ตอนที่ 23 : ตอนที่ 23...ออกตามหา/อันตราย
ตอนที่ 23...ออกตามหา/อันตราย
แทยอนกับทิฟฟานี่พร้อมทั้งยุนอาและซอฮยอน อดทนรอไม่ไหวทั้งสี่เลยยังจุดเกิดเหตุ พอดีเจอเจ้าหน้าที่ป่าไม้กำลังนำผู้ต้องหาออกจากป่าเพื่อเอาไปส่งให้ตำรวจ เจ้าหน้าที่ป่าไม้คนหนึ่งจึงอาสาพาไป
ทั้งสี่เดินเข้าไปในป่าพร้อมผู้นำทาง เมื่อมาถึงจุดที่มีการจับกุมผู้ที่ลักลอบตัดไม้ จากนั้นก็เดินต่อไปเรื่อยๆเพื่อไปสมทบกับสารวัตรลี มินโฮ
“ผมว่าพวกคุณไปล่างหน้าล่างตาที่นำตกก่อนดีกว่านะครับ น้ำตกอยู่ทางด้านนี้ พวกเราตามผู้กองไปไม่ทันหรอกครับ”
“งั้นก็นำไปที่น้ำตกก็ได้ค่ะ พวกเราเริ่มหิวกันแล้วเหมือนกัน”แทยอนพูดออกมาและลูบท้องตัวเอง
เมื่อทั้งสี่มาถึงน้ำตกก็จัดแจงทานอาหารที่เตรียมมา ก่อนจะนั่งพักเอาแรง ยุนอาเดินไปใกล้น้ำตา ที่ตรงนี้น้ำใสจนเห็นตัวปลา เดินไปได้ไม่ไกลร่างโปร่งก็เห็นถ้ำที่อยู่ใต้น้ำตก
“พวกเรามาดูอะไรนี่เร็ว ตรงนั้นๆ”ยุนอาชี้ให้ทุกคนดู
“ถ้ำเหรอ เราลองเข้าไปดูดีมั้ย”ซอฮยอนพูดพร้อมทำท่าจะเดินเข้าไป
“เฮ้ย!เดี๋ยวๆใจเย็นๆสิค่ะ พี่ชายถ้ำนี้เราเข้าไปดูได้มั้ย”ยุนอาถามเจ้าหน้าที่ป่าไม้
“ได้ครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปก่อน พวกคุณตามหลังผมมาก็แล้วกัน”
“โอเคค่ะ”ทุกคนตอบพร้อมกัน
ในถ้ำมีกองไฟยังใหม่เพราะขี้เถายังอุ่นๆอยู่ ก้างปลาที่ทิ้งไว้ที่พื้นยังใหม่อยู่เลย
“หรือว่าพี่เจสกับพี่ยูลจะมาพักที่นี่”ซอฮยอนเริ่มวิเคราะห์
“เป็นไปได้นะ เพราะผ้าเช็ดหน้านี้เป็นของยัยเจส ฟานี่จำได้”ทิฟฟานี่เดินไปหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาดู
“งั้นแสดงว่าสองคนนั้นก็ไปไหนไม่ไกล เรารีบออกตามหากันเถอะ พี่ชายแกะรอยเป็นหรือเปล่าค่ะ”แทยอนหันไปถามเจ้าหน้าที่
“ได้ครับ ผมมือหนึ่งในการแกะรอยเลยนะครับ”เจ้าหน้าที่ยืดอกโม้
“เรารีบไปกันเถอะค่ะ”ยุนอารีบดึงซอฮยอนออกไปก่อน
...................................................
ย้อนไปเมื่อคืน
ลี มินโฮนำกำลังจะไปจับกุมชีวอน แต่ด้วยกำลังคนที่มากเวลาเดินก็มักจะมีเสียงเป็นธรรมดา ชีวอนที่นอนกันพื้นได้ยินเสียงคนเดิน เขาจึงพาคยูฮยอนหนีไปก่อนหน้าอย่างฉิวเฉียว
“พวกมันรู้ตัวได้ยังไงกัน มันคงไปได้ไม่ไกลหรอก รีบตามไปเร็ว”มินโฮสั่งลูกน้อง
ทั้งหมดจึงออกเดินทางและแบ่งกลุ่มไป 2 กลุ่ม กลุ่มหนึ่งไปทางซ้าย ส่วนเขาไปทางขวาโดยมีซังวูติดสอยห้อยตามไปด้วย
“ไอ้ 2 คนนี้มันฉลาดกว่าที่เราคิดเอาไว้อีกนะ คุณไม่ต้องห่วงนะครับผมจะพยายามอย่างเต็มที่”มินโฮหันไปพูดกับซังวู
“ขอบคุณครับสารวัตร”
“เราเดินทางกันต่อดีกว่าครับ มันน่าจะไปทางนี้แน่นอนดูจากรอยเท้าที่ปรากฏ เป็นของผู้ชายแน่นอนครับ”
“ครับ รีบไปกันเถอะ”
................................................................
ยูริเอาปลาห่อใบตองไว้เพื่อเป็นอาหารของวันนี้ น้ำก็เอาใส่กระบอกไม้ไผ่เอาไว้แล้ว ยูริเดินมองไปรอบๆ ร่างสูงตัดสินใจเดินไปทางทิศตะวันออก เพราะอย่างน้อยเดินไปทางทิศตะวันมันมักเป็นทางออกเสมอ (เคยอ่านหนังสือผจญภัยมาสิยูริ)
“สิก้าพักก่อนมั้ย ตรงนั้นมีต้นไม้ใหญ่ด้วย เราไปนั่งตรงนั้นกัน”ยูริพยุงเจสสิก้าให้เดินไป
“ยูลคะ พักนานๆหน่อยก็ได้นะ สิก้าไม่ไหวแล้ว ปวดขาไปหมดเลย”
“อืม...ก็ได้ เราเข้าไปนั่งตรงโพรงไม้ตรงนั้นกัน จะได้หลบซ้อนตัวได้ด้วย”
“ค่ะ”เจสสิก้าเดินตามยูริไป จากนั้นก็ทิ้งตัวเอนหลังกับต้นไม้ใหญ่
ยูรินั่งมองเจสสิก้าที่นอนหลับในอ้อมกอดของเธอ เธอต้องพาร่างบางกลับบ้านอย่างปลอดภัยให้ได้ แค่ต้องมาตกระกำลำบากแบบนี้ร่างสูงก็แบบขาดใจ เมื่อคนรักต้องมาเผชิญเรื่องร้ายเพราะเธอคนเดียว
“เจ้าหญิงของยูล ขอโทษนะที่ทำให้ลำบาก”ยูริก้มลงจูบแก้มใสๆของเจสสิก้า
“อือ...สิก้าหลับไปนานมั้ยยูล เดินทางกันต่อเถอะ”
“อีกเดี๋ยวก็ได้ มาทานอาหารกันก่อนเถอะ”ยูริยื่นปลาให้สิก้า
“กำลังอยู่พอดี งั้นทานเลยนะ”
ทั้งสองพากันกินปลาตัวใหญ่ ยูรินั่งมองเจสสิก้า ร่างสูงอยากร้องไห้ออกมาแต่ก็ทำไม่ได้เพราะถ้าเธออ่อนแอ ร่างบางตรงหน้าคงกลัวมากกว่าเดิม
“สิก้า ทานให้เยอะนะ ยูลจะพยายามพาสิก้าออกไปจากป่านี้ให้ได้”
เจสสิก้าสบตายูรินิ่ง ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา 3 วันแล้วที่เธอต้องมาเผชิญเรื่องเลวร้ายแบบนี้กับยูริ แต่เธอก็ดีใจที่มีร่างสูงคอยดูแลเธอแบบนี้ ในยามที่ลำบากที่สุดยูริไม่เคยทอดทิ้งเธอเลยสักครั้ง เจสสิก้าขยับเข้าไปกอดยูริเอาไว้
“รักกันจริงๆเลยนะพวกแก”เสียงของชีวอนดังออกมาจากพุ่มไม้
ยูริรีบดึงเจสสิก้าไปไว้ข้างหลังทันที
“แกไม่ชีวอน แกแค้นฉันแกก็ทำฉันคนเดียว สิก้าไม่เกี่ยว”
“เกี่ยวสิ...ทำไมจะไม่เกี่ยว ก็นังนี่มันเป็นคนรักของแกไง เกี่ยวมั้ยทีนี้”ชีวอนแสยะยิ้ม
“แกไม่อยากได้เงินแล้วเหรอ ถ้าแกทำร้ายพวกเราแกก็ไม่ได้อะไรเลยนะ”ยูริพยายามพูดหว่านล้อม
“หึ เงินเหรอ มันคงไม่ได้แล้วล่ะ พ่อของแกพาตำรวจมาไล่จับฉันแล้ว ฉันคงต้องฆ่าแกทิ้งแล้วล่ะ”ชีวอนยิ้มเย็นให้ยูริและก้าวเดินไปหาร่างสูงเขาจ่อปืนไปที่หน้าของยูริ
“ลาก่อน ควอน ยูริ”ชีวอนยิ้มอีกครั้งและเหนี่ยวไก
ปัง
เจ้าหน้าที่ป่าไม้พาพวกแทยอนแกะรอยของยูริไป จนได้ยินเสียงปืน ทุกคนรีบไปทางที่ได้ยินเสียงปืนทันที
“ไอ้ยูล พวกเรารีบไปเร็ว”แทยอนรีบวิ่งไปก่อนพร้อมยุนอา
“ผู้กองเสียงปืนมาจากทางนั้นครับ”เจ้าหน้าตำรวจบอกมินโฮ
“รีบไปทางนั้นเลย เรียกกลุ่ม 2 ด้วยนะ”
“ยูลลูกพ่อ”ซังวูรีบตามมินโฮไป
ยูริแย่งปืนกับชีวอน ปืนลั่นออกมา 1 นัด ดีที่ไม่มีใครบาดเจ็บ ทั้งสองเกิดการต่อสู้กันขึ้น ยูริเข่าที่ข้อมือของชีวอนแรงๆจนปืนล่วงลงพื้น ยูริจัดการต่อยไปที่หน้าของชีวอนเต็ม ชีวอนล้มลงกับพื้น คยูฮยอนตามเข้าไปช่วย แต่เจสสิก้าถือท่อนไม้มาจากไหนไม่รู้ตีจนคยูฮยอนสลบ
ชีวอนค่อยๆคลานไปเอาปืนตอนที่ยูริเผลอ เมื่อเอามาได้สำเร็จก็เตรียมยิงยูริ
“ไอ้ยูลระวัง”แทยอนมาเจอซะก่อนเลยปากิ่งไม้ไปที่มือของชีวอน ปืนเลยพลาดเป้า
“พวกบ้าเอ้ย...”เตรียมตัวจะหนี แต่ตำรวจก็มาล้อมไว้ซะก่อน
“หยุดนะคุณชีวอน ทิ้งอาวุธแล้วยอมมอบตัวซะ”มินโฮตะโกนบอกชีวอน
“ไม่มีทาง ฉันไม่ยอมติดคุกหรอก ถ้าจะตายฉันจะเอายูริไปด้วย”ชีวอนหันปืนไปทางยูริ
“ไม่นะ”เจสสิก้าเข้าไปกอดยูริเอาไว้
ปัง ปัง ปัง
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
จะลุ้นอะไรขนาดนี้