ตอนที่ 28 : ความรักหลากสี ตอนที่ 28
เจติยาพาณภัทร์มาทำบุญถวายสังฆทาน เมื่อคืนเธอฝันร้ายวันนี้จิตใจจึงไม่อยู่กับร่องกับรอย จึงช่วยแฟนสาวมาทำบุญ ทั้งสองเดินไปปล่อยปลาที่ท่าน้ำ และให้อาหารปลา
“สบายใจขึ้นหรือยังค่ะ อย่าคิดมากนะยังไงมันก็แค่ความฝัน”ณภัทร์จับมือเจติยาบีบเบาๆ
“เจจะไม่ใส่ใจเลยหากความฝันเมื่อคืนเจไม่ได้ฝันว่าภัทร์...”เจติยายังพูดไม่จบณภัทร์ก็เอานิ้วมาวางที่ริมฝีปากได้รูปของเธอ
“อย่าคิดมากสิค่ะ ภัทร์ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ภัทร์ไม่จากเจไปไหนหรอกค่ะที่รัก”ณภัทร์ยิ้มอ่อนๆให้เจติยา
“ค่ะ ภัทร์ยังอยู่กับเจ เจจะปกป้องภัทร์เองไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจจะไม่ยอมให้ใครมาทำอันตรายภัทร์เด็ดขาด”เจติยามองสบตาณภัทร์นิ่ง
“เราไปบริษัทกันดีกว่าค่ะ สายแล้ว”ณภัทร์เดินจูงมือเจติยาให้ไปที่รถ
เจติยากับณภัทร์เดินเข้าบริษัท พิสมัยเดินมาหาทั้งสองพร้อมรายงานว่าบอสใหญ่ต้องการพบตัวด่วน เจติยามองหน้าณภัทร์ครู่พร้อมเดินไปห้องบอสใหญ่พร้อมกัน
เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เจเจนภพและเจษฎาอยู่กันพร้อมหน้า เจติยามองอย่างแปลกใจ
“คุณพ่อมีอะไรหรือค่ะ และพี่ภพกับพี่เจต เอ่อ...มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ”เจติยามองทุกคนอย่างงงๆ
“เจจำได้มั้ยที่ให้พี่ไปสืบเรื่องของรวิตราอ่ะ นี่คือข้อมูลทั้งหมด”เจตยื่นเอกสารให้น้องสาว
“หือ...วิยังคบอยู่กับยุทธนาเหรอ แถมไอ้นี่ยังติดการพนันงอมแง่มอีก เฮ้ย!เป็นหนี้ตั้ง ห้าล้านเลยเหรอ”เจติยามองหน้าพี่ชายทั้งสอง
“ตอนนี้พี่คิดว่ารวิตรากำลังหลอกเงินเสี่ยลือชัยอยู่นะ เพราะเสี่ยพาเธอไปอยู่บ้านแล้วสงสัยจะหลงมากเลย”เจษฎาพูดให้น้องสาวฟัง
“น่าสงสารเสียจัง”ณภัทร์พูดขึ้นมาลอยๆ เจติยาหันไปมองคนรัก
“อะไรเจ ภัทร์ไม่ได้คิดอะไรนะ แค่บอกว่าสงสารเอง”ณภัทร์ทำตาโตมองเจติยาที่ยืนทำตาปริบๆมองร่างบาง
“เปล่าซะหน่อย ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ จริงจริ๊ง”เจติยาเสมองไปทางอื่นก่อนจะเดินเข้าไปหาอมร
“พ่อขา เจว่าอาทิตย์นี้เราไปพักผ่อนที่เขาใหญ่กันมั้ยค่ะ เราไม่ได้ไปไหนด้วยกันนานแล้วนะ นะค่ะพ่อ”เจติยาอ้อนผู้เป็นพ่อเหมือนเด็กๆอยากได้ของเล่น
“ดูสิโตจนมีแฟนแล้วนะ ยังอ้อนเป็นเด็กๆอีกนะเรา ไปก็ไป อยากพักผ่อนอยู่เหมือนกัน”อมรกอดลูกสาวไว้แน่นแถมเขย่าไปมาอีก
“ผมกับพิมไปไม่ได้นะครับพ่อ ช่วงนี้พิมแพ้ท้อง ผมว่าจะเคลียร์งานด้วย”เจษฎาพูดออกมาก่อน
“ผมก็ไปไม่ได้ครับผมนัดกับน้ำเอาไว้ ยังไงพ่อกับแม่ก็พาเจกับภัทร์ไปเที่ยวแล้วกันครับ อ่อ...พานัทกับเมย์ไปด้วยสิครับ ได้ข่าวใกล้แต่งงานกันแล้วนิ”เจนภพพูดแล้วยิ้มออกมา
“เอาตามนี้ก็ได้ พาคุณแม่ของภัทร์ไปด้วยนะ เจว่าจะพาน้องพลอยไปด้วย รายนั้นชอบการท่องเที่ยวที่สุด”เจติยาหันไปมองหน้าอมร
“นั่นสิ หลานคนนี้สงสัยโตขึ้นต้องทำงานเป็นแอร์แน่ๆเลย ว่ามั้ยได้เที่ยวด้วยทำงานด้วยคงสนุกใหญ่”อมรหัวเราะออกมา
“เจไปทำงานก่อนนะค่ะ ไปกันเถอะภัทร์”เจติยาจับมือร่างบางเดินออกไป
“เจ จะเอาไงเรื่องรวิตราล่ะ ดูท่าเสี่ยลือชัยคงหมดตัวแน่คราวนี้”ณภัทร์มองหน้าเจติยา
“ห่วงกันจังนะ เจหึงนะเนี่ย”เจติยาพูดแล้วทำท่างอน
“หึ งอนไปเลยไม่ง้อหรอก คนอะไรไม่มีเหตุผลเอาซะเลย”ณภัทร์แกล้งทำงอนบ้าง เจติยาหน้าเสียรีบเดินไปกอดณภัทร์แล้วทำท่าทางสำนึกผิด
“เจขอโทษ ก็เจรักภัทร์นี่ค่ะ เมื่อก่อนตาเสี่ยนั้นเคยมาจีบที่รักของเจ เจหึงนะค่ะ”เจติยาซบหน้าลงที่ซอกคอของณภัทร์
“ภัทร์ก็รักเจนะค่ะรักมาก แต่ภัทร์แค่ห่วงเสี่ยเพราะยังไงร้านเราก็อยู่ใกล้กันอีกอย่างก็คนรู้จักกัน”
“จ๊ะ งั้นเดี๋ยววันนี้เราไปหาเสี่ยที่ร้านกันนะค่ะ เอาหลักฐานไปให้เสี่ยดูกัน”เจติยาขโมยหอมแก้มณภัทร์ไปฟอดใหญ่
“ทำงานได้แล้วค่ะ ตอนบ่ายต้องไปตรวจงานในไลน์อีกนะค่ะ”
“คร๊าบผม จะรีบทำเดี๋ยวนี้เลยครับ”เจติยาตะเบะมือเหมือนทหาร ทำให้สาวหน้าหวานยิ้มกับความน่ารักของร่างสูง
...............................................................
วันนี้ทางสะดวก รวิตราออกไปข้างนอก เสี่ยลือชัยเดินลงมาจากชั้นบน แม็ครีบเข้าไปหาลือชัยทันที
“พ่อครับ ผมอยากให้พ่อเลิกกับคุณรวิตรา เธอไม่ใช่คนดีอย่างที่พ่อเห็นเลยนะครับ”
“ทำไม เธอไม่ดีตรงไหน”เสี่ยลือชัยชักสีหน้าไม่พอใจ
“เมื่อคืนที่พ่อไม่อยู่ เธอเข้ามาในห้องผมและก็มีอะไรกับผม”
เพี๊ยะ
เสี่ยลือชัยตบหน้าลูกชายทันทีที่ได้ยิน เขายืนตัวสั่นด้วยความโกรธ
“นั่นเมียพ่อนะ แกกล้ามีอะไรกับเมียพ่อเหรอ”เสี่ยลือชัยตะโกนเสียงดัง
“ผมโดนเธอปล้ำนะพ่อ ผมไม่ได้เริ่ม ไม่เชื่อพ่อดูนี่ ที่ห้องผมติดกล้องเอาไว้ ถ้าพ่อไม่เชื่อก็เชื่อดูได้เลย ผมไม่ได้โกหก”แม็คยื่นซีดีให้ลือชัย ลือชัยรับมาแล้วเดินหายเข้าไปในห้องทำงาน
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มแล้วเอามือลูบแก้มตัวเองไปมา
“ถึงจะเจ็บตัวแต่ก็คุ้ม เดี๋ยวค่อยอ้อนเอาเงินจากพ่อทีหลังแล้วกัน”ชายหนุ่มเดินกลับไปนอนที่ห้องของตัวเอง เพราะเมื่อคืนกว่าจะนอนก็ใกล้สว่าง
เสี่ยลือชัยนั่งดูซีดีที่ลูกชายเอามาให้ เขานั่งตัวสั่นพร้อมหัวใจที่เจ็บปวด นี่เค้าโดนรวิตราหลอกมาตลอดเหรอนี่ แล้วเมื่อคืนที่เธอนอนกับเค้า คงจะคิดว่านอนกับลูกชายเค้าอยู่แน่ๆเพราะทุกอริยาบทอันเร่าร้อนมันเหมือนกันทุกอย่าง เสี่ยลือชัยตบโต๊ะเสียงดังด้วยความโกรธ ก่อนจะนึกถึงลูกชายที่ตัวเองตบหน้าไปเมื่อกี้ ลูกเขาโดนผู้หญิงคนนั้นกระทำในสิ่งที่ไม่น่าทำ เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็เดินห้องไปยังห้องลูกชายคนเล็ก
ชายหนุ่มนอนหลับอยู่บนเตียง บนแก้มยังคงมีรอยแดงเพราะฝีมือพ่อบังเกิดเกล้าที่ตบลงมาอย่างแรง ลือชัยลูบผมลูกชาย เขารู้สึกเสียใจที่เชื่อคนอื่นมากกว่าลูกชายของเค้า ลือชัยวางเงินปึกหนึ่งไว้บนหัวเตียงพร้อมข้อความ ‘พ่อขอโทษนะ เงินนี่ถือว่าพ่อขอโทษลูกอย่าโกรธพ่อนะ พ่อรักลูก’
เสี่ยลือชัยเดินออกไปแล้ว คนที่นอนอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมมองไปที่หัวเตียงและยิ้มออกมาอย่างดีใจ เขาคิดไม่ผิดที่ทำเรื่องนี้ แต่เขาก็รักพ่อเขาเหมือนกัน ชายหนุ่มมองไปทางประตูนิ่ง เงินน่ะก็อยากได้แต่อยากได้อ้อมกอดของพ่อมากกว่า แต่ก็ยังดีที่พ่อของเค้าตาสว่างสักที
...........................................................
ตอนเย็นณภัทร์โทรไปหาเสี่ยลือชัย เพราะไปหาที่ร้านแต่เสี่ยไม่ได้อยู่ที่ร้านอาหาร เจติยากับณภัทร์ให้เสี่ยมาเจอเธอที่ร้านอาหารจีนซึ่งค่อนข้างจะเป็นส่วนตัวมากและสะดวกในการพูดคุย
“พวกคุณมีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ”เสี่ยลือชัยมองหน้าทั้งสองอย่างสงสัย
“นี่ค่ะ เสี่ยอ่านก่อนแล้วเราค่อยคุยกัน”เจติยายื่นซองสีน้ำตาลให้เสี่ยลือชัย เขารับมาและอ่านทุกอย่างพร้อมรูปถ่าย เขาถึงกับหน้าซีด
“นังผู้หญิงแพศยา ปล้ำลูกชายชั้นยังไม่พอ ยังหลอกเงินฉันไปอีก”เสี่ยลือชัยกัดฟันพูดอย่างโมโห
“เสี่ยให้เงินเธอไปเหรอค่ะ ขอโทษนะค่ะเท่าไหร่ค่ะ”เจติยาถามเสี่ยอีกครั้ง
“ห้าแสน เธอบอกว่าแม่เธอจะผ่าตัดหัวใจ ต้องใช้เงิน”เสี่ยมองหน้าเจติยา
“เสี่ยโดนหลอกแล้วค่ะ แม่ของวิ เสียไปตั้งแต่วิอายุ 17 แล้วล่ะค่ะ”เจติยาบอกความจริงให้เสี่ยลือชัยได้ตกใจอีกครั้ง
“ผู้หญิงคนนี้แสบจริงๆเลย ผมต้องโทรหาใครคนหนึ่งก่อน สักครู่นะครับ”เสี่ยลือชัยรีบกดเบอร์หาบุคคลที่จะสามารถช่วยเขาได้เรื่องเช็คที่ให้รวิตราไป หวังว่าเธอคงยังไม่ได้เอาไปขึ้นเงิน ซึ่งคำตอบที่ได้กลับมาเป็นที่น่าพอใจมาก
“เจ เรากลับกันเลยดีมั้ย ดูท่าวันนี้เสี่ยจะต้องเคลียร์ยาวเลย”ณภัทร์กระซิบถามคนรัก
“นั่นสิ เดี๋ยวรอเสี่ยกลับมาก่อน แล้วเราค่อยขอตัวกลับ”เจติยายิ้มให้ร่างบาง
“เอ่อ...ผมคงต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ มีเรื่องใหญ่ให้ต้องจัดการนิดหน่อย”เสี่ยลือชัยวางสายแล้วเอ่ยขอตัวกลับตัดหน้าทั้งสองคน
“ค่ะ สวัสดีค่ะเสี่ย”ทั้งสองยกมือไหว้อย่างงงๆ
“เอาไงต่อล่ะเรา ทานกันต่อดีมั้ยยังไม่อิ่มเลย”เจติยามองสบตาคนรัก
“ก็ดีเหมือนกัน ของอร่อยๆทั้งนั้น”ณภัทร์ตักอาหารเข้าปากก่อนร่างสูงที่นั่งยิ้มให้กับร่างบางที่เอาแต่สนใจเรื่องกินมากกว่าสิ่งใด
...........................................................
วันศุกร์ครอบครัวอัครไพศาลได้ออกไปเขาใหญ่แต่เช้ามืด คนที่ไปมีแค่คุณอมร คุณแพรวา เจติยา ณภัทร์และน้องพลอยเท่านั้น คนอื่นๆไม่ว่างเลยสักคน ณัฐชัยกับเมธาวีก็ไปหาฤกษ์งานแต่งจึงมาด้วยไม่ได้
“น้องพลอย ง่วงอยู่มั้ยค่ะ ใกล้ถึงแล้วนะ”เจติยาจับแก้มหลานสาว
“น้องพลอยตื่นแล้วไม่ง่วงด้วย เพราะข้างทางสวยมากเลย น้องพลอยชอบแบบนี้จัง”เด็กน้อยตอบอย่างไร้เดียงสา
“งั้นมานั่งข้างอาภัทร์มา ตรงนี้เห็นชัดมากเลยนะ วิวข้างนี้สวยๆทั้งนั้นเลย”ณภัทร์ยิ้มหวานให้เด็กน้อย ซึ่งตัวเล็กก็ไม่รอช้ารีบข้ามเบาะไปหาอาภัทร์คนสวยทันที
“ว้าว...สวยจริงด้วย มีทุ่งดอกไม้ด้วย”เด็กน้อยตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก
รถตู้มาจอดสนิทอยู่หน้ารีสอร์ทที่จองเอาไว้ พนักงานเดินเข้ามาต้อนรับและหิ้วกระเป๋าเข้าไปเก็บ วันนี้ทุกคนเหนื่อยกันมามากแล้วจึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน เพื่อตอนเย็นจะได้ออกไปเที่ยวตลาดใกล้ๆในหมู่บ้าน
.........................................................................
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
