ตอนที่ 6 : ตอนที่ 6... ความสัมพันธ์ที่เกินเลย
ตอนที่ 6... ความสัมพันธ์ที่เกินเลย
ซอฮยอนเดินทางมาถึงบ้านของเจสสิก้าแล้ว ทั้งสองโผล่กอดกันแน่น ซอฮยอนเป็นญาติกับเธอ ซึ่งพ่อแม่ของเธอทำงานอยู่ต่างจังหวัด ซอฮยอนเข้ามาเรียนปี 1 อายุเธอกว่ายุนอาไป 1 ปี แต่สอบเข้ามหาลัยได้จึงต้องเข้ามาเรียนก่อนเพื่อนคนอื่นๆ
“เดินทางมาเหนื่อยมั้ย”เจสสิก้ายิ้มให้น้องสาว
“ไม่เหนื่อยค่ะ พี่เจสสวยขึ้นเยอะเลยนะคะ”ซอฮยอนมองสำรวจพี่สาว
“ปากหวานจริงๆเลยนะ อ่อ...พี่ลืมบอกไปว่าพรุ่งนี้พี่ฟานี่จะมาอยู่ที่บ้านพี่ด้วยนะ”
“พี่ฟานี่กลับมาจากอเมริกาเหรอคะ แล้วมาอยู่เกาหลีตลอดไปหรือเปล่าคะ”
“จ๊ะ พี่ฟานี่จะมาเรียนที่เกาหลี น่าจะเรียนเอกเดียวกับซอแหละ”
“ฮ้า...เรียนบัญชีเนี่ยนะ”ซอฮยอนตาโตตกใจ
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ”เจสสิก้าขำน้องสาว
“ตอนเด็กๆซอจำได้ว่าพี่ฟานี่ไม่ชอบคณิตศาสตร์ ตัวเลขทุกชนิดไม่ใช่เหรอ”
“แหม ของแบบนี้ก็ต้องมีเปลี่ยนบ้างสิ พอดีตอนที่ฟานี่ย้ายไปอเมริกาและญาติของฟานี่เค้าเป็นคุณสอนบัญชีอยู่มหาลัย ฟานี่มันเห็นสนุกและท้าทายดีก็เลยชอบตอนนี้เก่งอย่าบอกใครเลยล่ะ”เจสสิก้าพูดอย่างภูมิใจ
“เหรอ แบบนี้ค่อยดีหน่อยจะได้คุยกัยรู้เรื่อง”ซอฮยอนยิ้มน้อยๆ
“เอาของไปเก็บก่อนนะ เดี๋ยวพี่พาไปหาเพื่อนๆพี่ ข้างบ้านเรานี่เอง”
“ค่ะ พี่เจส”สองสาวเดินเข้าบ้านไป
“คุณลุงท่านทำงานเหรอคะ”ซอฮยอนถามหาบิดาของร่างบาง
“เปล่าจ๊ะ วันนี้คุณพ่อพี่อยู่บ้าน สงสัยอยู่ห้องหนังสือมั้ง”
“นินทาอะไรพ่อเหรอลูกเจส ยัยซอโตเป็นสาวซะสวยเลยนะเรา”จอง ดองกันกอดหลานสาวสุดที่รัก
“คุณลุงลงพุงแล้วนะคะ ดูสิกลมเชียว”ซอฮยอนแซวผู้เป็นลุง
“เดี๋ยวเถอะยัยหลานคนนี้นี่ ว่าแต่จะไปบ้านควอนกันเหรอ ดีเลยพ่อว่าจะไปตรวจสุขภาพคุณท่านทั้งสองหน่อย ไปด้วยกันเลยสิ”ดอกกันช่วยสองสาวให้เดินไปพร้อมกัน
......................................................
“อ้าว คุณหมอจอง เข้ามาก่อนสิครับหนูเจส เอ๊ะ!สาวน้อยคนนี้ใครกันเหรอ”ลีทึกเดินเล่นอยู่หน้าบ้านเห็นทั้งสามจึงเอ่ยทัก
“หลานสาวผมเองครับชื่อซอ จูฮยอน”
“สวัสดีค่ะคุณท่าน”ซอฮยอนโค้งให้อย่างนอบน้อม
“เรียกปู่เหมือนหนูเจสก็ได้หนู”ลีทึกยิ้มให้หญิงสาวอย่างเอ็นดู
“แล้วพวกยูลไปไหนกันคะ”เจสสิก้าถามชายสูงวัย
“อยู่หลังบ้านแหละ สงสัยกำลังตกปลาในบึงอยู่มั้งไปดูสิ คุณหมอเชิญทางนี้ครับ”ลีทึกเดินนำคุณหมอเข้าบ้านไป
“ว๊าก...ปลาอะไรอ่ะตัวโตเป็นบ้าเลย”เสียงยุนอาร้องเมื่อยูริยื่นปลาตัวโตให้จับ
“อะไรยุนอา แค่นี้ทำเป็นร้องไปได้ กลัวหรือไงป๊อด”แทยอนทำท่าทางกวนยุนอา
“ไม่มีอ่ะ ใครป๊อด เดี๋ยวจะจับให้ดู”ยุนอายื่นมือไปจับปลาอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ทำอะไรกันอยู่น่ะ”เจสสิก้าร้องทักเสียงดังจนยุนอาตกใจปล่อยปลาลงแม่น้ำไป
“ไอ้ยุน”ยูริและแทยอนร้องพร้อมกัน ยุนอาหน้าซีดเผือด
“เค้าขอโทษ เค้าไม่ได้ตั้งใจ”ยุนอารีบเดินไปหลบหลังเจสสิก้าทันที
“เล่นอะไรกันเนี่ยเหมือนเด็กๆเลยนะ นี่ๆฉันจะแนะนำให้รู้จักคนนี้ซอ จูฮยอนญาติฉันเอง”เจสสิก้าแนะนำน้องสาวสุดที่รัก
ทุกคนทำความรู้จักกันดีแล้ว ยุนอามองซอฮยอนแบบแปลกๆ ก็ซอฮยอนยืนโอบเอวเจสสิก้าอยู่นะสิ
“พี่เจส มาตกปลากับพวกเราสิค่ะ ปลาตัวโตมากเลยนะคะ”ยุนอาเดินไปจูงมือเจสสิก้า ทำให้หลุดออกมาจากซอฮยอนได้สำเร็จ ซอฮยอนมองตามยุนอาก่อนจะยกยิ้มแล้วเดินไปหาเจสสิก้าอีก
“เจสซี่จ๋า เค้าอยากทานปลาเผาอ่ะ เจสซี่อยากทานมั้ย”ซอฮยอนเดินเข้าไปโอบไหล่เจสสิก้า ร่างบางมองหน้าน้องสาวก็รู้ทันทีว่าต้องอยากแกล้งใครแน่ๆ
“อยากกินสิ ปลาเผาน่าทานออก”เจสสิก้าเล่นไปตามน้ำของซอฮยอน
“งั้นเดี๋ยวยุนจะตกปลาตัวโตๆให้พี่เจสเองนะ”ยุนอาวิ่งไปเอาเบ็ดและตวัดคันเบ็ดลงน้ำ
“คนนี้แกล้งแล้วสนุกจังเนอะพี่เจส”ซอฮยอนยิ้มร่า
“คนนี้เค้าตามจีบพี่อยู่แต่พี่รักเค้าได้แบบน้องสาว ซอช่วยกันพี่ออกจากเค้าให้หน่อยสิ นะ นะ”เจสสิก้าทำท่าอ้อนซอฮยอน ยุนอามองแล้วหมั่นไส้ว่าแต่เขาคุยอะไรกันนะ
“ก็ได้ เดี๋ยวซอจัดให้นะเจสซี่คนสวย”ซอฮยอนจับคางเจสิก้าเขย่าไปมา
ยูริเดินเข้ามาใกล้เจสสิก้า พร้อมยื่นถังใบใหญ่ให้เธอ เจสสิก้ามองอย่างงงๆ ยูริเลยพูดขึ้นมา
“อยากทานปลาไม่ใช่เหรอ ตัวโตพอมั้ย”ยูริมองหน้าเจสสิก้า
“พอจ๊ะ เราเอาไปให้แม่ครัวทำอาหารกันดีกว่านะยูล ซอจ๊ะอยู่กับพี่ๆไปก่อนนะ แท เจสฝากน้องด้วยนะ”
“โอเช...”แทยอนตอบออกไปแต่ตาจ้องอยู่ที่คันเบ็ด
เจสสิก้าลากยูริเข้าไปในครัวและบอกแม่ครัวให้ทำอาหารเที่ยงให้ทานจากนั้นให้ยกไปยังสวนหลังบ้านที่พวกเธอตกปลากันอยู่
“ยูลเก่งจังเลยนะ ตกปลาตัวใหญ่ได้ตั้งหลายตัว”เจสสิก้าชมยูริ จนหน้าแดง
( __//////_)
“เจส เย็นนี้ไปเดินเล่นสวนสาธารณะใกล้ๆนี่มั้ย”ยูริก้มหน้าเอ่ยชวนร่างบาง
“อะไรนะคะ”เจสสิก้าถามเพื่อความชัดเจน
“เอ่อ...ไปวิ่งกันที่สวนสาธารณะมั้ยค่ะ เย็นนี้”ยูริเงยหน้าขึ้นมาสบตาเจสสิก้า แค่แว๊บเดียวก็ก้มมองพื้นอีกเหมือนเดิม
“โอเคค่ะ 5 โมงเย็นนะ ไปกันแค่สองคนเท่านั้น”เจสสิก้าอมยิ้มมองร่างสูง เธอมองออกว่ายูริเขินเธอแค่ไหน แก้มกับใบหูแดงจัดขนาดนั้น
“เรากลับไปหาพวกนั้นกันเลยมั้ย”
“ยังค่ะ ยูลมากับเจสแป๊บหนึ่งสิ”เจสสิก้าลากยูริมาที่โรงยิม(ห้องเก็บของเก่า)
“ทำไมเหรอเจส พายูลมาที่นี่ทำไมอ่ะ”ยูริงงกับการกระทำของเจสสิก้า
ร่างบางล็อกห้องแล้วเดินมาประชิดตัวของยูริ ร่างสูงได้แต่ถอยไปเรื่อยๆจนสะดุดล้มลงที่โซฟาข้างเวทีมวย เจสสิก้าล้มลงตามไป ยูริหน้าร้อนผ่าวมองหน้าเจสสิก้า ยิ่งเห็นใกล้ๆร่างบางตรงหน้าก็ดูสวยอย่างกับนางฟ้า เจสสิก้ากระตุกยิ้มและก้มลงจูบปากของยูริ ร่างสูงตาเบิกกว้าง แต่รสจูบมันช่างหอมหวานเกินห้ามใจ ยูริลูบไล้ไปทั่วหลังของเจสสิก้า มือน้อยๆของร่างบางกำลังลูบไล้เข้าไปในเสื้อตัวโคล่งของร่างสูง หน้าท้องที่แข็งแรงทำให้เจสสิก้าใจสั่นและมีอารมณ์มากขึ้น
ร่างกายที่พร้อมสำหรับบทสวาทบทนี้ เจสสิก้าเป็นคนเริ่มก่อน เธอเป็นผู้นำให้ยูริที่ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เป็นผู้ตาม แต่ผู้ตามก็เรียนรู้ได้ไวจนเปลี่ยนกันหน้าที่
“อ๊า...แฮ่กๆ เร็ว...กว่านี้หน่อย”เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงติดขัด
ยูริโยกสะโพกให้เร็วตามที่ร่างบางต้องการ ก่อนที่สองร่างจะผวาเข้ากอดกันอย่างแนบแน่นพร้อมร่างกายที่กระตุกอย่างแรงเมื่อถึงฝั่งฝัน
“อ๊ะ...อา...แฮ่ก...แฮ่ก”ยูริหายใจแรงๆอยู่ข้างหูเจสสิก้า ทั้งสองยังคงกอดกันแน่น
“ต่อไปเธอก็เป็นของฉันแล้วนะ ห้ามไปทำแบบนี้กับคนอื่นนอกจากฉัน เข้าใจมั้ย”เจสสิก้าคลอเคลียที่แก้มของร่างสูง
“...เจสก็เหมือนกันนะ เธอเป็นของฉัน จำเอาไว้ ฉันทั้งหึงและหวง”ยูริกระตุกยิ้มมองเจสสิก้า
“เราแต่งตัวและออกไปข้างนอกกันเถอะ ฉันยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา”เจสสิก้าลุกขึ้นยืนใส่เสื้อผ้าตัวเอง
“ฉันก็ไม่พร้อมจะให้ใครรับรู้เหมือนกัน โดยเฉพาะ...พ่อ”ยูริหน้าเศร้าลงทันที เจสสิก้าจึงต้องมาจูบปลอบร่างสูง
“เอาไว้ถึงเวลาก่อนนะคนดี”เจสสิก้ายิ้มให้ยูริ ซึ่งร่างสูงก็ยิ้มตอบกลับมาอย่างอ่อนโยนให้เจสสิก้าได้หัวใจเต้นผิดจังหวะอีกครั้ง
“อีกอย่างนะยูล อย่ายิ้มแบบนี้ให้ใครเพราะรอยยิ้มของเธอต้องมีให้เจสคนเดียวเท่านั้น”เจสสิก้ากระตุกยิ้มออกมา ยูริจึงก้มลงไปหอมแก้มร่างบางอย่างหมั่นไส้
...........................................................
ยุนอานั่งหน้างออยู่ที่โต๊ะ แทยอนกับซอฮยอนดูจะคุยกันถูกคอเป็นพิเศษ ยุนอาชะเง้อมองหาเจสสิก้ากับยูริที่หายไปด้วยกัน พอยุนอาเห็นเจสสิก้าเดินเข้ามาก็ยิ้มกว้างก่อนจะวิ่งไปหาร่างบาง
“พี่เจสไปไหนมาเนี่ย ยุนรอตั้งนานแล้วพี่ยูลล่ะคะ ไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอ”ยุนอามองเจสสิก้าอย่างจับผิด
“ยูลเค้าแยกไปหาคุณปู่ตั้งนานแล้ว ยังไม่กลับมาเหรอ”เจสสิก้าหันซ้ายหันขวามองหาร่างสูง
“นั่นไงคะ พูดถึงก็มาพอดี ว้าว...ปลาสามรส น่าทานจัง”ยุนอาลืมเรื่องที่เจสสิก้าหายไปกับยูริทันทีที่เห็นอาหาร นี่ล่ะน๊าเด็ก
“พี่ไปดูในครัวมาเป็นไงบ้าง น่าทานมั้ยล่ะ”ยูริยิ้มบางๆให้น้องสาว และหันไปสบตากับร่างบางที่ยืนยิ้มให้เธออยู่ก่อนแล้ว
“ไอ้ยูล ฉันเอาตัวใหญ่นะ มาๆวางด่วนเลย ฉันหิว”แทยอนเลียปากตัวเอง
พอยูริวางลงทั้งหมดก็พอกันกินปลาตัวโตที่แม่ครัวทำมาให้หลายเมนู จนลืมเรื่องที่ยูริหายไปพร้อมเจสสิก้า ยูรินั่งข้างเจสสิก้า ยุนอาก็เช่นกัน ยูริแอบจับมือเจสสิก้าเอาไว้ ทั้งสอแอบส่งสายตาให้กันอยู่บ่อยครั้ง แต่ทุกๆการกระทำอยู่ในสายตาของแทยอนตลอด
*******************************
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แต่ก็ไม่พ้นสายตาพี่แทไปได้ 5555
สนุกมากเลยย เรื่องนี้ ติดตามติดตาม
เติมน้ำตาลในเลือดได้เยอะเลย
ดีแล้วๆๆๆๆๆๆ อย่าให้ยุนอารู้นะเด๋วนะแย่เอา
ยูลก็ตอบสนองไวมาก
แทสายตาว่องไว
ยูลสิก
ไว้ไฟมากกกกกกกกกก
แทแทช่างสังเกตจัง
ถ้าความแตกขึ้นมา
พี่น้องจะทำยังไงเนี่ย