ความรักหลากสี ( Yuri )

ตอนที่ 32 : ความรักหลากสี ตอนที่ 32 ตอนจบ

            เกาะช้าง สวรรค์บนดินของใครหลายๆคน เจนภพพาธาราทิพย์มาเดินเล่นที่ชายหาด ทั้งสองเดินไปเรื่อยๆจนมาหยุดดูพวกเด็กๆเล่นก่อกองทรายกัน ภาพน่ารักๆได้ถูกเก็บไว้ในมือถืออย่างไม่ต้องคิดอะไรมาก

            “น้ำ ภพว่าถึงเวลาแล้วนะ”จู่ๆเจนภพก็พูดขึ้นมาจนหญิงสาวต้องขมวดคิ้วสงสัย

            “ถึงเวลาอะไรค่ะ”

            “ก็ถึงเวลาที่เราสองคนจะใช้ชีวิตร่วมกันไงครับ เรารู้จักกันมานานแล้วนะ แม้จะคบกันเป็นแฟนไม่กี่เดือน แต่ภพมั่นใจว่าภพกับน้ำเราสองคนต่างรู้จักกันดี”

            “ค่ะ น้ำรู้จักผมดีและน้ำก็เชื่อว่าภพก็รู้จักน้ำดีเช่นกัน แต่ภพแน่ใจแล้วเหรอค่ะว่าจะหยุดอยู่ที่น้ำคนเดียว ไม่เที่ยวเจ้าชู้เหมือนเมื่อก่อน”ธาราทิพย์มองสบตากับชายหนุ่ม

            “ผมแน่ใจและมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ ผมรักน้ำนะ อยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับน้ำและลูกๆของเราในอนาคต แต่งงานกับภพนะน้ำ”เจนภพมองเข้าไปในดวงตาของคนรักเพื่อสื่อให้เห็นความจริงใจ

            “ถ้าภพมั่นใจ น้ำก็มั่นใจค่ะ เพราะตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน น้ำแอบรักภพมาตลอดเลยนี่ค่ะ”ธาราทิพย์ยิ้มจนตาปิด

            “เยส...ขอบคุณครับน้ำ”เจนภพกอดแฟนสาวไว้แน่นด้วยความดีใจ

            “หายใจไม่ออกแล้ว”ธาราทิพยย์พยายามผลักอีกคนออก

            “ผมรักน้ำนะ”ชายหนุ่มก้มลงไปหอมแก้มคนรักอย่างนุ่มนวล

            ทั้งสองกอดกันแน่น ธาราทิพย์ยอมแต่งกับเจนภพเพราะตลอดเวลาที่คบกันมาเจนภพเป็นสุภาพบุรุษและไม่เคยล่วงเกินเธอมากไปกว่าหอมแก้มและจูบกันบ้างตามประสาคนรัก และผู้หญิงที่เค้าคบเมื่อก่อนเค้าก็เคลียร์จนหมด แม้จะโดนตบมานับไม่ทวนในวันเดียวกัน เธอตกใจตอนเห็นหน้าเจนภพบวมและแดงตอนมาขอเธอเป็นแฟน เธอประทับใจมากเลยตกลงคบกับชายหนุ่มตรงหน้านี้

            “พี่น้ำ เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ”เจติยาสะกิดธาราทิพย์ จนหญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย

            “น้องเจ มาตั้งเมื่อไหร่ค่ะ พี่ตกใจหมดเลย”ธาราทิพย์เอามือกุ้มหน้าอกไว้

            “อะไรกันน้ำ ภัทร์กับเจเราเดินมาหาภพกับเธอตั้งนานแล้วนะ จนภพเค้าเดินไปเข้าห้องน้ำนู้น”ณภัทร์รี่ตามองเพื่อนซี้

            “อะไรภัทร์ มองน้ำแบบนี้หมายความว่ายังไง”ธาราทิพย์แก้มแดงขึ้นมาเฉยๆ

            “เปล่านี่ ทำไมต้องหน้าแดงด้วยอ่ะ”ณภัทร์อมยิ้มมองหญิงสาวอีกคนไม่วางตา

            “ภัทร์พอแล้ว พี่น้ำเขินใหญ่แล้วเนี่ย แต่ก็นะคนกำลังมีความสุขอะไรๆมันก็เป็นสีชมพู”เจติยาอดแซวอีกคนไม่ได้

            “ไม่คุยด้วยแล้ว ไปหาภพดีกว่า”ธาราทิพย์วิ่งออกไปทางเดียวกับที่เจนภพเดินไป

            “โอ๊ะ!เขินใหญ่เลยอ่ะ”เจติยาขำก๊าก เมื่อเห็นหน้าพี่สะใภ้ในอนาคตแดงเป็นลูกตำลึง

            “พอเลยเจ น้องพลอยไปไหนเนี่ย อ่ะ นั่นไง น้องพลอยเลิกเล่นได้แล้ว แดดเริ่มร้อนแล้วนะเดี๋ยวไม่สบาย”ณภัทร์เดินไปจับมือเด็กน้อยที่นั่งเล่นอยู่ริมทะเล

            “อาภัทร์ เราไปถ่ายรูปกันดีมั้ยค่ะให้อาเจถ่ายให้”เด็กน้อยยิ้มหวานให้ณภัทร์

            “ก็ได้จ๊ะ งั้นไปหามุมสวยๆถ่ายกันนะ ไปเถอะเจ”ณภัทร์ควงแขนเจติยาและจับมือเด็กน้อยเดินไปตรงต้นไม้ที่มีชิงช้าอยู่

            ทั้งสามสนุกกับการถ่ายรูป จนเวลาร่วงเลยไปจนถึงตอนเย็น กลุ่มของผู้ใหญ่นั่งคุยกันอยู่ที่บ้านพัก เจษฎาคอยดูแลพิมมาดาอย่างไม่ให้ห่างเพราะยังมีอาการแพ้ท้องอยู่นิดๆ น้องพลอยจึงอยู่ในความดูแลของเจติยากับณภัทร์

            “ภัทร์ถ่ายรูปให้เจบ้างสิ น้องพลอยมาถ่ายรูปกับอาเจมาค่ะ”เจติยายื่นมือให้หลานสาว

            “งั้นก็ได้เอากล้องมาสิ”ณภัทร์ยื่นมือไปเอากล้องที่คนรัก

            “อาเจกับอาภัทร์ไม่ถ่ายด้วยกันเหรอค่ะ เดี๋ยวน้องพลอยถ่ายให้ น้องพลอยถ่ายรูปเป็นนะค่ะ คุณพ่อสอน”เด็กน้อยพูดไปยิ้มไป

            “งั้นก็ได้จ๊ะ ถ่ายให้สวยๆนะน้องพลอย ภัทร์มานั่งที่ชิงช้ากับเจดีกว่า น้องพลอยถ่ายเลยค่ะ”เจติยานั่งลงที่ชิงช้าโดยมีณภัทร์นั่งที่ตักของเธอ ส่วนเด็กน้อยก็กดถ่ายรูปไปเรื่อยๆตามประสาเด็ก

            เวลาเดินผ่านไปเร็วมาก ตอนนี้ก็ได้เวลาอาหารค่ำแล้ว เจติยากับณภัทร์เดินออกมาเป็นคู่สุดท้าย วันนี้มีปาร์ตี้เล็กๆริมชายหาดทุกคนจึงมาอยู่รวมกันตรงนี้

            “แม้ยัยเจออกมาช้าแบบนี้ไปทำอะไรอยู่ห๊ะ หรือว่า.....”เจนภพทำหน้าเจ้าเล่ห์มองสองสาว

            “อะไรพี่ภพ พูดดีๆนะค่ะ”เจติยามองหน้าเจนภพนิ่ง

            “ภพก็...ไปล้อน้องทำไมค่ะ ไปย่างปลาหมึกมาให้น้ำเลยนะ”ธาราทิพย์มองคนรักตาเขียว

            “จ๊ะ เดี๋ยวภพไปย่างมาให้นะค่ะ”เจนภพพูดเสียงอ่อยๆแล้วเดินไปที่เตาย่างเพื่อย่างปลาหมึกให้คนรัก

            “ว่าง่ายจังนะค่ะ”ณภัทร์แซวบ้าง เจนภพเงยหน้าขึ้นมามองแล้วทำเสียงจิ๊จ๊ะ

            “อะไรภพ ย่างต่อ...ไปค่ะ”ธาราทิตย์หันมาทำหน้าดุใส่เจนภพ

            “ครับ”เจนภพตอบรับเสียงง่อยๆ

            “สมน้ำหน้า ภัทร์เราไปนั่งกับคุณพ่อคุณแม่ดีกว่านะ ป่ะพี่น้ำ เดี๋ยวก็มีคนมาเสิร์ฟปลาหมึกให้แล้วล่ะ”เจติยาตั้งใจพูดให้เจนภพได้ยิน

            “คนเรานะ อย่าให้ถึงทีพี่บ้างแล้วกัน”เจนภพได้แต่เจ็บใจที่โดนน้องสาวแกล้ง

            “เจ มานั่งตรงนี้มา ภัทร์มานั่งข้างแม่เร็ว”แพรวาเรียกทั้งสองสาว

            “ค่ะแม่”เจติยาจับมือณภัทร์ให้เดินไปหามารดา

            “งั้นพี่ไปหาภพก่อนนะ เดี๋ยวจะน้อยใจไปกันใหญ่”ธาราทิพย์เดินไปช่วยเจนภพย่างปลาหมึก

            “แม่ค่ะ พี่เจตกับพี่พิมล่ะค่ะ”เจติยามองหาพี่ชายกับพี่สะใภ้

            “อ๋อ!พี่พิมรู้สึกเวียนหัวน่ะ พี่เจตเลยทานข้าวเป็นเพื่อนพี่พิมในห้องน่ะจ๊ะ”แพรวาตอบลูกสาว

            ปาร์ตี้มื้อค่ำผ่านไปในเวลาอันรวดเร็ว พวกผู้ใหญ่ขอตัวกันไปพักผ่อน เหลือแต่พวกเด็กๆที่ยังนั่ดื่มกันอยู่

            “เจพี่ขอน้ำแต่งงานแล้วนะ ตอนนี้รอให้เคลียร์งานทุกอย่างเสร็จก็คงจะแต่งกันเลย เอาฤกษ์สะดวกดีกว่า”เจนภพพูดกับน้องสาวแล้วมองไปที่ธาราทิพย์ที่นั่งคุยกับณภัทร์อีกมุมหนึ่ง

            “ก็ดีนะพี่ อายุพี่ก็เยอะมากแล้ว อีกอย่างพี่เจตมีลูกตั้งสองคนแล้วนะ พี่จะยอมแพ้เหรอ”เจติยายิ้มให้พี่ชาย

            “พี่ก็กะว่าแต่งปุ๊บก็จะปั๊มลูกปั๊บเลยล่ะ”เจนภพยิ้มขำออกมา ทำเจติยาหัวเราะออกมา

            “ดีค่ะ เจจะได้อุ้มหลานตัวน้อยๆอีก อืม...เจพาภัทร์ไปเดินเล่นก่อนนะค่ะ คืนนี้อากาศกำลังดีเลย”เจติยาเดินไปหาณภัทร์และชวนเธอไปเดินเล่นริมชายหาด ธาราทิพย์จึงเดินไปหาคนรัก

            สองสาวเดินเรียบชายหาดมาได้สักพัก เจติยาก็หยุดเดิน ณภัทร์จึงหันกลับไปมองร่างสูงอย่างแปลกใจ

            “หยุดทำไมค่ะเจ เหนื่อยแล้วเหรอ”

            “เปล่าค่ะ เจแค่อยากเห็นหน้าภัทร์ อืม...คืนนี้ดาวสวยนะค่ะ”เจติยามองขึ้นไปบนท้องฟ้าซึ่งสาวหน้าหวานก็เงยหน้ามองตามร่างสูงพร้อมอมยิ้ม

            “สวยจริงๆด้วยค่ะ ที่กรุงเทพหาดูไม่ได้เลยนะดวงดาวน่ะ”

            “ใช่ค่ะ ภัทร์ เจรักภัทร์มากเลยนะ ยิ่งเราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากมาย เจรู้ตัวว่าเจคงขาดภัทร์ไม่ได้ อยู่กับเจไปนานๆนะค่ะ จนกว่าลมหายใจสุดท้ายของเรา

            “ทำไมพูดแบบนี้ล่ะค่ะ”ณภัทร์ถามอย่างงงๆว่าเจติยามาอารมณ์ไหน

            “ตอบเจก่อนสิค่ะ”เจติยามองสบตากับณภัทร์

            “ค่ะ เราจะอยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้าย ภัทร์จะไม่ไปไหนจะอยู่กับเจตลอดไป”สาวหน้าหวานยิ้มกว้างให้ร่างสูง

            “ขอบคุณค่ะ เจรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้น ดูจากตอนที่เราโดนจับตัวเรียกค่าไถ่ เจนึกว่าเจจะต้องจากภัทร์ไปซะแล้ว เจจะใช้เวลาที่เหลือให้มีค่าที่สุด จะทำให้ภัทร์มีแต่ความสุขนะคะ”เจติยกอดณภัทร์เอาไว้ในอ้อมกอดของเธอ

            “ภัทร์ก็เช่นกันค่ะที่รัก”ณภัทร์กระชับกอดร่างสูงและยิ้มอย่างปลื้มใจ

            ชีวิตนี้เราคงหารักแท้เจอไม่ง่ายนักหรอก หากเจอแล้วก็ควรเก็บรักษาไว้ให้ดีๆ ไม่งั้นเราอาจจะเสียใจที่สุดเมื่อความรักนั้นหลุดลอยไปไกลจนยากที่จะเอื้อมมือไขว่คว้าเอาไว้ได้ ไม่ว่าความรักในรูปแบบไหน หากใจสองดวงที่ผูกพันกันและรักกันยังเชื่อมั่นและซื่อสัตย์ต่อกัน ต่อให้เป็นเพศไหนความรักก็ยั่งยืนและยังคงอยู่ชั่วนิรันดร์



 

..........................................................

THE END