ตอนที่ 12 : ตอนที่ 12...ความเจ็บปวด
ตอนที่ 12...ความเจ็บปวด
ทิฟฟานี่กับซอฮยอนเรียนคณะเดียวกันต้องไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ซอฮยอนคิดเข้าข้างตัวเองว่าทิฟฟานี่มีใจให้เธอเนื่องจากความใจดีของทิฟฟานี่มักทำให้ใครๆเข้าใจผิดเสมอ
“พี่ฟานี่ เราไปทานข้าวกันมั้ยคะ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วกว่าจะถึงบ้านคงหิวแย่เลย”ซอฮยอนยิ้มหวานให้ทิฟฟานี่
“เดี๋ยวพี่รอแทแทก่อนนะ บอกว่าจะมารับ เดี๋ยวเราค่อยไปกันสามคนเลย”
ซอฮยอนทำหน้าเศร้าทันทีที่ได้ยินว่าแทยอนจะไปด้วย นึกว่าจะได้ไปแค่สองคนซะอีก
“ฟานี่รอนานมั้ย เรากลับกันเลยนะ”แทยอนจอดรถและรีบมาหาทิฟฟานี่
“ไปทานข้าวกันก่อนดีกว่าแท รู้สึกน้องซอจะหิ้วแล้ว”ทิฟฟานี่พูดกับแทยอนอย่างสนิทสนม
“เหรอ งั้นก็ได้ ไปร้านใกล้ๆบ้านเราแล้วกัน แทรู้จักอยู่ร้านหนึ่งอาหารอร่อยมากๆเลยนะ”
“โอเคจ๊ะ”ทิฟฟานี่เดินตามแทยอนไปที่รถ ซอฮยอนเดินตามไปอย่างไม่สบอารมณ์
“เชิญครับเจ้าหญิง”แทยอนเปิดประตูให้ทิฟฟานี่ได้เข้าไปนั่ง ซอฮยอนมองภาพสวีทหวานของทั้งสองก็รู้สึกขัดหูขัดตา
“น้องซอเร็วๆสิไหนบอกว่าหิวไง”แทยอนเรียกซอฮยอนที่ยืนมองอยู่
“ค่ะ พี่แท”ซอฮยอนนั่งตรงเบาะด้านหลัง
ระหว่างที่ขับรถไปตามทางแทยอนก็พูดจีบทิฟฟานี่ไปด้วย ซอฮยอนนั่งมองทั้งสองอยู่เงียบๆ ทิฟฟานี่เขินอายทุกครั้งที่แทยอนหยอดคำหวานมาให้ ทีกับเธอพูดหวานเอาใจสารพัด สาวตายิ้มไม่เคยมีท่าทีแบบนี้กับเธอเลยสักครั้ง
ร้านอาหาร
อาหารถูกเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ แทยอนมองอาหารตรงหน้าและเริ่มตักให้ทิฟฟานี่ตัดหน้าซอฮยอนที่กำลังตักอาหาร สุดท้ายเธอต้องเอาใส่จานตัวเองแทนและชำเลืองมองทั้งสองคนเป็นระยะๆ
“ฟานี่ทานเยอะๆนะ อาหารเค้าอร่อยจริงๆ”แทยอนยิ้มหวานให้ทิฟฟานี่
“ขอบใจนะ แต่ทานเยอะไปเดี๋ยวอ้วนอ่ะ”ทิฟฟานี่มองอาหารตรงหน้า
“ไม่เป็นไร ถึงอ้วนก็น่า...รัก”แทยอนหยอดคำหวานไปอีกหนึ่งดอก
เคร้ง...
เสียงวางช้อนที่ซอฮยอนจงใจวางอย่างแรง ทั้งสองหันมามองและพากันขมวดคิ้ว
“ไหนบอกว่าหิวไงน้องซอ ทำไมทานนิดเดียวเองล่ะ”ทิฟฟานี่ถามร่างเพรียว
“ซออิ่มแล้วค่ะ”ซอฮยอนพูดเสียงเรียบ
ทิฟฟานี่กับแทยอนจึงทานต่อไปและหยอกล้อกันไป ซอฮยอนอยากร้องไห้ออกมา แต่มันเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ เธอมองทั้งสองคุยกันต่อไปโดยไม่พูดไม่จาอะไรอีก
‘ทำไมพี่ไม่เคยมองฉันบ้างเลยพี่ฟานี่ ฉันชอบพี่นะ’ซอฮยอนมองอย่างเจ็บปวด
.......................................................................
ยูริขับรถเข้ามาจอดในบ้านตอน 4 ทุ่ม ร่างบางก็นั่งมาด้วย ยุนอากำลังจะเดินไปหายูริ แต่ก็เปลี่ยนใจแอบอยู่หลังเสาแทน เมื่อเห็นเจสสิก้ายืนอยู่ด้วย ร่างบางเดินไปหายูริด้านฝั่งคนขับแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มยูริ ร่างสูงตกใจมากรีบมองซ้ายมองขวาว่ามีใครเห็นหรือเปล่า
ยูริถอนหายใจอย่างโล่งอก เจสสิก้าได้แต่อมยิ้ม เวลาร่างสูงเป็นแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ ยุนอากำหมัดแน่นเธอเห็นทุกอย่าง น้ำใสๆกำลังไหลรินออกมาอย่างช้าๆ
“ยูลคะ พรุ่งนี้รอเจสด้วยนะ เจสจะไปกับยูลด้วย”เจสสิก้ายิ้มหวานให้ยูริ
“พรุ่งนี้ ยูลต้องเข้าบริษัทนะคะ”
“นั่นแหละ เจสจะไปด้วย จะไปดูสิว่ามีใครมาเกาะแกะแฟนเจสหรือเปล่า” เจสสิก้าทำลอยหน้าลอยตา
ยุนอาถึงกลับเบิกตาโพลง ‘พี่เจสกับพี่ยูลเป็นแฟนกันเหรอ’
“ไม่มีหรอกค่ะ ทุกคนกลัวยูลด้วยซ้ำ หน้าตาดุออกอย่างนี้”ยูริยิ้มให้เจสสิก้า
“ดุที่ไหนกัน เวลาอยู่กับเจสไม่เห็นทำหน้าดุเลยนี่”เจสสิก้าจิ้มแก้มยูริเล่น
“มันไม่เหมือนกันสักหน่อย อืม...ไปพักดีกว่ามั้ย พรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้านะ”ยูริเอียงคอพูดกับเจสสิก้า เหมือนร่างบางเป็นเด็กๆ
“ก็ได้ๆพรุ่งนี้ถ้าเจสไม่ตื่น โทรมาปลุกด้วยนะ”
“ไม่ จะทิ้งไว้ที่บ้านนั่นแหละ และจะหนีไปบริษัทคนเดียว”
“นี่แหนะ หนีไปคนเดียวเหรอ”เจสสิก้าหยิกแขนยูริ ทั้งทุบทั้งตี
“ฮ่า ฮ่า โอ๊ย... ยอมแล้วๆ ยูลเจ็บนะเจส”ยูริทำเสียงสำออย
“ชิส์ ไหนลองพูดใหม่อีกทีสิค่ะ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ”
“แหะๆพูดว่าพรุ่งนี้จะไปปลุกถึงบ้านเลยค่ะที่รัก”ยูริพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ดีมาก เจสกลับแล้วนะคะ ไปส่งหน่อยสิ”เจสสิก้าอ้อนยูริ เธอกอดแขนร่างสูงเอาไว้แน่น
“ไม่บอกก็ไปส่งอยู่แล้ว เชิญครับเจ้าหญิง”ยูริยิ้มให้เจสสิก้า
“ขอบคุณนะเจ้าชาย”เจสสิก้าหอมแก้มยูริอีกแล้ว (ยุนเจ็บจี๊ด)
“พี่เจส ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับยุน ที่ผ่านมาพี่ไม่รักยุนเลยเหรอ”ยุนอาทุบกำปั้นกับเสาอย่างแค้นใจ
ยูริไปส่งเจสสิก้าเสร็จก็เดินขึ้นห้องไปโดยไม่ได้มองว่าใครที่ยังยืนอยู่ตรงเสาต้นนั้น
ยุนอาเดินเข้ามาในห้องนอน ร่างโปร่งร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้อีก น้ำตาที่รินไหลออกมา มันทำให้หัวใจของยุนอาเจ็บปวด เจสสิก้าคือคนที่ยุนอารักมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ว่าจะทำอะไรเจสสิก้าก็ใจดีกับเธอเสมอ ไม่ว่าเธออยากได้อะไร ร่างบางก็พยายามหามาให้ ยามที่เธอร้องไห้ ร่างบางก็จะคอยปลอบใจอยู่เสมอ ยุนอาร้องไห้จนเหนื่อยและเผลอหลับไปในที่สุด
..............................................................
ตอนเช้าวันใหม่วันนี้เป็นวันเสาร์ ยูริไปหาเจสสิก้าที่บ้าน ร่างบางกำลังเดินลงบันไดมาพอดี
“ว้าว...เจ้าหญิงเราตื่นเช้าดีนี่คะ”ยูริแซวเจสสิก้า
“เดี๋ยวนี้พูดเก่งขึ้นเยอะเลยนะยูล”เจสสิก้าช้อนตามองร่างสูง
“กลัวเจสเบื่อคนพูดน้อย เลยพยายามพูดให้มากกว่าเดิมเท่านั้นเอง เราไปกันเลยมั้ย หรือว่าจะทานอะไรก่อนดี”
“ทานข้าวต้มก่อนแล้วกันนะ เจสบอกแม่บ้านให้เตรียมเอาไว้แล้ว”
“จ๊ะ”ยูริเดินตามเจสิก้าไปที่โต๊ะอาหาร
ทั้งสองนั่งทานกันอยู่พักใหญ่ ก็พากันเดินมาเอารถที่บ้านควอน ยุนอายืนมองอยู่ที่กระจกห้องนอน เจสสิก้ายิ้มให้ยูริ มันเป็นยิ้มคนละแบบที่ยิ้มให้กับเธอ แถมพี่สาวเธอยังพูดเก่งกว่าแต่ก่อน ทั้งหมดคงเป็นเพราะเจสสิก้า แล้วเธอจะทำยังไงดีล่ะ จะแย่งชิงเจสสิก้ามาจากยูริหรือปล่อยให้ทั้งสองได้ครองรักกัน ทำไมเขาต้องเจ็บปวด ยูริมาทีหลังกลับได้เจสสิก้าไปครอบครอง
“ฉันควรจะทำยังไงดีนะ”ยุนอาพูดเหมือนคนหมดแรง มองร่างสูงกับร่างบางที่หัวเราะต่อกระซิกกันอย่างมีความสุข
**************************
T^T
******************
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยุนซอออออ
เลิกชอบคนอื่นเถอะ
มาชอบกันเองดีกว่า
ดูเปนอะไรที่แมชกันอย่างลงตัวสุดๆ