ความรักหลากสี ( Yuri )

ตอนที่ 7 : ความรักหลากสี ตอนที่ 7

            ณภัทร์เอาเอกสารไปเก็บที่ห้องหัวหน้าแผนกแล้ว กันตาเดินตามณภัทร์ออกมาด้วย เมื่อรู้ว่าเจติยามาที่แผนก แต่ณภัทร์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน

            “สวัสดีค่ะคุณเจ มีงานอะไรเร่งด่วนหรือเปล่าค่ะ พี่กันตาคนนี้ยินดีรับใช้ค่ะ”

            “เปล่าค่ะพี่ตา พอดีเจรอพี่ภัทร์ไปทานข้าวด้วยที่โรงอาหาร พี่ตาไปทานด้วยกันสิค่ะ พี่กิ่งด้วยนะค่ะ ไปหลายคนสนุกดี”

            “งั้นพี่ไม่เกรงใจนะค่ะ รอพี่ไปเอากระเป๋าแป๊บนะค่ะ”กันตาเดินหายเข้าไปในห้องทำงาน

            “พี่กิ่งไม่เก็บของเหรอค่ะ ถ้าช้าอดกินไม่รู้ด้วยนะค่ะ”เจติยาแกล้งแซวกิ่งดาว

            “หือคุณเจอ่ะ แกล้งพี่อีกแล้วนะค่ะ เดี๋ยวพี่จะฟ้องภัทร์”

            “อ้าว...ทำไมไปเกี่ยวกับพี่ภัทร์ล่ะค่ะ”เจติยาทำหน้างง

            “เฮ้อ!ไอ้เราก็นึกว่าสนใจเพื่อนเรา ไม่เป็นไรหรอกมีหนุ่มๆมาขายขนมจีบเยอะแยะ ไปเป็นแม่สื่อให้พวกนั้นดีกว่า”กิ่งดาวพูดลอยหน้าลอยตาขึ้นมา

            “พี่กิ่งจ๋า เจขอโทษนะ พี่กิ่งจะช่วยอะไรเจได้บ้างล่ะค่ะ เจชอบพี่ภัทร์จริงๆนะ แต่พี่กิ่งอย่าเพิ่งบอกให้พี่ภัทร์รู้ตัวนะ เจไม่รู้ว่าพี่ภัทร์ชอบแบบเจหรือเปล่า”

            “โธ่...คุณเจ พี่จะบอกอะไรให้นะค่ะ ตอนม.ต้นยันม.ปลายยัยภัทร์มีแฟนเป็นผู้หญิงด้วยกันตั้งหลายคนนะค่ะ เพิ่งมาเปลี่ยนรสนิยมก็ตอนเข้ามหาลัยและเจพี่เคนนี่แหละค่ะ”

            “ข่าวใหม่เลยนะเนี่ย ถ้าเจกับพี่ภัทร์ลงเอยกันได้นะ พี่กิ่งเตรียมไปเที่ยวหัวหินกับแฟนได้เลยกินฟรีอยู่ฟรี 3 วัน 2 คืน เป็นไงสนมั้ยค่ะ”

            “จริงนะค่ะ งั้นเพื่อของฟรี พี่กิ่งเต็มใจช่วยคุณเจค่ะ อย่างแรกที่พี่ช่วยได้ก็คือวันอาทิตย์หน้าเป็นวันเกิดยัยภัทร์ค่ะ คุณเจทำคะแนนเองนะค่ะ ตอนนี้พี่คงช่วยได้แต่นี้”

            “แค่นี้ก็ดีมากแล้วค่ะ ที่เหลือเจจัดการเอง ขอบคุณนะเที่ยงนี้เจเลี้ยงข้าวเองนะ”

            “คุยอะไรกันอยู่เหรอ กระซิบกระซาบกันจนจะกินหูกันอยู่แล้วนะค่ะ”ณภัทร์แซวทั้งสองคน

            “เปล่าค่ะ คุยเรื่องงานเนอะพี่กิ่ง”เจติยาโยนไปให้กิ่งแก้วช่วยตอบ

            “ใช่แล้ว อุ้ย!พี่ตามาแล้วเราไปทานข้าวกันดีกว่านะ พี่ตาขากิ่งเดินด้วยนะค่ะ”กิ่งแก้วรีบเดินไปหากันตา

            “แปลกๆนะเนี่ย มีความลับอะไรกันหรือเปล่าค่ะ”ณภัทร์หันไปพูดกับเจติยา

            “เปล่าค่ะ พอดีเจถามพี่กิ่งว่าวันเสาร์ว่างมั้ย เจจะชวนไปเดินห้างค่ะ อื้ม...เดินห้าง”หญิงสาวหาข้ออ้างเอาตัวรอด

            “ทำไมต้องชวนกิ่งไปเดินห้างค่ะ คนอื่นไม่มีแล้วเหรอ”ณภัทร์ขมวดคิ้วแทบจะผูกโบว์

            “พี่ภัทร์ว่างหรือเปล่าล่ะค่ะ วันอาทิตย์เจขอยืมตัวพี่ภัทร์หนึ่งวันนะค่ะ ไปธุระกับเจหน่อย”เจติยาออกอุบายเพื่อรอเซอร์ไพร์วันเกิดสาวหน้าหวาน

            “อืม...ก็ได้ค่ะ อยู่บ้านก็เบื่อเปล่าๆ”ณภัทร์ยิ้มให้เจติยา

            “ถึงโรงอาหารเร็วจัง เดี๋ยวเราไปดูกันก่อนดีกว่า มีอะไรน่ากินบ้าง”เจติยาดึงมือของณภัทร์ให้เดินไปด้วยกัน

            วันนี้กิ่งแก้วและณภัทร์ได้อภิสิทธ์จากเจติยาให้มาทานข้างโซนผู้บริหาร เพราะนอกจากผู้บริหารแล้วผู้ที่สามารถเข้ามาทานได้คือหัวหน้าแผนกอย่างกันตาเท่านั้นที่เข้ามาทานได้

.......................................................................

            ภาคินหลังจากที่ณภัทร์เจอเขานอนกับศราวุธชายหนุ่มหน้าหล่อ เขาก็ไม่ปิดบังตัวเองอีกภาคินยังคงคบหากับชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าคนรักใหม่ของเขา หากอยู่ต่อหน้าคนอื่นเขาก็ทำตัวเป็นเพื่อนสนิทกัน หากอยู่กันสองต่อสองในห้องเขาจะปลดปล่อยตัวเองกับคนรัก ซึ่งข้อตกลงนี้ศราวุธก็ยอมรับได้เพราะเขาเองก็ไม่อยากให้ใครมองเขาไม่ดียิ่งนามสกุลไฮโซแล้วยิ่งต้องปกปิดเอาไว้

            “อั้ม ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์นี้ผมไม่มีงานเราไปเที่ยวทะเลกันมั้ยครับ ไปกระบี่กันมั้ย”

            “จริงเหรอครับ ผมดีใจจัง ผมรักคุณที่สุดเลย”ศราวุธกอดภาคินแน่น

            “ผมก็รักคุณ”ภาคินกอดตอบศราวุธ

            “คุณไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นแล้วใช่มั้ยครับ”ศราวุธจ้องตาภาคิน

            “อั้มทำไมถามแบบนั้นล่ะครับ ผมไม่เคยรักภัทร์เลยนะครับ ผมแค่ใช้เธอมาสร้างความน่าเชื่อถือให้ผมเท่านั้นแหละ ผมรักคุณนะอั้ม ตลอดเวลา 1 ปีที่เราคบกัน ผมยังรักคุณไม่พออีกเหรอครับ งั้นแบบนี้ผมคงต้องรักคุณให้มากๆแล้วล่ะ”

            “จะทำอะไรครับ”ศราวุธมองหน้าภาคิน

            “ก็จะรักคุณไงล่ะคนดีของผม”ภาคินไม่รอช้าเข้าไปจูบคนรักทันที

            “อื้ม...เราไปต่อกันที่ห้องนอนดีกว่านะ ตรงนี้มันไม่สะดวก”ศราวุธยิ้มยั่วภาคิน

            “ได้เลย ไม่ว่าที่ไหนหากมีคุณอยู่ ผมพร้อมจะไปทั้งนั้นแหละ”

            ทั้งสองเดินหายเข้าไปในห้องนอน

            (เขาเข้าไปทำอะไรกันคงรู้นะรีดเดอร์)

            ......................................................................................

            เจติยาตั้งหน้าตั้งตารอให้ถึงวันอาทิตย์เร็วๆ ตลอดสามวันก่อนถึงวันอาทิตย์ ณภัทร์ได้มาเป็นเลขาให้กับเจติยา ทั้งสองนั่งทำงานด้วยกันอยู่ในห้องทำงานขนาดใหญ่

            ความใกล้ชิดที่มากขึ้นทำให้ณภัทร์เริ่มหวั่นไหวกับเจติยา เพราะร่างสูงมักหยอดคำหวานและแสดงให้เห็นว่าร่างสูงกำลังจีบเธอ

            “น้องเจ พี่ถามอะไรน้องเจหน่อยได้มั้ยค่ะ คือพี่ไม่อยากคาใจอยู่แบบนี้น่ะค่ะ”

            “เรื่องอะไรค่ะ ถ้าเจตอบได้เจยินดีตอบค่ะ”

            “เอ่อ!คือว่า...พี่...คือพี่อยากทราบความสัมพันธ์ระหว่างน้องเจกับน้องเมย์ค่ะ จากที่พี่เห็นพี่คิดว่า...มันชัดเจนว่า...เอ่อ...พวกคุณเป็นแฟนกัน”

            “เฮ้ยๆๆๆไม่ใช่ๆๆ พี่ภัทร์เข้าใจเราสองคนผิดแล้วนะค่ะ เจกับเมย์เราเป็นเพื่อนสนิทกันจริงๆ สนิทกันจนเจเป็นพี่สาวแล้วเมย์เป็นน้องสาว คือเมย์เค้าชอบอ้อนน่ะค่ะ เค้าจะอ้อนเจทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันมันเลยชินน่ะค่ะ ระหว่างเรามันเลยดูเอ่อ...เหมือนเป็นแฟนกัน”

            “เหรอค่ะ ทำไมต้องรีบอธิบายขนาดนั้นด้วยค่ะ พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”

            “ไม่ได้หรอกค่ะ เจไม่มีวันทำให้พี่เข้าใจเจผิดๆหรอกค่ะ เดี๋ยวเสียคะแนน”

            “คะแนนอะไรค่ะ”ณภัทร์เอียงคอถามเจติยา

            “คะแนนความรักมั้งค่ะ พี่ภัทร์เจขออะไรพี่ภัทร์อย่างหนึ่งได้มั้ยค่ะ”

            “อะไรค่ะ”ณภัทร์เลิกคิ้วขึ้นสูง

            “อย่าทำท่าทางน่ารักแบบนี้ให้ใครนะ เจหวง”เจติยายืนหน้าไปกระซิบที่ข้างหูสาวหน้าหวาน

            “น้องเจ...บ้า”ณภัทร์เขินหน้าแดง มือก็ดันไหล่ร่างสูงให้ขยับออกห่าง

            “ช่วงนี้ได้ข่าวว่าเนื้อหอมหรือค่ะ หนุ่มๆตามจีบไม่ซ้ำหน้าเลย”เจติยาหลี่ตามองณภัทร์

            “ใครจะจีบก็ช่างเขาสิค่ะ พี่ไม่ได้เล่นด้วยสักหน่อย”ณภัทร์เสมองไปทำงานต่อ

            “ให้มันจริงเถอะ ถ้าพี่ภัทร์เล่นด้วย สงสัยคนแถวนี้คงอกหักดังป๊อก”เจติยาลากเสียงพูดแล้วทำหน้ากวนใส่ณภัทร์

            “ฮ่า ฮ่า ฮ่า น้องเจ จะไปเปิดคณะตลกหรือไงค่ะ เซี่ยวจริงๆ”แม้จะขำแต่ก็รู้สึกดี สงสัยต้องกลับไปรสนิยมเดิมแล้วณภัทร์

            “เปิดให้พี่ภัทร์ดูคนเดียวแหละค่ะ เย็นนี้ขอไปทานข้าวที่บ้านพี่ได้มั้ยค่ะ”

            “ทำไมจู่ๆอยากไปทานล่ะค่ะ”ณภัทร์มองหน้าร่างสูง

            “อยากทำความรู้จักกับครอบครัวพี่นะค่ะ เผื่อพาลูกสาวคนสวยกลับดึก จะได้อ้อนให้คุณพ่อกับคุณแม่พี่ยกโทษให้ได้ไงค่ะ”

            “อ้อนแม่น่ะได้แต่ถ้าอ้อนพ่อคงต้องตามไปสวรรค์นู้น..........”ณภัทร์ชี้ไปบนท้องฟ้า

            “เจ...ขอโทษค่ะพี่ภัทร์ เรารีบทำงานแล้วก็ไปทานข้าวเย็นกันดีกว่านะค่ะ”เจติยากลับไปนั่งทำงานต่ออย่างเงียบ

            ณภัทร์มองเจติยาแล้วยิ้มออกมา ร่างสูงคงรู้สึกผิดสินะ สงสัยคิดว่าเรายังเศร้าเรื่องที่คุณพ่อเสีย แต่พ่อของเธอเสียไป 20 ปีแล้ว เธอทำใจได้ตั้งนานแล้วย่ะ

            ‘ไอ้เจเอ้ย...ทำไมไม่สืบดีๆก่อนว่ะ จะไปสะกิดแผลใจพี่เค้าหรือเปล่านะ ไม่เป็นไรเย็นนี้ค่อยแก้ตัวแล้วกัน’

.................................................................................................................