ตอนที่ 5 : ตอนที่ 5...ห้องออกกำลังกายใหม่ / ใจที่หวั่นไหว
ตอนที่ 5...ห้องออกกำลังกายใหม่ / ใจที่หวั่นไหว
ซังวูและยูริเดินเข้ามาในบ้าน ซังวูขอไปอาบน้ำก่อน ยูริจึงเดินไปที่โซฟาใหญ่และทิ้งตัวนั่งลงอย่างเหนื่อยอ่อน วันนี้ทั้งวันเค้านั่งตรวจบัญชีที่ซึงยอนเอามาให้ เขาพบขอผิดพลาดมากมาย แต่ทำไมไม่มีใครเห็นเลย ยูริหลับตานิ่งอยู่พักใหญ่
“เหนื่อยมากเหรอ”เสียงใสๆดังมาจากด้านหลัง ยูริลืมตาและหันไปดู
“เธอ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่”ยูริหันหน้ากลับมาที่เดิม
“ตั้งนานแล้ว วันนี้จะมาทานข้าวด้วย ไปไหนมาเหรอดูท่าทางเหนื่อยๆนะ”เจสสิก้าถามร่างสูง
“ไปทำงานที่บริษัทมา”ยูริตอบแบบนิ่งๆ ที่จริงเค้าเขินร่างบางตรงหน้ามาเพียงแต่เก๊กขรึมไปเท่านั้นเอง
“ให้เจสนวดให้มั้ย จะได้สบายตัว”
“อย่าเลย ฉันเกรงใจ”ยูริขยับตัวนิดนึ่งเมื่อร่างบางขยับเข้ามาใกล้
“เอาน่า อยู่นิ่งๆสิ”เจสสิก้าเอื้อมมือไปนวดร่างสูง ยูริหลับตานิ่งรู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะ
“ชอบมั้ยล่ะ แบบนี้นะ อย่าไปคิดอะไร ปล่อยให้สมองว่างเปล่าเอาไว้นะ”เจสสิก้ากระซิบที่ข้างหูของยูริ
“อืม...”ยูริเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว เจสสิก้าพลอยยิ้มตามไปด้วย
“พี่เจสกับพี่ยูลรู้จักกันด้วยเหรอคะ”ยุนอามองทั้งสองอย่างแปลกๆ แทยอนเดินไปนั่งข้างยูริ
“เรารู้จักกันเมื่อคืน พอดีพี่ข้อเท้าแพลงแล้วยูลมาช่วยเอาไว้”เจสสิก้าพูดกับยุนอา
“เหรอคะ งั้นก็รู้จักกันหมดแล้วสินะ พี่ยูลไปทำงานวันแรกเป็นไงบ้าง”ยุนอากระโดดไปกอดยูริ
“เฮ้อ...งานงอกเลยล่ะ บัญชีผิดพลาดไปหมด”ยูริพูดอย่างเหนื่อยๆ
“เดี๋ยวๆนะ พี่งงอ่ะ ยูลเพิ่งจะเข้าปีหนึ่งเทอมหน้านี้ แล้วทำไมทำงานเร็วจังอ่ะ”เจสสิก้ากระพริบตาปริบๆ
“อ่อ พี่ยูลเค้าเก่ง น้าซังวูเค้าสอนเรื่องบริหารและบัญชีให้พี่ยูลตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้เข้าขั้นอัจฉริยะเลยล่ะพี่เจส”ยุนอาอธิบายให้เจสสิก้าฟัง
“อืม...เก่งขนาดนี้เลยเหรอ แล้วเรียนต่อด้านหนล่ะ แทเรียนหมอ ยูลล่ะเรียนอะไร”เจสสิก้าหันไปยิ้มให้ยูริ
“เรียนบริหาร”ยูริตอบเพียงสั้นๆเท่านั้น
“ยูลฉันคันไม่คันมือจังเลยอ่ะ เรามาซ้อมมวยกันมั้ย หากไปนานเดี๋ยวจะลืม”แทยอนพูดกับเพื่อนรัก
“แต่เราไม่มีอุปกรณ์นะแท จะต่อยกันมือเปล่าหรือไง”ยูริหันไปพูดกับแทยอน ซึ่งก็ได้รอยยิ้มกว้างมาแทน
“ไปเปลี่ยนชุดก่อนสิ เดี๋ยวฉันจะพาไปดูอะไร รับรองว่าแกต้องประทับใจแน่ๆ”แทยอนหันไปยิ้มให้ยุนอาที่ยิ้มตอบมาอย่างรู้กัน เจสสิก้าก็ยังคงงงเหมือนเดิมแต่ก็ยินดีตามทั้งสามไป
ยูริขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินมาหาแทยอนหน้าบ้าน ยุนอาทำหน้าที่ปิดตายูริ ตอนแรกร่างสูงก็ขัดขืนอยู่บ้างแต่ก็ต้องยอม เจสสิก้าเห็นทั้งสามเล่นกันแบบนี้ก็รู้สึกสนุกตาม
ทั้งสี่คนเดินไปยังโรงรถเก่าหลังบ้าน ยุนอาให้คนมาทำความสะอาดและจัดการซื้ออุปกรณ์ออกกำลังกายไปตั้งไว้แทน เธออยากทำอะไรให้ยูริบ้าง พอแทยอนบอกว่ายูริชอบออกกำลังกาย ร่างโปร่งก็ลากแทยอนไปซื้อของและอุปกรณืต่างๆทันที
“เปิดตาได้แล้วค่ะพี่ยูล”ยุนอาดันยูริเข้าไปในห้อง
ยูริค่อยๆเปิดตา เธอปรับสายตามองห้องมืดๆ แต่แล้วแทยอนก็กดสวิตท์ไฟ แสงสว่างทำให้ยูริมองเห็นทุกอย่าง ร่างสูงตาโตและยิ้มออกมาอย่างดีใจ
เจสสิก้ามองตามใบหน้าคมที่ตอนนี้มีรอยยิ้มประดับอยู่เต็มใบหน้า มันช่างสวยงามเหลือเกิน
“เป็นไงบ้างยูล ชอบมั้ย ทีนี้เราจะซ้อมกันได้หรือยัง”แทยอนเดินไปกอดคอเพื่อนตัวสูง
“ได้เลยเพื่อน ขอบใจมากนะยุน แท ฉันชอบมันมากเลย”ยูริเดินไปหยิบนวมมาใส่ พร้อมเดินไปยังเวทีที่กั้นเอาไว้เป็นสนามมวย
“พี่เจส มานั่งตรงนี้ดีกว่าค่ะ”ยุนอาดึงมือเจสสิก้าไปนั่งที่โซฟาข้างสนาม
ร่างสูงยิ้มให้แทยอน เจสสิก้ามองตามท่วงท่าการเคลื่อนไหวของร่างสูงตลอดเวลา รอยยิ้มที่นานๆจะได้เห็นตอนนี้มันมีอยู่เต็มเวทีมวยเล็กๆนี่ ยุนอามัวมองทั้งสองคนต่อยกันจนลืมสนใจร่างบางข้างๆเขาจึงไม่เห็นสายตาที่เจสสิก้าส่งให้ยูริ มันไม่ใช่สายตาที่ส่งมาให้ยุนอา
“เอาจริงหน่อยสิ ไอ้แท ฉันเครียดมาทั้งวันแล้วนะขอปล่อยหน่อย”ยูริตะโกนใส่แทยอน
“ได้...แทแทจัดให้”แทยอนเดินเข้าไปหายูริและปล่อยหมัดใส่ไม่ยั้ง ยูรก็หลบไปมา ตอบโต้บ้างตามโอกาสและจังหวะ
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงทั้งแทยอนและยูริปล่อยหมัดใส่กันหมัดซ้ายของยูริเข้าที่แก้มของแทยอน หมัดของแทยอนเองก็เข้าไปเต็มๆแก้มของยูริเหมือนกัน ทั้งสองล้มลงนอนหายใจเหนื่อยหอบและหัวเราะออกมาทั้งคู่
“พี่แท พี่ยูลเป็นไงบ้างคะ”ยุนอาเดินเข้าไปเอาผ้าเย็นให้พี่สาวทั้งสอง
“สบายมาก แต่เหนื่อยน่าดูเลย แกไปเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะว่ะไอ้ยูล”แทยอนลุกขึ้นนั่งมองยูริ
“ฉันก็แรงดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่ แต่วันนี้สนุกมากเลย”ยูริยังคงยิ้มไม่หยุด เจสสิก้าอมยิ้มแอบส่งสายตาหวานให้ยูริ ร่างสูงเองก็แอบส่งมาให้เหมือนกัน เค้าอยากโชว์ให้เจสสิก้าเห็น เลยตั้งใจลุกแทยอน เรี่ยวแรงที่มีเยอะขึ้นคงหนีไม่พ้นกำลังใจข้างสนามที่ส่งยิ้มมาให้ตลอด
“ดื่มน้ำก่อนสิยูล”เจสสิก้ายื่นน้ำให้ยูริ ร่างสูงรับมาละยิ้มให้เจสสิก้า ยุนอามองการกระทำของทั้งสองและก็ทำหน้านิ่งไป
“ยุนเอาน้ำให้พี่หน่อยสิ ถืออยู่นั่นแหละ”แทยอนบอกคนที่กำลังเหม่อลอยอยู่ให้ได้สติ
“ยุนไม่ออกกำลังกายบ้างล่ะ ผอมเพรียวไปหรือเปล่าเรา”เจสสิก้าหันมาพูดกับยุนอา
“พี่เจสชอบคนหุ่นดีๆเหรอ งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้ยุนจะมาออกกำลังทุกวันเลยนะ”ยุนอายิ้มกว้างให้เจสสิก้า ร่างบางหุบยิ้มและพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“พี่ว่าเราไปบ้านดีกว่านะ แทกับยูลไปอาบน้ำก่อนเถอะ จะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว”เจสสิก้าเดินนำออกไปก่อน ทิ้งให้ยุนอามองตามตาละห้อย
เจสสิก้าเดินไปนั่งที่โซฟา เธอนั่งคิดหาทางว่าจะทำยังไงให้ยุนอาเลิกชอบเธอสักที แบบนี้ต้องหาตัวช่วยซะแล้ว เจสสิก้าหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาออก
“ฮัลโหลซอเหรอ”
“ค่ะ พี่เจส มีอะไรเหรอคะ”
“พี่อยากให้ซอมาอยู่กับพี่ให้เร็วที่สุด เดี๋ยวพี่บอกคุณอาเองนะ ซอเก็บเสื้อผ้าและอีก 2 วันเดินทางมาอยู่กับพี่ที่บ้านได้เลย”เจสสิก้าพูดยาวเหยียด
“ทำไมล่ะคะ ซอยังอยากอยู่กับพ่อกับแม่อยู่เลยนะ”
“ซอฮยอนเธอจะดื้อกับพี่เหรอ พี่คิดถึงเธอเลยอยากให้เธอมาอยู่ด้วย ไม่ได้เหรอ”เจสสิก้าใช้ไม้ตายนั่นคือพูดแบบเสียงแข็งๆซอฮยอนจะกลัวมากและรีบทำตามทันที
“ก็ได้ค่ะ แต่ของเป็นวันอาทิตย์นะคะ แค่นี้ใช่มั้ยคนเอาแต่ใจ”ซอฮยอนทำเสียงงอนๆให้เจสสิก้าได้อมยิ้ม
“เอาแต่ใจแล้วรักมั้ยล่ะ”เจสสิก้าอมยิ้มอย่างเป็นต่อ
“รักสิคะ ไม่รักจะยอมเหรอ เฮ้อ...พี่สาวเอาแต่ใจ”ซอฮยอนวางไปแล้ว เจสสิก้ายังคงยิ้มต่อไป
‘ใครกันนะ คนที่พี่เจสคุย มีบอกรักกันด้วย เฮ้ย! ไม่จริงๆใครกัน’ยุนอาแอบฟังการสนทนาของเจสสิก้ากับใครอีกคนในสาย
โต๊ะอาหารวันนี้มีแขกคือเจสสิก้าที่นั่งระหว่างยูริกับยุนอา ยึนอาคอยตักอาหารให้เจสสิก้า จนร่างบางต้องบอกให้หยุดและตั้งเองจะดีกว่า ยูริตักทานข้าวไปเรื่อยจนซังวูถามขึ้นมา เมื่อเห็นยูริรวบช้อน
“วันนี้เป็นไงบ้างลูก มีการเคลื่อนไหวอะไรที่น่าสงสัยมั้ย”ซังวูถามลูกสาว
“วันนี้อาแดซองเข้ามาที่บริษัทและนั่งทำงานอยู่ครึ่งวัน เอกสารที่คุณปู่เล็กส่งให้เลขา มันมีตัวเลขสีแดงอยู่ด้วยค่ะ นั่นคือยอดกำไรที่คุณปู่เล็กเอาไปใช้ เป็นเงิน 5ล้านบาทค่ะ”ยูริรายงานให้ปู่กับย่าเธอทราบด้วย
“เราจะหาหลักฐานเอาผิด มันได้มั้ย ปู่ไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะกล้าหักหลังปู่แบบนี้”ลีทึกกำหมัดแน่น
“หลักฐานยูลจะรวบรวมให้เองค่ะ ขอเวลานิดนึ่งนะคะ เอ่อ...ยูลขอให้เอากล้องที่ซูมระยะได้ไปแอบติดไว้ที่ห้องทำงานของคุณปู่เล็กด้วยค่ะ เมื่อนั้นหลักฐานเราจะแน่นมากขึ้น”ยูริเสนอวิธีการ
เจสสิก้ามองยูริอยู่นาน เค้าทั้งเก่งทั้งเท่ห์ นี่แหละแฟนในอนาคตของฉัน เจสสิก้าเผลอยิ้มออกมาอย่างชื่นชม ยุนอามองแล้วก็ขัดใจขึ้นมาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งนิ่งๆ
“อื้ม...เรื่องนี้พ่อจะจัดการเองนะ ยูลไปพักผ่อนเถอะ พ่อจะนั่งคุยกับคุณปู่คุณย่าก่อน”ซังวูยิ้มให้ลูกสาว
“ค่ะพ่อ ขอตัวก่อนนะคะ”ยูริลุกขึ้นไปทางห้องนั่งเล่น เจสสิก้าขอตัวแล้วเดินตามยูริไป
“พี่เจสรอยุนด้วยสิ พี่แทเร็วๆสิคะ”ยุนอาหันไปเรียกแทยอนที่กำลังดื่มน้ำอยู่
“เฮ้อ...หนักใจกับหลานคนนี้เหลือเกิน ตามหนูเจสต้อยๆตั้งแต่เด็กๆ แอบชอบเขาข้างเดียวแบบนี้มันก็เจ็บแย่เลยสิ”กาอินส่ายหน้าไปมา
“ปล่อยเด็กๆไปเถอะคุณ แต่ผมกลัวมากเลยนะ ดูท่าทางหนูเจสจะชอบเจ้ายูลของเรานะ”ลีทึกพูดขึ้นมา
“แต่พวกเด็กๆเป็นผู้หญิงนะครับ จะรักจะชอบกันได้ยังไงกัน”ลีทึกขมวดคิ้วสงสัย
“โลกเรามันเปลี่ยนไปแล้วซังวู ลูกเองก็จบถึงเมืองนอกเมืองนา ยังไม่ชินอีกเหรอ หัวใจคนเราน่ะเราบังคับไม่ได้หรอกนะ ปล่อยเด็กๆเค้าจัดการเองแล้วกัน”
“ครับคุณพ่อ”ซังวูมองไปทางห้องนั่งเล่น เขาไม่รู้ว่ายูริชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่ที่แน่ๆคือเค้าต้องทำใจเพราะเขารักลูกมากๆ หากลูกมีความสุขเขาก็ยินดี
******************************
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ชอบมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วว ตัดใจเหอะ
ยูลจะหลีกทางให้ยุนป่ะ
อย่าเลยเนอะ