The Fate of love. (yulsic,yuri)

ตอนที่ 20 : ตอนที่ 20...แผนการณ์ร้ายคยูฮยอน ชีวอน

ตอนที่ 20...แผนการณ์ร้ายคยูฮยอน ชีวอน

            เซฟเฮ้าส์นอกเมืองชายหนุ่มสองคนกำลังปรึกษาหาลือกันอยู่หรือว่าปรึกษาหารักกันแน่ ชีวอนซุกไซร้ใบหน้าหล่อๆไปตามซอกคอของชายหนุ่มอีกคน

            “พอก่อนเถอะชีวอน ผมไม่ไหวแล้วนะ คุณไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่หายอยากอีกเหรอ”

            “โธ่! คยูครับ ผมรักคุณนี่ครับ ว่าแต่เรื่องที่ผมให้ไปตีสนิทกับควอน ยูริล่ะว่าไง”

            “ยัยนั่นไม่ยอมเข้าใกล้ผมเลย ผมจนปัญญาจริงๆนะ”คยูฮยอนหันหลังให้ชีวอนอย่างงอนๆ

            “เอาน่า พ่อของคุณกำลังต้องการเงินก้อนโตอยู่ไม่ใช่เหรอ ตระกูลควอนนี่แหละสามารถช่วยคุณได้ อีกอย่างผมจะได้แก้แค้นด้วย นังยูริมันทำให้ผมต้องมาหลบๆซ้อนๆอยู่แบบนี้ ออกไปไหนไม่ได้เพราะตำรวจออกหมายจับผมแล้ว”

            “ชีวอน ผมจะช่วยคุณเอง ใครที่มันทำร้ายคุณก็เท่ากับทำร้ายผมด้วย”คยูฮยอนกอดชีวอนเอาไว้แน่น ชีวอนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

            ชีวอนหลอกใช้คยูฮยอนในการทำลายตระกูลควอน เขารู้มาว่าตระกูลโจกำลังล้มละลาย โจ คยูจองเลยอยากได้ยูริเป็นลูกสะใภ้ เพราะอำนาจเงินของตระกูลควอนนั้นยิ่งใหญ่ที่สุด โชคดีที่ชายหนุ่มคบหากับคยูฮยอน เขาจึงหลอกใช้ความรักของคยูฮยอนแก้แค้นยูริ

            คยูฮยอนแวะเวียนมาหายูริอยู่บ่อยครั้ง ซังวูชอบคยูฮยอนมากเพราะความเป็นสุภาพบุรุษของชายหนุ่ม

            “น้องยูริพอว่างมั้ยครับ เราไปทานข้าวข้างนอกบ้านกันดีมั้ย”คยูฮยอนยิ้มหวานให้ยูริ

            “ทานที่นี่ก็ได้ค่ะพี่คยูฮยอน ฉันไม่อยากออกไปไหน อีกอยากฉันอยากทานข้าวกับคุณปู่คุณย่าด้วยค่ะ”

            “ก็ได้ครับ พี่ตามใจยูริอยู่แล้ว”คยูฮยอนยิ้มน้อยๆให้ยูริ ในใจของเค้าตอนนี้กำลังจะหมดความอดทนต่อความเย็นชาของยูริ นี่ถ้าชีวอนไม่ขอร้องเขาไม่มีวันมาทำอะไรแบบนี้หรอก

            มื้อเย็นเจสสิก้ามาทานข้าวที่ตระกูลควอน ทิฟฟานี่กับซอฮยอนก็มาทานด้วย เพราะที่บ้านหมอดองกันไม่เคยกลับมาทานข้าวเย็นทันสักครั้ง

            “คยูตักอาหารให้น้องหน่อยสิ”ซังวูพูดกับชายหนุ่ม

            “ครับคุณลุง”คยูฮยอนตักอาหารใส่จานให้ยูริ เจสสิก้ามองตามแต่ยังคงนิ่งเฉยอยู่

            “ขอบคุณค่ะ”ยูริขอบคุณคยูฮยอนแต่สายตากลับจ้องไปที่เจสสิก้า

            ลีทึกและกาอินมองยูริกับเจสสิก้าสลับกันไปมา ลูกชายของเขากำลังจับคู่ให้ลูกสาว เหมือนครั้งที่พวกท่านได้เคยจับคู่ให้ซังวู

            “สิก้าทานผัดหน่อยนะ อร่อยมากเลยนะ”ยูริหันไปเอาใจเจสสิก้าแทน

            “ขอบคุณค่ะ ยูลก็ทานเยอะๆนะ”เจสสิก้ายิ้มให้ยูริ

            ซังวูมองการกระทำของยูริกับเจสสิก้าอย่างเงียบๆ คยูฮยอนเองก็สังเกตเห็นเหมือนกันสายตาของยูริที่มองเจสสิก้ามันช่างลึกซึ้งเหมือนสายตาที่เขาใช้มองชีวอนชายคนรักไม่มีผิด

            ซอฮยอนกับยุนอาก็แอบมองอยู่อย่างเงียบๆ พวกเธอคิดว่าคงต้องช่วยเหลือพี่สาวของเธอ คยูฮยอนทำตัวติดพี่สาวเธอเกินไปแล้ว

            อาหารมื้อเย็นที่ดูน่าอึดอัดได้จบลงแล้ว ยูริพาเจสสิก้าไปยังกลุ่มของแทยอนและยุนอาที่นั่งอยู่ที่สนามหน้าบ้าน คยูฮยอนยังคงตามยูริไม่ห่าง

            “พี่ว่าเราน่าจะไปเที่ยวกันบ้างนะครับ อีกไม่กี่วันก็จะปิดเทอมแล้ว”คยูฮยอนพูดกับทุกคน

            “คงไม่ได้หรอกค่ะ พอดีเรามีเรียนซัมเมอร์กันไม่ได้หยุดเหมือนคนอื่นๆ”แทยอนพูดขึ้นมาขัดคยูฮยอน

            “แต่ก็หยุดอาทิตย์หนึ่งก่อนเรียนไม่ใช่เหรอครับ”คยูฮยอนยังไม่ยอมแพ้

            “เฮ้อ...คนเค้าไม่อยากไปด้วยยังไม่รู้ตัวอีก”ซอฮยอนพูดลอยๆขึ้นมาแต่จงใจให้คยูฮยอนได้ยิน ชายหนุ่มตวัดสายตาไปหาซอฮยอนทันที

            “เอ่อ...ยุนว่าพี่คยูฮยอนกลับไปก่อนดีกว่านะคะ ตอนนี้มันดึกแล้วคงไม่เหมาะหากพี่จะอยู่จนดึกดื่น เดี๋ยวชาวบ้านเค้าจะเอาพี่ยูลไปนินทาในทางที่ไม่ดีเปล่าๆ”ยุนอาจีบปากจีบคอพูด

            “งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับทุกคน พี่ไปก่อนนะยูริ พรุ่งนี้พี่จะมาหาใหม่”คยูฮยอนเดินไปที่รถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว

            คยูฮยอนขับไปจอดตรงมุมซอยก่อนที่จะ.......

            “อ๊าย...ฉันจะบ้าตายแล้วนะ นังบ้า”คยูฮยอนกรี๊ดร้องอย่างบ้าคลั่ง

            “ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจจริงๆเลยอ่ะ”ยุนอาหัวเราะลั่นเมื่อคยูฮยอนกลับไปแล้ว

            “พี่ยุนระงับอารมณ์หน่อย เสียมารยาท”ซอฮยอนปรามยุนอา

            “พี่ว่าพี่ต้องคุยกับพ่อ สิก้าไปด้วยกันหน่อยสิ”ยูริเงียบอยู่นานก็เอ่ยขึ้นมา

            “แน่ใจแล้วเหรอยูล ให้พวกเราไปด้วยมั้ย”แทยอนบีบไหล่ยูริ

            “ยูล สิก้าว่าอย่าเพิ่งเลยนะ ดูท่าทางคุณอาจะชอบนายคยูฮยอนอะไรนั่นมากๆเลยนะ ขืนพูดไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร”เจสสิก้าพยายามพูดให้ร่างสูงใจเย็นกว่านี้

            “แต่ยูลรำคาญแล้วอ่ะ สิก้าก็เห็น...”ยูริเดินไปนั่งกอดเจสสิก้า ยุนอามองตามก็เมินหน้าหนี ซอฮยอนจับมือของยุนอาเอาไว้ร่างโปร่งหันมายิ้มให้ซอฮยอนเชิงตอบว่าไม่เป็นไร

            “ไม่เป็นไรนะยูล สิก้าก็อยู่กับยูลตลอด จะคอยปกป้องยูลเอง”เจสสิก้าพูดให้ยูริขำ

            “บ้า ยูลต้องปกป้องสิก้าต่างหาก ว่าไปแล้วไปคลายเครียดดีกว่า แทป่ะช่วยหน่อย”ยูริเดินไปโรงยิมอย่างหัวเสีย

            “จัดไปเพื่อน”แทยอนส่ายหัวไปมาแต่ก็เดินตามยูริไป

            “ตามไปดูหรือจะกลับบ้านดี”ทิฟฟานี่หันมาถามเจสสิก้า

            “ตามไปดูสิย่ะ เวลายูลชกมวย เท่ห์สุดๆเลยล่ะ”เจสสิก้าลากทิฟฟานี่ให้เดินตามสองคนนั้นไป

            “ไปกันหมดเลย แล้วเราเอาไง”ซอฮยอนถามยุนอา

            “เราสองคนไปนอนดูดาวกันดีกว่า โรแมนติกกว่าเยอะ”ยุนอาจับมือซอฮยอนขึ้นไปบนดาดฟ้าหรือหลังคาของโรงยิ้มนั่นแหละ

            “ซอพี่ถามอะไรซออย่างหนึ่งสิ”

            “อะไรคะ ถ้าตอบได้ซอจะตอบ”ซอฮยอนยิ้มให้ยุนอา

            “ซอเคยใจเต้นแรงกับใครมั้ย”ยุนอามองดาวบนฟ้า รอคำตอบจากร่างเพรียว

            “เคยค่ะ”

            “หือ กับใครเหรอ”ยุนอาตะแคงข้างมองซอฮยอน ทั้งสองสบตากันนิ่ง

            ความเงียบทำให้ทั้งสองได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน ยุนอาขยับหน้าเข้าไปใกล้ซอฮยอนอย่างช้าๆ เสียงหัวใจยิ่งเด่นชัดขึ้น

            “พี่รู้คำตอบแล้วล่ะ”ยุนอายิ้มให้ซอฮยอนก่อนที่จะปะกบปากบางของอีกคน

            สองคนกอดจูบกันนัวเนียท่ามกลางดวงดาวที่ระยิบระยับเป็นพยาน

            “เรามาเป็นแฟนกันมั้ยซอ”ยุนอาสบตาซอฮยอนนิ่ง

            “ก็ได้ค่ะ แต่พี่ยุนต้องสัญญาก่อนว่าจะมาเรียนที่มหาลัยเดียวกันกับซอนะ”

            “ได้เลย ไม่บอกพี่ก็ต้องตามไปเรียนด้วยอยู่แล้ว แฟนพี่ออกจะสวยขนาดนี้”

            “พี่ยุนบ้า พูดแบบนี้ซอเขินนะ”

            “เวลาเขินก็น่ารัก”ยุนอากอดซอฮยอนเอาไว้และหอมแก้มไปฟอดใหญ่

            “พี่ยุน...ซอจะกลับบ้าน ไม่อยู่ด้วยแล้วคนบ้า”ซอฮยอนเขินจนหน้าแดงและรีบหนีกลับบ้านไปก่อน ยุนอาได้แต่มองและยิ้มตามในที่สุดก็หาความสุขเจอซะที



 

*******************************