ตอนที่ 16 : ตอนที่ 16...ไม่เข้าใจตัวเอง
ตอนที่ 16...ไม่เข้าใจตัวเอง
แทยอนเดินมาส่งทิฟฟานี่ที่หน้าบ้านช่วงหัวค่ำ ทั้งสองออกไปเที่ยวกันตามประสาคนรัก ซอฮยอนที่กลับมาก่อนแล้วเดินออกไปหาทั้งสอง แทยอนมองซอฮยอนนิ่ง ทิฟฟานี่ยิ้มให้ร่างเพรียวเหมือนทุกครั้ง
“พี่แทกับพี่ฟานี่ไปเที่ยวกันมาสนุกมั้ยคะ” ซอฮยอนแสยะยิ้มให้ทั้งสอง
“สนุกสิคะ ก็ไปกับแฟนมันก็ต้องสนุกอยู่แล้ว”แทยอนตั้งใจตอบกวนคนตัวสูงกว่า
“.........................................”ซอฮยอนมองหน้าแทยอนอย่างเอาเรื่อง
“เอ่อ...พี่ว่าเราเข้าบ้านดีกว่านะซอ แทแทคะเจอกันพรุ่งนี้นะ”ทิฟฟานี่ยิ้มหวานส่งแทยอน
“ฝันดีนะคะ...ที่รัก”แทยอนเน้นเสียงคำว่าที่รักออกมา
แทยอนรู้สึกหมั่นไส้สายตาที่ซอฮยอนมองมาที่เธอ เหมือนเธอไปฉกชิงแย่งทิฟฟานี่มาจากเธอ เลยแกล้งพูดไปแบบนั้นแหละ
‘ซอฮยอนคนเก่าน่ารักกว่าเยอะ’แทยอนคิดในใจก่อนเดินออกไป
“พี่ฟานี่ไปไหนมาคะ”ซอฮยอนเริ่มยิงคำถามแต่น้ำเสียงห้วนมากๆ
“ไปเดินห้างมาจ๊ะ”ทิฟฟานี่พยายามยิ้มให้ซอฮยอน แม้จะไม่ชอบที่ร่างเพรียวถามเธอด้วยน้ำเสียงแบบนี้
“จะไปเดินห้าง ทำไมไม่บอกซอคะ ซอพาพี่ไปก็ได้ ไม่เห็นต้องให้พี่แทยอนพาไปเลย”
“นี่ซอ พี่กับแทแทเราเป็นแฟนกันนะ เราจะไปไหนด้วยกันแล้วมันผิดตรงไหน”ทิฟฟานี่เริ่มไม่พอใจที่ซอฮยอนแสดงความเป็นเจ้าของเธอ
“พี่ฟานี่...ซอขอโทษนะคะ พี่ฟานี่อย่าโกรธซอเลยนะ”ซอฮยอนเสียงอ่อนลงเมื่อเจออีกคนพูดเสียงดังออกมา
“ซอ พี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันแล้วนะ” ทิฟฟานี่พูดเสียงเรียบมองหน้าซอฮยอน
“เรื่องอะไรคะพี่ฟานี่”ซอฮยอนยิ้มกว้างอย่างตื่นเต้น
“พี่รู้นะว่าซอชอบพี่”ทิฟฟานี่จ้องตาซอฮยอน ร่างเพรียวเองก็จ้องตอบเหมือนกัน
“ค่ะ ซอชอบพี่ฟานี่ พี่ฟานี่ละคะ เคยรักซอ ชอบซอเหมือนที่ซอชอบพี่มั้ย”ซอฮยอนเดินไปกอดทิฟฟานี่ แต่คนโดนกอดได้แต่ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน
“พี่รักซอนะ.................................”
“พี่ฟานี่”ซอฮยอนดีใจที่ได้ยินแบบนี้
“แต่พี่รักซอแบบน้องสาวเท่านั้น พี่ไม่เคยคิดเป็นอย่างอื่นเลย”
“เพราะพี่แทยอนใช่มั้ยคะ พี่ฟานี่ถึงไม่รักซอ”ซอฮยอนน้ำตาไหลพราก
“ถึงไม่มีแทแทเข้ามา พี่ก็รักซอแบบคนรักไม่ได้หรอก”
“พี่ฟานี่ใจร้ายอ่ะ”ซอฮยอนปล่อยทิฟฟานี่และยืนมองหน้าทิฟฟานี่
“ซอกลับมาเป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่เหมือนเดิมเถอะนะ สักวันซอจะต้องเจอคนที่รักซอจริงๆ แต่มันคงไม่ใช่พี่ พี่ให้ความรักแบบนั้นกับซอไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ”ทิฟฟานี่ก้มหน้านิ่ง
“ไม่เอา ไม่ฟังแล้ว ซอไม่ฟังพี่ฟานี่แล้ว พี่ฟานี่ใจร้าย”ซอฮยอนร้องไห้วิ่งเข้าห้องนอนตังเอง
“พี่ขอโทษนะซอ แต่ถ้าพี่ไม่พูด คนที่เจ็บก็คือซอ ซอคนเดียวเท่านั้น”ทิฟฟานี่น้ำตาไหลออกมาอย่างช้าๆ
หลังจากที่ทิฟฟานี่คุยกับซอฮยอนแล้ว ทิฟฟานี่ก็โทรไปคุยกับแทยอน ทั้งสองต่างสงสารน้องคนเล็ก แต่ที่ทำลงไปก็เพื่อซอฮยอนทั้งนั้น ไม่อย่างนั้นคนที่เจ็บที่สุดก็คือซอฮยอนและเธอสองคนคงไม่มีความสุขหากน้องสาวยังทุกข์อยู่อย่างนี้
ซอฮยอนได้แต่ร้องไห้ ตอนนี้เธอเสียใจกับคำพูดของทิฟฟานี่ ใครก็ได้มาอยู่กับฉันตอนนี้ที ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่ไหว ฉันทนไม่ไหว 'พี่ยุน' ในหัวสมองของซอฮยอนมีแต่ใบหน้าของยุนอา ร่างเพรียวกดมือถือโทรออกหายุนอา
“ฮา...โหล คาย...อ่ะ นี่มันดึกแล้วนะ”ยุนอาหยิบมือถือมากดแล้วพูดอย่างงัวเงีย
“พี่ยุน ซอเองนะ พี่ยุนซอไปนอนด้วยได้มั้ย”
“ห๊ะ...เอ่อ...เป็นอะไรไปน่ะซอ ร้องไห้ทำไมคะ”
“ซอไปหาพี่ยุนที่บ้านนะ ตอนนี้เลย”
“ได้ๆเดี๋ยวพี่ลงไปรับนะ”ยุนอากดวางสายและวิ่งลงไปอย่างรวดเร็ว
ยุนอาลงมาเจอซอฮยอนร้องไห้อย่างหนัก ร่างโปร่งพาซอฮยอนไปที่ห้องนอนของเธอ
“ไหนเล่าให้พี่ฟังสิว่าเกิดอะไรขึ้น”ยุนอาจัดผมที่ปกหน้าสวยๆของซอฮยอน
“พี่ฟานี่เค้าบอกว่าเค้ารักซอ”ซอฮยอนพูดเสียงแผ่วเบา
“ก็ดีแล้วนี่ ซอจะมานั่งร้องไห้ทำไมกัน”
“พี่ฟานี่รักซอแบบน้องสาว พี่เค้าบอกไม่มีวันคิดกับซอแบบคนรักได้”ซอฮยอนน้ำตาไหลอาบแก้มอีกครั้ง ยุนอาค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ซอฮยอน
“ไม่ต้องร้องนะคนดี พี่ยุนอยู่นี่แล้ว”ยุนอาดึงตัวซอฮยอนมากอดเอาไว้
ยุนอาลูบผมซอฮยอนเบาๆเป็นการปลอบหญิงสาว ร่างเพรียวที่ร้องไห้จนตัวโยน ยุนอาสงสารซอฮยอนจับใจ เธอไม่อยากเห็นซอฮยอนร้องไห้ มันทำให้เธอเจ็บปวดตามไปด้วย ทำไมกันนะไม่เข้าใจตัวเองเลย
“ซอรู้แล้ว ว่าความรักเราไม่สามารถบังคับให้ใครมารักเราตอบได้ พี่ฟานี่เค้ารักพี่แทยอน พี่แทยอนเองก็รักพี่ฟานี่มาก ซอตัดสินใจแล้ว”
“ตัดสินใจว่ายังไงเหรอ”ยุนอาตั้งใจฟังคำตอบจากร่างเพรียว
“ซอจะกลับไปเป็นน้องสาวของพวกพี่ๆ ซอไม่อยากให้ใครเจ็บอีก พี่ยุนก็เหมือนกันนะคะ พี่เจสเค้ารักพี่ยูล จะทำยังไงแยกเค้าออกจากกันไกลแค่ไหน หัวใจเค้าสองคนก็เป็นของกันและกัน” ซอฮยอนพูดเตือนสติยุนอา ร่างโปร่งปล่อยน้ำตาออกมาเมื่อคิดตามที่ซอฮยอนพูด
“หึ นั่นสินะ สุดท้ายคนที่เจ็บก็คงไม่พ้นพี่ และคนที่ทุกข์ใจก็คงเป็นพี่ยูลกับพี่เจส”
“แต่ที่ซอรู้ก็คือพวกพี่ๆเค้าคงทุกข์ใจมาก ที่ความรักของเค้าไม่สามารถเปิดเผยให้ใครรู้ได้ พี่ยูลกับพี่เจสคงไม่อยากให้พี่เจ็บปวด เค้าคงอยากบอกเราแต่เค้าแคร์ความรู้สึกของพี่ยุนนะคะ”ซอฮยอนอธิบายเหตุผลให้ยุนอาได้ฟัง
“.............................................”ยุนอาได้แต่นิ่งอึ้งไป เธอจะถอยออกมาดีมั้ย เพื่อพี่สาวทั้งสองคนของเธอ
“ซอง่วงจังเลยค่ะพี่ยุน”ซอฮยอนทำท่างัวเงีย ดวงตาจะปิดไม่ปิดอยู่แล้ว
“งั้นเรานอนกันเถอะ ซอนอนข้างนี้แล้วกันนะเอาหมอนข้างมากั้นไว้ก็ได้”ยุนอาจับหมอนข้างมาวางไว้กลางเตียงนอน
“ไม่ต้องกั้นไว้หรอก ซอไม่คิดมาก ซอไว้ใจพี่ยุนค่ะ”ซอฮยอนยิ้มให้ยุนอาแล้วล้มตัวลงนอน
‘เธอไม่คิดมาก แต่พี่อาจคิดมากก็ได้นะ ไม่ไว้ใจตัวเองเล้ย’ยุนอามองซอฮยอนที่นอนหลับใหล ช่างน่ารักเหลือเกิน
ร่างโปร่งเดินอ้อมไปนอนอีกฝั่ง พอล้มตัวลงนอนได้พักใหญ่ยุนอาก็เคลิ้มหลับ ซอฮยอนพลิกตัวเข้ามากอดยุนอา ร่างโปร่งลืมตาโพลงขึ้นมา ลมหายใจของซอฮยอนหายใจเข้าออกรดต้นคอของยุนอาให้รู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว
‘อ้า...น้องซอ พี่จะไม่ไหวแล้วนะ เดี๋ยวก็ลักหลับซะเลยดีมั้ย’
ยุนอาพยายามดันตัวซอฮยอนออกอย่างเบามือ แต่ร่างเพรียวขยับมานอนบนตัวของยุนอา ตอนนี้ยุนอาหัวใจแทบวาย ทำไมตอนที่พี่เจสกอดเธอหัวใจถึงไม่เต้นแรงแบบนี้นะ
ตอนนี้ยุนอาปล่อยให้ซอฮยอนกอดได้ตามสบายเพราะความล้าของร่างกายทำให้ยุนอาเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้
^_^
................................................
ยูริและเจสสิก้ากลับมานอนที่คอนโด วันนี้กว่าจะขับถึงโซลก็เป็นเวลา 5 ทุ่มแล้ว ร่างสูงจึงเสนอให้นอนที่คอนโด เพราะพรุ่งนี้จะได้ตื่นไปมหาลัยได้ทัน
“เหนื่อยมากมั้ยยูล อาบน้ำก่อนดีกว่านะ”เจสสิก้าเดินไปนวดไหล่ให้ยูริ
“ดีเหมือนกัน เราไปแช่น้ำอุ่นกันดีกว่ามั้ยสิก้า”
“ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวสิก้านวดให้นะ”
“อืม...”ยูริยิ้มให้เจสสิก้าอย่างเหนื่อยๆ
อ่างอาบน้ำขนาดคิงไซต์ เจสสิก้าเปิดน้ำอุ่นเอาไว้รอยูริ ร่างสูงเดินมาก็ดึงเจสสิก้าลงไปในอ่างด้วยกัน ยูรินั่งพิงขอบอ่างอาบน้ำ เจสสิก้าพิงตัวยูริอีกที ทั้งสองกอดกันอยู่ในอ่าง มือของยูริก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังและต้นแขนของร่างบาง
“ยูลอย่าทำแบบนี้สิ สิก้าเหนื่อยนะ ถ้าไม่หยุดสิก้าจะให้ยูลแช่คนเดียวเลยนะ”เจสสิก้าจับมือปลาหมึกของร่างสูงออกจากตัวเอง
“โธ่! สิก้า ก็ตัวสิก้านิ่มนี่คะ เอางี้แล้วกันสิก้านวลไหล่ให้ยูลดีกว่านะ”
“หึ ก็ได้ค่ะ สลับที่กันสิคะ”เจสสิก้ายืนขึ้นและให้ยูริขยับไปข้างหน้า เธอไปนั่งตรงขอบอ่างด้านหลังยูริ
เจสสิก้าวางมือไว้บนไหล่ของร่างสูงและลงมือนวลให้ร่างสูง เธอไม่เคยบ่นเลยหากได้ทำอะไรเพื่อร่างสูงเธอยินดีทำด้วยใจ เธอรู้เสมอว่าร่างสูงรักเธอมากแค่ไหนและหลายๆอย่างที่ร่างสูงทำให้เธออีก แม้จะฝืนใจทำแต่ร่างสูงก็ไม่เคยบ่นเลยกลับยินดีทำให้เธอเสมอ
“ยูล...”
“อืม...คะ”ยูริหลับตาพริ้ม เธอกำลังสบายตัวสุดๆ
“สิก้ารักยูลนะ”
“หึหึ ค่ะ ยูลก็รักสิก้า พอแล้วล่ะ รีบอาบน้ำแล้วเข้านอนดีกว่านะ”
“โอเคจ๊ะ”เจสสิก้ายิ้มอย่างมีความสุข
******************************
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยูลสิกฉัน
โถๆๆๆๆๆๆ
ซอน้อย น่าสงสารจัง
แต่พี่ยุนก็มาปลอบเนอะ