อบอุ่นรักบ้านไร่ yulsic

ตอนที่ 6 : ตอนที่ 6

เมื่อนั่งทานกันจนอิ่มแจจินกับคิบอมก็นอนเล่นจนเผลอหลับไป ยูริกับเจสสิก้านั่งมองหน้ากัน ไม่รู้ทำอะไรยูรินั่งเอาเท้าจุ่มลงไปในน้ำให้ปลาตอดเท้าเล่น เจสสิก้าเห็นก็ทำตามบ้าง

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า จั๊กจี้จัง” เจสสิก้าดิ้นไปมา

“นี่แหละสปาแบบธรรมชาติล่ะ” ยูริมองปลาในน้ำ

“ฉันดีใจที่ได้มาที่ๆสวยงามแบบนี้ และได้เจอพวกคุณ ชีวิตฉันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเหมือนคนอื่นๆ ตั้งแต่พ่อแม่เสีย ฉันต้องหางานทำและก็เรียนไปด้วยกว่าจะจบก็แทบบแย่ แถมเจ้าหนี้ของพ่อยังตามทวงหนี้ไม่เลิก ฉันต้องคอยเปลี่ยนที่อยู่บ่อยๆ”เจสสิก้าหน้าเศร้า

“ตอนนี้เธอก็มีชีวิตที่ดีแล้วนี่ ฉันจะฉุดเธอขึ้นมาเจอสิ่งที่ดีๆเอง”ยูริยืนขึ้นแล้วยื่มมือให้เจสสิก้า

เจสสิก้าเอื้อมมือไปจับ “ว้าย”

ยูริดึงเจสสิก้าตกน้ำ ทั้งคู่ยืนอยู่ในน้ำมีปลาแหวกว่ายเข้ามาหามากมาย

“สวยใช่มั้ยล่ะ”ยูริยิ้มกวนๆ

“นี่แหนะ นี่แหนะ”เจสสิก้าตบน้ำใส่ยูริ

“เล่นแบบนี้เหรอ ได้...”ยูริตบน้ำใส่เจสสิก้าบ้าง

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”เสียงหัวเราะของทั้งสองดังจนเด็กๆตื่น

“ป๊า ม๊า เล่นไม่ชวนเลยนะ”คิบอมกระโดดลงน้ำ

“ผมลงด้วย ม๊ารับผมด้วย”แจจินเดินลงไปหาเจสสิก้า

“มาเลยตัวแสบ วันนี้ป๊าจะสู้ไม่ถอย”ยูริตั้งท่าป้องกัน

“งั้นคงต้องเหนื่อยหน่อยนะค่ะ เด็กๆจัดการ”

“ครับม๊า”ทั้งสามชวนกันสาดน้ำยูริ

“ว๊าก! ขี้โกงนี่ ไม่มีใครชวนป๊าเลยเหรอ งั้นต้องโดนนี่” ยูริกระโดดไปหลบหลังเจสสิก้า

“ว้าย! เด็กอย่าเพิ่งสาดน้ำนะ”เจสสิก้าเอามือกันไว้

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แจจินจัดการทั้งสองคนเลย”คิบอมสั่งน้อง

       วันนี้มีแต่เสียงหัวเราะ เจสสิก้ากับยูริสนิทกันมากขึ้น ยูริพาเด็กๆกลับบ้านเพราะกลัวมืดแล้วจะเดินทางลำบาก ระหว่างขับรถกลับเด็กคงอ่อนเพลียกันมากจึงหลับกันทั้งสองคน

       “เธอไม่ง่วงเหรอ เหนื่อยมาทั้งวัน”

       “ฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณยูริดีกว่าค่ะ”เจสสิก้ามองไปข้างหน้า

       “ต่อไปเรียกฉันว่ายูล ก็ได้”ยูริยิ้มให้

       “ค่ะคุณยูล”เจสสิก้ายิ้มตอบ

       พอมาถึงไร่ก็เย็นพอดี ยูริจอดรถแล้วลงไปเรียกเด็กๆเข้าบ้าน

       “ยูลค่ะ” ทิฟฟานี่ยืนมองยูริอยู่

       “อ้าว! ฟานี่มาถึงแล้วเหรอ ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ต้อนรับ”ยูริยืนคุยกับทิฟฟานี่

       “ป๊า พวกเราให้ม๊าพาไปอาบน้ำแล้วนะ”คิบอมมากระตุกเสื้อยูริ

       “ม๊าเหรอ”ทิฟฟานี่มองหน้ายูริ

       “อ่ะ เอ่อ! พี่เลี้ยงของเด็กๆน่ะ”ยูริรีบแก้ตัว

       “เหรอค่ะ”ทิฟฟานี่มองเจสสิก้า

       “เด็กมารู้จักเพื่อนป๊าก่อนมา นี่ อาฟานี่นะ ส่วนนี่คิบอมกับแจบอม”ทิฟฟานี่ยิ้มตอบ เด็กโค้งศรีษะให้ฟานี่

“สวัสดีครับ/สวัสดีครับ”

“เด็กไปกับม๊า เอ้ย! พี่เจสก่อนป่ะ”ยูริจ้องตาเจสสิก้า

“ไปเถอะม๊า ผมอยากอาบน้ำแล้ว”คิบอมดึงมือเจสสิก้าให้เดินไป

ทิฟฟานี่มองเจสสิก้าจนสุดทาง แล้วมองหน้ายูริ

“มองหน้าฉันแบบนี้หมายความว่าไง”ยูริหลบสายตา

“เปล่า ก็แค่อยากรู้ว่าเด็กคนนั้นสำคัญกับเธอแค่ไหน”

“ถ้าสำคัญมันไปเกี่ยวอะไรกับเธอล่ะ ในเมื่อเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่....”ยูริหยุดพูดกะทันหัน

“หึ ไม่ใช่แฟนกันสินะ”ทิฟฟานี่มองหน้ายูริ

“แม่บ้านเอากระเป๋าเธอไปเก็บยัง”

“อืม เรียบร้อยแล้วหล่ะ”

“เราไปนั่งคุยกันข้างในเถอะ”ยูริเดินนำไปที่ห้องนั่งเล่น

“ไหนเล่าให้ฉันฟังสิว่าเธอทะเลาะกันเรื่องอะไร”ยูริมองหน้าฟานี่

“เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ แทยอนเขาเห็นฉันไปกินข้าวกับพี่ฮันเกิงแฟนเก่าฉันนะ เธอจำได้ใช่มั้ย”

“อืม จำได้ แล้วไงต่อ”

“พี่ฮันเกิงจะแต่งงานเดือนหน้า เขาเลยเอาการ์ดมาให้ฉัน เราทานข้าวแล้วคุยกันธรรมดานี่แหละ ฉันจับมือพี่ฮันเพื่อแสดงความยินดี ฉันไม่รู้ว่าแทยอนนัดคุยกับลูกค้าที่นั่นด้วย เขามาเห็นตอนที่ฉันจับมือพี่ฮันพอดี เรื่องมันเลยใหญ่โต”ทิฟฟานี่หน้าเศร้า

“เธอแคร์แทยอนมากขนาดนั้นเลยเหรอ”ยูริมองตาทิฟฟานี่

“ฉัน...ไม่รู้สิ แทยอนเข้ามาเติมสิ่งที่ฉันต้องการจนเต็ม ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ตอนนี้แค่หลบมาพัก ฉันอยากให้แทยอนคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น เขาขี้หึงมากเกินไป จนไม่ฟังเหตุผลของฉันเลย”

“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง”ยูริยิ้มให้แต่นัยน์ตาเศร้า

“ฉันหิวจังเลย อยากทานฝีมือเธออ่ะ ทำให้ฉันทานหน่อยสิ ได้มั้ย”

“ได้...ไม่มีปัญหา ไปเป็นลูกมือฉันด้วย”

ทั้งสองเดินเข้าไปในครัว เสียงหัวเราะทำให้เจสสิก้าที่เพิ่งลงมาได้ยิน จึงเดินไปดู เห็นยูริกับทิฟฟานี่ช่วยกันทำอาหารบางครั้งก็แกล้งกันอย่างกับคู่รัก

‘ทำไมเจ็บตรงนี้จัง’เจสสิก้าจับหน้าข้างซ้าย

เจสสิก้าเดินหน้าเศร้าแล้วนั่งเหม่อลอยอยู่ที่เก้าอี้ยาวหน้าบ้าน

“เฮ้! เจส เป็นอะไรหรือเปล่า นั่งใจลอยเชียว คิดถึงฉันอยู่เหรอ”ยุนอานั่งลงข้างเจสสิก้า

“เลิกงานแล้วเหรอค่ะ”

“อืม วันนี้ไม่ค่อยมีอะไรเลยกลับบ้านดีกว่า ว่าแต่เจสเป็นอะไรหรือเปล่า เห็นนั่งเหม่อไปถึงไหน”

“วันนี้คงเหนื่อยน่ะค่ะ เอ่อ! คุณทิฟฟานี่เป็นเพื่อนกับคุณยูลนานแล้วเหรอค่ะ”

ยุนอาสะอึกกับคำที่เจสสิก้าเรียกยูริเปลี่ยนไปแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก

“เพื่อนสมัยมหาลัยน่ะ รู้จักได้ไง”ยุนอาย้อนถาม

“เธอมาพักที่นี่ค่ะ ตอนนี้ทำอาหารกับคุณยูลในครัว”

“เหรอ เธอมาเหรอ พี่ยูลนี่เก่งชะมัด อดทนเก่งเป็นบ้า”ยุนอาตาขวาง

“ทำไมเหรอค่ะ ดูคุณยุนไม่ชอบเธอ”

“ก็ฟานี่เคยเป็นผู้หญิงที่พี่ยูลรัก แต่ฟานี่ไม่ได้รักพี่ยูลจึงปฏิเสธพี่ยูล ตอนนั้นพี่ยูลเจ็บช้ำปางตาย กว่าจะทำใจได้ มาคราวนี้พี่ยูลจะรู้สึกยังไงบ้างนะ”ยุนอามองเข้าไปในครัว

เจสสิก้ามองเข้าไปในครัวด้วยเช่นกันในใจก็สงสารยูริ แต่เธอเองก็ไม่มีสิทธิ์เพราะยูริคือเจ้านายเธอเป็นแค่พี่เลี้ยงเด็กเท่านั้น

“ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวเจอกันบนโต๊ะอาหาร”

“ค่ะ” เจสสิก้ามองเหม่อไปที่สระน้ำ

คิบอมกับแจจินวิ่งลงมาหาเจสสิก้า

“ม๊า.....มานั่งทำอะไรตรงนี้คร๊าบ”คิบอมนั่งลงซบไหล่เจสสิก้า

“ใช่ฮะ เดี๋ยวยุงกัดตัวลายไม่สวยนะฮะ”แจจินขึ้นไปนั่งตักเจสสิก้า

“คิบอม แจจินอย่าเรียกพี่ว่า ม๊า เลย เลิกเล่นแล้วนะ”

“ไม่เอาผมจะให้พี่เป็นมาม๊าของผม ผมรักพี่ รอยยิ้มของพี่ทำให้ผมนึกถึงคุณแม่บนสวรรค์”คิบอมหน้าเศร้าลง

“ผมก็อยากฮะ” แจจินหันไปกอดเจสสิก้าแน่น

“แล้วเพื่อนป๊าคนนั้นล่ะ”เจสสิก้าทำเป็นถามเด็ก

“ผู้หญิงคนนั้นทำให้ป๊าร้องไห้”คิบอมตอบ

“เธอรู้เหรอ”เจสสิก้าตาโต

“ผมจำไม่ค่อยได้หรอก ตอนนั้นผมเพิ่ง 8ขวบเอง แต่จำได้ว่าป๊าเสียใจแล้วเรียกแต่ชื่อทิฟฟานี่”คิบอมน้ำตาคลอ

“นี่ลูกผู้ชายเขาไม่เสียน้ำตาง่ายๆหรอกนะ”เจสสิก้าลูบผมคิบอม