"อ่อ คนที่ตามตื้อเคมีน่ะครับ"
(คงไม่ได้เป็นอย่างที่พูดสินะ)

กรี๊ดดดด เย่!!!!

"มะกี้พี่ไบโแว่าไงนะครับ"
(ป่าวๆ งั้นแค่นี้นะ)
"ครับ"

หลังจากที่ไบโอวางสายแล้ว ก็เดินเข้ามาในโรงยิมพรางกวาดสายตามองหาแฝดนรก แต่สายมาก็ดันมาหยุดที่ ....ร่างสูงของฟิสิกส์ที่ตอนนี้มีหญิงสาวกำลังเกาะแขนของฟิสิกส์และพยายามเบียดหน้าอกตูมๆของเธอกับแขนพรางทำท่าจะเช็ดหน้าให้ แต่ที่ฟิสิกส์ไม่ผลักออกนั้นเพราะกำลังเหนื่อยหอบอยู่ เมื่อไบโอเห็นภาพนั้นก็รู้โหว่งๆตรงท้องน้อยและรู้สึกเจ็บแปลบๆที่หัวใจ 'เราเป็นโรคหัวใจงั้นหรอ?' ไบโอสลัดไล่ความคิดก่อนจะเดินไปหาฟิสิกส์และเคมี

"ไบโอ มาดูเคมีกับฟิสิกส์เล่นบาสหรอ"

เคมีว่าพรางทำท่าดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่

"เคมี เดี๋ยวแพรเช็ดหน้าให้นะ"
"ไม่ต้องยุ่งได้ไหม?"
"ไม่ได้หรอก แล้วนี่ใคร"

ในจังหวะที่ไบโอกำลังจะเอ่ยนั้นแพรก็เดินเข้ามาพูดแทรก และมองมาที่ไบโอ

"คนที่สำคัญที่สุดของผม"
"มีคนที่สำคัญกว่าแพรอีกหรอค่ะ"

'ด้าน' นี่คือความคิดของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ยกเว้นไบโอกับมิว

ยิ่งมองก็ยิ่งเจ็บ แต่ถ้าได้ยินไม่ผิด..เคมีบอกว่าเราคือ"คนที่สำคัญที่สุด"ของเคมีนี่นา แค่คำว่า'คนสำคัญ'ก็ทำให้ไบโอแอบใจเต้น

"กูไม่เคยเห็นเธอสำคัญเลยสักนิด สำเหนียกไว้ด้วยละว่าคนสำคัญของกูคือ'ไบโอ'เพียงคนเดียว หลบไปได้ละ"

เคมีว่าจบก็ผลักแพรออกแล้วเดินไปหาไบโอ

"กรี๊ดดดดด ทำไมเคมีทำกับแพรแบบนี้"
"คนที่ตามตื้อเคมีหรอ"
"อืม ของไอฟิสิกส์ก็คนนั้นน่ะ"
"ไม่ได้....ชอบใช่ไหม?"
"คิดมากนะมึง พวกเรามีแค่ไบโอเท่านั้นแหละ"

ฟิสิกส์ที่โผล่มาจากข้างหลังว่าพรางลูบหัวไบโอ ในใจไบโอตอนนี้รู้สึกดีใจที่แฝดนรกมีแค่เขาคนเดียว

"หยุดลูบได้แล้วน่า"
"ไบโอตัวเล็กเองนิ"
"ฟิสิกส์ค่ะ คนนี้ใครกันค่ะ"
"ไอเคมีก็บอกไปแล้วนิ ว่า'คนสำคัญ'"
"แต่!!..."

ปรี๊ดดดดด

เสียงนกหวีดดังขึ้น สมาชิกชมรมต่างวิ่งไปเข้าแถวกัน ประธานกล่าวอะไรสักอย่างแล้วก็ปล่อยให้กลับบ้าน

"แกเป็นอะไรกับฟิสิกส์แล้วเคมีของฉัน"
"เคมีของเธอ?"

ในระหว่างที่รอแฝดนรกไปอาบน้ำเปลื่ยนเสื้อผ้าแพรและมิวก็เดินมาหาไบโอที่นั่งอยู่คนเดียว

"ใช่แล้ว แล้วแกละเป็นอะไรกับเคมีของฉัน"
"เราเพิ่งรู้นะว่าผู้หญิงสมัยนี้หน้าด้าน"
"ฉันก็เพิ่งรู้ว่าผู้ชายสมัยนี้เป็นตุ๊ดกันหมดแล้ว"
"หึ ถ้าพวกเธอรู้ว่าเราเป็นใคร พวกเธอจะอึ้ง"
"แล้วแกละเป็นใคร"
"อย่ามัวแต่อ้ำอึ้งสิค่ะ"
"เราเป็นพี่ชายของฝาแฝด"

เมื่อแพรกับมิวได้ฟังก็หน้าเสียไปเลย พร้อมกับทำท่าดัดจริตใส่ไบโอ

"แหมมมตายจริง สวัสดีค่ะคุณพี่ หนูชื่อแพรนะค่ะ ฝากตัวด้วยนะค่ะ"
"หนูชื่อมิวค่ะ ดีใจที่ได้เจอพี่นะค่ะ"

แพรและมิวพูดจาประจบประแจงแต่มันคงสายไปแล้วละ แสดงธาตุแท้ออกมาขนาดนี้ 'ร้ายขนาดนี้ ไม่น่าทำไมถึงทำให้เคมีหมดความอดทน' ไบโอคิดในใจพรางเริ่มคิดแผนที่จะช่วยกันสองคนนี้ออกจากแฝดนรก

และแล้วก็ได้เวลาเริ่มแผน

"เออใช่ มะกี้เรายังพูดไม่จบเลย นอกจากเราเป็นพี่ชายแล้ว...เรายังเป็น..."

ในระหว่างที่ไบโอว่าแฝดนรกก็เดินออกมาพอดี ไบโอจึงเดินเข้าไปควงแขนแฝดนรกและพูดว่า

"เรายังเป็นเมียของสองคนนี้ด้วย "
"......"

เงียบกันทั้งโรงยิม ก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของแพรและมิว

กรี๊ดดดดดดด

"ฉันไม่เชื่อ คนอย่างแกไม่มีวันเป็นเมียเคมีได้หรอก แกมันก็เป็นได้แค่พี่ชายเท่านั้นแหละ" "ฟิสิกส์ไม่มีวันหลงกลแกหรอก สักวันเขาจะต้องมาหาฉัน"
"มะกี้พวกเธอยังพูดจาดีๆกับฉันอยู่เลยนะ - -"

ไบโอฟังแล้วทำหน้าเอือมๆใส่แพรและมิว ก่อนจะหันไปพูดกับแฝดนรก

"ขอขวดน้ำหน่อยสิ"
"เอาไปทำไร?"
"ไล่ผีบ้า - -"
"อะ ใช้หมดขวดเลยก็ได้นะไบโอ"

ไบโอเดินตรงไปหาแพรและมิว ระหว่างเดินไปหาก็ทำการเปิดฝาขวดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"แกจะเอาน้ำมาทำอะไร"
"เอามา....ทำแบบนี้ไง"
"กรี๊ดดดดดดดดดด"

ว่าจบไบโอก็สาดน้ำใส่แพรและมิว และตามด้วยเสียงกรี๊ดอันโหยหวนของชะนี เอ้ย!! แพรกับมิว

"แก...แกทำแบบนี้ได้ยังไงย่ะ!!"
"ไม่นะ นี่แกกล้าดียังไงมาทำชุดฉันเปียกห่ะ!!!!"

พูดจบแพรและมิวก็ทำท่าจะเข้ามาตบไบโอ แต่แฝดนรกก็เข้ามาจับมือของแพรและมิวพรางมองด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาได้

"จะทำอะไรไบโอ"
"อย่าคิดว่าจะได้แตะคนสำคัญของพวกเราเลย"
"ไม่เอาน่าฟิสิกส์เคมี ไปจับมือเขาแบบนั้นมันไม่ดีนะ เสนียดมันติดมือ ;)"

"กรี๊ดดดดดดดด ฉันจะฆ่าแก"
"อย่าหวังว่าฉันจะยอมแกนะอีตุ๊ด"
"หุบปาก!!!!"

เคมีและฟิสิกส์ตะโกนเสียงดังพร้อมกันและผลักแพรกับมิวล้มลงไปนั่งกับพื้น หญิงสาวทั้งสองได้แต่จิกมือตัวเองจนห้อเลือดด้วยความโกธร

'แค้นนี้ต้องชำระ!!!!'

.
.
.

.
.
.



ครบ100%แล้วว ไรท์ดีใจมากเลยยย

แล้ววันไรท์มีเรื่องประกาศค่ะ ตั้งแต่วันที่ 3-6 พ.ค. ไรท์ไม่อยู่นะค่ะ ไรท์ไปหัวหินค่ะ

แล้วตอนหน้าจะเป็นspecialนะค่ะ ไรท์จะพาไบโอ ฟิสิกส์ เคมี ไป.....ดรีมเวิล ><

อย่าลืมติดตามนะค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ คอมเม้นของทุกคนคือกำลังใจของไรท์เลย :)