ตอนที่ 9 : ตอนที่ 9...ความลับเกือบแตก
ตอนที่ 9...ความลับเกือบแตก
เช้าวันใหม่ยูริยังคงนอนหลับสนิท ร่างบางที่นอนกอดเธออยู่เริ่มกระดุกกระดิกตัวเล็กน้อยเพราะแสงแดดที่ลอดเข้ามาในห้อง ยูริจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมา เมื่อกระพริบตาถี่ๆปรับสายตาได้แล้วร่างสูงก็ขยับตัวหยิบมือถือขึ้นมาดู
“เฮ้ย! เจส ยูลกลับบ้านก่อนนะ”ยูริรีบลงจากเตียงและใส่เสื้อผ้าด้วยความเร็วสูง
“ยังเช้าอยู่เลยนะยูล รีบทำไมคะ”เจสสิก้าพูดเสียงงัวเงีย
“7 โมงครึ่งแล้วค่ะ ยูลไปก่อนนะ วันนี้ยูลต้องเข้าบริษัทด้วย”
“เจอกันเย็นนี้นะคะ”เจสสิก้าโบกมือให้ยูริแต่ตาก็ยังปิดอยู่ ยูริยิ้มให้อย่างเอ็นดู
“ไปก่อนนะคะ”ยูริก้มลงไปจุ๊บปากคนขี้เซา แต่คนขี้เซากลับโอบรอบคอไว้ไม่ยอมปล่อย
“อือ...ตั้งใจทำงานนะ”เจสสิก้ายิ้มหวานให้ยูริ ร่างสูงยิ้มตอบและรีบเดินออกห้องไปอย่างระวังตัวเพราะกลัวใครมาเห็น
ยูริเดินกลับมาที่บ้าน เธอกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนแต่ก็ต้องหยุดเดินเมื่อมีเสียงทัก
“ยูล เมื่อคืนไม่ได้กลับมานอนที่บ้านเหรอ”จีวูทักหลานสาวที่ใส่ชุดเดิม
“นอนค่ะ ยูลนอนที่บ้านแหละ แต่ยูลคงเมาเลยนอนที่โซฟาห้องนั่งเล่นค่ะคุณป้าจี”ยูริรีบแก้ตัว เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้ยูริเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว...ติดนิสัยเจสสิก้ามาล้วนๆ
“เหรอจ๊ะ รีบไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวไปทำงานสาย อ่อ...ตอนบ่ายๆป้าจะพาไปข้างนอกนะจ๊ะ ไปหาป้าที่ห้องทำงานแล้วกัน”จีวูยิ้มให้ยูริ
“ได้ค่ะป้าจี ยูลขอตัวก่อนนะคะ”ยูริรีบปลีกตัวขึ้นบันไดทันที
“เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ถ้ากลับช้ากว่านี้มีหวังความลับแตกแน่ๆ”ยูริพึมพำเมื่อปิดประตูห้องแล้ว
“ความลับอะไรเหรอไอ้ยูล”
“ไอ้แท แกมาอยู่ห้องฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ”ยูริตกใจเมื่อเพื่อนตัวเล็กมานั่งอยู่ในห้อง
“ตั้งแต่เมื่อคืน แกไปนอนที่ไหนมา”แทยอนถามเพื่อนรักเสียงห้วน
“นอนที่โซฟาข้างล่าง ฉันเมาน่ะเลยขี้เกียจเดินขึ้นมาข้างบน”ยูริแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“เหรอ อย่าให้รู้แล้วกันว่ามีความลับกับเพื่อน”แทยอนมองยูริอย่างสงสัย แต่ในเมื่อเพื่อนรักไม่ยอมเล่าก็แสดงว่าไม่อยากให้ใครรู้
“ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวไปทำงานสาย”ยูริตีหน้านิ่งเดินหายไปในห้องน้ำ
แทยอนมองตามเพื่อนร่างสูง เธอเดินไปข้างล่างตอนไปส่งยุนอาเข้านอนและนอนรอยูริอยู่นานจนตี 3 เธอก็เดินลงไปข้างล่างมองหายูริ เธอคิดว่ายูริคงนอนบ้านเจสสิก้านั่นแหละ ความสัมพันธ์ของยูริกับเจสสิก้ามันยังไงๆอยู่นะ...แล้วยุนอาล่ะ
แทยอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ เรื่องวุ่นๆคงหนีไม่พ้นเธอต้องคอยช่วยเพื่อนร่างสูงสินะ
........................................................
ยูริเดินเข้าในบริษัท ร่างสูงเดินตรงไปยังห้องของซังวู เพราะอีกไม่กี่นาทีจะมีการประชุมผู้ถือหุ้นอีกครั้งแต่คราวนี้ลีทึกไม่ได้มาด้วย เพราะเขายกตำแหน่งให้ซังวูดูแลบริหารอย่างเต็มตัวแล้ว เขาจึงพักผ่อนหาเวลาพาภรรยาไปเที่ยว
“มาแล้วเหรอยูล เราไปห้องประชุมกันเถอะ”ซังวูเดินน้ำไปยังห้องประชุม
ในห้องประชุมผู้ถือหุ้นมากันครบ จีวูยิ้มให้ซังวูและยูริ ทุกต่างมองหน้ากันเลิกลั่กว่าผู้หญิงสาวสวยหน้าคมคนนี้เป็นใคร
“สวัสดีครับทุกคน อย่าเพิ่งสงสัยกันครับ ผมจะแนะนำให้รู้จักกับลูกสาวผม เธอชื่อควอน ยูริ ตอนนี้เธอมาช่วยงานของผม อีกหน่อยเธอจะเป็นทายาทคนต่อไปต่อจากผม ผลงานของลูกสาวผม ทุกคนคงรู้แล้วนะครับ”ซังวูยิ้มให้ทุกคนอย่างเป็นมิตร
“แล้วคุณยูริจะเข้ามาทำงานที่บริษัทเต็มตัวเลยมั้ยครับ”ผู้ถือหุ้นคนหนึ่งถามขึ้นมา
“ยังไม่เต็มตัวหรอกครับ ลูกสาวผมเพิ่งเข้าปี 1 อีกไม่กี่วันนี้ครับ”ซังวูตอบหน้านิ่งแต่ยังยิ้มให้ทุกคนอยู่
“ถ้าอย่างนั้นเราจะไว้ใจให้เด็กมาทำงานใหญ่ๆได้เหรอคะ”ผู้ถือหุ้นรายที่สองพูดขึ้นมาบ้าง
“ผมรับประกันฝีมือครับ ผมบอกพวกคุณแล้วไงครับว่าสองเดือน ผมกับลูกจะพิสูจน์ให้พวกคุณเห็น เพราะฉะนั้นอย่าห่วงเลยครับ”
“เอาล่ะค่ะ เราเริ่มประชุมกัยเลยดีกว่านะคะ ยูลนั่งลงข้างป้านี่มา”จีวูเรียกยูริมานั่งข้างๆเธอ
การประชุมเป็นไปอย่างเคร่งเครียด เพราะยิ่งบริษัทขยายใหญ่ขึ้นปัญหาก็ยิ่งเยอะ ผ่านไป 2 ชั่วโมงการประชุมจบลงด้วยโครงการของยูริที่ เสนอโครงการ ‘ล้าฝันด้วยมือเรา’ บริษัทของเธอเป็นบริษัทเกี่ยวกลับด้านบันเทิง ไม่ว่าการผลิตหนัง ถ่ายแบบ ดารา
บริษัทควอนมีบริษัทที่ร่วมหุ้นกับบริษัทอื่นอีกเยอะ ไม่ว่าส่งออกอาหารหรือการเงินเรียกว่าเยอะจนนับไม่ถ้วน
ยูริบอกกับที่ประชุมให้จัดหาดาราหน้าใหม่ เธอเชื่อว่าทุกคนมีความฝันแต่โอกาสยังไม่มาถึงเท่านั้น ตอนนี้เธอจะเป็นคนสานฝันให้ทุกคนเอง
“ผมว่าความคิดนี้ไม่เลวเลยนะครับ”ผู้ถือหุ้นคนที่เคยดูถูกยูริพูดขึ้น
“ฉันหวังว่าในอนาคตวงการบันเทิงคงมีดาราที่มีฝีมือเข้ามาเยอะๆ อีกอย่างบริษัทเราก็จะได้ประโยชน์ไปด้วย”ยูริอธิบายเสริม
“งั้นเราตกลงตามนี้เลยนะครับ ใครมีข้อเสนอแนะหรือเปล่าครับ”ซังวูมองทุกคนในห้องประชุม
“งานนี้ฉันขอให้คุณยูริเป็นผู้ดูแลนะคะ อย่างน้อยพวกเราจะได้พิสูจน์ฝีมือคุณยูริด้วย”ผู้ถือหุ้นอีกคนพูดขึ้นมา
“ได้ค่ะ งานนี้ฉันจะตั้งใจทำออกมาให้ดีที่สุด”ยูริรับคำและยิ้มให้ทุกคน
“ถ้าอย่างนั้นผมขอปิดการประชุมแค่นี้นะครับ”ซังวูยืนขึ้น ทุกคนจึงยืนขึ้นและโค้งให้ซังวู
....................................................
“ยูล ตอนนี้ว่างแล้วใช่มั้ย เราไปธุระข้างนอกกันเลยดีกว่านะ”จีวูชวนยูริ
“ก็ได้ค่ะ”ยูริเดินตามจีวูไปทีลานจอดรถ
รถคันหรูไปจอดอยู่ที่โชว์รูมรถ ยูริมองอย่างงงๆ ก่อนจะถามอย่างสงสัย
“เรามาทำอะไรกันที่นี่คะป้าจี”
“ป้าพายูลมาซื้อรถ คุณปู่ท่านสั่งมาจ๊ะ เลือกตามสบายเลยนะ ชอบรุ่นไหนบอกป้า”จีวูยิ้มกว้างให้หลานสาว
“แต่ยูลมีรถมอเตอร์ไซด์ที่เพิ่งซื้อมาใหม่นะคะ ไม่เห็นต้งซื้อรถใหม่เลย”ยูริยังคงเกรงใจ
“ไม่ได้หรอก อีกหน่อยยูลก็มาทำงานที่บริษัทจะขี่มอเตอร์ไซด์เหมือนตอนปลอมตัวไม่ได้ มันไม่เหมาะสม อย่าดื้อนะจ๊ะ ไปเลือกดูรถเถอะ”จีวูเรียกผู้จัดการร้านมาหาเธอ
ยูริเดินดูรถในโชว์รูม เดินอยู่สักพัก ร่างสูงก็ไปหยุดอยู่หน้ารถคันสีขาว ร่างสูงเดินวนอยู่หลายรอบ จีวูเห็นยูริวนอยู่นานเลยเดินไปถาม
“ชอบเหรอ งั้นเอาคันนี้เลยนะ”
“ค่ะป้าจี แล้วเราขับออกไปเลยได้มั้ยคะ”ยูริถามผู้เป็นป้า
“ได้เลยจ๊ะ เดี๋ยวป้าจัดการให้นะ”จีวูเดินไปห้องผู้จัดการและทำเรื่องซื้อขายรถ
ผู้จัดการเดินเอาเอกสารมาให้ยูริเซ็นและบอกให้ยูริรอรับรถได้เลย เนื่องอิทธิพลของตระกูลควอน แค่หาซื้อรถใหม่โชว์รูมทุกที่แบบประเคนไปให้ถึงหน้าบ้าน
ยูริขับรถใหม่เข้ามาในบ้าน ยุนอาหันไปมองและทำตาโต ทุกคนที่นั่งอยู่ด้วยก็หันไปมอง เจสสิก้ายิ้มกว้างเมื่อเห็นร่างสูงขับรถเข้ามา เท่ห์สุดๆ
“พี่ยูลรถสวยจังเลยอ่ะ”ยุนอาเดินไปลูบรถสีขาวคันสวย
“คุณปู่ท่านอยากให้ขับไปทำงานน่ะ แต่พี่ชอบมอเตอร์ไซด์มากกว่านะ”ยูริยิ้มบางๆออกมา
“ไอ้ยูลแกนี่มัน...สุดยอดเลยว่ะ เมื่อก่อนขับอีแต๋น แต่ตอนนี้ขับเก๋ง เท่ห์เป็นบ้า”แทยอนเดินไปดูรถบ้าง
“อ่อ! แท ป้าจีบอกว่า รถคันเล็กคันนั้นป้าจีให้แท เวลาอยากไปไหนจะได้สะดวก”ยูริชี้ไปที่มินิคูเปอร์คันสีน้ำตาล
“จริงเหรอ ว้าว! ต้องไปขอบคุณคุณป้าจีวูซะแล้ว” แทยอนดีใจวิ่งไปดูรถของเธอ แม้จะเป็นคันเก่าแต่ก็เพิ่งใช้แค่ปีเดียวเองสำหรับเธอมันใหม่สุดๆ
“ยูลพาเจสไปนั่งรถเล่นหน่อยสิ เจสอยากนั่งเป็นคนแรก”เจสสิก้าไปยืนข้างๆยูริ ยุนอาอ้าปากจะขอไปด้วยแต่ซอฮยอนเรียกเอาไว้ก่อน
“พี่ยุน พี่แทเรียกพี่ไปหาแหนะ เราไปหาพี่แทกันดีกว่านะ พี่ฟานี่ไปค่ะ”ซอฮยอนลากทั้สองให้ออกไป ยุนอาทำท่าทางเสียดายและน้อยใจเจสสิก้าที่สนิทกับพี่สาวเธอเกินไปแล้ว
ยูริพาเจสสิก้าขับรถเรียบไปตามแม่น้ำ แสงของหลอดไฟตามข้างทางตอนกลางคืนมันช่างสวยงามเหลือเกิน หนุ่มสาวคู่รักที่พากันมานั่งพลอดรักกันมีอยู่เต็มข้างแม่น้ำ
“เจสบอกทางยูลผิดหรือเปล่าคะ”ยูริมองไปตามข้างทาง
“ไม่ผิดหรอกค่ะ ขับไปอีกนิดนะคะและก็จอดตรงนั้น”เจสสิก้าไปข้างหน้า
ยูริจอดรถอย่างนิ่มนวล ทั้งสองเดินลงไปยังริมแม่น้ำ โต๊ะนั่งตัวยาวถูกยูริกับเจสสิก้าจับจอง ตรงนี้ไม่ค่อยมีคนเยอะเธอจึงเลือกจอดตรงนี้
“สวยมั้ยคะ”เจสสิก้ายิ้มหวานให้ยูริ
“สวยค่ะ แต่คนตรงหน้ายูลสวยกว่าเยอะ”ยูริปากหวานเป็นด้วยหรือนี่ งงตัวเอง
“ปากหวานจังนะ ขอชิมหน่อยได้มั้ย”เจสสิก้าเลิกคิ้วมองร่างสูง
“ตามสบายสิคะ ยูลไม่หวงกับเจสหรอกนะ”ยูริอมยิ้ม
“ห้ามไปจูบกับคนอื่นเด็ดขาด รู้มั้ย”เจสสิก้าช้อนตามองยูริ
“โอเคค่ะ จะยอมให้เจสจูบคนเดียว”ยูริยื่นหน้าไปหาร่างบาง
( -3-)
ความหวานของรสสัมผัสของกันและกัน มันดึงดูดให้ทั้งสองไม่อาจหยุดไว้แค่นี้ได้ ยูริอุ้มเจสสิก้าไปที่รถ ซึ่งดีหน่อยที่รถจอดอยู่ข้างพุ่มไม้ แถมผู้คนก็ไม่พลุ่กพล่านด้วย สองร่างที่นัวเนียกันอยู่ในรถ อารมณ์ของทั้งสองกำลังพุ่งขึ้นเรื่อยๆตามความปารถนาของร่างกายและหัวใจสองดวง
****************************
รถของยูริ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เงอะ
อยากให้ยุนไม่เจ็บจัง