ตอนที่ 17 : ตอนที่ 17...เคลียร์ใจก่อนสายเกินไป
ตอนที่ 17...เคลียร์ใจก่อนสายเกินไป
ช่วงตอนเย็นยุนอามารอยูริที่หน้าบ้าน ร่างโปร่งอึดอัดกับสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างมาก หากเจสสิก้ากับยูริรักกันจริงๆก็ควรจะบอกเธอตามตรงไม่ใช่แอบคบกันแบบนี้ เธอยอมรับว่าเสียใจแต่พี่สาวคนเดียวของเธอก็ลำบากมามาก คงเป็นอย่างที่ซอฮยอนบอกความรักเราไม่สามารถบังคับใจใครให้มารักเราตอบได้
หากเจสสิก้าคิดจะรักเธอคงไม่ปล่อยเวลาล่วงเลยมาจนป่านนี้หรอก แต่กับพี่สาวเธอแค่ไม่กี่เดือน เจสสิก้าก็คบหาเป็นแฟนด้วย ยูริเองก็เป็นผู้ใหญ่พอ ร่างสูงสามารถปกป้องและดูแลพี่เจสสิก้าของเธอได้ เพราะนิสัยแบบเด็กๆของเจสสิก้ากับยุนอามีพอๆกัน ขืนอยู่ด้วยกันคงทะเลาะกันทุกวันแน่ ยุนอาคิดมาทั้งวันอีกทั้งมีแอมเบอร์คอยให้คำปรึกษา ร่างโปร่งจึงต้องยอม...ถอยออกมา
ยูริขับรถเข้ามาจอดในบ้าน ร่างสูงลงจากรถและเดินไปเปิดประตูให้เจสสิก้าที่ยังหลับอยู่
“เชิญครับเจ้าหญิง ถึงบ้านแล้วนะ ตื่นได้แล้ว”ยูริเขย่าตัวของเจสสิก้าเบาๆพร้อมแอบหอมแก้มคนขี้เซาไปฟอดใหญ่ ยุนอาเห็นพี่สาวกลับมาแล้วก็เดินไปหยุดยืนข้างหลังยูริ
“พี่ยูล”ยุนอาเรียกยูริ ยูริหันไปตามเสียง
ตุ๊บ
หมัดน้อยๆของยุนอาลอยไปประทะหน้าหล่อๆของยูริอย่างจัง ยูริเซถลาไปอีกทาง ยุนอาตามไปซ้ำแต่ยูริป้องกันและคอยหลบ
“หลบทำไม ไอ้พี่ทรยศ รู้ทั้งรู้ว่าน้องชอบพี่เจส แต่ก็ยังมาแย่งไป”ยุนอาพูดออกมาพร้อมน้ำตา
“ยุน พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่รักสิก้าจริงๆนะ”ยูริยืนนิ่งมองน้องสาว
“สิก้างั้นเหรอ ชื่อนี้พี่เจสเคยบอกว่าคนที่เรียกได้คือคนที่เอาหัวใจของพี่เจสไปเท่านั้นถึงมีสิทธ์เรียก หึ พี่ยูลที่ทำฉันเจ็บมากเลยนะ”ยุนอาปล่อยไปอีกหมัดแต่คราวนี้ยูริไม่หลบ ร่างสูงล้มลงไปชนกระถางต้นไม้จนแตก
เจสสิก้างัวเงียตื่นขึ้นมาก็เห็นยุนอาต่อยยูริจนล้ม ร่างบางก็รีบวิ่งออกไปหาร่างสูงทันที จังหวะเดียวกับที่ยุนอากำลังย่างสามขุมไปหายูริ
“อิม ยุนอา หยุดเดี๋ยวนี้นะ”เจสสิก้าตะโกนบอกยุนอา ร่างโปร่งหยุดชะงักทันที
“พี่เจส...”ยุนอามองหน้าเจสสิก้าอย่างหวาดๆเพราะน้ำเสียงที่เรียกเค้ามันช่างเยือกเย็นเหลือเกิน
“ยูลเป็นยังไงบ้างคะ ตายแล้วเลือดไหลเต็มเลย นี่เธอเกิดบ้าอะไรขึ้นมาเนี่ย ห๊ะ ยุนอา”เจสสิก้าพยุงยูริให้ยืนขึ้นและหันไปมองยุนอาตาขวาง
“พี่ยูลแย่งพี่เจสไปจากยุน ยุนเลยมาเคลียร์ ก็เท่านั้น”ยุนอาตอบเสียงเบา เธอรู้เวลาเจสสิก้าโกรธจะเป็นยังไงก็โดนมาตั้งแต่เด็กๆนี่นะ
“เคลียร์บ้าอะไรกันยุนอา ดูสิปากแตกซะขนาดนี้ แถมแขนยังเป็นแผลเลือดไหลขนาดนี้ ไปรอพี่ที่ห้องนั่งเล่น มีอะไรพี่จะเคลียร์เอง”เจสสิก้าพูดออกคำสั่งกับยุนอา ร่างโปร่งก็ทำตามแต่โดยดี
“ยูลเข้าไปทำแผลก่อยนะ สิก้าจะทำแผลให้”เจสสิก้ามองที่แผลของยูริที่เลือดยังออกมาไม่หยุด
ลีทึกกับกาอินได้ยินเสียงเอะอะเลยรีบมาดูก็เห็นยุนอาเดินเข้ามาในบ้าน ตามมาด้วยเจสสิก้าที่พยุงยูริเอาไว้
“ตายแล้วยูล หลานไปโดนอะไรมาเนี่ย”กาอินเดินเข้าไปหายูริ ยุนอาชะงักฝีเท้ายืนอยู่กับที่รอลุ้นคำตอบของยูริ
“ยูลหกล้มค่ะ ล้มใส่กระถางหน้าบ้านเลยโดนกระถางบาด”ยูริโกหกคำโต เจสสิก้ามองหน้ายูริก็พอเข้าใจร่างสูง ยุนอานิ่งไปเธอไม่คิดว่ายูริจะปกป้องเธอ
“งั้นไปทำแผลก่อนเลยลูก เจสทำแผลให้ยูลหน่อยนะ”ลีทึกหันไปพูดกับเจสสิก้า
“ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะคุณปู่คุณย่า”เจสสิก้าพายูริเดินไปยังห้องนั่งเล่น กาอินสั่งเด็กรับใช้ให้เอากล่องปฐมพยายาบาลมาให้เจสสิก้า
“แสบหน่อยนะยูล”เจสสิก้าเอาแอลกอฮอล์เช็ดที่แผลของยูริ ร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อยเพราะความแสบ
“.......................................”ยูริกัดฟันเอาไว้แน่น ไม่ร้องเลยสักคำ ยุนอามองอย่างรู้สึกผิด
ตอนแรกกะจะคุยกันดีๆแต่พอเห็นภาพที่ยูริไปปลุกเจสสิก้าเมื่อกี้ เธอก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมาแถมอารมณ์อีกหลากหลายเข้ามาในหัวสมอง สองเท้าจึงก้าวเดินไปหาร่างสูงและทำร้ายเค้าแบบนี้
“เสร็จแล้วค่ะ ดีนะที่แผลไม่ลึก”เจสสิก้าเก็บอุปกรณ์ใส่กล่องเสร็จก็หันไปมองยุนอา
“.................................”ยุนอาขยับเล็กน้อยและลูบแขนตัวเองไปมา ทำไมมันหนาวๆแบบนี้นะ
“เอาล่ะ มีอะไรก็พูดมา”เจสสิก้าพูดเสียงเรียบๆกับยุนอา ยุนอาสบตานิ่งก่อนจะทำใจกล้า
“พี่เจสกับพี่ยูลคบกันทำไมไม่บอกยุนคะ”
“มันเรื่องส่วนตัวของพี่ และอีกอย่างถ้ายุนรู้ยุนก็คงอาละวาดแบบเมื่อกี้”
“พี่เจสก็รู้ว่ายุนชอบพี่เจสมาตลอด”ยุนอาก้มหน้านิ่ง เธอไม่กล้าสบสายตาของร่างบางขณะนี้
“ใช่ พี่รู้ เราสองคนจึงต้องหลบๆซ้อนๆกันแบบนี้ไง เพราะเราแคร์ความรู้สึกของยุน อย่าคิดว่าพี่กับพี่ยูลไม่ทุกข์ใจนะ พี่ยูลเค้ารู้สึกผิดมาตลอด แต่ความรักมันห้ามกันไม่ได้ พี่รักยูลตั้งแต่วันที่ยูลช่วยพี่ตอนขาแพลง”
“ยุนเข้าใจ แต่มันทำใจยาก”ยุนอาเริ่มน้ำตาคลอ ยูริมองน้องสาวอย่างสงสาร
“พี่ขอโทษนะยุน ที่ทำให้ยุนเจ็บปวด”ยูริมองยุนอาอย่างอ่อนโยน
“พี่ก็ขอโทษนะยุน แต่พี่อยากให้ยุนกลับมาเป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่เหมือนเดิม เราโตมาด้วยกันพี่รักยุนเหมือนน้องสาวแท้ๆของพี่อีกคน”
“ยุนขอโทษนะพี่ยูล ที่ทำร้ายพี่ พี่ให้อภัยฉันนะ”ยุนอามองหน้ายูริ
“พี่ไม่เคยโกรธยุนเลยสักครั้ง ยุนคือน้องสาวคนเดียวของพี่นะ พี่รักยุน”ยูริอ้าแขนรับยุนอา ร่างโปร่งรีบลุกขึ้นไปกอดพี่สาวและร้องไห้ออกมา
ร่างโปร่งรู้แล้วว่าความสุขอยู่ที่ไหน พี่ยูลกับพี่เจสเค้าเหมาะสมกันที่สุด ส่วนตัวเธอคงต้องหาใครสักคนที่พร้อมจะรักและเข้าใจเธอ
ลีทึกกับกาอินแอบมองดูสถานการณ์อยู่เงียบๆ เมื่อเด็กๆเข้าใจกันแล้ว ผู้ใหญ่อย่างเค้าก็โล่งใจ นึกว่าจะต้องมาคอยห้ามศึกชิงนางแบบนี้ตลอดไปซะอีก เมื่อไม่มีอะไรแล้วทั้งสองจึงเดินออกไปจากตรงนั้น
“พี่เจส พี่ยูล ต่อไปก็ไม่ต้องหลบๆซ้อนๆแบบนี้แล้วนะ ยุนดีใจกับพวกพี่ด้วย ขอโทษนะคะที่ทำตัวไม่ดี”
“ไม่เป็นไรหรอกยุน สักวันยุนจะเจอคนที่ใช่สำหรับยุน พี่เชื่อว่าสักวัยยุนต้องเจอคนๆนั้น”เจสสิก้ายิ้มให้ยุนอา
“ขอโทษอีกครั้งนะยุน แต่พี่สัญญากับยุนได้เลยนะว่า พี่จะดูแลสิก้าเป็นอย่างดีและจะรักสิก้าคนเดียวเท่านั้น”
“พี่สัญญาแล้วนะ ห้ามทำให้พี่เจสเสียใจเป็นอันขาด ไม่งั้นพี่โดนหนักกว่านี้แน่”
“คร๊าบผม ผมกลัวแล้วครับ”ยูริยิ้มให้ยุนอา นี่คงเป็นยิ้มที่กว้างที่สุดสำหรับยุนอา
“พี่ยูลเปลี่ยนไปเยอะเลยนะคะ จากที่เงียบๆขรึมๆ ดูตอนนี้สิพูดเก่งขึ้นเยอะเลย”
“ฝีมือพี่ล้วนๆแหละ”เจสสิก้ายืดอกรับ สองพี่น้องได้แต่ยิ้มขำๆกับท่าทางของร่างบาง
กว่าจะเคลียร์กันได้ นึกว่าต้องตีกันตายซะแล้ว ยูริรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ต่อไปนี้เค้ากับเจสสิก้าจะได้เปิดเผยความสัมพันธ์ซะที ที่เหลือก็คือบอกให้ซังวูรู้เรื่องของเธอกับร่างบาง
***********************
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รอมาอ่านต่อนะจ๊ะ^_^