ตอนที่ 8 :
ตอนที่ 8…เปิดโปง/จับกุม
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องของแดซองดังขึ้น แต่ไม่มีใครมาเปิดประตู เสียงเคาะประตูจึงดังขึ้นอีกครั้ง
“โอ๊ย จะเคาะอะไรกันนักหนา เข้ามาเลยสิซึงยอน”แดซองตะโกนลั่นห้องอย่างโมโห
ประตูเปิดออก คนที่เคาะประตูก็กรู่กันเข้ามาในห้อง แดซองเงยหน้ามองผู้มาใหม่ พอเห็นว่าใครเข้ามาในห้องก็แถบตกเก้าอี้ แต่ก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติโดยเร็ว
“เอ่อ...มาทำอะไรกันเยอะแยะครับ”แดซองยิ้มให้ทุกคนแต่เหงื่อกำลังออกเต็มฝ่ามือ
“ผมขอจับคุณขอหาช่อโกงและยักยองทรัพย์ของผู้อื่นที่ไม่ใช่ของตนครับ”สารวัตรลี มินโฮ ยื่นหมายจับให้แดซอง
แดซองเข้าอ่อนทรุดลงกับพื้นเขาน่าจะเชื่อชีวอน ว่าให้ออกไปจากบริษัท แต่แดซองก็ยังหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองอยู่ดี
“หลักฐานล่ะ ใช่หลักฐาน หึหึ ไม่มีล่ะซิ”แดซองยิ้มอย่างมีชัย เขามั่นใจว่าหลักฐานทุกอย่างอยู่ที่ชีวอน
“หลักฐานเรามีครับและมันแน่นพอที่จะมัดคุณไม่ให้หลุดจากคดีนี้”สารวัตรลียิ้มให้แดซอง
“ยอมไปกับเราเถอะครับ จ่า...”สารวัตรลีพยักหน้าให้จ่าที่มาด้วยไปจับตัวแดซองไปสถานีตำรวจ
“อย่านะ อย่าเข้ามาเด็ดขาดไม่งั้นฉันยิงจริงๆด้วย”แดซองควักปืนออกมาและเล็งไปทั่วอยางไม่เจาะจงใครแต่สายตากลับมองไปเห็นยูริ คนที่เป็นผู้ช่วยของชีวอน
“แกซินะที่เป็นหนอนบ่อนไส้ แสบมากเลยนะ เข้ามานี่”แดซองเรียกยูริให้เข้าไปหา
“อย่าเข้าไปครับคุณยูริ มันอันตรายเกินไป”สารวัตรลีกระซิบห้ามเอาไว้
“ไม่เป็นไรค่ะสารวัตร ฉันดูแลตัวเองได้”ยูริพูดเสียงเรียบ และกำลังก้าวเดินไปหาแดซอง
“หึหึหึหึ พูดง่ายๆแบบนี้สิ...ดี...”แดซองหัวเราะออกมาอย่างกับคนเสียสติ
“อาแดซองหยุดเถอะครับ อาทำผิดมามากแล้วนะครับ”ซังวูมองลูกสาวตัวเองสลับแดซอง
“แก ไอ้ซังวู แกกลับมาทำไม หากแกไม่กลับมาบริษัทนี้ต้องเป็นของฉัน แกมันไอ้ตัวมาร”แดซองชี้หน้าด่าซังวู
“อามันโลภ คุณพ่อกับคุณแม่ตั้งบริษัทนี้ด้วยมือของท่านแต่อาจะมาชุบมือเปิบแบบนี้ง่ายๆได้ยังไง พ่อผมดูแลอาไม่ดีหรือยังไงกัน อาถึงได้หักหลังคุณพ่อแบบนี้”ซังวูพยายามพูดไปเรื่อยๆเพื่อดึงความสนใจของแดซอง ยูริก็เดินไปอย่างช้าๆ
“ดูแลเหรอ ฉันเดือดร้อนสุดๆต้องแบกหน้าไปขอยืมเงินพ่อแก แต่มันไม่เคยเลยที่จะช่วยฉัน ปล่อยให้ฉันต้องโดนพวกมันทำร้าย ดูนี่แกดูนี่ นิ้วก้อยของฉันต้องดดดตัดเพราะความใจแคบของพ่อแก”แดซองระเบิดออกมาอย่างกับคนบ้า
“อาเล่นการพนันและเป็นหนี้เอง ถ้าพ่อผมช่วย อาก็มาขออีกเรื่อยๆ คุณพ่อแค่อยากให้อาหลาบจำเท่านั้นเอง”
“แกจะมารู้ดีได้ยังไง ในเมื่อแกหายหัวไปเป็นสิบๆปี”แดซองตวาดใส่ซังวูและเป็นจังหวะเดียวกันที่ยูริเข้าไปใกล้แดซอง
ยูริอาศัยจังหวะที่แดซองเผลอ ร่างสูงเตะปืนในมือของแดซองกระเด็นไปไกล แดซองตกใจกระโดดเข้าหายูริหมายจะทำร้ายแต่ร่างสูงสวนไปด้วยหมัดขวา เข้าเต็มๆหน้าแดซอง ร่างอวบๆของแดซองกระเด็นไปอีกทางและสลบเหมือดในทันที
“ยูลขอโทษนะคะพ่อ ที่เผลอทำร้ายคุณปู่เล็ก”ยูริเดินไปหาผู้เป็นพ่อ ซังวูยิ้มให้และตบบ่าลูกสาวเบาๆ
“หมัดหนักจริงๆเลยนะครับคุณยูริ”สารวัตรลีมองหน้ายูริแถมยิ้มแหยๆให้ร่างสูงอีก
“ถือว่าชมแล้วกันนะคะ”ยูริกระตุกยิ้มเล็กน้อย
แดซองถูกคุมตัวไปสถานีตำรวจเรียบร้อยแล้ว ข่าวช่วงเย็นรายงานข่าวที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ซังวูและยูริจึงดังเพียงข้ามคืน ก็พ่อหม้ายรูปหล่อกับลูกสาวสวยคมเข้มทายาทตระกูลควอน ด้วยข่าวนี้เองผู้ถือหุ้นรายอื่นๆจึงเชื่อมั่นในตัวซังวูมากขึ้น และคงไม่มีใครกล้าคิดโกงบริษัทควอนอีก เพราะจากรายงานบอกว่าแดซองทำการยักยอกทรัพย์ของบริษัทมานานแล้ว
..............................................................
ปาร์ตี้ต้อนรับทิฟฟานี่และซอฮยอนถูกจัดขึ้นที่สนามหญ้าหน้าบ้านของเจสสิก้า ยุนอากับแทยอนเดินมาพร้อมกัน ทิฟฟานี่กับซอฮยอนออกมาต้อนรับก่อน ส่วนเจสสิก้ายังคงคุยโทรศัพท์กับใครบางคนที่เธออยากเจอมาทั้งวัน
“ยูล...จะกลับหรือยังคะ เจสคิดถึงนะ”เจสสิก้าทำเสียงออดอ้อนร่างสูง
“อีกเดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้วล่ะ วันนี้มีเรื่องมาเล่าให้เจสฟังด้วยนะ”ยูริอมยิ้มกับโทรศัพท์
“ถ้ากลับถึงบ้านแล้วรีบอาบน้ำแล้วมาบ้านเจสนะ เรามีปาร์ตี้ต้อนรับเพื่อนเจสกับน้องซอค่ะ แต่งตัวหล่อๆนะคะคนดี”
“ได้สิ แล้วเจอกันนะ”ยูริวางสายและอมยิ้มไปตลอดทาง
ร่างสูงแปลกใจว่าทำไมเจสสิก้าทำให้เค้าพูดเยอะได้ขนาดนี้ แถมยังยิ้มบ่อยจนตัวเองแปลกใจไม่หาย แต่ก็ทำให้ร่างสูงมีความสุขไม่น้อย แต่ความสุขก็มักควบคู่ไปกับความทุกข์ เรื่องของเจสสิก้ากับเธอ หากยุนอารู้จะเจ็บปวดมากมั้ยนะ แต่เจสสิก้าไม่ได้รักยุนอา แล้วกับเธอรักร่างบางรักเธอหรือเปล่า... แต่ก็ช่างเถอะสักวันหากเราสองคนพร้อมกว่านี้เราคงจะเปิดใจยอมรับกันและกันมากขึ้น
งานปาร์ตี้แทยอนเดินไปเปิดเพลงจังหวะสนุกๆและก็เต้นอยู่กับยุนอาที่สนุกไปกับแทยอนด้วย แม้คนตัวเล็กจะเต้นท่าตลกแค่ไหนยุนอาก็เต้นตามไม่มีอิดออด สองสาวพากันหัวเราะขำและเจสสิก้าเองที่มานั่งได้สักพักรู้สึกสนุกขึ้นมาด้วยเลยดึงมือเพื่อนรักกับน้องสาวไปเต้นด้วย ทั้งห้าคนเต้นกันอย่างสนุกสนาน โดยไม่ทันได้มองผู้มาใหม่ที่ยืนยิ้มมองถ่าพเหล่านั้นก่อนจะยกมือถือขึ้นมาถ่ายวีดิโอเอาไว้
“ไอ้ยูลแอบถ่าพพวกฉันเหรอ เอามาดูเลยนะ”แทยอนเห็นร่างสูงก่อนก็ยิ้มกว้าง ทุกคนจึงหยุดเต้นและเดินมาหายูริ
“ยูลมาแล้วเหรอ เดี๋ยวแนะนำเพื่อนให้รู้จักนะ คนนี้ฮวัง ทิฟฟานี่เพื่อนรักของเจสเอง”เจสสิก้าทำหน้าที่แนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน
“สวัสดีค่ะ ฉันควอน ยูริ เรียกยูลเหมือนคนอื่นๆก็ได้นะ”ยูริยิ้มบางๆให้ทิฟฟานี่
“งั้นยูลก็เรียกฉันว่าฟานี่นะ”ทิฟฟานี่ยิ้มกว้างจนตาปิด จนเจสสิก้าหมั่นไส้
“ทานอะไรมาหรือยังคะ มานั่งตรงนี้สิ”เจสสิก้าลากแขนยูริไปนั่งข้างๆเธอ ยุนอาขมวดคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ
“เค้าไปสนิทกันตอนไหนว่ะ”ยุนอาเกาหัวไปมาอย่างงงๆ
“เป็นอะไร เหาขึ้นหัวหรือไง”ซอฮยอนแกล้งแซวยุนอา
“เหาบ้าอะไร ไปดีกว่า”ยุนอาเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามของเจสสิก้า
เจสสิก้าตักอาหารให้ยูริจนเต็มจาน ยุนอามองตามตาละห้อย
“พี่เจสตักให้ยุนบ้างสิ ตักให้แต่พี่ยูล รู้หรอกนะว่าได้น้องคนใหม่ แต่ไม่เห็นต้องเอาใจขนาดนี้เลยนี่”ยุนอาทำท่างอนเจสสิก้า
“อ่ะนี่ พี่ตั้งให้ก็ได้”ยูริตักอาหารให้น้องสาว
“ขอบคุณค่ะพี่ยูล พี่เจสล่ะไม่ตักให้หน่อยเหรอ”ยุนอามองเจสสิก้าอย่างกับเด็กน้อย
“ก็ได้ๆอ่ะนี่จ๊ะ”เจสสิก้าตักอาหารให้ยุนอา รางโปร่งยิ้มกว้างอย่างดีใจ
แทยอนนั่งดื่มน้ำสีอำพันกับทิฟฟานี่ รดชาติของมันไม่ต้องบอกช่างลื่นคอและหอมหวาน ยุนอาขอดื่มด้วยทั้งสามจึงนั่งดื่มกันอย่างครื้นเครง
ผ่านไปหลายชั่วโมงน้ำอำพันก็หมดพร้อมสติของทั้งสามก็หมดลงตามไปด้วย แทยอนกับทิฟฟานี่นอนฟุบกับโต๊ะไปแล้ว ซอฮยอนจึงอาสาพาทิฟฟานี่ไปนอนที่ห้อง ส่วนแทยอนยูริให้เด็กรับใช้ที่บ้านพาไปส่ง ยุนอายังนั่งโงนเงนไปมา แถมคอพับเป็นระยะๆ เจสสิก้าจึงให้เด็กที่บ้านเธอหิ้วปีกยุนอาไปส่งที่บ้าน ตอนนี้ก็เหลือแต่ยูรกับเจสสิก้าเพียงสองคน
“ยูลคะ ไหนบอกว่ามีเรื่องจะเล่าให้เจสฟังไงคะ”เจสสิก้ามองหน้ารางสูง
“อ๋อ เรื่องก็มีอยู่ว่า............................”ยูริเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้เจสสิก้าฟัง เธอไม่รู้ว่าทำไมต้องเล่าให้ร่างบางฟัง รู้แค่ว่าอยากคุยกับเธอคนนี้ไปนานๆ
“ตายจริง ดีนะที่ยูลไม่เป็นอะไร ทำไมทำอะไรเสี่ยงๆแบบนี้ละ เจสเป็นห่งยูลนะ”เจสสิก้าส่งสายตาจริงจังและห่วงใยให้ร่างสูง
“ยูลก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ ว่าแต่คืนนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันมั้ย”ยูริยิ้มให้เจสสิก้า
“แหม...เดี๋ยวนี้พูดเก่งขึ้นเยอะเลยนะ”เจสสิก้าบีบจมูกร่างสูงเบาๆ
“พูดเก่งเฉพาะอยู่กับเจสเท่านั้นแหละ”ยูริยิ้มกว้างให้เจสสิก้า
“ดีแล้วค่ะ ไปห้องนอนเจสมั้ย”เจสสิก้ามองตาร่างสูงนิ่งแต่สายตาช่างหวานหยาดเหยิ้มเลยเกิน
“ถ้าเจสอนุญาตขนาดนี้ ยูลก็พร้อมจะไปกับเจสทุกที่”ยูริมองเจสสิก้าด้วยสายตาเดียวกัน และทั้งสองก็เดินหายเข้าไปในห้องเจสสิก้า
**************************
สุขสันต์วันแห่งความรักจ้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อิอิ ไปดูละครเวที คิคิคิ
หญิงสิกค่ะ
แรงอ่ะ
แต่ชอบ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ